ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 78

หลังจากที่ทุกคนทานข้าวเสร็จ เรนจิก็ไปอาบน้ำ ส่วนวายุก็เป็นคนขอล้างจานเหมือนเดิม ซึ่งวันนี้ยี่หวาก็ไม่ขัดเพราะเธอเองก็เหนื่อยมากแล้ว อันที่จริงแค่ทำงานเธอไม่เหนื่อยอะไรหรอก แต่การควบคุมอารมณ์นี่สิที่ทำให้เธอรู้สึกเหนื่อย

อารมณ์ที่ห้ามทำร้ายคน...

“วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า” วายุถามขึ้นขณะที่กำลังล้างจาน ส่วนยี่หวากำลังเก็บโต๊ะอยู่

ในเมื่อวายุเป็นคนถามออกมาเอง เธอก็ไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง “วันนี้ฉันเจอผู้ชายขี้ตื๊อคนหนึ่งเข้าค่ะ เขาบอกว่าเขารู้จักฉัน และรอฉันมาห้าปี แต่เขากลับไม่รู้ชื่อฉัน เอาแต่เรียกฉันว่าเนียรอยู่ได้”

สันหลังวายุชาวาบ เพราะอยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนจะมีศัตรู “ใคร?”

“เขาบอกว่าชื่อโจเซฟ เคยช่วยฉันจากการจมน้ำ”

“เธอเคยจมน้ำด้วยเหรอ”

“แม้แต่คุณยังไม่รู้เลย แถมพี่พีชก็ไม่ได้พูดถึง แต่บางทีฉันคิดว่ามันอาจจะเกี่ยวข้องกับการที่ฉันกลัวน้ำก็ได้นะ”

“แล้วเป็นไงต่อ”

“เขาก็บอกว่าจะพิสูจน์ให้ได้ว่าฉันคือเนียร แต่ฉันบอกลาเขาไปแล้ว” และหวังว่าเธอจะไม่ได้เจอกับผู้ชายคนนั้นอีก

“ดีแล้ว” สีหน้าวายุดูดีขึ้นเล็กน้อยที่รู้ว่ายี่หวาไม่ได้สนใจผู้ชายคนนั้นเลยสักนิด “แล้ววันนี้มีงานอะไร”

เขาคงจะหมายถึงที่เธอแต่งหน้าทำผมสินะ “วันนี้ฉันไปถ่ายโฆษณามาค่ะ ไม่คิดเลยว่าจะมีงานเร็วขนาดนี้”

“เธอจะเป็นดารา?” ตอนแรกเขาคิดว่ายี่หวาคงแค่จะถ่ายหนังอย่างเดียวเสียอีก

“ใช่ค่ะ พี่พีชอยากให้ลองทำสิ่งใหม่ๆ ดูบ้างค่ะ”

“เธอแน่ใจนะ?” เพราะวายุรู้จักนิสัยผู้หญิงของเขาดีว่าเธอเป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบทำตัวเป็นจุดเด่น แม้ว่าหน้าตาเธอจะเด่นอยู่แล้วก็เถอะ

“แน่ใจค่ะ คุณไม่ต้องห่วง เพราะดูเหมือนว่าฉันจะมีทักษะด้านการแสดงอยู่ค่ะ”

“อืม” ต่อไปผู้หญิงของเขาก็จะต้องกลายเป็นของประชาชนจริงๆ สินะ แถมถ้าผู้หญิงคนนั้นรู้ว่ายี่หวาเป็นดาราแล้วละก็ มีหวังชีวิตของยี่หวาคงไม่สงบสุขแน่ แต่ไม่เป็นไร เขาจะเป็นแบ็คอัพให้เธอเอง

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ ในที่สุดพิธีการเปิดบูติคใหม่ก็เริ่มขึ้น นักธุรกิจชื่อดังต่างก็มาร่วมงานกันให้ควั่ก ถึงแม้ว่าเบื้องหน้าของตัวแทนจำหน่ายจะเป็นธาราธรก็ตาม แต่อย่างน้อยๆ ก็อยู่ในเครือพิทวัสชญวงศ์ แถมยังมีดาราหญิงที่ตามคลั่งธาราธรอีกมากมายรวมถึงกลุ่มไฮโซที่ชื่นชอบแบรนด์นี้อยู่แล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีดาหลาด้วย!!!

“เอมี่ เดี๋ยวเธอเอาเอกสารเวลาดำเนินงานนี่ไปให้คุณธาราธรหน่อยนะ พอดีฉันเจอโจทย์ในงานนี้ ไม่อยากออกไปเท่าไหร่ แล้วก็วันนี้ฝากเธอจัดการเรื่องอื่นๆ ให้หมดเลยนะ ไม่เข้าใจตรงไหนโทรมา”

“ได้ค่ะเจ้านาย”

ตอนนี้ยี่หวากำลังยืนอยู่ในคลังสินค้าหลังร้าน เพราะเธอไม่อยากออกไปให้เป็นจุดเด่น อีกทั้งเธอก็ไม่อยากเจอดาหลาตอนนี้ด้วย

แต่แล้วสักพักเสียงโทรศัพท์ของยี่หวาก็ดังขึ้น

“แต่ดูเหมือนว่าช่วงนี้เขาจะกลับมาเป็นผู้จัดการอีกครั้งนะ แถมรู้สึกว่าดาราที่อยู่ในความดูแลจะสวยมาก เสียดายที่สตอรี่ของเขาหมดอายุไปแล้ว และฉันก็จำไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”

“กรี๊ด!” อยู่ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งกรี๊ดออกมา ทำให้ทุกคนต่างก็หันไปมองทางต้นเสียง จากนั้นก็กรีดร้องตามผู้หญิงคนเมื่อครู่นี้ “กรี๊ด! พี่พีช!”

“ไม่คิดเลยว่าพี่พีชก็สนใจแฟชั่นเหมือนกัน”

พีรพัฒน์ไม่สนใจเดินไปยังหน้าทางเข้า ก่อนจะชูโทรศัพท์ที่พิมพ์รหัสตามที่ยี่หวาบอกเอาไว้ และมันก็ทำให้เขาเข้ามาข้างในได้อย่างง่ายดาย

“สมแล้วที่เป็นพี่พีช เข้าไปข้างในได้ง่ายๆ เลย น่าอิจฉาจัง”

“อ่าว! พี่ควิลก็มาด้วยเหรอ ถ้าพี่เข้ามาได้แบบนี้แสดงว่าน้องสาวผมก็อยู่แถวนี้ใช่ไหม” พีรพัฒน์ที่เห็นควิลเลอร์ยืนอยู่จึงเดินเข้าไปทัก ก่อนจะหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหายี่หวา

“เปล่า พี่เอาโทรศัพท์ให้ยี่หวาคุยกับยามตรงทางเข้า”

ในตอนนั้นเองที่อยู่ๆ สายตาของพีรพัฒน์ก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ด้านนอก ก็รู้เหตุผลที่ยี่หวาไม่อยู่แถวนี้ได้ทันที และดูเหมือนว่าตลอดงานนี้ก็คงจะไม่เห็นเธอ “เธอคงยุ่งแหละ”

“แต่ว่าน้องสาวนายนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย”

“ผมก็คิดอย่างนั้น จริงสิ ผมอยากให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เพราะถ้าคนอื่นรู้ว่ายี่หวาเป็นเจ้าของแบรนด์ผู้คนต่างก็ต้องอิจฉาแล้วไม่สนับสนุนเธอแน่” ยังไงตอนนี้เป้าหมายก็คือเธอจะต้องโด่งดังและมีชื่อเสียงมากกว่าดาหลา “อีกอย่างยี่หวาเขาก็ไม่อยากให้คนนอกรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของแบรนด์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

“นั่นสินะ ก็ว่าทำไมถึงหาชื่อซีอีโอของเฮอเซนในเน็ตไม่เจอ”