“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้เอง”
“เรื่องแค่นี้งั้นเหรอ? พวกมันด่าเธอว่าเป็นเมียน้อยนะ” ธาราธรพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์เสียราวกับว่าเขาเป็นคนโดนด่าเสียเอง
“หม่ามี๊สู้ๆ” เรนจิส่งเสียงเชียร์ยี่หวาเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะลงมือจัดการกับคนพวกนั้น กล้าดียังไงมาว่าหม่ามี๊ของเขา!
“ขอบใจจ้ะคนเก่ง”
จากนั้นยี่หวาก็ลงมือเจาะข้อมูลรายการเดินบัญชีของหลินซาน พยายามดึงข้อมูลรายชื่อบัญชีที่ทำการโอนให้บ่อยมากที่สุด แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิด ผู้ชายคนนี้รับเลี้ยงดูคนคนหนึ่งจริงๆ แต่อาจจะเป็นเพราะโดนจับได้จึงโยนมาให้เธอกลายเป็นแพะรับบาป
เมื่อเดวิลส่งชื่อของนักแสดงคนนั้นมายี่หวาก็ไม่รอช้ารีบเอาเลขบัญชีที่ได้มาทำการเปรียบเทียบทันที ผลปรากฏว่าออกมาตรงกันจริงๆ
“ตรงกันเลย! เธอสุดยอดมาก” ธาราธรถึงกับอ้าปากค้างตะโกนออกไปอย่างตกใจ เพราะเขาเองก็เป็นคนที่มีความสามารถในเรื่องของระบบพวกนี้ในระดับหนึ่ง แต่คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างยี่หวาก็สามารถทำอะไรแบบนี้ได้ด้วย
“ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเมียน้อยตัวจริงก็คือเกรตา นักแสดงคนก่อนที่ประสบอุบัติเหตุทำให้ฉันต้องไปแสดงหนังแทน”
“คงเป็นเพราะเธอแสดงแทนแล้วเกิดดังขึ้นมา อีกฝ่ายก็เลยไม่พอใจสินะ” ธาราธรพูดในสิ่งที่คิดออกมาซึ่งก็เป็นสิ่งเดียวกับที่ยี่หวาคิด
เพราะเธอสงสัยตั้งแต่ที่คนคนนั้นโพสต์ว่าเธอเล่นหนังได้เพราะเขา แสดงว่าเรื่องนี้ก็น่าจะเกี่ยวข้องกับคนที่เธอมาแสดงแทน
“ใช่ค่ะ ตอนแรกฉันตั้งใจจะใช้สิ่งนี้ชำระล้าง แต่ตอนที่กำลังดูบัญชีของอีกฝ่ายดันไปเห็นอะไรสนุกๆ เข้า เดี๋ยวพวกคุณรอฟังนะ” ว่าจบยี่หวาก็กดเบอร์โทรออกไปยังเบอร์หนึ่งที่เธอเพิ่งค้นหาเจอเมื่อครู่…
ยี่หวากดเปิดลำโพงเพื่อให้ทุกคนได้ยินเสียงด้วย เพียงไม่นานปลายสายก็กดรับสาย “สวัสดีค่ะ ห้องทำงานของท่านประธานหลินค่ะ”
วายุกับธาราธรหันมามองหน้ากันด้วยความรวดเร็วอย่างไม่ได้นัดหมาย เพราะไม่เข้าใจว่ายี่หวาโทรไปหาอีกฝ่ายทำไม
ยี่หวายกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาบีบจมูกไว้เพื่อให้อีกฝ่ายไม่รู้ว่าเป็นเสียงใคร ก่อนจะพูดออกไปด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ขอสายคุณหลิน”
“ไม่ทราบว่าใครคะ มีเรื่องอะไรแจ้งดิฉันได้เลยค่ะ ตอนนี้ท่านประธานกำลังยุ่งอยู่ไม่สะดวกรับสายค่ะ”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายปฏิเสธยี่หวาจึงพูดออกไปสองคำ “ลูลูซ”
ปลายสายเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก “รอ…รอสักครู่ค่ะ เดี๋ยวดิฉันโอนสายให้ค่ะ”
ยี่หวาที่ได้ยินถึงกับยิ้มมุมปากออกมา ส่วนวายุได้แต่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ทำไมแค่คำสองคำถึงได้ทำให้อีกฝ่ายยอมแบบนี้
“ใคร?” หลินซานถามออกไปด้วยความหงุดหงิด เขาอุตส่าห์สั่งเลขาไว้แล้วว่าอย่าโอนสายใครเข้ามา เพราะตอนนี้เขากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกับเกรตาเด็กของเขาอยู่
“ไม่รู้มาก่อนเลยว่าท่านประธานหลินจะชอบเล่นพวกของอันตรายด้วย” สิ้นเสียงยี่หวาอีกฝ่ายถึงกับชะงักนิ่งค้างนานไปหลายนาที
“แก…รู้ได้ยังไง แกเป็นใคร ต้องการอะไร”
“โพสต์ความจริงซะ ถ้ายังต้องการของอยู่”
“แกหมายถึงอะไร?”
“โพสต์บอกเมียน้อยตัวจริงซะ ใช่เกรตาหรือเปล่านะ” ยี่หวาทำเสียงหยอกล้อเพื่อให้อีกฝ่ายโกรธมากขึ้น
“แก! แกเป็นใครกันแน่”
“ภายในสองนาที” จากนั้นยี่หวาก็กดตัดสายทันที และไม่มีวินาทีต่อมาก็มีโพสต์ของหลินซานถูกแชร์ขึ้นมาหน้าแรกของทวิตเตอร์
[หลินซาน : ผมขอโทษที่โกหกทุกคน เพื่อปกป้องคนที่ผมรักทำให้ผมใส่ร้ายยี่หวา ทั้งที่ผมยังไม่เคยเจอเธอตัวจริงเลยด้วยซ้ำ ผมต้องขอโทษจริงๆ]
แต่ถึงแม้ว่าหลินซานจะโพสต์ข้อความขอโทษยี่หวาแต่กลับไม่ยอมบอกว่าเมียน้อยตัวจริงคือใคร
จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม…ได้!
ยี่หวาจัดการใช้โปรแกรมไม่ระบุตัวตนเข้าไปทำการโพสต์หลักฐานที่หามาได้ก่อนหน้านี้ลงไปทั้งหมด ในเมื่อเธอโทรไปคุยด้วยดีๆ แล้วไม่ยอมทำตามก็คงต้องใช้วิธีนี้ และทันทีเธอโพสต์หลักฐานลงไปก็มีผู้ไม่ประสงค์ออกนามมาคอมเมนต์ใต้โพสต์เธอ ซึ่งเป็นรูปถ่ายจากกล้องวงจรปิดในโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งคนที่อยู่ในรูปก็คือหลินซานกับเกรตากำลังกอดกันอยู่นั่นเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม