ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 113

ฮั่วหลิงหลงยื่นตัวเข้ามาใกล้เจียงเฉิงมากๆ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่ข้างหูของเจียงเฉิง ทำให้เจียงเฉิงรู้สึกจั๊กจี้หัวใจ

ยิ่งโดยเฉพาะเสื้อผ้าที่ฮั่วหลิงหลงใส่ เดิมทีคอเสื้อก็กว้างมากอยู่แล้ว เจียงเฉิงมองจากมุมนี้ แค่แวบเดียวก็เห็นไปถึงข้างในเสื้อผ้า

“แค่ก ๆ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ผมยังต้อง......” เจียงเฉิงละสายตาไปอย่างยากลำบากเล็กน้อย พลางพูดเสียงเบา ทว่าเขายังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกฮั่วหลิงหลงพูดขัดเสียก่อน

“ไม่ได้ ฉันบอกนายไว้ก่อนนะ ถ้าวันนี้นายไม่อยู่กับฉันจนฉันพอใจ ก็ห้ามกลับไปโดยเด็ดขาด” ฮั่วหลิงหลงยื่นนิ้วเรียวยาวไปแตะริมฝีปากของเจียงเฉิง

ขี้อ่อยชะมัด!

เจียงเฉิงรู้สึกจนใจ ผู้หญิงคนนี้ขี้อ่อยมากจริงๆ ทุกท่วงท่าต่างแฝงไว้ซึ่งเสน่ห์ที่ยั่วยวนใจ

“ก็ได้ งั้นดื่มแค่แก้วเดียวพอ” เจียงเฉิงเอ่ย

“ต้องแบบนี้สิเด็กดี” ฮั่วหลิงหลงหันไปยิ้มพูดกับพนักงานตรงหน้าว่า “โมฮิโตสองแก้ว”

“รอสักครู่ครับ บอส” พนักงานรีบตอบทันที

“พี่คือเจ้าของผับนี้เหรอ?” เจียงเฉิงถามฮั่วหลิงหลง

ฮั่วหลิงหลงพยักหน้าเบาๆ ยิ้มตอบว่า “ใช่แล้วล่ะ หรือในความคิดนาย พี่สาวเป็นแค่คนขายเหล้างั้นเหรอ?”

เดิมทีฮั่วหลิงหลงก็ถนัดทำธุรกิจไนต์คลับอยู่แล้ว อีกทั้งบนถนนสายนี้ ก็มีผับบาร์หลายร้านที่เธอเปิด ตัวเธอเองก็มีอิทธิพลในระดับหนึ่ง เพราะเธอมีแบคหนุนหลังของตัวเอง ดังนั้นแม้แต่พวกใต้ดินเองก็ล้วนเกรงใจเธอ

พนักงานถือเหล้ามาเสิร์ฟ ฮั่วหลิงหลงยกแก้วเหล้าขึ้นมา ชนแก้วกับเจียงเฉิงเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ฉลองที่พี่สาวรอมานานหลายปี จนในที่สุดก็ได้พบเจอกับคนที่รู้ใจกันอย่างนายแล้วสักที”

เจียงเฉิงเองก็ยิ้มให้ฮั่วหลิงหลงเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ายกเหล้าขึ้นดื่ม

“อันที่จริงผมเองก็ต้องขอบคุณพี่ ที่ครั้งก่อนให้เหล้าที่ดีขนาดนั้นกับผมฟรีๆ” เจียงเฉิงเอ่ย

“อันนั้นไม่นับว่าสำคัญอะไรหรอกน่า ถ้านายชอบแล้วล่ะก็ พี่สาวให้นายอีกก็ได้” ฮั่วหลิงหลงเท้าคางบนแขนขาวเนียน เส้นผมยาวสลวยทิ้งน้ำหนักลงอีกข้าง ยิ่งทำให้เธอดูแตกต่างไม่เหมือนใคร

“อันที่จริงฉันเคยชงเหล้าสูตรหนึ่งมาก่อนด้วย นายอยากลองชิมดูไหม?” ฮั่วหลิงหลงถาม

“ได้สิครับ” เจียงเฉิงตอบ

ฮั่วหลิงหลงได้ยินดังนั้นก็พลันหัวเราะ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในเคาน์เตอร์บาร์ เมื่อเอาเหล้าออกมาไม่กี่อย่าง เธอก็จับขวดเหล้าเขย่าขึ้นลงอย่างคล่องแคล่ว

ฮั่วหลิงหลงชงเหล้าสีแดงเสร็จก็วางไว้ตรงหน้าเจียงเฉิง จากนั้นก็ใช้มือเกลี่ยผมไปด้านหลังเล็กน้อย เอ่ยว่า “น้องชายลองให้คะแนนมาหน่อยสิ?”

เจียงเฉิงยกยิ้มเล็กน้อย ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบเหล้าสีแดงสดคำหนึ่ง เห็นเพียงหัวคิ้วของเจียงเฉิงขมวดเข้าหากันครู่หนึ่ง ก่อนจะคลายลง

“กลิ่นเหล้าอันนี้......”

“ทำไม?” ฮั่วหลิงหลงยิ้มถาม

“เศร้าโศกเล็กน้อย” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ

คำสั้นๆเพียงสี่พยางค์รุกเข้ามาในหัวใจของฮั่วหลิงหลง รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆจางหายไป พลันมองเจียงเฉิงด้วยสีหน้าตกตะลึง

เหล้านี้ก็มีคนเคยดื่มมากมาย ทว่ากลับไม่มีใครเคยเอ่ยคำนี้มาก่อน ทุกคนก็จะรู้สึกเพียงแค่ว่าแสบร้อน ไม่เคยมีใครรู้สึกได้ถึงความโศกเศร้าในใจเธอตอนที่เธอชงเหล้านี้

“ดูเหมือนว่า จะมีแค่น้องชายที่เข้าใจฉันที่สุดจริงๆด้วย!”

ฮั่วหลิงหลงหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกมาจากเคาน์เตอร์บาร์ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้

เมื่อเห็นสะโพกที่เซ็กซี่ของฮั่วหลิงหลงเบียดกับเก้าอี้ เจียงเฉิงก็รู้สึกรุ่มร้อนในใจ

“พี่หลิงหลงมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า?” เจียงเฉิงถาม

“ไม่มีอะไร แค่เรื่องครอบครัวน่ะ” ฮั่วหลิงหลงยกแก้วมาฮิโตที่สั่งเมื่อกี้นี้ แล้วเงยลำคอขาวเนียนกระดกเหล้าทีเดียว

แม้ฮั่วหลิงหลงจะพูดเหมือนง่าย ทว่าเจียงเฉิงกลับรู้สึกได้ว่าฮั่วหลิงหลงต้องมีเรื่องอะไรในใจที่ไม่สามารถพูดออกมาได้แน่ ๆ เพียงแต่เขาเองก็ไม่ได้ถามต่อ

“นายเต้นเป็นไหม?” ฮั่วหลิงหลงดื่มเหล้าเสร็จก็หันไปถามเจียงเฉิง

“ไม่เป็น”

“ไม่เป็นไร พี่สาวสอนนายเอง!”

ฮั่วหลิงหลงพูดจบก็จูงมือของเจียงเฉิงทีเดียวแล้วเดินไปที่ฟลอร์เต้น

เพราะที่นี่คือร้านของฮั่วหลิงหลง ดังนั้นเมื่อฮั่วหลิงหลงจูงเจียงเฉิงเดินมาถึงฟลอร์ ดีเจก็รู้งานทันที พลันปิดเสียงดนตรีแดนซ์ที่เมามันส์ แล้วเปิดเพลงละตินที่เร่าร้อนเหมือนไฟ

เจียงเฉิงได้ยินจังหวะดนตรีรัวเร็วแบบนี้ ในใจเองก็เริ่มรู้สึกคันยุบยิบขึ้นมา ราวกับว่ามีอารมณ์ชั่ววูบบางอย่างที่อยากจะเต้นไปตามเสียงเพลง

คนในฟอร์เต้นเองก็หยุดลง มองไปที่ฮั่วหลิงหลงและเจียงเฉิงที่อยู่ตรงกลางฟลอร์

ฮั่วหลิงหลงยื่นแขนวางบนไหล่ของเจียงเฉิงเบาๆ มืออีกข้างดึงมือของเจียงเฉิงมาวางไว้ที่เอวของตัวเอง

ร่างกายของฮั่วหลิงหลงเองก็แนบชิดกับเจียงเฉิง ใบหน้าของเธอห่างจากเจียงเฉิงเพียงแค่คืบ เจียงเฉิงถึงขั้นได้กลิ่นหอมจากปากของฮั่วหลิงหลงอย่างชัดเจน

“พี่หลิงหลง ผมเต้นไม่เป็นจริงๆ!”

“นายไม่จำเป็นต้องเต้นเป็น นายยืนเฉยๆไม่ต้องขยับก็พอ!”

สิ้นเสียง ร่างกายที่เซ็กซี่จนระเบิดของฮั่วหลิงหลงก็พลันขยับส่ายไปตามจังหวะเมามันส์ของดนตรีทันที พร้อมทั้งแสดงท่วงท่าที่ยั่นยวนใจวนรอบเจียงเฉิง