ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 104

“แค่ออกมาก็พอใช่ไหม?” หลังจากที่เงียบมานานในที่สุดยี่หวาก็พูดออกมาอย่างเฉยชา ก่อนจะโยนกุญแจรถให้อีกฝ่ายแล้วเดินออกมาจากลานจอดรถ

ขณะที่ยี่หวากำลังจะกดโทรศัพท์หาวายุ หน้าจอก็ปรากฏสายเรียกเข้าขึ้นมาก่อน “ฮัลโหล…”

“ฉันไปรับเรนมาแล้วเธอจะกลับตอนไหน วันนี้ฉันซื้อกับข้าวเข้ามาให้แล้ว เธอคงเหนื่อยกับงานจะได้ไม่ต้องเหนื่อยทำอาหารอีก”

น้ำเสียงอ่อนโยนของวายุที่ดังเข้ามาในหูยี่หวา ทำเอาใจของเธอสั่นไหวยังไงไม่รู้ เพราะต่อไปเธอก็คงไม่ได้กินข้าวพร้อมกับพวกเขาอีกแล้ว

ยี่หวาพยายามกดเสียงตัวเองให้ต่ำ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกำลังจะร้องไห้ “วันนี้ฉันคงไม่ได้กลับบ้านนะคะ พอดีเพื่อนฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศก็เลยตั้งใจว่าจะอยู่ฉลองกันสักหน่อย”

“อืม ฉันจะบอกเรนให้ เธอก็อย่าลืมดูแลตัวเองดีๆ ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าดื่มเหล้านะ ฉันเป็นห่วง อาการของเธอเพิ่งจะหายดี”

“ขอบคุณมากนะคะ”

“พรุ่งนี้ผลตรวจออก เธอจะให้ฉันไปด้วยไหม”

“ไม่เป็นไร รบกวนคุณเปล่าๆ เดี๋ยวฉันไปเองก็ได้ค่ะ”

“ไม่รบกวน”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ ฉันไปคนเดียวจะสะดวกกว่า ถ้าอย่างนั้นแค่นี้นะคะ ฝากบอกเรนด้วยว่าอย่านอนดึก”

“โอเค” น้ำเสียงวายุฟังดูน้อยใจยังไงไม่รู้…

พอวางสายยี่หวาก็ทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลออกมา โชคดีที่ชั้นนี้เป็นลานจอดรถพิเศษทำให้แทบจะไม่มีผู้คนเดินผ่าน

ฮาเดสที่ยืนอยู่ข้างหลังหญิงสาวตั้งแต่แรก พอเห็นเธอร้องไห้ก็ตกใจจนเกือบจะทำอะไรไม่ถูก เขาถอดเสื้อคลุมสีดำขนาดใหญ่โยนใส่หัวยี่หวา “ห้ามเปียก!”

ยี่หวารีบหยิบเสื้อออกจากหัว มืออีกข้างรีบเช็ดน้ำตา ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วปาเสื้อใส่ผู้ชายตรงหน้า แล้วจ้องเขม็งอย่างหาเรื่อง

“ตอนนั้นเธอเกือบจะถูกฆ่าตายฉันยังไม่เห็นน้ำตาเธอสักหยด แล้วนี่อะไร กับแค่ให้ออกมาจากบ้านนั้นกลับร้องไห้จะเป็นจะตาย”

“คนไร้ความรู้สึกแบบนายไม่เข้าใจหรอก แล้วก็เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย”

“ได้ไง เธอไม่ได้บอกว่าจะอยู่ฉลองกับฉันเหรอ”

“ฉันไม่คุยกับนายแล้ว แยกย้ายทางใครทางมัน แล้วก็ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่กลับไปบ้านนั้นให้นายต้องทำร้ายพวกเขาแน่”

“ตากับยายเธอย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว เธอว่าฉันควรจะไปทักทายพวกเขาในฐานะลูกเขยหน่อยไหม?”

“นี่นาย!” ยี่หวาตะโกนใส่อีกฝ่ายอย่างเหลืออด

“เรียกที่รักสิ”

“นายจะทำอะไรพวกเขา”

“ไม่รู้สิ ถ้าเธอทำตัวดีฉันก็จะทำตัวดีอยู่อย่างสงบเช่นกัน ว่าแต่ทำไมสีหน้าเธอดูร้อนรน? หรือว่าเธอยังคิดว่าพวกมันเป็นครอบครัวเธออยู่”

“ยังไงพวกเขาก็เป็นตากับยายของพี่พีช ซึ่งเขาเป็นพี่ชายของฉัน เพราะงั้นนายไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับพวกเขา”

“เธอก็แค่ไปฉลองที่ฉันกลับมาวันนี้”

“ได้! ฉันจะฉลองที่นายจะกลับไปพรุ่งนี้”

หลังจากนั้นยี่หวาก็ต้องจำใจไปกับฮาเดส ซึ่งเขาก็พาเธอมาที่ผับแห่งหนึ่ง นี่เขาไม่รู้ใช่ไหมว่าตอนนี้เธอเป็นดาราแล้ว ขืนคนอื่นๆ เห็นเธออยู่ในที่แบบนี้ต้องเกิดข่าวแน่ๆ “ฉันจะกลับบ้าน ฉันลงไปไม่ได้”

“หลังร้าน”

“มีไว้สำหรับพนักงาน”

“รวมถึงเจ้าของด้วย อย่าชักช้ารีบตามลงมา” ฮาเดสลงจากรถฝั่งคนขับก่อนจะเดินไปอย่างไม่สนใจยี่หวา

“เดี๋ยวสิ! นี่นายเป็นเจ้าของที่นี่ได้ยังไง” ยี่หวาวิ่งตามฮาเดสมาอย่างรวดเร็ว