ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 92

เช้าวันต่อมา

ทั้งที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ แต่ทำไมที่บ้านถึงได้ดูครึกครื้นขนาดนี้ เพราะพอยี่หวากับเรนจิออกมาจากห้องก็พบว่าในห้องรับแขกมีธาราธร พีรพัฒน์ และเดวิลกำลังนั่งคุยกันอยู่

“อ่าว! ยี่หวาตื่นแล้วเหรอ” ธาราธรเอ่ยทักก่อนเพื่อนเมื่อเห็นยี่หวาเดินจูงมือเรนจิมาทางห้องรับแขก

เรนจิที่เห็นภาพตรงหน้าก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที วันนี้วันหยุดอุตส่าห์คิดว่าจะได้อยู่กับหม่ามี๊สองคน แต่ทำไมตอนนี้กลับมีสมาชิกในบ้านเพิ่มมาอีกสามคน แต่ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธแค่ไหน อยู่ต่อหน้าหม่ามี๊เขาก็จะต้องทำตัวดีไว้ก่อน

“สวัสดีครับ” เรนจิพนมมือก้มหัวไหว้ผู้ใหญ่ที่มาใหม่ทั้งสามคนอย่างว่านอนสอนง่าย ใบหน้ายิ้มแย้มออกมาอย่างน่ารักทั้งที่ข้างในบึ้งตึง

“มาทำอะไรกันเยอะแยะ” ยี่หวาเห็นการรวมตัวที่คาดไม่ถึงนี้ก็ได้แต่เอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะธาราธรเธอเข้าใจว่ามาหาพี่ชาย แล้วเดวิลกับพี่ชายเธอมาทำไม

“ก็แค่อยากมาหาน้องสาวบ้างไม่ได้เหรอ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” พีรพัฒน์พูดขึ้นด้วยท่าทางออดอ้อนที่ดูแล้วน่าหมั่นไส้มากกว่าน่าเอ็นดู

“เมื่อวานก็เพิ่งเจอไปเองนะ”

“พี่ธาราชวนฉันมา” เดวิลรีบพูดขึ้นบ้างก่อนที่เขาจะโดนหญิงสาวตรงหน้าบ่น

“แล้วมาทำอะไรกัน” สรุปยี่หวาก็ต้องถามคำถามเดิมซ้ำอีกครั้ง

“ฉันก็แค่คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เธออุตส่าห์กลับมาทั้งที อย่างน้อยก็ขอรวมตัวหน่อยไม่ได้เหรอ” คราวนี้ธาราธรเป็นฝ่ายอธิบายบ้าง

“ทำไมผมรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน” พีรพัฒน์เอ่ยออกมาอย่างน้อยใจ ถึงแม้ว่าการมาครั้งนี้เขาจะเป็นคนเสนอหน้ามาเองก็เถอะ เนื่องจากเมื่อวานตอนที่ธาราธรโทรมาชวนเดวิลเขากำลังถ่ายรายการกับเดวิลอยู่พอดี เพราะงั้นตอนที่ยี่หวามีปัญหาเขาเลยไม่ได้โทรมาหาเธอ อีกอย่างระดับน้องสาวเขาก็คงไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง

“นายเป็นพี่ชายยี่หวาจะเป็นส่วนเกินได้ยังไง” ธาราธรหันไปพูดกับพีรพัฒน์อย่างเป็นกันเอง เพราะถ้านับตามอายุแล้วธาราธรอายุมากกว่าพีรพัฒน์หนึ่งปี

“ฉันรู้แล้วว่าทุกคนมาทำไม” ทันทีที่ยี่หวาพูดจบทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอกันเป็นตาเดียว “รู้สึกว่าวัตถุดิบยังเหลืออีกเยอะ เดี๋ยวฉันไปทำอาหารมาให้”

“น้องสาวพี่ฉลาดที่สุด” พีรพัฒน์พูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

คิดว่ายี่หวาจะไม่รู้ทันพีรพัฒน์หรือไง เพราะปกติแล้วพี่ชายเธอใช่ว่าจะตัวติดกับเธอตลอด ขนาดก่อนหน้านี้เธอเจอเขาแค่ปีละไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็คิดถึงแต่อาหารที่เธอทำ

“ว่าแต่คุณวายุไปไหนคะ” ยี่หวาหันไปถามธาราธร แต่ทันทีที่เจ้าตัวได้ยินสีหน้าก็ดูจะมีพิรุธสายตาเลิ่กลั่กไปมา

เรนจิที่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ก็รีบหันไปถามยี่หวาอย่างร้อนใจ “หม่ามี๊ วันนี้วันที่เท่าไหร่ครับ”

“วันที่ 26 จ้ะ ทำไมเหรอ?”

ยังไม่ทันที่เรนจิจะได้ตอบอะไรธาราธรก็ตะโกนแทรกขึ้นมาเสียก่อน “ฉันหิวแล้วเธอรีบไปทำอาหารเถอะ!”

ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ของธาราธรจะไม่ใช่เรื่องเดียวกับพีรพัฒน์

“รุ่นพี่รู้ไหมว่ามีพิรุธทำตัวอย่างกับกินปูนร้อนท้องไปได้…” แต่ยังไม่ทันที่ยี่หวาจะได้จับผิดต่อ เสียงโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น “คะ? พี่ควิล”

“เธอเข้าอินสตาแกรมเดี๋ยวนี้เลย แล้วดูที่แชทแรก”

“ทำไมคะ”

“เข้าไปดูก่อนแล้วค่อยถาม” ควิลเลอร์พูดออกมาอย่างตื่นเต้น เพราะไม่คิดว่าคนระดับนั้นจะส่งข้อความมาหายี่หวา ผู้หญิงคนนี้ยิ่งรู้จักยิ่งใกล้จะหัวใจวาย

“เข้าไปตอบก่อนแล้วค่อยถาม”

ถึงยี่หวาจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็กดเข้าไปในอินสตาแกรมแต่โดยดี แล้วก็เห็นข้อความของผู้ชายคนหนึ่งอยู่บนสุด

[ชาร์ล : สำหรับรูปพอใจไหมครับ?]

[ยี่หวา :?]

[ชาร์ล : คุณตอบผมแล้ว! คุณยังจำผมได้ไหม]