ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 103

วันนี้ยี่หวาทำตัวกลมกลืนให้เข้ากับแขกคนอื่นๆ ที่มาร่วมงาน เพราะตอนนี้เธอเริ่มมีชื่อเสียงก็คงไม่แปลกอะไรถ้าจะเห็นเธอในงานนี้ ซึ่งพอทำแบบนี้ก็ช่วยให้เธอทำงานได้ง่ายขึ้น

แม้ว่าครั้งนี้จะเป็นการเปิดบูติคครั้งที่สอง แต่ก็ไม่ทำให้แขกน้อยลงกว่าเดิมเลย เผลอๆ ครั้งนี้อาจจะมากกว่าครั้งก่อนก็ได้ เพราะคนเริ่มรู้จักเฮอเซนมากขึ้นทำให้พวกเขาที่ไม่ได้มาร่วมงานคราวก่อนต่างก็มาในวันนี้

“นั่นใช่ยี่หวาไหม ที่เป็นนักแสดงหน้าใหม่” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากข้างนอกงาน

“ต้องใช่อยู่แล้ว สวยขนาดนี้ไม่มีทางจำผิดแน่”

“ทำไมเธอถึงได้มาร่วมงานนี้”

“ฉันรู้มาว่าควิลเลอร์เป็นผู้จัดการส่วนตัวของยี่หวา หวังว่ายี่หวาจะไม่ใช่คนแบบนักแสดงคนเก่าหรอกนะ”

“การที่เธอได้มาร่วมงานแบบนี้ก็คงไม่ต้องไปเป็นเมียน้อยใครหรอก ดูคนที่มาร่วมงานสิมีแต่คนใหญ่คนโต เพราะงั้นการที่นักแสดงหน้าใหม่อย่างเธอมาร่วมงานนี้แสดงว่าต้องไม่ธรรมดา”

วายุกับธาราธรที่เพิ่งมาถึงก็เดินเข้ามาในงานแล้วตรงมาหายี่หวาอย่างไม่เกรงใจสายตาคนรอบข้างเลยว่าจะพูดยังไง

“คุณมาแล้วเหรอ”

“อืม” เมื่อเช้าทั้งสองคนไม่ได้ออกมาพร้อมกันเพราะวายุต้องไปส่งเรนจิที่บ้านใหญ่ก่อน

“เมื่อกี้ฉันเดินผ่านหน้าร้านของดาหลาด้วย คนเงียบมาก” ธาราธรเอ่ยขึ้นอย่างสะใจ ยิ่งตอนที่เธอดีใจเมื่อเห็นพี่เขาคงคิดว่าพี่เขาจะมาร่วมงาน แต่ที่ไหนได้พี่เขากลับเดินผ่านอย่างกับว่าที่ตรงนั้นเป็นกำแพงว่างเปล่า

“นั่นใช่คุณธาราธรใช่ไหม ทำไมถึงเดินเข้าไปคุยกับยี่หวาได้ล่ะ แล้วผู้ชายหล่อๆ ดูดีๆ เหมาะจะเป็นพ่อของลูกคนนั้นใคร เห็นเดินมาพร้อมกับคุณธาราธร”

“ใช่พี่ชายที่มักจะเก็บตัวหรือเปล่า แต่ถ้าใช่นี่ก็เรื่องใหญ่เลยนะ!”

“อยากรู้จังว่าเขาเป็นใคร”

โชคดีที่จุดโฟกัสอยู่ที่วายุ ทำให้คนพวกนั้นลืมยี่หวาไปชั่วขณะ...

ผ่านไปสักพักพิธีกรก็กล่าวเปิดงาน แต่ทันทีที่ยี่หวาเห็นคู่ค้าของตัวเองเป็นครั้งแรก ใจก็สั่นไปด้วยความกลัว มือที่อุ่นๆ ในตอนแรกกลับเย็นอย่างกับเพิ่งจับน้ำแข็งมา

ทำไมคนคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้!

ผู้ชายผมสีฟ้าหม่นเทาถูกเซตให้ยุ่งๆ ดูเป็นคนเข้าถึงง่ายแม้ว่าดวงตาคมจนดูน่ากลัวก็ตาม ซึ่งคนที่รู้จักจะรู้ดีเลยว่าผู้ชายคนนี้อันตรายยิ่งกว่าสัตว์ร้ายในป่าอเมซอนเสียอีก...

เธออุตส่าห์ตั้งใจว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก แต่ทำไมเขาถึงได้กลายมาเป็นคู่ค้าของเธอได้ มีอะไรผิดพลาดตรงไหน

วายุที่เอาแต่จ้องยี่หวาตั้งแต่แรกก็ต้องขมวดคิ้ว เธอกับผู้ชายคนนั้นรู้จักกันอย่างนั้นเหรอ แถมเธอดูจะกลัวๆ เขาอีกด้วย

“ฝากถึงเจ้าของแบรนด์ว่าเธอหนีฉันไม่พ้นหรอก” เขาว่าจบก็ยิ้มออกมาที่มุมปากก่อนจะเดินลงจากเวทีไป ทำเอาผู้คนต่างก็มึนงงว่าเขาพูดแค่นี้จริงเหรอ? แถมดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักเจ้าของแบรนด์ด้วย!

วายุก้มลงไปพูดกับยี่หวาที่ยืนข้างๆ “เธอรู้จักเขา?”

“ก็...ทำนองนั้นค่ะ เขาเป็นเพื่อนของฉัน”

“เขาน่ากลัว?”

“ก็ไม่เชิงค่ะ” อันที่จริงเขาก็ไม่ได้น่ากลัว แต่เป็นเพราะนิสัยที่ทำอะไรไม่คิด เพราะกลัวคนอื่นจะคาดเดาได้นี่สิน่ากลัว ยกตัวอย่างเช่นเมื่อครู่ แทนที่จะขึ้นมากล่าวอะไรกลับฝากข้อความถึงเธอเสียอย่างนั้น

ธาราธรที่ได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ก็รู้สึกสงสารพี่ชายตัวเอง เพราะคู่แข่งคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ เป็นถึงนักลงทุนที่มีชื่อเสียงลงทุนแต่ละครั้งไม่ต่ำกว่าสิบหลัก ไหนจะเป็นเจ้าของผับมากมายในประเทศนี้อีก ไม่รู้ว่ายี่หวาไปรู้จักกับคนแบบนี้ได้ยังไง

“ไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันกลับก่อนนะคะ เจอกันที่บ้านค่ะ” ว่าจบยี่หวาก็เดินออกมาจากงานทันที เพราะเธอไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้น แต่พอถึงข้างนอกเหล่าแฟนคลับก็กรูเข้ามาหาเพื่อที่จะถ่ายรูป

“พี่ยี่หวาหนูเป็นแฟนคลับพี่ค่ะ หนูขอลายเซ็นแล้วก็รูปคู่พี่หน่อยได้ไหมคะ”