ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 110

“หม่ามี๊วางสายไปแล้วเหรอ” เรนจิหันไปถามพ่อตัวเองด้วยเสียงอ่อน เพราะคิดว่าอย่างน้อยหม่ามี๊ก็คงอยากคุยกับเขาบ้าง…แต่ก็ไม่ “ผมทำอะไรผิดเหรอ ทำไมอยู่ๆ หม่ามี๊ก็ไม่รักผมแล้ว”

วายุหันไปมองลูกชายแวบหนึ่ง ก็เห็นขอบตาที่แดงก่ำ “ลูกไม่ผิด พ่อผิดเองที่รั้งเธอไว้ไม่ได้”

“ผมอยากกลับบ้านเลย” เขาไม่อยากเข้าบริษัทกับพ่อ เพราะตอนนี้เขาอยากอยู่คนเดียวมากกว่า

วายุเข้าใจลูกชายดีจึงขับรถเข้าไปส่งเขาที่บ้านก่อนจะกลับเข้ามาที่บริษัทอีกครั้ง คราวนี้สภาพวายุดูแย่กว่าเดิมทำเอาพนักงานแต่ละคนไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย เอาแต่นั่งทำงานของใครของมันเงียบๆ

ธาราธรเดินเข้าไปหาวายุในห้องก็เห็นเขานั่งสูบบุหรี่ นี่เขาไม่เห็นพี่ชายตัวเองสูบบุหรี่มานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ “เกิดอะไรขึ้น อะไรที่ทำให้พี่เครียดมากจนถึงขั้นต้องสูบบุหรี่”

“เธอคงไม่กลับมาแล้วจริงๆ เป็นฉันที่คิดเข้าข้างตัวเอง”

“ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้ เธอก็ดูเหมือนว่าจะรักพี่ไม่ใช่เหรอ”

“ไม่รู้ หรือว่าฉันควรจะเป็นคนเลวกว่านี้ ลงมือจัดการผู้หญิงคนนั้นสักที”

“ผมก็อยากให้พี่ลงมือเลยนะ แต่ผมกลัวว่าถ้าเรนโตขึ้นแล้วมารู้ทีหลังว่าพี่ทำร้ายแม่ของเขา คงจะต้องมีตัดพ่อตัดลูกกันบ้าง ตอนนี้เรนยังเด็กแถมดาหลาเองก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าลูกเพราะพี่ ตอนนี้เรนก็เลยติดยี่หวาเพราะเธอมักจะคอยอยู่กับเรนตลอด ถ้าวันหนึ่งเขาพอที่จะรู้ว่าใครเป็นแม่จริงๆ บางทีเรนก็อาจจะเลือกดาหลา”

“สรุปฉันก็ต้องรอเวลาใช่ไหม”

“ผมคิดว่ามันคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว”

วันต่อมายี่หวาก็มาสตูดิโอเอสวีตามที่ควิลเลอร์บอกไว้ ซึ่งพอเธอมาถึงก็ดันเจอคนที่ไม่อยากเจอที่สุดซะได้

“นี่เธอมาทำอะไรที่นี่” ดาหลาเดินเข้ามาคุยกับยี่หวาอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอดูแย่กว่ายี่หวา

ยี่หวาไม่ตอบแต่เดินเลี่ยงดาหลามานั่งตรงจุดนั่งพัก และก็ดันเจอคนที่ไม่อยากเจออีกแล้ว

“ไงคุณ ไม่เจอหลายวันเลย” โจเซฟเอ่ยทักด้วยเสียงสดใส และเดินมานั่งข้างยี่หวา “คิดถูกจริงๆ ที่ตอบรับคำเชิญมารายการนี้”

ยี่หวาหันไปทำหน้างงใส่เขา “คือ?”

“ผมมาเป็นคนชิมอาหาร หวังว่าอาหารคุณจะถูกใจผมนะ แต่ถึงจะไม่อร่อยผมก็จะกินให้หมด”

“เดี๋ยวคนอื่นก็หาว่าฉันใช้เส้นสายกันพอดี”

“ผมเชื่อต่างหากว่าคุณทำอาหารอร่อย ส่วนเรื่องแฟนคุณผมรู้หมดแล้ว คิดจะโกหกผมมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ เตรียมตัวให้ดีเพราะผมจะไม่ยอมแพ้ ไปล่ะ” โจเซฟขำออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป

ยี่หวาอยากจะบ้าตาย ช่วงนี้รอบตัวเธอเจอแต่อะไรไม่รู้

รายการทำอาหารครั้งนี้เป็นรายการแข่งขันระหว่างสองทีม โดยแต่ละทีมมีสมาชิกสามคน ซึ่งวัตถุดิบที่ใช้ทำพวกเขาต้องเป็นคนไปซื้อเองโดยใช้เงินจากที่จับฉลากได้เท่านั้น แถมกับข้าวที่ทำออกมาต้องมีอย่างน้อยสามอย่างขึ้นไป

ทีมของยี่หวามีพระนายกับแทนไทนักแสดงชายตัวประกอบ ส่วนทีมของดาหลามีชิริวกับปิแอร์พระเอกจากละครดัง แค่การจัดทีมก็รู้แล้วว่ากล้องจะต้องโฟกัสทีมไหนมากกว่ากัน

การแข่งขันไม่มีกฎกติกาอะไรมาก ขอแค่ห้ามใช้เงินเกิน และทำอาหารเสร็จทันเวลาส่วนเรื่องรสชาติค่อยว่ากันอีกที ซึ่งทีมยี่หวาจับฉลากได้เงินสองร้อยบาท ส่วนทีมดาหลาได้เงินห้าร้อยบาท…

“ผมขอโทษนะ” พระนายรีบเอ่ยขอโทษเพื่อนร่วมทีม ที่จับฉลากออกมาได้แค่สองร้อยบาท ทั้งที่ปกติตอนเขาดูรายการอย่างน้อยเงินที่ให้ก็ไม่เคยต่ำกว่าสี่ร้อยบาท

“ไม่เป็นไร” แทนไทตบไปที่ไหล่พระนายเบาๆ ใบหน้ายิ้มแย้ม เพราะตอนนี้กล้องกำลังจับภาพพวกเขาอยู่

ยี่หวาส่ายหัวก่อนจะส่งใบรายการวัตถุดิบที่ต้องซื้อให้พวกเขาดู สิ่งที่ยี่หวาให้พระนายซื้อคือแตงโม และแทนไทซื้อปลาช่อนแดดเดียว ส่วนของที่ยี่หวาต้องซื้อก็มีชุดเห็ดรวม ชุดต้มยำ ไข่ และมะระ เพราะเมนูที่ยี่หวาจะทำคือมะระผัดไข่ ต้มยำเห็ดน้ำใส และแตงโมปลาแห้ง ที่เธอไม่เลือกใช้หมูกับไก่เพราะมันแพง

ทีมของดาหลาไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตส่วนทีมยี่หวาซื้อที่ตลาดเพราะงบน้อย พอมาถึงตลาดทั้งสามคนก็แยกย้ายไปซื้อของที่ตัวเองต้องการ ซึ่งก็ใช้เวลาเพียงไม่ถึงสิบห้านาทีเพราะแต่ละคนก็จบที่ร้านเดียว โดยเฉพาะร้านขายผักที่ยี่หวาซื้อแทบจะมีทุกอย่าง แถมแม่ค้ายังลดราคาให้อีกด้วย ซื้อที่ตลาดก็ดีแบบนี้สามารถต่อราคาได้

ในขณะที่ทีมยี่หวากลับเข้ามาในสตูดิโอกำลังจะลงมือทำอาหาร แต่ทีมของดาหลายังเดินเลือกซื้อของกันอยู่เลย

“ไม่ทราบว่าวันนี้ทีมพวกคุณจะทำอะไรครับ” พิธีกรเดินมาถามทั้งสามคน เพราะว่าอีกทีมยังไม่กลับมา

ยี่หวาหันไปหาผู้ชายสองคนเพื่อให้พวกเขาตอบ แทนไทจึงพูดขึ้น “ต้มยำเห็ดน้ำใส มะระผัดไข่ แล้วก็อะไรนะ” แทนไทหันไปถามพระนายเพื่อให้เขาได้มีบทพูดด้วย

“แตงโมปลาแห้งครับ”

“แตงโมปลาแห้ง? คืออะไรครับ” พิธีกรถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะว่าเขาไม่เคยได้ยิน

ก่อนหน้านี้ยี่หวาได้บอกพวกเขาแล้วว่ามันคืออะไร เลยไม่มีปัญหาในการตอบ “คือการนำปลาแห้งไปผัดกับหอมแดงแล้วนำมากินคู่กับแตงโมครับ”

“เป็นของว่างชาววังโบราณครับ” แทนไทพูดเสริมขึ้น