ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 141

เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ มาถึง พิมกับเตชินก็พากันตื่นแต่เช้ามืด มาเป็นลูกมือให้พ่อคำกับแม่มะลิทำอาหาร

พอทำอาหารเสร็จแม่มะลิกับพิมก็ตักอาหารใส่กล่องแล้ววางลงในตะกร้าใบใหญ่

เตชินกับพ่อคำทำหน้าที่ขนของขึ้นไปไว้ท้ายรถกระบะ

พอฟ้าสางพวกเขาก็ขึ้นรถแล้วออกเดินทาง

เตชินอาสาขับรถให้ทุกคน

รถกระบะคันนี้เป็นของพิมที่เพิ่งซื้อมาใหม่

เป็นรถกระบะใหญ่สี่ประตูลุยได้ทั้งในเมืองและในสวน

ระหว่างทางเตชินหันมาถามพิมว่า

" คุณไปไร่เข้าสวนบ่อยเหรอ "

พิมจึงเอ่ยตอบว่า

" ตอนเด็กบ่อย แต่พอโตมาไม่ค่อยมีเวลาแล้ว

ไม่ได้มานานหลายปีแล้ว คุณถามทำไม "

เตชินยิ้มละมุนแล้วเอ่ยตอบ

" ผมแค่สงสัย คุณเป็นคนที่ผิวสวยเนียนนุ่มมากไม่เหมือนคนทำไร่ทำสวนทั่วไป "

คำว่าเนียนนุ่มมาก พิมรู้สึกว่ามันเป็นคำพูดที่ล่อแหลมจึงมองตาเขียวใส่เขาเพื่อเตือนเขาให้ระวังคำพูดต่อหน้าพ่อแม่เขา

เตชินเห็นดังนั้นก็ไม่อยากแกล้งเธอต่อ จึงยิ้มแล้วเอ่ยอย่างจริงจัง

" อยากรู้เรื่องของคุณให้มากขึ้น จะว่าไปผมอิจฉาคุณนะ ที่มีช่วงเวลาได้อยู่กับธรรมชาติ

ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ

ผมน่ะนอกจากเรียนแล้วก็ต้องเข้าศึกษาเรียนรู้งานในบริษัทตั้งแต่เด็ก ไม่มีเวลาออกไปไหนเลย

ต้องรอให้บรรลุนิติภาวะถึงจะได้ออกไปใช้ชีวิตของตนเอง เรียนจบมาก็รับช่วงต่อจากคุณพ่อทันที "

เตชินเอ่ยสรุปช่วงชีวิตของตัวเองให้พิมฟังคร่าวๆ

พิมนั่งเงียบฟังคำพูดของเตชิน จากนั้นก็เอ่ยเพียงแค่สั้นๆคล้ายไม่ใส่ใจ

" อืม ก็ดีหนิ "

สายตาพิมจดจ่ออยู่กับทางข้างหน้า

จากนั้นเธอก็เอ่ยว่า

" จะเข้าเขตไร่ส้มแล้ว ทางข้างหน้าเป็นทางลูกรังจะขรุขระหน่อยๆคุณขับได้มั้ย

ถ้าไม่ได้ฉันจะขับเอง ข้างหน้าเป็นตีนเขา

จะต้องขับขึ้นเขาลงเขา ถนนลื่นอีก "

เตชินเหลือบมองเธอแล้วเอ่ย

" เรื่องขับรถคุณไว้ใจผม ขอแค่คุณบอกทางให้ถูกก็พอ "

" ได้ ถ้ามั่นใจขนาดนั้นก็ขับดีๆแล้วกัน "

" รับทราบครับ คุณภรรยา "

พอเข้าไปในเขตสวน ทางเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว

แต่เตชินก็ยังขับได้สบาย พิมที่นั่งข้างๆก็คอยบอกทางให้เขา

รถกระบะหล่อเท่ห์ของพิมขับเคลื่อนไปตามเขาบนเส้นทางที่ไม่สม่ำเสมอกลางไร่กลางสวน

สองข้างทางรายล้อมไปด้วยสวนส้มของชาวบ้านในละแวกใกล้เคียง

สักพักเตชินก็ขับไปถึงไร่ส้มของพิม ปีนี้ส้มดกผลผลิตงาม ผลส้มเขียวหวานจึงออกเต็มกิ่งก้านสวยงาม

เตชินเข้าไปจอดใต้ถุงบ้านไม้ที่ตั้งตระหง่านกลางสวน ท่ามกลางบรรยากาศเย็นๆจากธรรมชาติ

พิมเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินไปหยิบตะกร้ากับกรรไกร จากนั้นเธอก็เดินตรงไปยังต้นส้มทันที

เตชินรีบวิ่งตามเธอไป จากนั้นก็คว้าเอาตะกร้าที่เธอถือแล้วเอ่ย

" เดี๋ยวมันหนัก ผมถือให้ดีกว่านะ "

พิมหันไปมองหน้าใบหน้ายิ้มหล่อละมุนของเขาแล้วเอ่ยเพียง

" ตามใจ "

จากนั้นเธอก็ปล่อยมือ เดินไปตัดส้มใส่ตะกร้า

ที่เตชินถือ

เตชินเดินตามเธอไม่ห่าง เขามีความสุขมากที่ได้อยู่กับเธอแบบนี้อีกครั้ง

จากนั้นพิมก็ปอกเปลือกส้มแล้วยื่นส้มให้เขาพร้อมกับเอ่ย

" คุณลองชิมดูสิ รสชาติความสดจากต้น หวานฉ่ำอมเปรี้ยวนิดๆ อร่อยกว่าที่เขาขายกันตามห้างตามท้องตลาด "

เตชินสบตาพิมอย่างเสน่ห์หาแล้วเอ่ย

" คุณป้อนผมหน่อย มือผมไม่ว่าง "

พิมเห็นเขาอ้างแบบนั้นเธอจึงเอ่ยว่า

" มือฉันก็ไม่ว่าง "

จากนั้นเธอก็เอาส้มเข้าปากของตัวเองโดยไม่สนใจเตชินอีก

เตชินมองริมฝีปากเอิบอิ่มที่กำลังเคี้ยวส้มด้วยความกระหายจูบ