ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 133

วิดีโอที่ยี่หวาเพิ่งโพสต์ไปมีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง เพราะเป็นวิดีโอที่ดาหลากำลังเล่นบทรักกับพนักงานคนหนึ่งบนเรือ ซึ่งยี่หวาก็ทำการปิดหน้าผู้ชายคนนั้นแล้ว ไม่ว่าจะเป็นภาพหรือเสียงก็รู้ได้ทันทีว่าไม่ได้ตัดต่อ

…..

ย้อนกลับไปเมื่อ 4 วันก่อน ขณะที่ยี่หวากำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างๆ ดาหลา ในจังหวะที่สายตาทุกคนกำลังจับจ้องไปยังควิลเลอร์ที่กำลังกดปุ่มบนหน้าจอโทรศัพท์ ยี่หวาก็ได้แอบใส่ยาปลุกอารมณ์ลงในแก้วดาหลาโดยทำเป็นเอื้อมมือไปหยิบทิชชู…

ซึ่งยี่หวารู้ว่าหลังจากที่ดาหลากลับเข้าไปในห้องเธอจะต้องออกมาหาคนเพื่อระบายอารมณ์จึงจ้างให้พนักงานบนเรือคนหนึ่งดักรอถ่ายภาพเอาไว้ แต่ที่เธอตั้งใจไว้ก็แค่ภาพนิ่งกอดจูบเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าพนักงานคนนั้นจะถ่ายวิดีโอ แถมดาหลาเองก็ไม่ได้ทำแค่กอดจูบแต่กลับ…แถมยังไม่กลับเข้าไปในห้องด้วย

สงสัยคงเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่แรงเกินไปบวกกับยาที่เธอใส่ลงไปอีก ทำให้ดาหลาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งเธอเชื่อว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นจะต้องมีคนเห็นมากกว่านั้นแน่ แต่คงเป็นเพราะว่าพวกเขาเป็นแค่พนักงานก็เลยไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว

…..

[เฮ้ย!!! ดีนะไม่ได้เปิดตอนอยู่กับลูก คนแบบนี้ไม่ควรอยู่ในวงการ ออกไปซะ! อย่ามาทำอะไรเสื่อมเสียแบบนี้]

[เลิกดูละครที่ดาหลาแสดง! ได้ข่าวว่าเธอกำลังถ่ายหนังเรื่องใหม่อยู่แถมเป็นนางเอกด้วย ไม่ต้องทำออกมาล่ะ พวกเราไม่อยากดู]

[หรือไม่ก็เปลี่ยนตัวนักแสดงซะ ฉันได้ข่าวว่ายี่หวาก็แสดงหนังเรื่องนั้น ฉันยังอยากดูยี่หวาแสดงหนังอยู่]

[เห็นใสๆ ว่าแล้วต้องไม่ใสอย่างที่เห็น สงสารประธานภูวิศจังที่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้]

[ฉันว่าต้องมีการยกเลิกงานหมั้นแน่ๆ เพราะตระกูลพิทวัสชญวงศ์คงไม่เอาผู้หญิงคนนี้ไปทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลแน่]

[ตอนแรกก็อยากรู้นะว่าคนที่โพสต์อะไรแบบนี้ทำไปเพื่ออะไร แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำเพื่อให้พวกเราได้ตาสว่าง จะได้ไม่ถูกผู้หญิงคนนี้หลอกได้อีก จะสงสารก็แต่พ่อแม่ของเธอที่มีลูกสาวแบบนี้]

ยี่หวาที่อ่านคอมเมนต์ได้ส่วนหนึ่งก็เงยหน้าขึ้นตะโกนใส่วายุด้วยสีหน้าไม่ได้รับความเป็นธรรม “ที่รัก!”

“เกิดอะไรขึ้น! ใครรังแกอะไรเธอ” วายุทิ้งปากกาในมือลงอย่างรวดเร็วก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหายี่หวา

“ทำไมคนพวกนี้ไม่เห็นด่าดาหลาแรงๆ เหมือนกับตอนที่ด่าฉันเลย คุณก็คิดเหมือนกันใช่ไหมว่าแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย”

“อืม ไม่ยุติธรรม” วายุพูดพร้อมกับเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะก่อนจะกดลงบนหน้าจอสองสามครั้ง จากนั้นบนหน้าจอโน้ตบุ๊กยี่หวาก็ปรากฏคำด่าต่างๆ ที่เธอต้องการเห็นในตอนแรก

[ไม่อยากจะเชื่อว่าดาหลาจะเป็นสเปิร์มตัวที่ดีที่สุด]

[คิดว่าตัวเองเป็นจิตรกรเหรอ ที่ผ่านมาถึงได้ชอบสร้างภาพว่าตัวเองเป็นคนใสๆ ทั้งที่แท้จริงแล้วกลวง!]

[สมน้ำหน้าจริงๆ กำลังหมั่นไส้ที่เธอกำลังจะหมั้นกับประธานภูวิศพอดีเลย ขอบคุณคนที่เอาคลิปมาปล่อยด้วยค่ะ]

“ขอบคุณค่ะที่รัก” ยี่หวาหันไปขอบคุณวายุ แม้ในใจเธอจะรู้ดีว่าแค่เรื่องแบบนี้คงไม่มีใครกล้าด่าแรงๆ หรอก เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว ดาหลาไม่ได้ไปแย่งของใครและไม่ได้ไปทำร้ายใคร แต่อย่างน้อยตอนนี้ดาหลาก็เสียชื่อเสียงไปในระดับหนึ่งแล้ว

ชื่อเสียงที่เธอรักมากถึงขนาดยอมปิดบังว่าเคยมีลูก…

ซึ่งมันก็ดีแล้ว แต่แค่นี้มันก็ยังไม่พอกับความแค้นที่เธอมีอยู่ดี อย่างน้อยตอนนี้ก็ต้องให้ดาหลาออกจากวงการบันเทิงไปซะก่อน คนทางนั้นจะได้จัดการได้ถนัด

อีกด้านหนึ่ง

ห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

ดาหลาที่เพิ่งอ่านข่าวในอินเทอร์เน็ตจบก็ปาโทรศัพท์เครื่องสี่หมื่นทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี ก่อนจะกรีดร้องออกมาจนเรญ่าต้องยกมือขึ้นปิดหูทั้งสองข้าง “กรี๊ดดด!!! ฝีมือใคร! ใครมันทำแบบนี้ ใครมันเล่นสกปรกกับฉันแบบนี้!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม