ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 55

“ท่านลุง วางท่านยายลงค่ะ”

เธอเม้มริมฝีปากและค้นหาจุดฝังเข็มบนใบหน้าของหญิงชราอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงใช้เข็มอย่างรวดเร็ว เข็มหนึ่งถูกฝังเข้าไประหว่างคิ้ว และในไม่ช้า เลือดสีดำก็ไหลออกมา

นางโจวกำลังจะหยิบผ้าเช็ดหน้าเมื่อเห็นซูจิ่วเย่ว์บีบให้ขมวดคิ้วอีกครั้ง

เมื่อเธอไม่รู้ว่าเธอควรก้าวไปข้างหน้าหรือไม่ ซู่จิ่วเย่ว์ปล่อยมือของเธอ พยุงหญิงชราขึ้นและกดหลังเธออย่างแรง ทำให้หญิงชราพ่นเสมหะปนเลือดออกมาเต็มปาก

นางโจวรีบไปเอาไม้กวาดมาทำความสะอาด ซูจิ่วเย่ว์ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าหญิงชราหายใจสม่ำเสมอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเริ่มโดยเฉพาะจุดฝังเข็มที่หลังเธอไม่สามารถมองเห็น สัมผัสได้เพียงเท่านั้น

ขณะนี้มีเม็ดเหงื่อไหลอยู่บนหน้าผาก เธอวางหญิงชราราบลงบนคัง แล้วพูดว่า "เอาล่ะ ถ้าท่านมีชะเอมเทศ เอาหนึ่งชั่งไปต้มน้ำให้ท่านยายดื่ม ที่เหลือจะรอ ให้ท่านอาจารย์และคนอื่น ๆ จะกลับมา”

เมื่อหลิวต้าหลินเห็นว่าแม่ของเขาไม่อึดอัดเหมือนเมื่อก่อน เขาก็เชื่อคำพูดของพี่สาวเขาจริงๆ

ลูกสะใภ้ของเธอคนนี้มีความสามารถจริงๆ หากลูกศิษย์เก่งขนาดนี้ อาจารย์ของเธอจะต้องเก่งมากแน่ๆ ครั้งนี้แม่ของเขาจะต้องรอด!

“จิ่วหยามีความสามารถจริงๆ! ข้าจะไปหาหมอเท้าเปล่าเพื่อรับยาเดี๋ยวนี้!”

นางโจวทำความสะอาดบ้านและหยิบน้ำร้อนมาช่วยแม่สามีเช็ดหน้า

เมื่อมองดูรอยสีม่วงระหว่างคิ้วของเธอ เธอรู้สึกอิจฉามาก

โชคของหลิวซุ่ยฮวาดีมาก ลูกสะใภ้สองคนแรกเป็นคนที่มีความสามารถมากกว่า

ในเวลานั้นลูกชายคนที่สามของครอบครัวเธอล้มลงและตกอยู่ในสภาพโง่เขลา ทุกคนบอกว่าโชคของตระกูลอู๋หมดลง แต่ใครจะรู้ว่าลูกชายโง่ ๆ ของเธอจะแต่งงานกับภรรยาที่ดีเช่นนี้ได้

เมื่อคิดถึงลูกสะใภ้ของเธอซึ่งทำสิ่งต่างๆ ที่บ้านตลอดทั้งวัน และเธอก็ขี้เกียจทำอาหารมาก

หากไม่เลี้ยงดูครอบครัวของเธอแล้วลูกชายของเธอจะไปที่หยงโจวได้อย่างไรเมื่อคิดถึงเรื่องนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า...

ซูจิ่วเย่ว์ออกไปข้างนอกเพื่อล้างมือของเธอ และชุนเหม่ยก็จ้องมองที่มือของเธอ

ซูจิ่วเย่ว์ดูอึดอัดเล็กน้อย “ทำไมท่านถึงมองข้าตลอดเวลา?”

ชุนเหม่ยคลิกลิ้นของเธอสองครั้ง "ข้าแค่มองดูมันโดยไม่รู้ตัว แต่น้องสาวคนสวยของข้ามีความสามารถนี้จริงๆ เจ้าน่าทึ่งมาก!"

ซูจิ่วเย่ว์รู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นเล็กน้อยอีกครั้ง แต่โชคดีที่อากาศภายนอกเย็นทำให้เธอเย็นลง “ตรงไหนน่าทึ่งกัน ข้าเพิ่งเรียนรู้สองกระบวนท่าจากอาจารย์ จริงๆ แล้วข้าก็ตื่นตระหนกมากเช่นกัน”

ชุนเหม่ยยกคางขึ้น “ถ้าบอกว่าเก่งก็คือเก่ง! อย่าเถียง!”

ซูจิ่วเย่ว์ยิ้มและส่ายหัว "ตกลง ข้าจะไม่เถียง พี่สาว ขอยืมผ้าเช็ดหน้าที่ท่านมีอยู่ให้ข้าหน่อยได้ไหม?"

ชุนเหม่ยยิ้มและมองดูเธอ "ทำไมมันยากตรงไหน? ข้าจะเช็ดมันให้เจ้าเอง!"

ในขณะที่พูด เธอก็จับมือของซูจิ่วเย่ว์ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเพื่อช่วยเธอเช็ดหยดน้ำบนมือของเธออย่างระมัดระวัง

“มือเล็ก ๆ นี้สวยมาก ควรดูแลอย่างดี ทำงานหนักมาทั้งวันแล้ว”

ซูจิ่วเย่ว์ชอบพี่สาวคนนี้มาก เธอพูดจาไพเราะและน่าสนใจ เธอก็มักจะชมเชยผู้อื่นซึ่งให้อายเสมอ

“พี่สาว อย่าชมข้าอีกต่อไป ข้าจะลอยถ้าทานชมข้าอีก”

“จะดีกว่าไหมถ้าได้ลอยขึ้นไปบนฟ้าให้ทุกคนเห็นว่านางฟ้าคนไหนได้ลงมายังโลก?”

....…

พวกเธอทั้งสองพูดคุย หัวเราะ และพูดคุยกันเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

หลิวต้าหลินที่ออกไปซื้อยาก็กลับมา ซูจิ่วเย่ว์ไปที่ห้องครัวเพื่อช่วยจุดไฟต้มชะเอมเทศ]’น้ำแล้วมอบให้หญิงชรา

เธอยังถือโอกาสสัมผัสชีพจรของหญิงชราด้วย เธอทำได้ไม่เก่งนัก แต่ก็ไม่ยากที่จะเห็นว่าชีพจรของหญิงชราอ่อนแอมาก

เธอกังวลเล็กน้อยโดยหวังว่านางจะอดทนต่อไปได้

อู๋ซีหยวนและหลิวซุ่ยฮวาก็มีถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกสำหรับพวกเขาที่จะขี่ม้าและไม่มีอุปกรณ์ขี่ม้าเช่นอานม้า นอกจากนี้ถนนบนภูเขายังเดินลำบาก เมื่อหงหงเข้ามาป่า การควบคุมม้าก็ลำบาก