ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 8

โป๋มู่หานกัดฟันพูด “หลินเอินเอิน!”

หลินเอินเอินหัวเราะอย่างเย็นชา หันกลับไปแล้วเดินลงเขาไปทางเล็กๆที่เดินผ่านได้แค่คนเดียว

เดินไปสักพักก็ถึงถนนใหญ่ ไม่เห็นรถของโป๋มู่หาน หลินเอินเอินถึงได้สบายใจขึ้นไม่น้อย

เห็นเธอใช้มือข้างหนึ่งกอดแขนอีกข้างหนึ่ง ภายใต้แสงจันทร์และไฟบนถนน มองเห็นหญ้าสีเขียวบนพื้นดิน บรรยากาศเงียบสงัด

ข้างหูยังได้ยินเสียงแมลง ทุกครั้งที่มาที่นี่ เธอมักจะรีบมาแล้วก็รีบไป แต่วันนี้เธอได้เดินเล่นในทิวทัศน์ที่สวยงาม

ผ่านไปพักหนึ่ง แท็กซี่ก็มาถึง ส่งเธอถึงบ้าน หลินเอินเอินเดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำออกมาอย่างสดชื่น

ถึงแม้เมื่อก่อนและตอนนี้เธอจะอยู่คนเดียวมาตลอด แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกผ่อนคลาย เมื่อก่อนสมองของเธอเต็มไปด้วยผู้ชายคนนั้น แต่ตอนนี้ เธอได้กลับมาทำงานของตัวเอง เธอคิดไม่ตกว่าเมื่อก่อนทำไมเธอถึงได้เสียเวลากับผู้ชายเลวๆคนนั้น

กลางคืน บรรยากาศค่อยๆมืดลง ถึงแม้หลินเอินเอินจะเป็นคนนอนหลับยาก แต่เธอกลับนอนหลับสนิท แต่อีกด้านหนึ่ง...

มีคนนอนพลิกไปพลิกมา

หลังจากออกมาจากบ้านตระกูลโป๋ โป๋มู่หานไปที่บริษัท ทํางานพักหนึ่ง เขาก็พักผ่อน แต่กลับคิดไม่ถึงว่า... ทันทีที่เขานอนลง สมองของเขากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดื้อรั้นของหลินเอินเอิน

โป๋มู่หานลืมตาขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหนาวเย็น

เขาลุกขึ้นแล้วไปทํางาน

คืนนี้ เขาไม่ได้นอนทั้งคืน ทำให้สีหน้าของเขาดูแย่

……

วันต่อมา

หลินเอินเอินอ่านข้อมูลอยู่ที่บ้านในตอนเช้า ซูเหมี่ยวก็มารับเธอ

จนถึงตอนนี้ซูเหมี่ยวยังกังวล “เธอพร้อมแล้วจริงๆเหรอ”