ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 63

ซูจิ่วเย่ว์จึงไม่ได้ถามต่ออีก “อาจารย์ ข้าไม่ถามก็ได้ แต่เขาจะต้องไปนำภัยมาสู่หมู่บ้านนะ！”

หวงฮูเซิงถอนหายใจ เขาไม่สามารถรับปากเธอ เรื่องนี้เขาไม่อาจรับประกันได้จริงๆ

อู๋ซีหยวนขี่ม้าส่งหวงฮูเซิงกลับไป จากนั้นก็เดินกลับมาพร้อมกับแม่และพี่ชายคนโต

ท่านแม่！ภรรยาข้าเก่งมาก！อู๋ซีหยวนอดไม่ได้ที่จะชมภรรยาต่อหน้าแม่ของเขา

“จิ่วยาทำอะไรหรือ?” หลิวซุ่ยฮวาเองก็รู้ว่าลูกสะใภ้คนนี้มีความสามารถ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความโชคดีของเธอ งานที่นางทำประจำทุกวันก็ช่วยครอบครัวได้มากเช่นกัน

“เมื่อหลายวันก่อนภรรยาข้าไปที่เมืองยงโจว ถูกโจรจับตัวไป แล้วก็หลบหนีออกมาได้ด้วยตัวเอง！พี่สาวที่หลบหนีออกมาพร้อมนางได้มอบของขวัญมากมายให้กับนางด้วย！”

หลิวซุ่ยฮวาขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน ในช่วงไม่กี่วันที่เธอไปบนภูเขา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นหรือ?

“ภรรยาเจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” เธอถามด้วยความเป็นห่วง

อู๋ซีหยวนส่ายหน้า “ไม่เป็นไร”

หลิวซุ่ยฮวาก็ยังคงเป็นกังวล เธอจึงรีบไปที่บ้านเกิดเพื่อดูแม่ที่ชราของเธอ เมื่อเธอเห็นว่าอาการปกติดีจากนั้นเธอจึงรีบกลับบ้าน

ทันทีที่เข้าบ้านก็เห็นรถเข็นจอดอยู่ที่หน้าประตู บนรถมีข้าวของเต็มไปหมด

“คือสิ่งนี้หรือ?” เธอถาม

อู๋ซีหยวนพยักหน้าอย่างมีความสุข “ใช่แล้ว！ภรรยาข้าเก่งมากใช่ไหม！นางบอกว่ารอให้ท่านแม่กลับมาแล้วค่อยเปิดดู”

เขาอยากให้ภรรยาได้รับการชมและยกย่องจากแม่ของเขา แต่ใครจะรู้ว่าภายในใจของหลิวซุ่ยฮวานั้นไม่รู้ว่าจะดีใจหรือร้องไห้ดี

จิ่วยาดีและเก่งทุกอย่าง แต่นางก็เป็นคนที่ใสซื่อบริสุทธิ์เกินไป

สิ่งของบนเกวียนเป็นสิ่งที่คนอื่นมอบให้กับนาง ดังนั้นจึงเป็นของนาง นางไม่คิดจะเก็บไว้เอง กลับเอาออกมาวางไว้ข้างนอกอย่างเปิดเผย และไม่กลัวว่าใครจะมาขโมยไป

พวกเขาทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ ซูจิ่วเย่ว์ก็รีบวิ่งออกมาจากในห้อง โดยยังมีสิ่งสกปรกติดอยู่บนนิ้วที่สะอาดของเธอ และตะโกนเรียกอย่างมีความสุขว่า “ท่านแม่！ ท่านกลับมาแล้ว！”

หลิวซุ่ยฮวายิ้มและเดินเข้าไปหาเธอ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าให้เธอ “ทำอะไรอยู่ในห้องหรือ? ทำไมถึงได้มอมแมมเหมือนลูกแมว”

ซูจิ่วเย่ว์ก็ไม่คิดว่าดินในมือของตัวเองจะเปื้อนที่ใบหน้าด้วย จึงยิ้มอย่างเขินอาย “คราวก่อนพวกเราซื้อเมล็ดพันธุ์กลับจำนวนหนึ่ง ข้าก็เลยคิดว่าจะปลูกก่อน จากนั้นสองเดือนก็สามารถขายได้แล้ว”

หลิวซุ่ยฮวาช่วยเช็ดมือให้เธออีกครั้ง “เจ้าเป็นเด็กที่ขยันอยู่เสมอ”

เทียนซิวเหนียงได้ยินเสียงแม่สามีของเธอ และเมื่อเธอออกมาจากในห้อง ก็บังเอิญเห็นว่าทั้งสองใกล้ชิดกันราวกับแม่และลูกสาว

เธอเบะปาก แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าไปหา แต่เธอก็โลภอยากได้ของบนเกวียนนั้น และอยากรู้ว่าแม่สามีเธอจะแบ่งยังไง

“ท่านแม่ พี่อี๋มอบสิ่งของดีๆให้กับข้าหนึ่งเกวียน และกำลังรอท่านกลับมาดู！”

แม้ว่าซูจิ่วเย่ว์ไม่ได้เอ่ยปาก แต่จะมีของดีหล่นลงมาจากฟ้าได้อย่างไร? ต้องเป็นเพราะขณะที่หลบหนีจิ่วเย่ว์ได้ช่วยคุณหนูของตระกูลไหนไว้แน่ๆ

หลิวซุ่ยฮวาหยิกแก้มของเธอ “เหมือนคนโง่ตัวน้อย สิ่งที่คนอื่นให้เจ้า ก็เป็นของเจ้า เจ้าก็เก็บไว้เองเถอะ！”

เธอไม่ได้ควบคุมระดับเสียง ทุกคนในบ้านก็ได้ยิน จริงๆแล้วเธอตั้งใจที่จะพูดให้ลูกสะใภ้อีกสองคนได้ยิน

เมื่อเธอพูดอย่างนั้น ทั้งสองคนก็เริ่มวิตกกังวลทันที

เฉินจาวตี้เพิ่งจะเปิดปาก เทียนซิวเหนียงเป็นคนปากไว มีอะไรในใจก็จะพูดออกมาทันที