ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 117

ยี่หวาเดินกลับเข้ามาในห้องก็เห็นวายุนั่งกดโทรศัพท์มือถืออยู่บนโซฟา เธอจึงเดินไปนั่งลงข้างเขา “เป็นฝีมือของคุณใช่ไหม”

“…” แววตาวายุพลันเข้มขรึม รีบหันไปมองหน้ายี่หวา นัยน์ตาก็ฉายแววกังวลขึ้นอย่างชัดเจน เพราะเขารู้ว่ายี่หวาหมายถึงเรื่องอะไร

ส่วนยี่หวาที่ไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่ม ก็เข้าใจได้ในทันที สีหน้าตกตะลึงไปขณะหนึ่ง จากนั้นมองวายุข้างๆ อย่างไม่อยากเชื่อ วินาทีต่อมามุดหัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขา แหงนหน้าขึ้นใบหน้าเต็มไปด้วยความนับถือ “คุณสุดยอดไปเลย”

วายุที่เห็นท่าทางของหญิงสาวค่อยโล่งอก มองเธอด้วยสายตาอ่อนอย่างที่สุด แสดงว่าเธอก็ไม่ได้โกรธเขาใช่ไหมที่ทำแบบนี้ แถมดูเหมือนว่าเธอจะพอใจมากด้วย “ฉันยังต้องรออีก 3 วันไหม”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ…” ในเมื่อคนของเธอแข็งแกร่งขนาดนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว ส่วนเรื่องดาหลาเธอก็ไม่สนใจแล้ว เพราะคนที่สั่งฆ่าคนอื่นคงไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด และถึงแม้ว่าเรื่องในวันนั้นพ่อเธอจะเป็นคนสั่งแต่ถ้าดาหลามีจิตสำนึกที่ดีกว่านี้เธอก็จะไม่มีวันทำแบบนั้น ในเมื่อดาหลาไม่ใช่คนดี เธอก็ไม่จำเป็นต้องดีด้วย แต่ตอนนี้ยังมีอีกเรื่องที่เธอกังวล เธอจะพูดมันออกไปเหมือนที่พูดกับฮาเดสได้ไหมนะ?

วายุที่เห็นหน้าหญิงสาวดูเป็นกังวลเหมือนมีเรื่องจะพูด ใจเขานั้นก็รู้สึกสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “เธอมีอะไรจะพูดไหม”

“มีค่ะ…”

“ถ้าเธอลำบากใจก็ไม่ต้องพูดมันออกมาก็ได้”

“ฉันไม่อยากปิดบังคุณ ฉันไม่อยากให้คุณมารู้ทีหลัง คือก่อนหน้านี้ไม่กี่วันดาหลาบอกฉันว่าเธอเคยวางยาฉันให้กับคนชื่อธีระ…”

“ผู้หญิงคนนั้นสมควรตาย” วายุพูดแทรกขึ้นมาด้วยแววตาเหี้ยมโหด

“ใจเย็นก่อนค่ะ เธอบอกว่าฉันตลบหลังเธอด้วยการให้เธอกินยานั่นเข้าไปเหมือนกัน ทำให้เธอเผลอไปมีอะไรกับคุณ…”

“เธอเชื่อที่ผู้หญิงคนนั้นพูด?”

“ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อค่ะ แต่พอฉันให้ฮาเดสหาข้อมูลให้ก็พบว่าพ่อฉันเคยติดต่อกับคนที่ชื่อธีระจริงๆ แต่ตอนนี้ฮาเดสฆ่าธีระตายแล้ว แถมยังมีเรื่องที่คุณมีลูกกับดาหลาอีก ฉันก็เลยคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้”

วายุที่ได้ฟังก็สีหน้าหมองคล้ำ “เธอสัญญากับฉันได้ไหม ถ้าต่อไปเธอมีเรื่องอะไรคนแรกที่เธอนึกถึงจะต้องเป็นฉัน”

“ค่ะ ต่อไปฉันจะนึกถึงคุณเป็นคนแรก แต่ว่าคุณไม่โกรธฉันเหรอทั้งเรื่องที่ฉันทำให้ดาหลาต้องไปมีอะไรกับคุณ ไหนจะเรื่องที่ฉันเคยโดน…”

วายุกระชับอ้อมกอดยี่หวาให้แน่นกว่าเดิม “เธอกลัวไหม?”

“ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกกลัวเลยค่ะ เพราะฉันยังจำอะไรไม่ได้ แต่ฉันก็กลัวว่าถ้าฉันกลับมาจำได้เมื่อไหร่ บางทีมันอาจจะเป็นตราบาปติดตัวฉันไปจนตายเลยก็ได้ เพราะงั้นฉันก็เลยโทรไปยกเลิกการรักษากับหมอ”

“แม้ว่าในอดีตเธอจะผ่านเรื่องเลวร้ายยังไงมา ฉันสัญญาว่าจะไม่มีวันโกรธหรือทิ้งเธอ เพราะสิ่งที่เธอต้องเจอมันก็เป็นเพราะฉันที่ปล่อยเธอไป”

“ฉันเชื่อว่าคุณจะไม่ทิ้งฉันไปอีก” เพราะก่อนหน้านี้ต่อให้เธอปฏิเสธเขายังไง สุดท้ายเขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับเธอ

“เธอก็สัญญาด้วย ว่าเธอจะไม่ทิ้งฉันไปไหน”

“ค่ะ ฉันสัญญา” ยี่หวาพยักหน้า

“สัญญาครั้งนี้แล้วต้องทำให้ได้ด้วย” วายุพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง สงสัยจะงอนที่เธอทิ้งเขาไปเมื่อคราวก่อน

“รับทราบแล้วค่ะ”

“เธอจะให้ฉันจัดการผู้หญิงคนนั้นเลยไหม” เพราะตอนนี้หมดเวลาที่เขาจะอยู่เฉยแล้ว คนที่สั่งคนมาฆ่าผู้หญิงของเขา เขาไม่มีทางปล่อยเอาไว้แน่

“ยังไม่ต้องค่ะ ฉันขอเล่นสนุกกับเธอก่อน”

“อย่าซนจนตัวเองเจ็บตัว”

“เข้าใจแล้วพ่อ”

“เดี๋ยวเถอะ” วายุทำท่าจะใช้มะเหงกเขกหัวหญิงสาว แต่พอเห็นเธอหลับตาปี๋ก็ต้องชะงักก่อนจะใช้มือดันหัวเธอเบาๆ “ฉันจะส่งให้คนไปคุ้มครองเธอสองคน ตอนนี้เธอเป็นดาราดังแล้วอย่างน้อยก็ต้องมีคนคอยคุ้มกันบ้าง”

“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องขอทดสอบฝีมือก่อนนะคะ” เพราะคนที่เขาส่งมาครั้งก่อนดูแล้วไม่น่าพึ่งพาเลย “แล้วต่อไปคุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะคะ เพราะคนอย่างฮาเดสโดนขนาดนี้แล้วเขาไม่ยอมอยู่เฉยแน่”

“อืม” แม้ว่าเขาจะอยากรู้ว่าเธอกับผู้ชายคนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไง แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ถามให้ตัวเองต้องเกิดความอิจฉา เพราะดูจากท่าทางก็รู้ว่าต้องไม่ธรรมดา แต่แล้วยังไง? เพราะสุดท้ายแล้วยี่หวาก็เลือกเขา “แล้วเธอจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“ไม่ต้องห่วงฉันค่ะ แม้ว่าฮาเดสจะอันตรายสำหรับทุกคน แต่ฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำร้ายฉันแน่นอนค่ะ”

สุดท้ายเขาก็ไม่ควรพูดถึงผู้ชายคนนั้นต่อหน้าเธอเลย…

“อย่าพูดถึงผู้ชายคนนั้น”

“คุณหึงเหรอคะ?” วายุเงียบไม่ตอบแสดงว่าใช่ “คุณไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันกับผู้ชายคนนั้นไม่มีทางเกิดเรื่องน่าขนลุกแบบนั้นแน่”

ในคืนนั้นเองรายการทำอาหารที่ยี่หวาไปออกก่อนหน้านี้ก็ได้เผยแพร่ออกมา เธอจึงหยิบโทรศัพท์มานอนดูบนตักวายุที่นั่งอยู่บนโซฟาจนเธอเผลอหลับไป วายุที่เห็นหญิงสาวหลับคาโทรศัพท์ไปแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมกดปิด แต่สายตาเขาก็ดันไปสะดุดกับกรรมการคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้ที่เคยช่วยยี่หวาตอนจมน้ำ รู้สึกว่าจะชื่อโจเซฟ

นี่เขาตามไปถึงงานที่เธอทำเลยเหรอ!

พอรายการจบวายุก็รีบเข้าไปดูโพสต์ในอินเทอร์เน็ตว่ามีใครพูดถึงยี่หวากับผู้ชายคนนั้นบ้าง

[ยี่หวานอกจากจะสวย การแสดงดีแล้ว ฝีมือทำอาหารก็อยู่ในระดับกรรมการชมว่าไปซื้อมาจากภัตตาคารหรูอีก]

[ปกติฉันไม่ชอบดูรายการทำอาหารที่ดาราเป็นคนทำเลย เพราะเหมือนเอามือใหม่มาหยิบจับนู่นนี่ ดูแล้วหงุดหงิด แต่พอได้เห็นยี่หวาทำ แม้จะไม่มีบทพูดอะไรแต่ก็รู้สึกเพลินมากเลย มีการคำนวณวางแผนเวลาอย่างดี ผิดกับอีกทีมที่ปลาหมึกไหม้แล้วยังไม่รู้เลย]

[ดูเพลินจริงๆ ยิ่งเวลาตอนเธอหั่นผัก มือใหม่อย่างฉันดูก็รู้ว่าเธอเป็นมืออาชีพขนาดไหน]

[แค่ดูจากการแต่งตัวก็รู้แล้วว่าใครเป็นมืออาชีพ ยี่หวารวบผมขึ้นดูก็รู้ว่ามาทำอาหาร ผิดกับดาหลาที่ปล่อยผมยาวจนเกือบจะลงหม้ออยู่แล้ว]

[ขนาดมีงบแค่สองร้อยทีมยี่หวายังใช้เหลือ แต่อีกทีมกลับ…ไม่ขอพูดถึงแล้วกัน]

[ตอนที่พระนายยืนให้แม่ค้าสอนเลือกแตงโมตลกมากเลย แต่ที่ตลกกว่าคือแทนไทเกือบจะเดินไปร้านปลาซ่อนตัวเป็นๆ แล้ว]

[พระนายหล่อมาก แทนไทก็หล่อ สองคนนี้โชคดีที่ได้มาอยู่ทีมยี่หวา]

[ใช่ๆ ชิริวกับปิแอร์ของฉันแทบจะไม่มีบทพูดเลย ดาหลาแย่งพูดหมด ผิดกับยี่หวาที่ให้พระนายกับแทนไทเป็นคนพูดแทนตลอด]

[เพราะยี่หวาเป็นคนพูดน้อยแบบนี้ไง คนส่วนใหญ่เลยบอกว่าเธอหยิ่ง ทั้งที่ฉันคิดว่านิสัยแบบนี้ของเธอออกจะน่ารัก ดูเข้าถึงยากแต่จริงๆ แล้วเข้าถึงง่าย]

[มีใครสังเกตสายตาของกรรมการโจเซฟที่มองยี่หวาไหม ทำไมฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายแห่งความรัก]

[ไม่มีใครสังเกตสีหน้าดาหลาตอนที่กรรมการชมทีมยี่หวาบ้างเหรอ แถมมือเธอยังกำแน่นจนเล็บเกือบหัก]

[สังเกตสิ สังเกตสีหน้ากรรมการตอนชิมอาหารทีมดาหลา ตอนนั้นกรรมการคนแรกคงกำลังนึกถึงคำว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่แน่เลย เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ ไม่แปลกใจเลยที่ทีมยี่หวาจะชนะ ทั้งใช้งบน้อยกว่า เสร็จเร็วกว่า และที่สำคัญอาหารอร่อยกว่า]

[คุณหนูมีแฟนหรือยังเอ่ย…สนใจรับหลานชายน้าไปไหม ไม่ดื้อไม่ซน ตามใจหนูทุกอย่างเลย]

วายุมองคอมเมนต์สุดท้ายอย่างไม่พอใจ แฟนเธอก็นั่งอ่านข้อความพวกนี้อยู่ยังไงล่ะ!