POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 4

ผมเดินออกจากร้านของส้มหวานและเดินตรงมาที่รถ วันนี้ผมมีนัดกับไอ้ฟิวเวอร์ไม่งั้นผมคงอยู่นั่งที่ร้านของเธอทันวันแน่

แต่ไม่เป็นไร โอกาสของผมยังมีอีกมากเพราะ ร้านของเธอมันตั้งอยู่ที่คอนโดของผมและสงสัยว่าเธอคงจะอาศัยอยู่ที่นี้ด้วย

ผมขับรถออกมาจากร้านคาเฟ่ทันทีและไม่นานผมก็ขับรถมาถึงคอนโดฟิวเวอร์ ผมขับรถเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถคอนโดและวนหาที่จอด

ไม่นานผมก็หาที่จอดจนเจอและเลี้ยวเข้าไปจอด ผมเปิดประตูรถลงจากรถและเดินตรงไปที่ลิฟท์กดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก

ผมจึงเดินเข้าข้างในและกดปุ่มชั้นที่จะขึ้น ผมยืนรอให้ลิฟท์พาขึ้นไป ประตูลิฟท์ก็เปิดออกผมจึงเดินออกมาและเดินตรงไปที่ห้องๆหนึ่ง

ก๊อก

ก๊อก

ก๊อก

ก๊อก

ผมเดินมาที่ห้องไอ้ฟิวเวอร์และเคาะประตูห้องเรียกให้มันมาเปิด ไม่นานประตูห้องก็เปิดออกและผมก็เดินเข้าไปนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น

"ทำไมวันนี้มึงถึงอยากเจอกูว่ะ" ผมหันไปมองไอ้ฟิวเวอร์ที่เดินตามเข้ามานั่งที่โซฟาข้างๆด้วยใบหน้าเคลียด

"กูก็ไม่ได้อยากจะเจอมึงหรอ ไอ้คาเรน!!" เสียงไอ้ฟิวเวอร์หันมาตอบและหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่ม

"แดกตั้งแต่หัววันเลยนะมึง ถ้ามึงไม่มีอะไรกับกู กูกลับล่ะ" ผมนั่งมองมันดื่มและบอกมันว่าจะกลับ พอผมลุกขึ้นมันก็หันมามองหน้าผม

"ไม่ต้องลุก ไอ้สัส!!" ไอ้ฟิวเวอร์ที่เห็นว่าผมลุกขึ้นยืนเตรียมตัวจะเดินออกจากห้องนั่งเล่น มันก็รีบร้องห้ามผมทันที

สวัสดีดีครับผมชื่อ ฟิวเวอร์ ทุกคนและคนอ่านคงจะรู้จักผมกันดีพอสมควร วันนี้ผมมีเรื่องเคลียดและกุมใจแต่เพราะพวกเพื่อนที่สำคัญๆมันไม่ว่าง

แต่คนว่างมันมีแค่ไอ้คาเรนที่ไม่ค่อยจะเหมาะที่จะได้คำปรึกษาจากมัน แต่เอาเถอะมันอุตส่าห์มาหาก็คงต้องให้มันช่วย

พอผมเห็นว่ามันทำท่าจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นเพื่อจะกลับคอนโด ผมจึงรีบร้องห้ามให้มันหยุดและบอกให้นั่งที่เดิม

"มีอะไร??" ไอ้คาเรนยอมนั่งลงและหันมาถามผมทันที มันคงจะสงสัยถึงความเคลียดของผม

"แม่กูเขาอยากให้กูหมั้นกับผู้หญิงคนนี้" ผมบอกไอ้คาเรนเสร็จก็ลุกขึ้นยืนเดินไปหยิบรูปภาพของเธอมาให้ไอ้คาเรนดู

ผมส่งรูปไปให้ไอ้คาเรนมันดูและมันก็หยิบไปดูก่อนที่มันจะอุทานเสียงดังออกมา

"นี้มัน!!!" ไอ้คาเรนมองดูรูปของเธออย่างตกใจ มันทำให้ผมสงสัยเผื่อมันจะรู้จักเธอ

"มึงรู้จักหรอ ไอ้คาเรน!!!" ผมรีบหันไปถามไอ้คาเรนอย่างสงสัย มันก็ส่งรูปคืนมาให้ผมและผมก็รับไว้และนั่งรอลุ้น

"ไม่รู้จักว่ะ ใครว่ะ" พอไอ้เหี้ยคาเรนมันตอบผมก็อยากจะกระโดดถีบหน้ามันเลยจริงๆ กูก็นึกว่าแม่งจะรู้จัก เห็นร้องตกอกตกใจ

ผัวะ!!!

"ไอ้สัส!!! แล้วมึงจะร้องทำซากอะไร ร้องซะกูนึกว่ารู้จักกัน" ผมลุกขึ้นยืนและเดินไปตบหัวมันที่เป็นบ้าอะไรไม่รู้ กูยิ่งเคลียดๆอยู่

"โอ้ยย!! ไอ้เหี้ยมึงตบหัวกูทำไม!!??" เสียงไอ้คาเรนโวยวายที่โดนผมตบหัว

"กูไม่ถีบหน้ามึง ก็ดีเท่าไรแล้ว" ผมหันไปบอกไอ้คาเรนที่นั่งเอามือลูบหัวอยู่

"ตกลงเธอเป็นใครว่ะ??" ไอ้คาเรนมองรูปและหันมาถามผมอย่างสงสัย

"แมรี่" ผมก็บอกชื่อของผู้หญิงในรูปให้ไอ้คาเรนมัน แต่มันกับทำหน้างงๆ โง่ๆ

"ไอ้สัส!! ยังไม่ถึงวันคริตมาสเลย จะรีบแมรี่ไปทำไมว่ะ" เสียงไอ้คาเรนมันตอบจึงผมอยากจะเอามีดมาเปิดหัวมันว่าในสมองมันมีรอยยักบ้างไหม