ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 168

เช้าวันต่อมา พิมตื่นแต่เช้า เตรียมตัวไปสอนตามปกติ เตชินนอนบนเตียงมองพิมที่กำลังแต่งตัวด้วยความเป็นห่วง

เห็นเธอต้องตื่นแต่เช้าอุ้มลูกในท้องไปโรงเรียนแบบนี้เขารู้สึกไม่ดีเลย

เขาลุกมานั่งมองพิมแต่งตัวอยู่สักพักแล้วเอ่ยถามขึ้น

" พิม ตั้งแต่คุณท้องลูกคุณก็ตื่นเช้าไปทำงานแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ "

พิมจึงเอ่ยตอบเขาโดยไม่ได้หันไปมองเขา

" ใช่ค่ะ "

แล้วเขาก็เอ่ยถามต่อว่า

" ลาหยุดไม่ได้เหรอพิม คุณท้องลูกของเราอยู่นะ ผมเป็นห่วงคุณกับลูก "

พิมแต่งตัวเสร็จจึงไปนั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเอ่ยตอบเขาไปว่า

" ฉันจะลาหยุดได้ยังไงคะ ถ้าฉันลาหยุดใครจะสอนเด็ก คุณไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ

ตอนนี้ฉันยังไหว รอให้ถึงวันคลอดก่อนค่อยลา จะได้อยู่กับลูกนานๆหน่อย "

เตชินลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามานั่งข้างพิม

เอามือมาลูบท้องของเธอเบาๆแล้วเอ่ย

" แต่ผมอยากให้คุณพักจะได้มีเวลาดูแลลูกในท้อง เข้าคอสเรียนสำหรับคุณแม่มือใหม่ "

พิมหันไปมองเขาแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยว่าเขารู้เรื่องเกี่ยวกับพวกนี้ได้อย่างไร

" คอสเรียนสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์เหรอ "

เตชินพยักหน้าตอบเบาๆ

" คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ได้ยังไงคะ "

เขายิ้มขึ้นแล้วเอ่ยตอบพิมว่า

" ผมศึกษาดูเมื่อคืนตอนที่คุณหลับน่ะ เขาบอกว่า คุณแม่ตั้งครรภ์ต้องทานอาหารที่มีประโยชน์

ในเมื่อคุณอยากทำงาน ผมก็จะไม่บังคับให้คุณหยุดงาน

แต่ผมจะจ้างนักโภชนาการมาดูแลเรื่องอาหารการกินให้คุณในแต่ละมื้อ

เตียงผมก็จะเปลี่ยนให้เหมาะกับช่วงตั้งครรภ์ คุณจะได้นอนหลับสบาย

เสาร์-อาทิตย์ คุณต้องไปเข้าคอสเรียนเพื่อตัวคุณเองและลูกในท้องเข้าใจมั้ย "

พิมมองเขาแบบอึ้งๆแล้วเอ่ย

" ต้องขนาดนี้เลย? "

" ใช่แล้ว ยิ่งคุณทำงานหนักคุณต้องยิ่งดูแลตัวเองและลูกในท้องให้มากรู้มั้ย

ผมจะจ้างคนขับรถมาคอยขับรถให้คุณในเวลาที่ผมไม่อยู่

ส่วนคอสเรียนผมจองให้แล้วเริ่มเรียนเสาร์-อาทิตย์นี้เลย "

พิมพยักหน้ายิ้มถ้ามันดีต่อลูกในท้องเธอยินดีแล้วเธอก็เอ่ยตอบไปว่า

" ได้ค่ะ ในเมื่อคุณอยากทำเพื่อลูกและลูกก็ไม่ใช่ของฉันคนเดียว ฉันจะเชื่อฟังคุณ "

ได้ยินดังนั้นเจชินก็ยิ้มขึ้นแล้วจูบหน้าผากพิมเบาๆอย่างรักใคร่ในความน่ารักของภรรยา

จากคนดื้อรั้นวันนี้กลายมาเป็นคนว่านอนสอนง่ายเชื่อฟังเขาอย่างง่ายดาย

เขาสบตากับพิมอย่างหวานซึ้งแล้วเอ่ย

" ผมดีใจมากเลยครับพิมที่คุณยอมเชื่อฟังผมแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกสึกดีและมีความสุขมากๆเลยรู้มั้ย "

" ค่ะ ขอแค่คุณไม่ทำให้ฉันเสียใจและผิดหวัง

ฉันก็ยินดีเชื่อฟังคุณในฐานะภรรยาค่ะ "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็สวมกอดพิมทันทีด้วยหัวใจที่พองโตเต็มไปด้วยความรักและความสุขใจ

จากนั้นเขาก็เอ่ยต่อว่า

" ผมรักคุณที่สุดเลยพิม ผมสัญญาจะไม่ทำให้คุณผิดหวังในตัวผมและเสียใจเพราะผมอีกแน่นอน "

" ค่ะ ขอให้คุณทำให้ได้ เพราะฉันไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วเห็นครอบครัวมีปัญหา

แม้เด็กจะดูไร้เดียงสาเหมือนไม่รู้เรื่องแต่จริงๆแล้วเขาแค่ไม่พูดในสิ่งที่เห็น

ไม่พูดในสิ่งที่รู้สึกก็เท่านั้น เด็กน่ะรู้จักคิดรู้จักแคร์ความรู้สึกคนอื่นนะคะ

ยกตัวอย่างเช่น ฉันรู้ทุกอย่างตั้งแต่จำความได้ตั้งแต่พูดยังไม่คล่องด้วยซ้ำแต่กลับรู้และจำได้ทุกอย่างได้ดี

ดังนั้นฉันเลยพูดให้คุณฟังไว้ หากคลอดลูกแล้ว

เราต้องระวังคำพูดและการกระทำมากขึ้น

คุณรู้มั้ยเด็กที่มีปัญหาครอบครัวมักจะเก็บความคิดความรู้สึกเก่ง ไม่พูดให้พ่อแม่รู้สึกไม่ดี ทั้งที่เขารู้ทุกอย่าง

เลยทำให้ผู้ใหญ่มองข้ามตัวเด็กและความรู้สึกของเด็กไป ฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดกับลูกของเราค่ะ "

" ครับ คุณสบายใจได้ ผมสัญญาว่าจะเป็นพ่อที่ของลูกและเป็นสามีที่ดีของคุณ จะไม่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน "

พิมฉีกยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แต่ในใจเธอก็ไม่ได้เชื่อมั่นในตัวเขา100%หรอก

แต่เพื่อลูก เธอจะลองใช้ชีวิตอยู่กับเขา ดูว่าเขาทำได้จริงอย่างที่พูดไว้หรือเปล่า

ทั้งสองนั่งซบไหล่กอดกันอย่างอบอุ่นหัวใจ

แล้วโทรศัพท์ของพิมก็ดังขึ้น

พิมจึงผละออกจากอ้อมกอดของเตชิน แล้วก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์ แล้วกดรับสายทันที

" ค่ะคุณป๊อบ "

เตชินได้ยินดังนั้นก็รู้สึกหึงขึ้นมาทันที แต่ก็ทำได้แค่นั่งจ้องพิมฟังเธอคุยกับป๊อบอย่างเงียบๆ

ป๊อบที่อยู่ปลายสายจึงเอ่ยขึ้นมา

" วันนี้ผมไปรับช้าหน่อยนะพิม ผมมีธุระนิดหน่อย "

" อ๋อ ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ ฉันขับรถไปเองได้ "

" คุณท้องอยู่นะจะขับรถไปเองได้ยังไงมันอันตราย เอาเป็นว่าคุณรอผมก่อนนะครับ "

" เอ่อ ได้ค่ะ "

เตชินได้ยินพิมเอ่ยดังนั้นก็รู้ทันทีว่าทั้งสองคุยอะไร เขาจึงลุกขึ้นเดินไปหาพิม

แล้วแย่งโทรศัพท์ของเธอเอามาแนบหูตัวเอง

แล้วเอ่ยกับคนปลายสายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

" คุณป๊อบ คุณไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งภรรยาของผมเอง ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลภรรยาของผมกับลูกตลอดห้าเดือนที่ผ่านมา "

ป๊อบที่อยู่ปลายสายได้ยินเสียงเตชินเขาก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ

" คุณอยู่กับพิมเหรอ "

พิมสบตากับผู้เป็นแม่แล้วเอ่ย

" จริงค่ะ "

" ดีๆ เป็นข่าวดีจริงๆ เดี๋ยวเย็นนี้แม่จะไปหาซื้ออาหารสำหรับบำรุงครรภ์ให้ลูกนะ "

พิมยิ้มแล้วเอ่ยตอบแม่ว่า

" ค่ะ "

จากนั้นเธอก็เอ่ยถามถึงพ่อของเธอกับผู้เป็นแม่ว่า

" แล้วพ่อล่ะคะแม่ พ่อยังไม่ตื่นเหรอ "

" ตื่นแล้ว แต่ขับรถไปสวนตั้งแต่เช้ามืดแล้ว

เห็นบอกว่าจะออกไปดูสวนน่ะ

คงกลับมาตอนเที่ยง ลูกทานข้าวเถอะเดี๋ยวจะต้องไปโรงเรียนอีกไม่ใช่เหรอ "

" ค่ะ "

แล้วแม่มะลิก็ตักข้าวต้มให้พิมกับเตชิน แล้วพวกเขาก็นั่งทานข้าวกันอย่างเงียบๆ

ทานข้าวเสร็จเตชินก็เก็บถ้วยให้พิมพร้อมกับเอ่ยว่า

" คุณนั่งเฉยๆพอ หลังจากวันนี้ไปคุณกับคุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเหนื่อยทำงานบ้านเองแล้วนะ ผมได้จ้างแม่บ้านไว้ให้แล้วเย็นๆคงมาถึง "

" ค่ะ "

พิมพยักหน้าตอบรับอย่างเชื่อฟัง แม่มะลิเห็น

เตชินดูเอาใจใส่พิมอย่างดี เขาได้แต่ยิ้มอย่างหมดห่วง

พอเตชินไปล้างถ้วยเสร็จก็กลับมาหาพิม พิมหันมาเอ่ยกับผู้เป็นแม่ว่า

" หนูไปทำงานก่อนนะคะแม่ "

แม่มะลิยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

" จ้ะ ขับรถกันดีๆนะ "

" ค่ะ/ครับ "

พิมกับเตชินเอ่ยตอบ จากนั้นก็ยกมือไหว้แม่มะลิแล้วพวกเขาก็พากันออกไปจากบ้านเดินไปขึ้นรถแล้วก็ขับออกไป

ระหว่างทางที่ขับรถไปส่งพิมไปโรงเรียนเตชินก็หันมาเอ่ยกับพิมว่า

" พิมผมจ้างนักโภชนาการให้มาดูแลเรื่องอาหารการกินของคุณแล้วนะ

นอกจากทำหน้าที่ดูแลเรื่องอาหารการกินของคุณแล้ว

ก็ให้เขาทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงส่วนตัวคอยดูแลคุณอย่างใกล้ชิดตลอด 24 ชั่วโมง

แบบนี้เวลาที่ผมกลับไปทำงานผมจะได้รู้สึกสบายใจหายห่วงหน่อย

ลูกของเราก็จะได้รับแต่สารอาหารที่มีประโยชน์และเติบโตอย่างสมบูรณ์แข็งแรง

เป็นผู้สืบทอดที่เก่งฉลาดมีไหวพริบรู้ทันคนเหมือนเราสองคน "

" ค่ะ เขาจะมาเริ่มงานวันไหนคะ "

" พรุ่งนี้เช้า คนนี้ไว้ใจได้ เป็นคนที่คุณแม่ผมไว้ใจที่สุด "

" ค่ะ "