ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) นิยาย บท 12

 ตอนที่ 12 ต่อไปนี้เรียกผมว่าคุณเจต

 ธีรสิทธิ์รู้ดีที่สุดว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน!

เมื่อนึกถึงเอกสารที่เปื้อนกาแฟ เขาจึงไปที่ห้องทำงานเพื่อนำเอกสารนั้นกลับไปพิมพ์ใหม่ที่บริษัท

ทันทีที่เข้าไปในห้องทำงาน ธีรสิทธิ์สังเกตว่ามีคนเข้ามายุ่งกับสิ่งของบนโต๊ะทำงานของเขา

นอกจากป้ายาและยิ่งยศแล้ว ไม่มีใครแม้แต่ดวงเดือนที่เคยเข้ามาให้ห้องทำงานนี้

ใคร?

ผู้หญิงคนนั้นแอบเข้ามาในห้องทำงานของฉันหรือเปล่า?

เขาเดินไปที่โต๊ะและพบเอกสารแปลที่เขียนด้วยลายมือวางอยู่ เขาเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาอ่านข้อความจากลายมือที่เรียบร้อยเป็นระเบียบ

เขาขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเขียนงั้นเหรอ?

เธอรู้ภาษาซวาลา?

ธีรสิทธิ์ไม่อยากเชื่อ 

เมื่อเขาวางเอกสารลงบนโต๊ะเพื่อที่จะออกไปตามหาเธอมาสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ พลันก็มีกระดาษจดแผ่นเล็กหล่นออกมาจากเอกสาร มันเขียนว่า 'ฉันขอโทษที่เข้ามาในห้องทำงานของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่เมื่อคืนนี้ฉันเป็นคนทำให้เอกสารของคุณเปียก ฉันอยากช่วยคุณเท่าที่จะทำได้ ภาษาซวาลาไม่ใช่ภาษาที่คนรู้จักเท่าไหร่ ฉันเลยช่วยแปลเป็นภาษาอัคราให้คุณ มันเป็นการไถ่โทษที่ฉันทำให้เอกสารของคุณเสียหาย—รินลดา'

ธีรสิทธิ์ถือกระดาษจดแผ่นเล็กนั้นไว้ในมือขณะตรวจดูเอกสารที่แปลแล้วทั้ง 10 แผ่นด้วยลายมือของเธอ ความหงุดหงิดที่เธอเข้ามาในห้องทำงานของเขาโดยไม่ได้รับอนุญาตค่อย ๆ เบาบางลง

ยิ่งเห็นลายมือสวยงามเป็นระเบียบของเธอแล้ว เขาก็ยิ่งรู้สึกสงสัยในตัวรินลดามากขึ้น 

เธอรู้ภาษาซวาลาจริง ๆ เหรอ 

ธีรสิทธิ์วางกระดาษจดแผ่นเล็กลงแล้วเข้าบริษัทไปพร้อมกับเอกสารทั้งหมด

เที่ยงแล้วกว่ารินลดาจะตื่น ป้ายาเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เธอแล้ว เธอรู้สึกอายเล็กน้อยที่ตื่นสาย

ป้ายาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ปกติบ้านนี้เงียบเหงามาก คุณธีไม่ค่อยได้กลับมานอนบ้านเลย ตั้งแต่มีคุณเข้ามา บ้านก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้น”

รินลดายิ้ม “คุณดวงเดือนไม่ค่อยมาเหรอคะ”

ป้ายาสะดุดหูกับคำถามนั้น เธอหึงงั้นเหรอ?

รินลดาไม่ได้มีเจนตาอื่น นอกจากจะถามออกไปเพื่อเป็นการชวนคุยเท่านั้น เธอไม่น่าถามเลยจริง ๆ

"ไม่ค่ะ แต่ก่อนนี้คุณธีไม่ได้ให้ความสำคัญกับเธอขนาดนี้—” ป้ายาเองก็สงสัยเหมือนกัน ทำไมท่าทีที่เขาที่มีต่อดวงเดือนถึงได้เปลี่ยนไปหลังจากกลับมาต่างประเทศในครั้งนั้น?

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักเธอ แล้วจู่ ๆ ทำไมเขาถึงตกหลุมรักเธอได้ในเวลาไม่กี่วัน?

ป้ายาก็งง

ว่ากันว่าจิตใจของผู้หญิงนั้นยากจะหยั่งถึง แต่สำหรับรินลดาแล้ว เธอคิดว่าจิตใจของผู้ชายนั้นก็ยากจะหยั่งถึงเช่นกัน

โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อ ‘ธีรสิทธิ์’

การหางานของเธอยังไม่คืบหน้า รินลดาไม่ต้องการอยู่บ้านเฉย ๆ เธอต้องหางานทำให้ได้เสียก่อน ไม่อย่างนั้นเธอก็จะไม่สามารถพาแม่กลับมาอยู่กับเธอได้

เธอมีเงินเหลือไม่มาก ถึงแม้ว่าการอยู่ที่นี่แทบจะไม่ต้องใช้เงินอะไรเลย แต่เธอก็ยังมีค่าใช้จ่ายในการรักษาแม่ของเธออยู่ดี

หลังจากที่กินข้าวเสร็จเธอจึงตัดสินใจออกไปหางานต่อ

การสมัครงานโดยไม่มีวุฒิการศึกษาและประสบการณ์การทำงานนั้นเป็นเรื่องยากมาก—อย่างรินลดาตอนนี้ไง—เธอยังคงต้องหางานต่อไป

หลังถูกปฏิเสธจากทุกบริษัท รินลดารู้ตัวแล้วว่าเธอคงเหมาะกับประเภทใช้แรงงานเท่านั้น

ร้านอาหารระดับห้าดาวกำลังรับสมัครพนักงานเสิร์ฟ

ตำแหน่งนี้ไม่ต้องใช้วุฒิการศึกษาในการสมัคร ขอแค่มีปฏิภาณไหวพริบและมีความคล่องแคล่วกระตือรือร้นในการทำงาน ตอนนี้รินลดาต้องการเงิน เธอจึงตัดสินใจสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟ