ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) นิยาย บท 11

 ตอนที่ 11 อย่าหลงกลรูปลักษณ์ภายนอก

 รินลดาขมวดคิ้วเครียด พวกเขาพอใจกับเธอในตอนนั้น เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะพบตัวเลือกที่เหมาะสมกว่า?

คิดได้แบบนี้แล้วรินลดาก็เริ่มทำใจยอมรับได้ง่ายขึ้น

คืนนั้น ธีรสิทธิ์หมกตัวอยู่ในห้องทำงานของเขาตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน ดูเหมือนว่างานของเขาจะยุ่งมาก

ตอนบ่าย รินลดาได้สอบถามป้ายาเกี่ยวกับอาหารจานโปรดของเขา และลงมือทำอาหารเย็นด้วยตัวเอง

ป้ายายิ้มปลื้ม “นี่คือสิ่งที่ภรรยาควรทำนะคะ”

รินลดายิ้มพร้อมกับก้มหน้าลง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา เธอก็คงไม่คิดทำอะไรเพื่อเอาใจเขาแบบนี้หรอก 

ป้ายาถอนหายใจ “คุณหญิงช้อยก็เสียชีวิตไปนานแล้ว ส่วนคุณท่านก็แต่งงานใหม่ คุณธีไม่ค่อยยอมกลับบ้านใหญ่หรอกค่ะ เขาเป็นคนที่เห็นความสำคัญของชีวิตคู่มากนะคะ ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงออกว่าไม่สนใจเลยก็ตาม”

รินลดาไม่ได้พูดอะไร เธอฟังป้ายาต่อไปอย่างเงียบ ๆ

"คุณเดือนเคยช่วยคุณธีไว้เมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก และหลังจากที่เธอโตขึ้น เธอก็ติดตามคุณธีไปทุกหนแห่ง คุณธีไม่ได้ชอบเธอนะคะ แต่ตั้งแต่พวกเขากลับมาจากการเดินทางไปทำธุรกิจครั้งนั้น ท่าทีของคุณธีก็เปลี่ยนไป แต่อย่าคิดมากเลยนะคะ ยังไงซะ คุณก็เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณธี” ป้ายาปลอบใจเธอพร้อมกับตบไหล่เธอเบา ๆ

รินลดาก้มหน้าลงและยิ้มอย่างขมขื่น ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไปก้าวก่ายในชีวิตเขาหรอก 

แม้จะเป็นสามีภรรยากัน แต่ก็เหมือนเป็นคนแปลกหน้า

เธอรู้และเข้าใจข้อตกลงในการแต่งงานครั้งนี้เป็นอย่างดี

รินลดาเหลือบมองไปห้องทำงานอีกครั้ง เธอนึกถึงกาแฟดำที่ดวงเดือนทำให้ธีรสิทธิ์เมื่อเช้านี้ “ป้ายาคะ เมล็ดกาแฟอยู่ตรงไหน? ฉันอยากทำกาแฟให้เขาค่ะ”

เมื่อเห็นความตั้งใจของรินลดาแล้ว ป้ายาก็เลยคิดเอาเองว่าเธอคงเริ่มจะเข้าใจหน้าที่ของตัวเองแล้ว เธอจึงหยิบเมล็ดกาแฟมาให้และกำชับว่า “ไม่ใส่น้ำตาลและนมนะคะ คุณธีไม่ชอบของหวาน”

รินลดาพยักหน้าและเตรียมทำกาแฟอย่างรวดเร็ว เธอเทกาแฟลงในแก้วกาแฟที่วิจิตรงดงามแล้วนำไปที่ห้องทำงานของเขาด้วยตนเอง

ธีรสิทธิ์กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องทำงาน เขาดูหงุดหงิด “HR นี่ยังไง? กะอีแค่รับสมัครนักแปลมันยากตรงไหน?”

เขาสามารถพูดได้หลายภาษา แต่เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภาษาของประเทศซวาลา และเพราะปัญหาเรื่องภาษานี่เอง ที่ทำให้เขาไม่สามารถจัดการกับกองเอกสารมากมายที่เกี่ยวกับโครงการใหม่ของบริษัทได้

“บอกผู้จัดการ HR ด้วยนะว่าผมให้เวลาเขาหนึ่งวันในการหานักแปลมาให้ผม ไม่อย่างนั้นผมจะไล่เขาออก!”

‘ก๊อก ก๊อก’ 

จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ธีรสิทธิ์กำลังโกรธจัด เสียงของเขาจึงค่อยข้างดังและเย็นชา “เข้ามา!”

รินลดารู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วรัว ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีอยู่หรือเปล่า?

แต่ในเมื่อเธอเคาะประตูห้องไปแล้ว ก็คงต้องเข้าไป แม้ว่าเธอจะมาผิดจังหวะไปหน่อยก็ตาม

รินลดาพยายามอย่างฉีกยิ้ม “ฉันชงกาแฟมาให้คุณค่ะ”

สายตาของธีรสิทธิ์ค่อย ๆ เคลื่อนจากใบหน้าของเธอไปที่กาแฟในมือ ขณะที่เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อเช้านี้ พยายามหนีหน้า แต่มาตอนนี้กลับเอากาแฟมาเสิร์ฟ 

ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน!

ธีรสิทธิ์วางโทรศัพท์ลงและมองดูเธอเงียบ ๆ เขาอยากรู้ว่าเธอมีเจตนาอะไรแอบแฝงอยู่!

“ฉันไม่รู้ว่ารสชาติเป็นแบบที่คุณชอบหรือเปล่า” รินลดาวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ

ธีรสิทธิ์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาผ่อนคลายอิริยาบถมากยิ่งขึ้นด้วยการเอนกายพิงเก้าอี้อย่างสบาย ๆ

รินลดากล่าวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ลองดูหน่อยไหมคะ?”

ธีรสิทธิ์เลิกคิ้วขึ้น แล้วเขาก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงสาเหตุที่เธอเปลี่ยนท่าทีกับเขา 

เขายิ้มเย้ย “คุณคงอยากจะมาขอผมเรื่องที่ดินที่ในอ่าวรีพัลส์นั่นใช่ไหม จู่ ๆ ถึงได้แกล้งมาทำเป็นมีน้ำใจกับผมอย่างนี้”

รินลดายืนตัวแข็งทื่อ เธอไม่คิดว่าเขาจะอ่านเธอได้เร็วขนาดนี้