ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 123

ยี่หวาเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยงได้เพียงไม่นานก็ถูกควิลเลอร์ลากให้ไปนั่งร่วมโต๊ะกับดาหลา ซึ่งพอมาถึงโต๊ะยี่หวาก็รีบเบี่ยงตัวแล้วนั่งลงข้างดาหลาทันที

ควิลเลอร์นี่รู้ใจจริงๆ ว่าเธอต้องการอะไร

“นั่งดื่มเฉยๆ น่าเบื่อแย่ พวกเราจะเล่นเกมอะไรกันดี” เสียงนักแสดงตัวประกอบคนหนึ่งดังขึ้น

“วงล้อเสี่ยงโชคไหม ฉันมีแอปพลิเคชันเกมวงล้ออยู่เราสามารถครีเอทคำสั่งได้ตามใจชอบเลย” นักแสดงหญิงอีกคนพูดขึ้น

ดาหลารีบพยักหน้า ก่อนจะเหลือบสายตามองมาทางยี่หวา “ก็ดีเหมือนกัน หวังว่าในนี้จะไม่มีคนคออ่อนหรอกนะ”

“งั้นสั่งดราย มาร์ตินี่แล้วกันแรงดี”

ทันทีที่ยี่หวาได้ยินคนในกลุ่มพูดชื่อค็อกเทลออกมาก็แทบอยากจะร้องไห้ทันที เธออยากดื่มวอดก้า ไม่ได้อยากดื่มยิน ส่วนดาหลาที่หันไปเห็นท่าทางของยี่หวาพอดีก็ยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ

แต่ก่อนที่ยี่หวาจะดื่มเธอได้ทักไปหาวายุแล้วว่าขออนุญาตดื่มเหล้า ซึ่งยี่หวาเองก็จงใจเอียงตัวไปทางดาหลาเพื่อให้เธอได้เห็นข้อความนั้นด้วย ทำให้ดาหลาพยายามอดกลั้นโดยการเอาเล็บจิกไปที่ขาตัวเอง

ยี่หวาจึงโน้มตัวเข้าไปหาดาหลา และกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ ว่า “โกรธเหรอ?”

“แก!” ดาหลาลุกขึ้นยืนก่อนจะยกมือเพื่อตบยี่หวา แต่เธอก็ต้องชะงักเพราะนึกขึ้นได้ว่ามีคนกำลังมองดูเธออยู่ ดาหลาจึงเปลี่ยนไปทำท่าบิดขี้เกียจแทน

“หึ” ยี่หวาที่เห็นท่าทางดาหลาก็ขำออกมาเล็กน้อย แต่มันก็เพียงพอทำให้อีกฝ่ายโกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้เลย

เวลาผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาทีสภาพของแต่ละคนก็ดูเหมือนว่าจะไม่ไหวแล้ว ควิลเลอร์ที่นั่งข้างยี่หวาจึงบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด “บาร์เทนเดอร์…เอาเหล้าอะไรมาผสม…ทำไมมันถึงได้มึนขนาดนี้…”

“ฉันว่าเราพอแค่นี้เถอะ ฉันจะไม่ไหวแล้ว” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดด้วยท่าทางมึนเมา แต่ก็ถูกดาหลาสวนกลับไป

“ยัง! ฉันอยากเล่นต่ออีก…อึก! หน่อย” จะให้พอแค่นี้ได้ยังไง ก็ในเมื่อคนที่เธอต้องการให้เมากลับยังนั่งนิ่งเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยทั้งๆ ที่ดื่มเข้าไปมากกว่าเธออีก

ยี่หวาอยากจะหัวเราะออกมา สภาพของตัวเองก็ไม่ไหวอยู่แล้วในหัวยังจะหาเรื่องเธออีก ถ้าอย่างนั้นก็ถึงเวลาที่เธอควรโต้กลับสักที “นั่นสิ ฉันว่าเราเล่นต่ออีกหน่อยเถอะ ฉันยังไม่เมาเลย งั้นรอบนี้เปลี่ยนเป็นสกรูไดรเวอร์ไหม ดื่มง่ายดี”

“ก็ได้!” คนอื่นๆ รีบเอ่ยออกมาเป็นเสียงเดียวกัน เพราะพวกเธอเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน ที่เห็นว่ายี่หวายังคงไม่มีอาการอะไรเลย

“ถ้าอย่างนั้นฉันเดินไปสั่งให้แล้วกัน” ยี่หวาเป็นคนอาสา เพราะคนอื่นดูเหมือนว่าแค่ลุกก็ร่วงแล้ว

ยี่หวาเดินมาหาบาร์เทนเดอร์ ก่อนจะเอ่ยสั่งเครื่องดื่ม “สกรูไดรเวอร์ 8 แก้วค่ะ” จากนั้นก็โน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูเขา “วอดก้าขอเป็นสปิริทัส” ว่าจบเธอก็รีบเด้งตัวกลับมาไม่ใช่เพราะว่ากลัวใครเห็น แต่เป็นเพราะรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตจากวายุที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ห่างจากเธอที่ยืนอยู่นิดเดียว

ขณะที่ยี่หวากำลังเดินกลับไปที่โต๊ะ เธอก็หันไปยกนิ้วชี้ให้วายุ เป็นการบอกว่าเธอขอดื่มอีกหนึ่งแก้ว เพราะเธอมั่นใจว่าแก้วนี้จะเป็นแก้วตัดสินว่าคืนนี้ใครจะรอดหรือใครจะร่วง

แล้วควิลเลอร์ก็ดันมือดีเพราะวงล้อที่เขากดดันไปหยุดที่ ‘หมดแก้วรอบวง’ ซึ่งพอแต่ละคนยกหมดแก้ว ก็ฟุบลงบนโต๊ะอย่างหมดสภาพทันที ยี่หวายิ้มมุมปากออกมาก่อนจะเรียกพนักงานให้มาพาคนพวกนี้กลับไปนอนที่ห้อง

ซึ่งยี่หวาเองก็ไม่ใช่คนเหี้ยมโหดอะไร เพียงแค่ถ่ายรูปพนักงานสองคนที่กำลังประคองดาหลาเข้าไปในห้องของเธอแค่นั้น ส่วนเรื่องโพสต์คงต้องรอให้จบงานเลี้ยงนี้ก่อน

“เบาไป” วายุพูดออกมาขณะที่กำลังนอนมองยี่หวานั่งดูรูปถ่ายในโทรศัพท์อยู่ข้างๆ บนเตียง

เมื่อกี้ในฝันของเธอเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมพ่อถึงต้องไล่เธอออกจากบ้านขนาดนั้น เขาทำอย่างกับว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

วายุลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าเนื่องจากได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้อง เขารีบลงจากเตียงไปดูเพราะไม่อยากให้ยี่หวาต้องตื่น แต่พอเปิดประตูออกไปเห็นหน้าอีกฝ่ายเขาก็ปิดประตูใส่หน้าทันที

ผู้หญิงคนนี้ไปเอาความกล้ามาจากไหน ทำไมถึงได้มาเคาะประตูห้องเขาตอนเช้าแบบนี้

ดาหลาหน้าเสียทันทีที่โดนวายุปิดประตูใส่หน้า แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้เคาะประตูอีกครั้ง วายุจึงเปิดออกมาด้วยใบหน้าเย็นชาที่บ่งบอกว่ารำคาญมาก แต่ที่เขายอมเปิดเพราะกลัวยี่หวาตื่น

“วันนี้มีกิจกรรมดำน้ำ พายเรือ คุณไปด้วยกันกับฉันไหมคะ”

“ไม่ แล้วอย่ามาเคาะอีก”

เมื่อดาหลาเห็นว่าวายุกำลังจะปิดประตูใส่เธออีกรอบก็รีบพูดขึ้น “เมื่อกี้ฉันเห็นยี่หวาเดินไปกับคุณโจเซฟด้วยค่ะ” วายุหยุดชะงักมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตารังเกียจ ซึ่งดาหลาก็เข้าใจไปเองว่าวายุกำลังรังเกียจยี่หวา ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นอีกครั้ง “ทั้งที่พี่สาวก็มีคุณอยู่แล้วทำไมถึงยังเลือกที่จะไปกับผู้ชายคนอื่นอีกไม่รู้”

“อย่าเคาะประตูอีก”

ปัง!