ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 108

ยี่หวามองวายุด้วยแววตาที่คาดเดายาก เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนั้นกับดาหลาต่อหน้าคนมากมาย อย่างน้อยเธอก็เป็นแม่ของเรนจิ เขาไม่ควรทำแบบนี้เลย ไหนจะคำพูดของคุณหญิงท่านหนึ่งอีก ขนาดดาหลายังถูกมองว่าไม่เหมาะสมกับวายุ แล้วคนอย่างเธอล่ะ คนที่ไม่มีแม่แถมยังมีพ่อที่ไม่ยอมรับอีก ไม่เพียงเท่านั้นตากับยายก็รังเกียจ มีเพียงก็แต่พี่ชายเท่านั้น

โชคดีที่เธอตัดสินใจออกมาจากเขา โชคดีจริงๆ

“ผมอยากยืนคุยกับคุณต่อจัง แต่ว่าผมต้องไปคุยธุรกิจกับคนอื่น…”

“คุณไปเถอะ” ยี่หวาไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบก็พูดแทรกขึ้นมา

“คุณใจร้ายไม่เคยเปลี่ยนเลย แต่ว่าผมก็ชอบ งั้นผมขอตัวไว้ว่างๆ จะทักไปหานะ” ชาร์ลว่าจบก็เดินออกไป

วินาทีต่อมาก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหายี่หวา “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร…” เขายังพูดไม่ทันจบก็โดนพี่ชายตัวเองตีเข้าที่หลังอย่างจัง

“นี่นายคงไม่คิดจะจีบน้องสาวตัวเองใช่ไหม” พีรพัฒน์เอ่ยขึ้นมาอย่างหยอกล้อ และหันไปพูดกับยี่หวา “ไงเรา ไม่คิดว่าจะยอมมางานนี้ด้วย กล้าหาญขึ้นเยอะเลยนะ”

“หมายความว่ายังไง” ยี่หวาและสตอร์มเอ่ยออกมาพร้อมกันอย่างงงๆ

“ก็นี่ยี่หวาน้องสาวฉันที่เคยเล่าให้ฟังไง” พีรพัฒน์หันไปตอบสตอร์มก่อนจะหันไปพูดกับยี่หวา “นี่มันงานเลี้ยงต้อนรับตากับยายแม้จะจัดขึ้นเพราะจุดประสงค์อื่นก็เถอะ”

สตอร์มยืนนิ่งเพราะตกใจ ผู้หญิงคนนี้คือยี่หวาที่ตากับยายตัดขาดจากตระกูลอย่างนั้นเหรอ ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้…

ส่วนยี่หวาเองก็มีท่าทางไม่ต่างจากสตอร์มมากนักเพราะเธอเองก็ตกใจ ไม่คิดว่างานเลี้ยงนี้จะเป็นของตระกูลคอนเทอวิลล์ ไม่รอช้าเธอรีบเดินหวังจะออกมาจากงานแต่อยู่ๆ ก็มีเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนดังมาจากชั้นบน

“พี่สาว!!!” ยี่หวาที่หันไปมองก็ต้องตกใจ เพราะผู้หญิงคนนี้ก็คือหญิงสาวที่เธอเคยช่วยไว้ตอนไปทะเล อย่าบอกนะว่าบัตรเชิญที่เธอได้มาจากเด็กคนนี้

บลูเบลล์รีบวิ่งลงมาจากบันไดจนไม่สนใจกิริยาท่าทางของตัวเอง เพราะตอนนี้ขาของยี่หวากำลังจะก้าวออกไปข้างนอกประตูอยู่แล้ว “พี่สาวอย่าเพิ่งกลับค่ะ! รอหนูด้วย!”

แขกคนอื่นๆ ต่างก็ต้องตกใจเพราะไม่คิดว่าคุณหนูเล็กของตระกูลคอนเทอวิลล์จะรู้จักกับดาราหน้าใหม่อย่างยี่หวาด้วย “อย่าบอกนะว่าที่คุณหนูเล็กจัดงานนี้ก็เพราะอยากเจอผู้หญิงคนนั้น”

“ฉันว่าน่าจะใช่ ผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างที่เห็นแน่”

ไม่เพียงแค่บลูเบลล์ที่วิ่งไปหายี่หวาเท่านั้น สกายก็ตามน้องสาวลงมาเพื่อเดินมาหาเธอเช่นกัน บลูเบลล์ที่เดินมาถึงยี่หวาก่อนรีบจับมือเธอไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอหนี “พี่สาวมาจริงๆ ด้วย หนูดีใจมากที่ได้เจอพี่สาวอีกครั้ง”

“ผมก็ดีที่ได้เจอพี่อีกครั้งครับ” สกายที่เพิ่งเดินมาถึงก็พูดขึ้นบ้าง

“พี่ว่าเราไปคุยกันที่อื่นดีไหม”

“ได้ค่ะ/ครับ” บลูเบลล์และสกายตอบออกมาพร้อมกัน ก่อนจะเดินตามยี่หวาออกไปข้างนอก

แขกแต่ละคนก็หันมามองหน้ากันอย่างงงๆ ตอนนี้เจ้าภาพไม่อยู่แล้วพวกเขาควรจะอยู่ต่ออีกไหม ส่วนดาหลาก็แทบอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ เธอกัดริมฝีปากแน่น เพราะไม่คิดว่ายี่หวาจะรู้จักกับพวกเขาด้วย!

มาร์คัสและพริมโรสที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นบนก็ต้องสงสัยว่าทำไมแขกของพวกเขาค่อนข้างดูงงๆ จึงเรียกหลานชายทั้งสองคนมาถาม พีรพัฒน์และสตอร์มเดินเข้าไปหาผู้เฒ่าทั้งสองโดยที่สตอร์มก็บอกว่าไม่มีอะไรแค่น้องสาวกับน้องชายเล่นซนเท่านั้น

บลูเบลล์ สกาย และสตอร์ม ทั้งสามคนเป็นพี่น้องแท้ๆ กันซึ่งเกิดจากคอสมอสที่เป็นพี่ชายของตันหยงแม่ของพีรพัฒน์และยี่หวา ทำให้พวกเขากลายเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

วายุเห็นว่ายี่หวาออกไปจากงานแล้วก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อ เขาลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับ ที่เขามาวันนี้ก็เพราะได้ข่าวจากคนของเขาว่ายี่หวามางานเลี้ยงนี้ แถมยังรู้มาว่าดาหลากับดนัยณัฐก็มาที่งานนี้เช่นกัน และพอสืบรู้ว่าเป็นงานของตระกูลคอนเทอวิลล์จึงขอบัตรเชิญจากพีรพัฒน์

อีกอย่างเขาเป็นห่วงยี่หวาเรื่องตากับยายของเธอด้วยจึงมาเพื่อให้มั่นใจว่าเธอจะไม่เป็นอันตรายใดๆ แต่สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดมากที่สุดก็คงจะเป็นผู้ชายที่ยืนคุยกับเธอตอนแรก นี่เขาต้องมีศัตรูอีกสักกี่คนเธอถึงจะพอใจ