ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 171

เช้าวันต่อมา เตชินพาพิมไปฟิตร่างกายใต้น้ำ เพื่อให้กล้ามเนื้อเธอแข็งแรงมากขึ้น

พิมลงไปในสระว่ายน้ำตามที่หมอสูตินรีเวชบอก

ซึ่งเป็นสระที่ออกแบบมาเพื่อการออกกำลังกายในน้ำสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์โดยเฉพาะ

มีระบบควบคุมอุณหภูมิและการบำบัดน้ำด้วยก๊าซโอโซน ปลอดภัยทั้งคุณแม่และคุณลูก

และยังมีหมอสูตินรีเวชที่เตชินจ้างให้มาดูแลพิม

โดยเฉพาะ คอยให้คำปรึกษาประกบอย่างใกล้ชิดอีก

ส่วนเตชินก็นั่งรอข้างสระแววตาจับจ้องไปที่ตัวภรรยากับลูกในท้องอย่างไม่ละสายตา

พิมออกกำลังกายตามท่าที่หมอแนะนำ จนเวลาผ่านไป 20 นาที ก็พากันขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ

เตชินเอาเสื้อคลุมมาคลุมให้พิมแล้วเอ่ยถามขึ้น

" เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย "

พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย

" ไม่เลยค่ะ กลับกันรู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะเลย "

เตชินยิ้มแล้วเอ่ย

" งั้นก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ไปเล่นโยคะต่อนะ "

" ค่ะ งั้นฉันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ "

" ครับที่รัก "

พิมเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เตชินก็เดินมานั่งรอเธอหน้าห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง

เพราะเขาคิดว่าถ้าเกิดพิมลื่นล้มมันจะทำให้เขาเข้าไปช่วยทัน

ทางด้านป๊อบ ตอนนี้เขายังคงหลับอยู่บนเตียงอย่างไม่ได้สติ

ผู้ช่วยคังเก็บกวาดนำขวดแอลกอฮอล์ออกไปทิ้ง

แล้วเอายาแก้แฮงค์มาวางไว้บนโต๊ะ เดินไปนั่งรอบนโซฟา

ผู้ช่วยคังนอนรอบนโซฟาจนถึงเที่ยงป๊อบก็เริ่มรู้สึกตัว เขาลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ

ด้วยอาการปวดหัว เพราะเมื่อวานเขาดื่มหนักจนเมาไม่ได้สติ แต่เขากลับจำได้แม่นว่าพิมโทรมาหาเขา

เขาลุกขึ้นมานั่งหยิบโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะ พอเห็นยากับน้ำวางอยู่ข้างโทรศัพท์

เขาก็ยิ้มขึ้นด้วยความดีใจนึกว่าพิมมาหา จึงลงจากเตียง

พร้อมกับแบกร่างเมาค้าง เดินเซไปดูคนที่นอนบนโซฟา แล้วเอ่ยเรียกด้วยความดีใจ

" พิม พิม "

แต่พอเห็นว่าเป็นผู้ช่วยคัง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นหม่นหมองลงทันที

[ หึ น่าสมเพช นี่เรามัวเพ้อฝันอะไรอะไรอยู่เนี่ย พิมจะมาที่นี่ได้ยังไง เตชินจะปล่อยให้เธอมาได้ยังไง ]

แล้วเขาก็ถอยหลังไปทีละก้าวๆด้วยความผิดหวัง ผู้ช่วยคังรู้สึกเห็นใจเขามากแต่ช่วยอะไรไม่ได้เลยเอ่ยว่า

" ขอโทษครับคุณป๊อบที่เข้ามาโดยไม่ได้บอกก่อน เมื่อวานคุณพิมเป็นห่วงคุณมาก เลยขอให้ผมมาดูแลคุณครับ "

ที่เขาพูดแบบนี้เพราะเมื่อวานตอนที่มาถึงก็เห็นสภาพคุณป๊อบเมาแอ๋

นอนพื้นไม่ได้สติน้ำตาไหลอาบแก้มพร่ำเพ้อเรียกหาแต่คุณพิม

" พิม คุณอย่าทิ้งผมไปได้มั้ย คุณอย่าไปกับเขาได้มั้ย

ผมรักคุณ ผมจะเป็นพ่อของลูกในท้องให้คุณเอง

ผมรักเขาเหมือนที่ผมรักคุณ อย่ากลับไปหาเขาอีกเลยนะพิม "

ผู้ช่วยคังรู้ดีว่าคำพูดของคนตอนเมาคือคำพูดที่ออกมาจากใจ

" นี่คงจะเป็นถ้อยคำที่คุณป๊อบอยากบอก

คุณพิมสินะ เฮ้อ...นี่สินะ ความรัก

พอได้เห็นคุณเป็นตัวอย่างแล้ว ทำให้รู้ว่า

ถ้าคิดจะรักใคร ก็ต้องรู้จักเผื่อใจ จะได้ไม่เจ็บเหมือนคุณป๊อบ "

ผู้ช่วยคังพึมพำเบาๆแล้วพยุงป๊อบขึ้นมานอนบนเตียง

จากนั้นก็ทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าและเช็ดตัวให้

สภาพของป๊อบทำให้เขาเข้าใจทันที

ว่าสาเหตุที่คุณชายสั่งให้เขามาดูแลป๊อบน่าจะเป็นเพราะคุณพิมขอไว้

เขารู้สึกสงสารป๊อบมาก ทั้งหล่อ ทั้งรวย แต่กลับไม่สนใจผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณพิม

เรื่องนี้จะว่าไปไม่ใช่แค่คุณป๊อบคนเดียว คุณชายของเขาเองก็เช่นกัน

เพื่อให้ได้คุณพิมแล้วยอมทำทุกอย่างโดยไม่สนใจความรู้สึกใครและไม่สนใจว่าจะใช้วิธีอะไร

ผู้ช่วยคังนั่งคิดถึงฉากของป๊อบที่เขาเห็นเมื่อวานแล้วเอามาเทียบกันทั้งสามคน

[ ตอนนี้คนที่มีความสุขที่สุดคือคุณชายแต่ก็คงจะระแวงไม่น้อย

ส่วนคนที่เศร้าเสียใจที่สุดน่าจะเป็นคุณป๊อบ

และคนที่ลำบากใจทุกข์ใจสุดคงจะเป็นคุณพิม เฮ้อ...รักสามเศร้า ]

จากนั้นผู้ช่วยคังก็ลุกจากโซฟาเดินเข้ามาหาป๊อบที่มีสีหน้าเศร้าหมอง

เพราะถูกพิษรักกัดกินหัวใจจนอกหัก น่าสงสารและน่าเห็นใจที่สุด

เขาเองก็ไม่รู้จะพูดปลอบใจหรือให้กำลังใจยังไงเพราะเขาเองก็ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ ได้แต่เอ่ยว่า

" คุณป๊อบกินยาแก้แฮงค์หน่อยนะครับ จะได้ดีขึ้น "

มองหน้าป๊อบแล้วเขาก็พึมพำออกมาในใจว่า

[ โลกนี้ถ้าผู้หญิงมีสามีสองคนได้ ก็คงจะดี จะได้ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งต้องมาอกหักแบบนี้ เฮ้อ..]

ป๊อบหยิบยาขึ้นมากินแล้วเอ่ย

" ขอบคุณคุณคังมาก คุณกลับไปพักเถอะ ขอโทษที่รบกวนเวลาของคุณ ฝากบอกพิมด้วยว่าไม่ต้องห่วงแล้ว ผมจะไม่ทำให้เธอเป็นห่วงอีก "

พอพูดถึงพิมน้ำตาลูกผู้ชายอกสามศอกก็คลอเบ้าขึ้นมาทันที รักมากเจ็บมาก อกหักครั้งนี้ทำให้เขาเข้มแข็งไม่ไหว

เป็นการสูญเสียที่ไม่มีวันได้คืน มันทำให้เขาเจ็บปวดราวกับหัวใจแตกสลายเป็นชิ้นๆ เจ็บปวดจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ

ผู้ช่วยคังเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาแล้วเอ่ย

" คุณดูแลตัวเองดีๆนะครับ ผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียว ยังมีผู้หญิงดีๆอีกเยอะที่ต่อคิวรอคุณอยู่