ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 112

วายุที่ได้รับโทรศัพท์จากรชานนท์ว่ายี่หวาโทรมาบอกว่าจะไม่รักษาต่อเขาก็รู้สึกเป็นห่วงเลยมาหาเธอที่ห้อง แต่พอมาถึงเขาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าห้องของเธอมือข้างซ้ายกำลังไขกุญแจเข้าไปในห้อง

“ทำอะไร” วายุเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

ฮาเดสหันไปมองทางต้นเสียง พอเห็นหน้าของวายุก็หัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงกลัว “ก็คิดว่าใคร ที่แท้ก็ประธานภูวิศนี่เอง”

“คุณกำลังทำอะไร” วายุจ้องไปยังมือของเขาที่จับลูกบิดประตูห้องยี่หวาอยู่

“ก็จะเข้าห้องแฟน คุณมีปัญหา?”

“แฟน?”

“ว่าแต่ผมสั่งให้ยี่หวาเลิกยุ่งกับคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่อีก”

เป็นเพราะผู้ชายคนนี้ เธอเลยออกห่างจากเขาอย่างนั้นเหรอ แล้วทำไมเธอต้องทำตามด้วย “ยี่หวาบอกว่าคุณเป็นเพื่อน”

“จุ๊ๆ ดูเหมือนว่าผมต้องเตือนความจำเธอหน่อยแล้ว” ฮาเดสพูดออกมาอย่างสบายๆ ไม่มีความโกรธใดๆ

ขณะที่ชายหนุ่มทั้งสองกำลังยืนคุยกันอยู่ ยี่หวาที่อยู่ในห้องก็เปิดประตูออกมาก่อนจะตะโกนใส่หน้าฮาเดส “นายจะยืนอยู่อีกนานไหม ไม่ต้องเข้ามาแล้วฉันจะออกไปข้างนอก”

ก่อนหน้านี้ยี่หวากำลังนั่งใส่รองเท้าอยู่ตรงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงลูกบิดประตู ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร แต่เขาก็ไม่ยอมเข้ามาสักทีจนเธอใส่รองเท้าเสร็จ

“จะไปไหน”

“ระบายอารมณ์”

“ก็ดี เพราะตอนนี้ฉันก็กำลังอารมณ์เสียเหมือนกัน” ฮาเดสพูดพร้อมกับเหลือบไปมองทางวายุ

“อะไรของนาย…” ยี่หวาหันไปมองตามฮาเดส ก่อนจะนิ่งไปสามวินาที กลืนน้ำลายไปอึกหนึ่ง สงบจิตสงบใจ จากนั้นก็เมินวายุแล้วหันมาพูดกับฮาเดส “ไปกันเถอะ”

“เธอไม่ควรเมินคนอื่นแบบนี้ มันนิสัยไม่ดี เขาอุตส่าห์มาหาเธอนะ”

นายไม่ต้องมาสอนฉัน!

“คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” ยี่หวาหันไปพูดกับวายุ ทำเหมือนกับเขาเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง

“เปล่า ฉันแค่เป็นห่วง เห็นหมอบอกว่าเธอจะไม่รักษาต่อแล้ว”

“ขอบคุณที่เป็นห่วงแฟนผม แต่ทีหลังไม่ต้อง” ฮาเดสพูดแทรกขึ้น เพราะเขาเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วที่ผู้ชายคนนี้พูดว่าเป็นห่วงยี่หวาต่อหน้าเขา

ยี่หวาที่เห็นว่าท่าทางไม่ดีแล้วจึงพูดกับวายุด้วยเสียงแข็ง “ฉันกับคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว” หมายความว่าไม่ต้องเป็นห่วงเธอ จากนั้นยี่หวาก็ควงแขนฮาเดสแล้วเดินไปทันที

วินาทีที่หญิงสาวเดินไปวายุแทบจะหยุดหายใจในทันที เธอเป็นแฟนผู้ชายคนนั้นจริงๆ ด้วยสินะ ถ้าอย่างนั้นที่ผ่านมามันคืออะไร เป็นเพราะความสงสาร หรือความเห็นแก่ตัวของเขาที่ยื้อเธอไว้ตั้งแต่แรกกันแน่ เขาจะต้องเสียเธอไปอีกครั้งจริงๆ อย่างนั้นเหรอ…

“เล่นละครเก่งสมกับเป็นนักแสดง” ฮาเดสมองยี่หวาที่กำลังขับรถพร้อมกับตบมือให้ เพราะเธออยากระบายอารมณ์เขาก็จะไม่ขัด “แล้วไม่ร้องไห้เหรอ บทยังไม่สมบูรณ์เลย”

“คิดว่าฉันจะร้องไห้ต่อหน้านายหรือไง”