ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 12

หลินโย่วหชิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “แต่ว่า... เมื่อก่อนเขาพาแต่หลินเอินเอินไปออกงานด้วย เพื่อให้ทุกคนเห็นว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน แบบนี้ถึงจะมีประโยชน์ต่อโป๋ซื่อ กรุ๊ป เขาจะพาหนูไปด้วยเหรอคะ”

โจวหย่าลี่ยิ้มอย่างเยาะเย้ย “ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน”

“อืม?”

เธอดึงหลินโย่วหชิงนั่งลง “เมื่อก่อนหลินเอินเอินเป็นใคร? แต่ตอนนี้คุณพ่อของหนูแย่งทรัพย์สินของพวกเขามาหมดแล้ว หลินเอินเอินไม่เหลืออะไรแล้ว ตอนนี้หนูคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลิน เข้าใจไหม”

“แต่ถ้าเป็นแบบนี้... หานยิ่งไม่พาหนูไปด้วยนะคะ แบบนั้นมันคงทำให้ตระกูลโป๋ดูเลวร้ายเกินไป พ่อของหลินเอินเอินล้มละลาย ตระกูลโป๋ก็ไม่ต้องการเธอ”

“เหอะ สังคมสมัยนี้ มีเงินก็คือราชา ตอนนี้คุณพ่อของหนูอาจจะยังสู้ตระกูลโป๋ไม่ได้ แต่ก็ถือว่าเป็นอันดับต้นๆ ตอนนั้นคุณท่านโป๋ตอบตกลงแต่งงานกับหลินเอินเอิน ก็เพราะเห็นแก่ความสามารถของตระกูลหลินไม่ใช่เหรอ ร่วมมือกันเพื่อให้ได้ผลประโยชน์ที่มากขึ้น ตอนนี้เธอล้มละลายแล้ว หนูคิดว่ายังไง”

เห็นหลินโย่วหชิงครุ่นคิด โจวหย่าลี่ก็พูดอีกว่า “เมื่อก่อนที่โป๋มู่หานมาเยี่ยมหนู เขามาอย่างลับๆตลอด แต่ตอนนี้เขาเข้าออกบ่อยขนาดนี้ ก็ไม่เห็นคุณท่านโป๋จะว่าอะไร ยิ่งไม่ได้กําชับอะไรเรา อย่างนั้นก็หมายความว่าเขาเห็นด้วยกับพวกหนูสองคนไม่ใช่เหรอ”

ตอนแรกคุณท่านโป๋เคยบอกพวกเขาว่าต้องระวังชื่อเสียงของทั้งสองฝ่าย

หลินโย่วหชิงครุ่นคิด แต่สุดท้ายก็พูดว่า “คุณแม่พูดถูกค่ะ หนูจะไปบอกหาน”

พวกเขาเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้ แต่อีกด้านหนึ่งกลับแตกต่าง

ในตอนนี้เอง ในห้องทํางานของประธานโป๋ซื่อ กรุ๊ป มีกลิ่นอายที่ราวกับกลิ่นควันของดินปืน

ปัง！

เจียงโหรวตบโต๊ะอย่างแรง แล้วพูดด้วยความโมโหว่า “อะไรนะ พวกเธอสองคนจะหย่ากัน！！！”