ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 116

พอเรนจิหลับยี่หวาก็หันไปส่งสายไม่พอใจใส่วายุทันที “นี่คุณเลี้ยงลูกยังไง ทำไมเรนที่เพิ่งห้าขวบถึงได้ทำอะไรแบบนี้ แม้ว่าฉันเองก็มีส่วนผิดที่ทิ้งเขา แต่ยังไงเรื่องนี้ต้นเหตุก็มาจากการเลี้ยงดูลูกของคุณ”

“ฉันขอโทษ” เขาเองก็ไม่คิดว่าลูกตัวเองจะทำอะไรแบบนี้

“นี่ไม่ใช่คำตอบที่ฉันอยากฟัง คุณรู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง ที่เรนตื่นมาเห็นหน้าฉันแล้วพูดว่าทำไมผมยังไม่ตาย”

วายุไม่กล้าพูดอะไรออกมา เพราะเรื่องนี้เป็นความผิดของเขาเต็มๆ เป็นเพราะเขาไม่ได้เลี้ยงเรนจิเหมือนเด็กทั่วไป เขามักจะปล่อยให้เรนได้ใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่ สมองของเรนตอนนี้จึงโตกว่าเด็กห้าขวบมาก

ยี่หวาที่เห็นวายุเงียบไปก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหลืออด “คุณเคยรักเรนบ้างไหม ฉันหายไปแค่อาทิตย์เดียวดูสภาพของเรนตอนนี้สิ ฉันอยากให้คุณเอาคำว่ารักที่บอกฉันไปให้เรนบ้าง ฉันรู้ว่าคุณเกลียดดาหลา แต่คุณก็ไม่ควรที่จะเพิกเฉยเรน เรนเป็นลูกของดาหลาแล้วยังไง ต้องให้เรนเป็นลูกที่เกิดจากฉันใช่ไหมคุณถึงจะรักเรนแบบที่รักฉัน”

ยิ่งยี่หวาพูดยาวเท่าไหร่ วายุก็ยิ่งไร้ข้อโต้แย้ง “ไม่รู้แหละ ถ้าเรนออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ฉันจะให้เรนไปอยู่กับฉันที่คอนโด หวังว่าคุณจะเห็นด้วย และเคลียร์กับคนที่บ้านคุณให้พวกเขายอมรับและเข้าใจ”

“แล้วงานของเธอ?” ในที่สุดวายุก็พูดออกมาหลังจากที่ยืนเงียบอยู่นาน

“ช่วงนี้ฉันไม่ต้องเข้าบริษัทแล้ว ในส่วนของงานนักแสดงฉันก็ไม่ได้รับงานเยอะ แน่นอนว่าฉันมีเวลาให้เรนมากกว่าคุณที่เอาแต่ทำงานอยู่แล้ว ส่วนเรื่องดาหลาฉันคงต้องคุยกับเธอให้เข้าใจ เพราะฉันเองก็ไม่อยากทำผิดกับเธอเป็นครั้งที่สอง”

“ไม่มีทางเข้าใจ”

“ทำไมคุณถึงได้มองเธอในแง่ร้ายขนาดนั้น เรื่องที่โดนแกล้งสมัยมัธยมปลายมันก็ผ่านมานานแล้ว” แถมเธอเองก็จำไม่ได้ด้วย แต่ที่แน่ๆ เป็นเพราะเธอทำแบบนั้นกับดาหลาก็ไม่แปลกที่เธอจะโดนเกลียดมาจนถึงปัจจุบัน

“แม่ของผู้หญิงคนนั้นสั่งให้คนมาฆ่าเธอ” วายุตัดสินใจพูดในสิ่งที่เก็บไว้ออกมา

“คุณ…หมายความว่ายังไง”

“ผู้ชายที่เธอให้ฉันจัดการเมื่อคราวก่อน ผู้สั่งการคือญาณิศาแม่ของผู้หญิงคนนั้น” ตอนแรกที่วายุสืบได้คือผู้ชายคนหนึ่งเป็นคนสั่งพวกเขา แต่พอดูจากประวัติแล้วก็พบว่าผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับยี่หวาเลย ดังนั้นกว่าวายุจะหาตัวผู้ชายคนนั้นเจอเพื่อหาคำตอบก็ใช้เวลานานพอสมควร สุดท้ายก็รู้ว่าเขาเป็นคนรู้จักกับญาณิศา “ซึ่งฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือเปล่า จึงยังไม่ได้ลงมือจัดการอะไร”

ยี่หวาที่ฟังจบ บนใบหน้าก็มีแต่ความโหดเหี้ยม “ต้องเกี่ยวข้องแน่ คุณไม่เคยได้ยินเหรอ แม่เป็นอย่างไรลูกย่อมเป็นอย่างนั้น…” ยังพูดไม่ทันจบยี่หวาก็เหมือนจะนึกขึ้นมาได้ “ยกเว้นเรน เพราะเรนได้เชื้อคุณมาเยอะ”

“ทำไมเธอถึงได้มั่นใจ”

“ตอนโดนลอบทำร้ายครั้งที่สอง เป็นจังหวะที่ฉันเพิ่งแยกกับดาหลาได้ไม่นาน ส่วนครั้งที่สามก็คงเป็นเพราะเธอแค้นฉันจากตอนถ่ายทำรายการอาหาร” ตอนนี้ยี่หวาอยากจะตบหัวตัวเองแรงๆ ให้กับความโง่ที่เธอทำตัวแม่พระอยู่หลายวันเพื่อผู้หญิงแบบนั้น “บ้าจริง! นี่ฉันกลายเป็นคนโง่ดูคนไม่ออกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน คอยดูเถอะฉันจะเอาคืนให้อย่างสาสมเลย”

ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอโกรธที่โดนตามฆ่า หรือว่าโกรธเพราะความโง่ของตัวเองกันแน่…

แต่ดูเหมือนว่าจุดโฟกัสของวายุจะอยู่ที่ประโยคก่อนหน้า “ครั้งที่สาม? เธอไปโดนใครทำร้ายมาตอนไหนอีก”

“เมื่อวาน ตอนแยกกับคุณเมื่อช่วงเย็น แต่แค่โดนมีดบาดไม่เป็นไร ดีที่ฮาเดสก็อยู่เขาเลยจัดการฆ่าทั้งหมดไม่เหลือเลย”

ผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว “เธอกับเขาเป็นแฟนกันจริงๆ?”

“ฉันเคยบอกคุณแบบนั้นเหรอ”

“ก็…” วายุนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า และดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้พูดสักคำ มีแต่ผู้ชายคนนั้นที่พูดออกมา “ไม่เคย”

“ไม่เคยก็แปลว่าไม่ได้เป็น” วายุที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาทันที จนยี่หวาที่เห็นอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ “แต่ก็ใช่ว่าฉันจะรักคุณหรอกนะ”

“เธอแค่ทำตามหัวใจ ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น อย่าคิดว่าฉันอ่อนแอ” ตอนนี้เขาค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าผู้หญิงคนนี้รักเขา แต่อาจจะเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นทำให้เธอเอาแต่ปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง

“คุณไม่ได้อ่อนแอ แต่พวกเขาเป็นหมาลอบกัด”

“จะไม่มีใครทำอะไรฉันได้ เชื่อใจฉัน และทำตามความรู้สึกของตัวเองเถอะ”

“ฉันขอเวลาหน่อยได้ไหม” เพราะเธออยากมั่นใจให้มากกว่านี้ว่าฮาเดสจะไม่สามารถทำอะไรผู้ชายคนนี้ได้

“นานแค่ไหน”

“1 ปี”

“ฉันให้เวลา 3 วัน” วายุไม่สนใจคำขอพูดไร้สาระของหญิงสาว ตัดสินใจเป็นคนกำหนดให้เอง เพราะสำหรับเขาตอนนี้แค่หนึ่งนาทีก็ยังรู้สึกว่าช้าไป

นี่เขาไม่ได้ฟังที่เธอพูดเลยใช่ไหม แค่สามวันมันจะไปพออะไร แต่พอเห็นสีหน้าวายุ “ก็ได้! ถ้าอย่างนั้นฉันขอออกไปโทรศัพท์สักครู่นะคะ”

“อืม”

ยี่หวากดโทรศัพท์หาคนคนหนึ่งทันทีที่เดินออกมาหน้าห้อง “สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยเจ๊ อีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย พอจะสวนกลับทางนั้นก็รับมือได้เป็นอย่างดี แถมดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะรู้จักกับท่านรัฐมนตรีของแต่ละประเทศด้วย พวกเขาก็เลยยื่นมือเข้ามาช่วยในเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าเฮียลูซไปมีเรื่องกับใครกันแน่”

“อืม” พอยี่หวาวางสายจากเซเร็ก วินาทีต่อมาก็มีสายเรียกเข้าจากฮาเดส “มีอะไร”

“เธอต้องกลับมาช่วยฉันเดี๋ยวนี้” คงจะหมายถึงให้เธอกลับไปแฮ็กข้อมูลของอีกฝ่ายสินะ

“เสียใจด้วย ฉันลาจากวงการนั้นแล้ว”

“เหอะ! ถ้าอย่างนั้นก็ฝากบอกผู้ชายคนนั้นด้วยว่าอย่าหวังว่าฉันจะยอมยกเธอให้ เพราะยังไงเธอก็เป็นของฉัน”

“ผู้ชายคนนั้น คนไหน?”

“ดูเหมือนว่าเดี๋ยวนี้ที่รักจะโง่ขึ้นนะ” ว่าจบเขาก็วางสายไปเลย อะไรของหมอนี่! แล้วผู้ชายคนนั้นที่ว่าคนไหน

เดี๋ยวนะ?

คงจะไม่ได้หมายถึงคุณวายุหรอกใช่ไหม ไม่สิ! มีความเป็นไปได้มากเลยทีเดียว อย่าบอกนะว่าเขาทำแบบนี้เพราะเธอ…