ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 139

ในวันรุ่งขึ้นพิมตื่นขึ้นมาก็เอ่ยกับเตชินที่นอนกอดเธอว่า

" คุณได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้ว บอกมาว่าคุณเอาพ่อกับแม่ฉันไปซ่อนไว้ไหน "

เตชินที่นอนโอบกอดเธอจากด้านหลังไม่ตอบอะไรแต่กลับกอดเธอแน่นขึ้น

พิมจึงเอ่ยถามอีกครั้งอย่างใจเย็นว่า

" คุณเตชิน คุณบอกฉันมาว่าพ่อกับแม่ของฉันอยู่ไหน พวกเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องของเรา

คุณอย่าเอาพวกเขาเข้าไปเกี่ยวด้วยได้มั้ย "

เตชินเอ่ยตอบพิมด้วยน้ำเสียงงัวเงียว่า

" อืม...ผมไม่เคยดึงพวกเขามาเกี่ยวอยู่แล้วคุณไม่ต้องห่วง ยังไม่สว่างเลย คุณมาหลับต่ออีกหน่อยนะ "

" ฉันนอนไม่หลับแล้ว คุณหลับเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำ ถ้าตื่นแล้วก็ปล่อยพ่อกับแม่ของฉันกลับมา

แล้วคุณก็รีบกลับไปอยู่แฟนของคุณซะ

อย่าให้เธอรู้เรื่องของเราวันนี้

เพราะฉันไม่อยากเอาชีวิตของฉันไปเสี่ยงตายกับเรื่องของคุณอีก "

พิมเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา เตชินรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่เย็นชาของเธอ เขาจึงลืมตาขึ้นแล้วเอ่ย

" คุณไม่ต้องห่วงนะพิม มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นแล้ว

ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรคุณอีก

และผมก็ไม่ได้มีแฟนใหม่ด้วย

วันนั้นผมแค่รู้สึกน้อยใจ ไม่คิดว่าคุณจะทำตัวห่างเหินกับผมขนาดนั้น

แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะหึงผมกับซาร่าเลย

ก็เลยพูดไปแบบนั้นเพราะน้อยใจคุณ

ผมมีแค่คุณคนเดียวจริงๆนะ ผมก็บอกแล้วว่า

ผมจะรอคุณ "

พิมยิ้มเหยียดขึ้นแล้วเอ่ย

" หึ คุณเตชิน คุณยังคิดว่าฉันเป็นพิมคนเดิม

ที่เชื่อลมปากของคุณง่ายๆคนนั้นอีกเหรอ

พวกคุณเดินควงแขนกันขนาดนั้น พากันมาเที่ยวถึงที่นี่ ต่อให้ฉันเป็นแฟนคุณ ฉันก็เลิกกับคุณค่ะ "

จากนั้นเธอก็เลิกผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นมานั่งจะลงจากเตียง

แต่เตชินกลับไม่ยอมปล่อยแขนที่กอดรัดเอวเธอไว้ แล้วรีบอธิบายให้พิมฟัง

" พิม ผมพูดจริงๆนะผมกับซาร่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ

และผมก็ไม่เคยแตะต้องเธอเลยด้วยซ้ำ

คุณเชื่อผมนะ

เธอเป็นแค่ลูกค้าคนหนึ่งของผม เธอไม่เคยมาไทย ตอนนี้เธอก็เที่ยวในเชียงใหม่นี้แหละ

นาวินคอยดูแลพาเธอเที่ยว เพราะผมไม่ว่างต้องมาหาคุณที่เป็นภรรยา "

พิมมองเขาด้วยหางตา ทำตาเขียวใส่อย่างดุดันแล้วเอ่ยเสียงขุ่น

" ใครเป็นภรรยาคุณ คุณพูดให้ดีๆนะ "

เตชินลุกมานั่งข้างหลังเธอแล้วกอดเธอแน่นพร้อมกับเอ่ย

" คืนก่อนวันหย่า แล้วก็เมื่อคืนจนถึงตอนนี้

คุณก็ยังเป็นภรรยาผม

ทะเบียนสมรสมันก็แค่แผ่นกระดาษใบหนึ่ง

ผมไม่สนใจมันหรอก

เพราะยังไงคุณก็ยังคงเป็นภรรยาผมทางพฤตินัย ต่อให้ปากคุณปฏิเสธว่าไม่ใช่

แต่คุณไม่อาจปฏิเสธความจริง

ที่ผมเป็นสามีคุณได้ เข้าใจมั้ย "

" นั่นเพราะคุณไม่ยอมรับความจริงเองต่างหาก "

" ใช่เพราะผมไม่ยอมรับความจริง ดังนั้นผมจะให้เวลาคุณสองปี แล้วผมจะมาสู่ขอคุณ

ประกาศให้ผู้คนทั้งประเทศรู้ว่าคุณคือภรรยาผม "

" เอาที่คุณสบายใจเลย "

ลึกๆในใจพิมแอบรู้สึกดี ที่รู้ว่าเขาไม่ได้คบกับ

ซาร่า เพียงแต่เธอยังไม่มั่นใจในตัวเขา

ไม่มั่นใจว่าเขาจะเลิกเจ้าชู้ได้ เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรให้เธอรู้สึกมั่นใจในตัวเขาเลย

ลูกโตแล้วถ้าเขาไม่ได้รักลูก ลูกอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีก เดี๋ยวพ่อจะไปลากตัวมันมาตอนให้เสียชาติเกิดไปเลย "

ซาร่ารู้ว่าพ่อของเธอนั้นพูดจริงทำจริง

เธอเป็นห่วงนาวินมาก จึงเอ่ยขึ้น

" หนูรักเขา เขาบอกว่าขอเวลาคิดหน่อยทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไป

ถ้าเขาตัดสินใจได้แล้ว เขาจะมาหาหนู

คุณพ่ออย่าทำอะไรเขาเลยนะคะ วันนั้นเป็นเพราะหนูเองที่ต้องการจะจับเขา จึงใช้วิธีแบบนั้น "

เขาไม่ได้โกรธลูกสาวเลยแต่เขาโมโหนาวินมากที่ทำให้ณัชชาหลงจนส่งข้อความมาด่าทอเขากับลูกสาวตั้งมากมายแบบนี้

แต่เขาจะให้ลูกสาวเขารู้ไม่ได้ว่าณัชชามีใจให้นาวิน ไม่งั้นอาจจะเกิดปัญหาลูกเลี้ยงกับแม่เลี้ยงได้

เพราะเขาตั้งใจจะจับณัชชามาเป็นภรรยาของเขา แต่ยังไม่ทันได้เริ่มก็มีปัญหาเกิดขึ้นแล้ว

ทั้งสองดันไปชอบผู้ชายคนเดียวกัน และที่เขาไม่พอใจคือณัชชาไม่ชอบเขาเลยทำให้เขาเสียความมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองมาก

เขามองหน้าลูกสาวแล้วเอ่ยถามขึ้น

" ระหว่างพ่อกับมันใครหล่อกว่ากัน "

ซาร่ามองหน้าพ่อด้วยความสงสัยแล้วเอ่ยถามขึ้น

" นี่คุณพ่อเป็นอะไรคะ ทำไมถึงมาถามแบบนี้ "

" ลูกไม่ต้องถามมาก แค่ตอบมาก็พอ "

ซาร่าจึงเอ่ยตอบผู้เป็นพ่อไปตามจริงว่า

" คุณพ่อหล่อกว่า แต่หนูชอบความหล่อในแบบของเขา เขาเป็นคนอ่อนโยน

เป็นคนสุภาพ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่นกว่าอยู่กับพ่อ เขาเหมือนเป็นคุณพ่อคนที่สองของหนู "

" อืม...ถ้ามันดีอย่างที่ลูกพูด ลูกเรียกตัวมันมาเลย พ่อจะให้มันมาขอลูกแต่งงาน อย่าปล่อยเขาไปเด็ดขาดเข้าใจมั้ย "

ได้ยินว่าพ่อไฟเขียวให้ ซาร่ายิ้มกว้างด้วยความดีใจอย่างมากแล้วเอ่ยว่า

" เข้าใจค่ะ "

แต่เธอกลับไม่รู้เลยว่าเพราะพ่อเธอกำลังหึง

และวางแผนจะให้เธอแต่งออกไปอยู่ที่อื่น

จอห์นหมุนตัวเดินกลับมานั่งลงบนโซฟาหรูมองดูรูปของณัชชาในโทรศัพท์ด้วยความเสน่ห์หา