ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 18

ฟู่จิงเหนียนหัวเราะออกมา “แน่อยู่แล้ว ถ้าไม่มีคุณ ผมก็คงไม่ทำการฟ้องร้องอีกหรอก”

ที่เขาสื่อไม่ได้หมายถึงแค่การฟ้องร้องในครั้งนี้

และแน่นอนว่าหลินเอินเอินเข้าใจ เธอวางแก้วน้ำในมือลง ไม่ได้สนใจผู้ชายคนนี้อีกต่อไป “นอกเหนือจากการฟ้องร้องในครั้งนี้และงานสังคมแล้ว ฉันคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณฟู่อีกแล้วล่ะ คุณฟู่สบายใจได้”

ฟู่จิงเหนียนเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ ถ้าไม่ได้ออกมาจากใจจริง คนเราจะพูดออกมาอย่างหนักแน่นแบบนั้นได้ยังไง เพราะว่า เธอไม่ได้คิด และถ้าเขาไม่เรียกเธอมา แผนของเธอกับโป๋มู่หานก็คงจะเสียเปล่า

“คุณฟู่ไม่ต้องลองเชิงอะไรแล้ว การร่วมงานของเราจะสิ้นสุดทันทีหลังจากการฟ้องร้องเสร็จสิ้น”

พูดจบ หลินเอินเอินก็หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารกินต่อ ไม่คิดที่จะสนใจฟู่จิงเหนียนอีกต่อไป

ฟู่จิงเหนียนมองเธออย่างสำรวจ เมื่อเห็นว่าตั้งแต่ต้นจนจบเธอไม่หลุดพิรุธออกมาแม้แต่น้อย เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ “คุณยวนไม่ธรรมดาจริงๆด้วย ผมไม่รู้จักคนที่ชื่อหลินเอินเอินอะไรทั้งนั้น คนที่ผมเจอครั้งแรกคือคุณยวน และคนที่ผมต้องติดต่อกันหลังจากนี้ก็คือคุณยวนเหมือนกัน”

หลินเอินเอินเลิกคิ้วขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เขาอยากพูดอะไรก็ปล่อยให้เขาพูดไป เพราะไม่ได้สนใจอารมณ์ความรู้สึกของเขา ดังนั้นเธอจึงคิดว่าไม่มีอะไรไม่เหมาะสม

อีกอย่าง ความเจ็บปวดเสียใจทั้งหมดตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอยกให้ผู้ชายคนนั้นไปหมดแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่รู้สึกแบบนี้อีก เธอต้องใช้ชีวิตในปัจจุบันให้ดีที่สุด

……

หลังจากที่โป๋มู่หานกลับมาที่ห้องอาหาร เขาก็เอาแต่สูบบุหรี่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะดูแลหลินโย่วหชิง ไม่สูบบุหรี่แบบนี้ แต่ว่าวันนี้……เหมือนเขาจะลืมไปแล้ว

ต่อให้หลินโย่วหชิงจะมั่นใจแค่ไหน พอเห็นแบบนี้ก็เริ่มหวั่นๆ เธอพอจะรู้สึกได้ ว่าโป๋มู่หานเริ่มสนใจหลินเอินเอินแล้ว

หลินโย่วหชิงสูดลมหายใจ แล้วไอค่อกแค่กออกมา เหมือนสำลักอะไรสักอย่าง

โป๋มู่หานเงยหน้ามองเธอ แล้วดับบุหรี่ลงเงียบๆ

หลินโย่วหชิงรีบเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “หาน ฉันก็แค่ไอนิดหน่อย ไม่ได้สำลักควันบุหรี่คุณ คุณสูบต่อเถอะ”

เธอพูดประโยคนี้จบได้ไม่ทันไร ก็มีเสียงใสๆของใครบางคนดังขึ้นมาในหัวของโป๋มู่หาน “สูบบุหรี่ไม่ดีนะ！ คุณสามี ปกติก็ไม่ได้ติดบุหรี่อะไรขนาดนั้นนี่หว่า เพราะงั้นเลิกได้ก็เลิกเถอะนะ”

ชั่ววินาทีนั้น โป๋มู่หานก็พลันหงุดหงิดขึ้นมายิ่งกว่าเดิม