ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 24

พอแพ้ ซี่หยันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถึงยังไงก็มีคนมาดูตั้งหลายคน แต่เขากลับแพ้ให้ผู้หญิงซะได้！

เมื่อเห็นสายตายั่วโมโหของมู่เซวียน เขาก็พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “ก็แค่เงินไหม ฉันมีอยู่แล้ว！”

มู่เซวียนส่งเสียงหึออกมา ซี่หยันมองมาที่เธออย่างหงุดหงิด “แต่เธอจำเอาไว้นะ ของสิ่งนั้น ไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นของฉันอยู่ดี！”

มู่เซวียนถุยน้ำลาย “ฝันไปเถอะ！”

ซี่หยันเดินออกไปอย่างฟึดฟัด

มู่เซวียนอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก จูงมือหลินเอินเอินพร้อมกับหัวเราะไปด้วย “เพื่อนรัก เรากลับกันเถอะ！”

หลินเอินเอินไม่ได้พูดอะไร เมื่อทั้งสองขึ้นมาบนรถ มู่เซวียนก็ทำหน้าที่จับพวงมาลัย จากนั้นก็เหล่ตามองมาที่หลินเอินเอิน “ออกไปหาอะไรกินดีไหม? แกต้องกลับไปทำข้าวเย็นให้สามีหรือเปล่า?”

นัยน์ตาของหลินเอินเอินไหววูบ “ออกไปหาอะไรกินก็ได้”

มู่เซวียนกำลังจะสตาร์ทรถ หันพรึบมามองหลินเอินเอินอย่างแปลกใจ “จริงไหม?！”

เมื่อเห็นหลินเอินเอินพยักหน้า เธอก็ไม่ได้เร่งรีบขับรถออกไป แต่กลับหันมามองหน้าอีกฝ่ายด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง “ไม่สิ?! แกไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม? ทุกครั้งเวลาฉันชวนแก แกชอบย้ำนักย้ำหนาว่าต้องกลับไปทำอาหารให้เขา แล้วก็ต้องทำตัวเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดี จะกลับบ้านดึกดื่นไม่ได้ วันนี้เปลี่ยนใจแล้ว?”

หลินเอินเอินเม้มปาก แววตาฉายแววงุ่นง่าน

เธอรู้สึกว่า การทุ้มเทเวลาให้โป๋มู่หานเป็นอะไรที่น่าเสียดายมากจริงๆ

มู่เซวียนเริ่มรู้สึกทะแม่งๆ จึงมองมาที่เธออย่างเป็นห่วง “เขารังแกแกใช่ไหม?”

หลินเอินเอินส่ายหน้า “เราไปกันเถอะ ไปกินข้าวบ้านแกดีไหม?”

เมื่อเห็นเธอเปลี่ยนเรื่อง มู่เซวียนก็ยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากลมากกว่าเดิม เธอจับมือของหลินเอินเอินเอาไว้ แล้วเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกแก….ทะเลาะกันเหรอ? ผู้ชายคนนี้ชักจะเกินไปแล้วนะ！”

หลินเอินเอินขำออกมา “แกเคยเห็นฉันกับเขาทะเลาะด้วยเหรอ?”