ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 117

ยี่หวาเดินกลับเข้ามาในห้องก็เห็นวายุนั่งกดโทรศัพท์มือถืออยู่บนโซฟา เธอจึงเดินไปนั่งลงข้างเขา “เป็นฝีมือของคุณใช่ไหม”

“…” แววตาวายุพลันเข้มขรึม รีบหันไปมองหน้ายี่หวา นัยน์ตาก็ฉายแววกังวลขึ้นอย่างชัดเจน เพราะเขารู้ว่ายี่หวาหมายถึงเรื่องอะไร

ส่วนยี่หวาที่ไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่ม ก็เข้าใจได้ในทันที สีหน้าตกตะลึงไปขณะหนึ่ง จากนั้นมองวายุข้างๆ อย่างไม่อยากเชื่อ วินาทีต่อมามุดหัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขา แหงนหน้าขึ้นใบหน้าเต็มไปด้วยความนับถือ “คุณสุดยอดไปเลย”

วายุที่เห็นท่าทางของหญิงสาวค่อยโล่งอก มองเธอด้วยสายตาอ่อนอย่างที่สุด แสดงว่าเธอก็ไม่ได้โกรธเขาใช่ไหมที่ทำแบบนี้ แถมดูเหมือนว่าเธอจะพอใจมากด้วย “ฉันยังต้องรออีก 3 วันไหม”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ…” ในเมื่อคนของเธอแข็งแกร่งขนาดนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว ส่วนเรื่องดาหลาเธอก็ไม่สนใจแล้ว เพราะคนที่สั่งฆ่าคนอื่นคงไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด และถึงแม้ว่าเรื่องในวันนั้นพ่อเธอจะเป็นคนสั่งแต่ถ้าดาหลามีจิตสำนึกที่ดีกว่านี้เธอก็จะไม่มีวันทำแบบนั้น ในเมื่อดาหลาไม่ใช่คนดี เธอก็ไม่จำเป็นต้องดีด้วย แต่ตอนนี้ยังมีอีกเรื่องที่เธอกังวล เธอจะพูดมันออกไปเหมือนที่พูดกับฮาเดสได้ไหมนะ?

วายุที่เห็นหน้าหญิงสาวดูเป็นกังวลเหมือนมีเรื่องจะพูด ใจเขานั้นก็รู้สึกสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “เธอมีอะไรจะพูดไหม”

“มีค่ะ…”

“ถ้าเธอลำบากใจก็ไม่ต้องพูดมันออกมาก็ได้”

“ฉันไม่อยากปิดบังคุณ ฉันไม่อยากให้คุณมารู้ทีหลัง คือก่อนหน้านี้ไม่กี่วันดาหลาบอกฉันว่าเธอเคยวางยาฉันให้กับคนชื่อธีระ…”

“ผู้หญิงคนนั้นสมควรตาย” วายุพูดแทรกขึ้นมาด้วยแววตาเหี้ยมโหด

“ใจเย็นก่อนค่ะ เธอบอกว่าฉันตลบหลังเธอด้วยการให้เธอกินยานั่นเข้าไปเหมือนกัน ทำให้เธอเผลอไปมีอะไรกับคุณ…”

“เธอเชื่อที่ผู้หญิงคนนั้นพูด?”

“ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อค่ะ แต่พอฉันให้ฮาเดสหาข้อมูลให้ก็พบว่าพ่อฉันเคยติดต่อกับคนที่ชื่อธีระจริงๆ แต่ตอนนี้ฮาเดสฆ่าธีระตายแล้ว แถมยังมีเรื่องที่คุณมีลูกกับดาหลาอีก ฉันก็เลยคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้”

วายุที่ได้ฟังก็สีหน้าหมองคล้ำ “เธอสัญญากับฉันได้ไหม ถ้าต่อไปเธอมีเรื่องอะไรคนแรกที่เธอนึกถึงจะต้องเป็นฉัน”

“ค่ะ ต่อไปฉันจะนึกถึงคุณเป็นคนแรก แต่ว่าคุณไม่โกรธฉันเหรอทั้งเรื่องที่ฉันทำให้ดาหลาต้องไปมีอะไรกับคุณ ไหนจะเรื่องที่ฉันเคยโดน…”

วายุกระชับอ้อมกอดยี่หวาให้แน่นกว่าเดิม “เธอกลัวไหม?”

“ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกกลัวเลยค่ะ เพราะฉันยังจำอะไรไม่ได้ แต่ฉันก็กลัวว่าถ้าฉันกลับมาจำได้เมื่อไหร่ บางทีมันอาจจะเป็นตราบาปติดตัวฉันไปจนตายเลยก็ได้ เพราะงั้นฉันก็เลยโทรไปยกเลิกการรักษากับหมอ”

“แม้ว่าในอดีตเธอจะผ่านเรื่องเลวร้ายยังไงมา ฉันสัญญาว่าจะไม่มีวันโกรธหรือทิ้งเธอ เพราะสิ่งที่เธอต้องเจอมันก็เป็นเพราะฉันที่ปล่อยเธอไป”

“ฉันเชื่อว่าคุณจะไม่ทิ้งฉันไปอีก” เพราะก่อนหน้านี้ต่อให้เธอปฏิเสธเขายังไง สุดท้ายเขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับเธอ

“เธอก็สัญญาด้วย ว่าเธอจะไม่ทิ้งฉันไปไหน”

“ค่ะ ฉันสัญญา” ยี่หวาพยักหน้า

“สัญญาครั้งนี้แล้วต้องทำให้ได้ด้วย” วายุพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง สงสัยจะงอนที่เธอทิ้งเขาไปเมื่อคราวก่อน

“รับทราบแล้วค่ะ”

“เธอจะให้ฉันจัดการผู้หญิงคนนั้นเลยไหม” เพราะตอนนี้หมดเวลาที่เขาจะอยู่เฉยแล้ว คนที่สั่งคนมาฆ่าผู้หญิงของเขา เขาไม่มีทางปล่อยเอาไว้แน่

“ยังไม่ต้องค่ะ ฉันขอเล่นสนุกกับเธอก่อน”