POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 29

หลังจากที่นายคาเรนมันก้มหน้าลงดมกางเกงในของเธอ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปแย่งกางเกงในจากมือของเขา ก่อนจะตะโกนว่านายคาเรนอย่างโมโห

"ไอ้โรคจิต!!!"

"หึหึ"

นอกจากมันจะไม่รู้สึกสะทกสะท้านและให้จะยกยิ้มหวานส่งมาให้ฉันอีก เธอจึงเลิกสนใจและเดินไปหยิบกตะกร้าที่มีเสื้อผ้าที่ซักแล้วเอาไปตาก

โดยมีนายคาเรนเดินตามหลังเธอมาด้วย ฉันวางตะกร้าลงและก้มลงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาตาก กว่าจะตากเสื้อเสร็จเธอต่างยื้อแย่งกับนายคาเรนนานพอสมควร

"ถ้ามึงเล่นแบบนั้นอีก กูเอามึงตายแน่!!!" ฉันพูดขึ้นอย่างโมโหและหอบเหนื่อยจากการวิ่งไล่แย่งชุดชั้นในของตัวเอง ไอ้บ้านั่นมันจะอะไรกับชุดชั้นในของเธอ แม่ง!!!

"รักหรอกจนหยอดเล่น" นายคาเรนยกยิ้มพร้อมกับพูดจาและยกมือขึ้นทำสัญลักษณ์ ไอ เลิฟ ยู ส่งมาให้เธอ

"ไปหยอดไกลสันตีนกูนู่น!!!"

"โถ่ๆๆไม่โกรธนะครับ เดี๋ยวโง่นะ!!??"

"!!??" ฉันหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ อะไรของมันว่ะ มันพูดบ้าอะไร พอนายคาเรนเห็นหน้าตาที่งงปมสงสัย

"เอ้า!! ไม่เคยได้ยินหรอที่เขาบอกว่า โกรธคือ โง่ โมโหคือบ้า"

"ไอ้คาเรน!!!!!!" พอคาเรนพูดจบฉันก็ปี๊ดแตกเลยที่เดียว!!! พร้อมกับเดินไปหยิบหมอนมาปาใส่หน้าของเขา

"ฮ่าๆๆๆ ไม่บ้านะเมียจ้า!!!"

ฉันได้แต่ยืนกำมือแน่นอย่างโมโหและพยายามระงับอารมณ์ที่โกรธและโมโหมาก เธอคอยๆผ่อนลมหายใจเข้าออกและเริ่มนับ 1-100 พอเริ่มใจเย็นก็เดินไปหยิบตะกร้ามาเก็บไว้ที่เดิม

จังหวะที่ฉันกำลังจะเดินออกมาก็ไดเยินเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นมา เธอจึงหันไปมองและเดินไปหยิบมือถือ ก็ถูกคาเรนแย่งไปและกดรับสาย

"ฮัลโห...ล"

(ไอ้ส้มหวาน!!! มึงจะเปิดไหมร้าน!!!)

"เมียไม่...."

"ฮัลโหล มึงมีอะไร!!??"

(มึงอยู่กับคาเรนหรอ!!??)

"อื้ม ตกลงที่มึงโทรมาเรื่องอะไร"

(เอ่อ!! ร้านมึงจะเปิดไหม)

"เออกูลืมเลย เดี๋ยวกูไป!!!"

(นี่ล่ะ!! มีผัวแล้ว ก็ไม่สนใจอะไ...)

ฉันไม่สนใจว่าไอ้หลินหลินมันจะพูดอะไรก็กดวางสายมันทันที ก่อนจะวิ่งเข้าไปที่ห้องนอนและหยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำ

ไม่นานเธอก็อาบน้ำเสร็จเดินออกมาแต่งตัวให้เรียบร้อย แต่งหน้าอ่อนๆและมัดผมหางม้า ก่อนจะเดินออกจากห้องนอน เดินตรงไปที่ประตูห้องจังหวะที่จะเอื้อมมือไปจับลูกบิดก็ถูกกระชากให้หันกลับไป

"จะไปไหน!!??" คาเรนที่ยืนมองส้มหวานเดินเข้าไปในห้องนอนและเดินออก ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากแขนของเธอให้หันกลับและถามขึ้น

"กูจะไปร้าน"

"ไม่ให้ไป!!"

"มึงก็ต้องไปด้วย!!" ฉันไม่สนใจและจับแขนของคาเรนและลากเขาออกมาจากห้องด้วยกัน ก่อนจะรีบเดินตรงไปที่ลิฟท์

ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดประตูออก เธอจึงลากคาเรนให้เดินเข้าไปด้วย และกดลงมาชั้นล่างลิฟท์เคลื่อนตัวลงมาด้านล่างก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออก

ฉันจูงมือคาเรนให้เดินออกมาจากลิฟท์และเดินออกจากคอนโดตรงไปที่ร้านของเธอ ไม่นานฉันก็เดินมาถึงร้านที่ตอนนี้ เริ่มมีลูกค้าเข้ามามากพอสมควร

ร้าน SweetMony Coffee

กริ่ง!!!

"ยินดีต้อนรับครับ...เอ้าเจ้!! สวัสดีครับ" เสียงกระดิ่งตรงประตูร้านดังขึ้นทำให้เด็กในร้านหันมากล่าวทักทาย พอเห็นว่าเป็นเธอก็ยกมือขึ้นไหว้

"อื้ม" ฉันพยักหน้ารับและเดินลากคาเรนมาตรงที่หน้าเคาร์เตอร์ที่ตอนนี้นานายืนให้บริการอยู่

"นี่พวกมึงกำลังเปิดตัวคบกันหรอ มีจับมือกันด้วย!!??" นานาที่พึ่งทำเมนูของลูกค้าเสร็จ ก็หันมาและเห็นส้มหวานมือจูงคาเรนตรงมาที่เธอยืนอยู่ ก่อนจะออกปากแซวจนส้มหวานที่จับมือคาเรนถึงกับต้องรีบปล่อยมือทันที

หมับ!!

"ปล่อย!!"

"ไม่!! ทีเมียจับมือผัว ผัวยังไม่ว่าเลย!!"

"กู..."

"พวกมึงเลิกจู๋จี๋กันแปบ และมาช่วยพวกกูดิ่" ฉันที่พยายามยื้อแย่งกับคาเรน ก็ต้องชะงักและรีบหันไปมองไอ้หลินหลิน ที่พึ่งกลับมาจากเดินเสริฟ์เครื่องดื่มให้ลูกค้า

ฉันจึงเดินตรงไปทางหลังร้านห้องแต่งตัวของพนักงาน และหยิบชุดของพนักงานออกมาสวมใส่ ก่อนจะเดินออกมาช่วยพวกหลินหลินและคนอื่นเสริฟ์

หลังจากที่วุ่นวายจากการเสริฟ์เครื่องดื่มให้ลูกค้าที่เข้ามากันเยอะมาก และดูเหมือนว่าลูกค้าจำพวกสาวๆจะติดคาเรนกันมาก ลูกค้าสาวๆส่วนใหญ่มักจะขอเขาถ่ายรูปคู่บาง เดี่ยวบาง

จนตอนนี้ก็ได้เวลาที่ต้องปิดร้าน เธอจึงอาสาที่จะเป็นคนเก็บร้านเองและบอกให้พวกน้องๆไปพัก พรุ่งนี้เช้าเธอต้องไปซื้อวัตถุดิบมาทำพรุ่งนี้

"เมียจ้า!! พรุ่งนี้ต้องซื้อของเข้าร้านไหม!!??"

"อื้ม" ฉันที่กำลังทำบัญชีของร้านที่ทิ้งไว้นาน ก็ชะงักและเงยหน้าขึ้นหันไปมองคาเรนที่กำลังเช็ดโต๊ะ

"ผัวขอไปด้ว..."

"ไม่!!"

"ไม่เอา!! ผัวจะไปด้วย!!"

"กูนัดอีรีซี่แล้ว"

ติ่ง!!

อีรีซี่ ( กูไม่ว่างค่ะ)

"ตอนนี้เมียก็ไม่มีข้ออ้างแล้ว"

"เฮ้ออ!! เออ"

ฉันได้แต่ถอนหายใจก่อนจะหันกลับมาสนใจเอกสารตรงหน้า ไม่นานเธอก็เคลียร์เอกสารเสร็จและเตรียมตัวเก็บของกลับคอนโดทันที

"ไปหาอะไรกิน" ฉันและคาเรนเดินออกมาจากร้านก่อนที่เขาจะชวนเธอไปหาอะไรกิน เธอหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา ที่ตอนนี้ 2 ทุ่มกว่าแล้ว ก่อนจะพยักหน้ารับ

คาเรนเดินจูงมือเดินข้ามถนนไปที่ร้านอาหารตามสั่งเปิดอยู่ และพอเธอเห็นร้านที่ฉันชอบมานั่งทานเป็นประจำ

"ไม่เจอกันนานเลยนะ หนูส้มหวาน!!" พอพวกเธอเดินมาถึงร้าน เสียงป้าแม่ค้าก็พูดทักขึ้น ฉันจึงหันไปยกยิ้มหวาน

"สวัสดีค่ะป้า"

"วันนี้พาแฟนมากินข้าวหรอ"

"เปล่าค่ะ ไม่ใช่แฟ..."

"ครับ ป้า"

ฉันที่กำลังจะตอบปฏิเสธคุณป้าก็ถูกคาเรนพูดขัด และยิ้มหวานส่งไปให้คุณป้า เธอหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ พอเขาเห็นว่าเธอมองเขาอย่างไม่พอใจและจูงมือเธอไปนั่งที่เก้าอี้ว่าง