ชนะคดี
คํานี้ เธอพูดออกมาอย่างง่ายดาย
แต่ฟู่จิ่งเหนียนกลับเชื่อเธอ
เขามองผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามตรงหน้าด้วยสายตาที่ตกอยู่ในภวังค์
ล้วนแต่บอกว่าผู้หญิงสวยคือแจกันดอกไม้ แล้วผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ล่ะ
เขาพยักหน้าแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “เงื่อนไขอะไร ถ้าผมทำได้ ผมทำให้แน่นอน”
หลินเอินเอินวางมือข้างหนึ่งลงบนโต๊ะ ใช้นิ้วชี้เคาะโต๊ะเป็นครั้งคราว เธอมองเขาแล้วยิ้ม “ฉันได้ยินมาว่าอีกสิบวันคืองานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านโม่”
ฟู่จิ่งเหนียนมองเธอ “ใช่ครับ”
หลินเอินเอินเอียงหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า “อย่างนั้นประธานฟู่มีคู่ควงรึยังคะ”
สายตาของฟู่จิ่งเหนียนมีความตกใจ แต่วินาทีต่อมาเขาก็ยิ้ม “เป็นเกียรติอย่างยิ่ง คืนนั้นผมจะไปรับคุณที่บ้าน ส่งที่อยู่ให้ผมก็ได้ครับ”
หลินเอินเอินจิบน้ำผลไม้ ริมฝีปากของเธอมีร่องรอยของหยดน้ำ เธอเม้มปากแล้วยิ้ม “แบบนั้นมันน่าเบื่อเกินไป ฉันไปหาคุณ ออกเดินทางจากบ้านคุณดีกว่าค่ะ”
ซูเหมี่ยว “???”
เธองงไปหมด ยวนเหว่ยกำลังทำอะไร?
ประธานฟู่คนนี้คือหมาป่าในชุดแกะ ได้ยินว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ แล้วยังเป็นต้นแบบของผู้ชายเลว เลวกว่าโป๋มู่หานซะอีก
อย่างน้อยสองสามปีที่ผ่านมาโป๋มู่หานมีแค่หลินโย่วหชิงคนเดียว แต่ฟู่จิ่งเหนียน... ผู้หญิงรอบตัวเขาไม่ได้มีแค่คนเดียว
ถ้าอยากไปงานเลี้ยงแบบนั้น ยวนเหว่ยใช้ตัวตนทนายความของตัวเองเธอก็สามารถเข้าไปได้อย่างง่ายดาย ทำไมต้องไปกับฟู่จิ่งเหนียน แล้วยังจะออกเดินทางจากบ้านของเขา
ซูเหมี่ยวนั่งไม่ติด เธอกลัวว่ากระต่ายขาวตัวน้อยที่อยู่ข้างตัวเองจะถูกหมาป่าตัวนี้กลืนกิน เธอรีบใช้เท้าเตะหลินเอินเอินใต้โต๊ะ
แต่...
หลินเอินเอินยิ้มแล้วยืนขึ้น “เรื่องร้องอุทธรณ์ขึ้นอยู่กับประธานฟู่ ในเมื่อคุยกันเสร็จแล้ว ฉันขอตัวกลับไปเตรียมข้อมูลก่อนนะคะ ขอบคุณอาหารกลางวันของประธานฟู่มากค่ะ”
ฟู่จิ่งเหนียนหรี่ตาลง เขามองผู้หญิงที่มีท่าทีสบายๆตรงหน้าตัวเอง ช่างแตกต่างกับคนที่เขาเคยเห็นเมื่อก่อน เธอมีกลิ่นอายอะไรบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนตลอดเวลา
อย่างน้อย อาหารกลางวันมื้อนี้ ความสนใจของเขาอยู่ที่เธอตลอด
ฟู่จิ่งเหนียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ยิ้มแล้วมองไปที่เธอ “เราถูกชะตากันขนาดนี้ ไม่เพิ่มเพื่อนกันหน่อยเหรอครับ”
จู่ๆหลินเอินเอินก็หัวเราะ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแซวว่า “ไม่คิดว่าประธานฟู่จะเป็นคนแบบนี้นะคะ”
เธอมักจะรู้สึกว่าวิธีอ่อยสาวแบบนี้ คนเจ้าชู้อย่างประธานฟู่คงจะไม่ทำ
และแน่นอนว่า เขาไม่มีทางอ่อยผู้หญิงที่เคยหย่าอย่างเธอ
ฟู่จิ่งเหนียนแสกนคิวอาร์โค้ดของหลินเอินเอิน เขาเงยหน้ามองเธอแล้วยิ้ม “อย่างนั้นผมควรทำยังไงเหรอครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน