ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 62

ซีหยวนตะคอกพร้อมเงยคางขึ้น “เจ้าสิมีปัญหา”

หลังจากพูดจบก็เดินไปหาภรรยาเพื่อบ่นว่า ภรรยา “เขาว่าข้ามีปัญหาทางจิต！”

เมื่อซูจิ่วเย่ว์ได้ยินก็หันไปมองอาต้าด้วยสายตาที่ดุ จากนั้นก็เกลี้ยกล่อมเบาๆว่า “เขาพูดจาไร้สาระ เราไม่ต้องสนใจเขา！”

เมื่อยืนอยู่ด้านหน้าพร้อมภรรยาอู๋ซีหยวนก็รู้สึกพอใจขึ้นมาทันที เขาเหลือบมองอาต้าอย่างหยิ่งผยอง จากนั้นก็ยืนอยู่ข้างๆภรรยาของเขาตลอดเวลา โดยที่ไม่สนใจอาต้าอีกเลย

เมื่ออาต้าเห็นพฤติกรรมที่ไม่ต่างจากเด็กของพวกเขา ก็ไม่รู้ว่าควรจะโกรธดีหรือไม่

ถ้าเขาโกรธจริงๆ และโกรธเด็กทั้งสองคน เขาก็จะไม่กลายเป็นคนหน้าไม่อายจริงๆเหรอ?

หลิวต้าหลินก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับเด็กสองคนนี้อย่างไร เขาทำได้เพียงกล่าวขอโทษแทนพวกเขาเท่านั้น “นายท่าน เด็กทั้งสองไม่รู้กาลเทศะ ท่านอย่าได้ถือสาพวกเขาเลย”

เมื่อเขาพูดถึงขนาดนี้แล้ว อาต้าจะไปถือสาอะไรได้อีก?

เขาก็ยืดตัวตรง เอามือทั้งสองข้างไขว้หลัง “อืม เดิมทีก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ เพียงแต่ว่าหลานชายของท่านคนนี้.......ทำไมถึงแตกต่างจากคนวัยเดียวกันเล็กน้อยล่ะ?”

หลิวต้าหลินถอนหายใจ “เขาประสบอุบัติเหตุเมื่อปีที่แล้ว ศีรษะได้รับบาดเจ็บ จึงกลายเป็นเช่นนี้”

อาต้ารู้สึกว่าสะกิดถูกปมที่เจ็บปวดของใครบางคน จึงกำหมัดทันที “ขอโทษ”

หลิวต้าหลินโบกมือ “ไม่เป็นไร”

.

พวกเขาไปที่บ้านของหลิวต้าหลินก่อน แล้วจึงคุ้มกันและส่งซูจิ่วเย่ว์พวกเขากลับไปที่บ้านตระกูลอู๋ หลังทำความรู้จักกันแล้ว ก็ไม่สนใจคำชักชวนของคนในครอบครัว ไม่แม้แต่อยู่กินข้าว ก็รีบกลับกันอย่างรวดเร็ว

สิ่งของหนึ่งรถเกวียนขนเข้าในบ้านตระกูลอู๋ เถาเอ๋อร์กั๋วเอ๋อร์ยืนอยู่ข้างเกวียนและมองไปรอบๆด้วยความสงสัย

เทียนซิวเหนียงเกือบเผยคำว่าเอาเปรียบบนในหน้าของเธอ ตั้งแต่ซูจิ่วเย่ว์เดินเข้าประตูมาก็ไม่เคยอยู่ห่างจากเธอแม้แต่ก้าวเดียว แม้กระทั่งซีหยวนก็ยังเกิดอาการอิจฉาเล็กน้อย

“พี่สะใภ้รอง ท่านอยากจะแย่งภรรยากับข้าเหรอ?！”

เทียนซิวเหนียงยิ้มให้เขา “ไม่ใช่อย่างนั้น ภรรยาเจ้าก็ยังเป็นภรรยาของเจ้า ข้าก็แค่สงสัยว่าบนเกวียนนี้มีอะไรบ้าง?”

ซูจิ่วเย่ว์ส่ายหน้า “ข้าเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ มันเป็นของขวัญที่พี่สาวท่านหนึ่งมอบให้ข้า เก็บมันไว้ก่อน รอท่านแม่กลับมาค่อยเปิดดู”

หลิวซุ่ยฮวายังคงดูแลอู๋จงหยวนอยู่บนภูเขา！แม้กระทั่งต้าเฉิงก็ยังไม่กลับมา

รอยยิ้มบนใบหน้าของเทสียนซิวเหนียงค่อยๆจางลงเล็กน้อย ถ้าท่านแม่กลับมา สิ่งของพวกนี้ท่านแม่ก็จะเก็บมันไว้เองทั้งหมด? เธอคงจะไม่ได้แม้แต่ชิ้นเดียว

“พวกเรามาเปิดดูกันก่อนไหม?”

ซูจิ่วเย่ว์ก็ยังคงยืนกรานที่จะรอให้แม่สามีกลับมาก่อน “ท่านแม่เป็นหัวหน้าครอบครัว รอท่านแม่กลับมาก่อนเถอะ！”

รถเกวียนถูกจอดไว้ที่สนาม ทุกคนต่างเข้าไปในบ้าน เฉินจาวตี้ยกอาหารไปให้พวกเขาที่ห้องนอน

“จิ่วยากับซีหยวนหิวแล้วสิ? ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าจะกลับมาวันนี้ อุ่นอาหารบางอย่าง พวกเจ้ากินรองท้องไปก่อน เดี๋ยวพี่สะใภ้ไปทำอาหารเพิ่มให้พวกเจ้า”

ซูจิ่วเย่ว์ดึงเธอไว้ “พี่สะใภ้ใหญ่ ไม่รบกวนพี่ละ แค่นี้ก็พอกินแล้ว พวกเรากินแก้หิวก็พอ แล้วค่อยกินพร้อมทุกคนตอนบ่าย”

เฉินจาวตี้จึงพยักหน้า “เอางั้นก็ได้ พวกเจ้ากินเถอะ ข้าไปดูว่าตอนบ่ายจะทำอะไรกินดี”

เทียนซิวเหนียงยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่าง มองลอดช่องหน้าต่างเห็นเฉินจาวตี้เข้าไปในห้องของซูจิ่วเย่ว์ ส่งเสียงเห๊อะ “นึกว่านางเป็นคนซื่อสัยต์ ตอนนี้รีบไปเอาหน้าเชียว！”

เอ้อร์เฉิงกำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่บนคั่ง เมื่อได้ยินสิ่งนี้ก็ชำเลืองมองเธอ “เจ้ากำลังพูดเสียดสีถึงใครหรือ?”