ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 21

หลินเอินเอินถอนหายใจออกมาเบาๆ “คุณย่าคะ….จริงๆแล้วคุณย่าคงรู้เป็นอย่างดี ว่าเขาไม่ได้รักฉันเลย ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ก็มีแต่จะทำให้เขาเกลียดฉันมากกว่าเดิม แบบนี้แล้ว ฉันว่าหย่ากันดีกว่า ถ้าคุณย่าปล่อยเขาไป…..ก็ถือเป็นการปล่อยฉันไปด้วย”

ประโยคท้ายๆ น้ำเสียงของหลินเอินเอินอ่อนแรงลงเล็กน้อย

สีหน้าของเจียงโหรวซีดขาวยิ่งกว่าเดิม เพราะว่าเธอรับไม่ได้เป็นอย่างมาก!!!

หลานสะใภ้แสนดีขนาดนี้!

ทำไมไอ้หลานตัวแสบถึงปล่อยทิ้งปล่อยขว้างแบบนี้!

แต่ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้ว เจียงโหรวก็ไม่สามารถโน้มน้าวอะไรได้อีกต่อไป ถึงแม้ว่าเธอจะชอบหลินเอินเอิน และอยากให้หลินเอินเอินเป็นภรรยาของโป๋มู่หานมากแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถเห็นแก่ตัวได้อีกต่อไป…..

หัวใจของโป๋มู่หานไม่เคยอยู่กับหลินเอินเอินเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ปล่อยทิ้งปล่อยขว้างภรรยาของตัวเอง ทำเรื่องที่ลูกผู้ชายเขาไม่ทำกัน แถมยังไม่มีความรับผิดชอบต่อเอินเอิน ถ้าขืนผูกมัดพวกเขาไว้ด้วยกัน ก็มีแต่จะทำร้ายเอินเอิน

แต่ว่า……

เจียงโหรวทำใจไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ในใจของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด!

เธออยากโทรหาโป๋มู่หานมันซะตอนนี้เลย เธอโมโหจะตายแล้ว!!!

เจียงโหรวถอนหายใจออกมาเบาๆ “เอินเอิน แกรอฉันแป็บนะ ขอย่าโทรหาไอ้แสบนั่นก่อน!!”

“คุณย่า”

ยังไม่ทันได้วางสาย เสียงเรียบนิ่งของหลินเอินเอินก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง มือที่จับโทรศัพท์ของเจียงโหรวพลันสั่นเทา ทันทีที่เสียงเรียบนิ่งของหลินเอินเอินดังขึ้นมาว่า

“ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณย่าชอบและเอ็นดูฉัน หลายปีที่ผ่านมาก็คอยดูแลฉันตลอด ฉันรู้สึกขอบคุณคุณย่ามาก แต่ว่า….งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ฉันกับโป๋มู่หานเดินมาถึงจุดจบแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้มีผลต่อโชคชะตาของเราสองคน ฉันจะนับถือคุณย่าเหมือนคุณย่าแท้ๆตลอดไป หลังจากนี้ถ้ามีโอกาสฉันก็ยังจะไปเยี่ยมและพูดคุยกับย่าบ่อยๆดีไหมคะ?”

หัวใจของเจียงโหยวพลันอ่อนยวบ มือที่จับโทรศัพท์อยู่เอาแต่สั่นอยู่ตลอด

แต่เธอกลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไป ผ่านไปนานถึงได้พูดกลั้วสะอื้นออกมาว่า “......ก็ได้”

หัวใจที่บีบรัดของหลินเอินเอิน พลันคลายตัวลงทันที คุณย่ายอมทำตามที่เธอขอ ในที่สุดก็ไม่บีบบังคับโป๋มู่หานแล้ว เธอยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น…..คุณย่าอย่าโทรไปซักถามอะไรเขาได้ไหมคะ? โ ระหว่างฉันกับเขา…..มีจุดจบเข้ามาต่อท้ายแล้วล่ะค่ะ”

ต่อให้มีอีก ก็คงมีแต่บาปกรรม