ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 178
สรุปบท ตอนที่ 178 ความรักที่คุณมีให้ฉันนั้น ฉันจะไม่มีวันลืม: ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา
อ่านสรุป ตอนที่ 178 ความรักที่คุณมีให้ฉันนั้น ฉันจะไม่มีวันลืม จาก ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา โดย Paizay
บทที่ ตอนที่ 178 ความรักที่คุณมีให้ฉันนั้น ฉันจะไม่มีวันลืม คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Paizay อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ณ โรงเรียน JK พิมสอนตามปกติ ตอนเที่ยงป๊อบประกาศในกลุ่มคณะครูโรงเรียน JKว่า
" บ่ายโมงตรงขอคณะครูทุกท่านเข้าประชุมที่ห้องประชุมด้วยนะครับ "
ครูทุกคนต่างก็พิมตอบกลับไปว่า
" รับทราบค่ะ/รับทราบครับ "
นุชเตรียมมื้อเที่ยงให้พิม มาจัดวางอาหารบนโต๊ะ
พิมออกจากห้องเรียนแล้วเดินเข้ามาในห้องนาฏศิลป์ของเธอ
จากนั้นเธอก็ไปล้างมือแล้วมานั่งทานข้าว
ที่นุชเตรียมให้พร้อมกันกับนุชอย่างเงียบๆ
เธอไม่รู้ว่าป๊อบเรียกประชุมเรื่องอะไร แต่มันทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เธอจึงทานข้าวอย่างเหม่อลอย
นุชเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของพิมจึงเอ่ยถามขึ้น
" มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ คุณพิม "
พิมยิ้มอ่อนส่ายหน้าปฏิเสธเบาแล้วเอ่ยตอบว่า
" ไม่ค่ะ "
แม้พิมจะปฏิเสธนุชก็ดูออกมาเธอกำลังมีเรื่องครุ่นคิด นุชจึงเอยว่า
" พี่นุชว่าคุณพิมอย่าเก็บเรื่องอะไรมาคิดให้กวนใจเลยค่ะ ไม่งั้นจะทำให้ลูกในท้องคิดมากไปด้วย "
" ค่ะ "
แล้วพิมก็ก้มหน้าทานข้าวต่อ พอทานข้าวเสร็จเธอก็ช่วยนุชเก็บถ้วยจานบนโต๊ะ นุชจึงเอ่ยว่า
" พี่เก็บเองค่ะ จะบ่ายโมงแล้วคุณพิมไปสอนเถอะค่ะ "
" งั้นพิมฝากด้วยนะคะ "
" ค่ะ "
แล้วพิมก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เธอเดินไปยังอาการที่จัดประชุม
พอเข้าไปก็เห็นเทเท่อยู่ในห้องประชุมรออยู่แล้วเธอจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
" อ้าวเท่ เธอมาได้ยังไง "
เทเท่กำลังจะเอ่ยตอบแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยขึ้น
ป๊อบเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องประชุม
แล้วไปนั่งในที่นั่งของตัวเองจากนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบปกติ
" ผมให้เขามาเอง ขอโทษด้วยนะพิมที่ไม่ได้บอกคุณก่อน
แต่ผมทำเพื่อคุณนะ ผมอยากให้คุณมีเวลาอยู่ดูแลตัวเองกับลูกในท้อง
เลยขอให้เทเท่มาช่วยสอนแทน วันนี้เลยเรียกคณะครูมาประชุมเพื่อแจ้งเรื่องนี้ "
พิมเดินเข้าไปหาป๊อบแล้วเอ่ยอย่างไม่พอใจ
" คุณป๊อบ ฉันรู้ว่าคุณหวังดีกับฉัน แต่คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันรักการสอนแค่ไหน
ตอนนี้ฉันยังไหว ฉันยังอยากสอนอยู่ คุณมาทำแบบนี้โดยไม่ปรึกษาฉันก่อนได้ยังไง "
ป๊อบมองหน้าพิมที่กำลังดูอารมณ์ไม่ดีแล้วเอ่ยว่า
" ถ้าผมปรึกษาคุณ คุณก็ไม่ยอมน่ะสิ
พิมผมรู้ว่าคุณรักในการเป็นครู
แต่ลูกของคุณเขาต้องได้รับการดูแลที่ดีนะ อนาคตเขาจะต้องเป็นผู้สืบทอดบริษัทของพ่อเขา
ผมคิดว่าคุณหญิงจารวีกับคุณทวีศักดิ์
และคุณเตชินคงจะเห็นด้วยกับผมที่ทำแบบนี้
ลูกของคุณโตขึ้นทุกวันคุณควรจะพักได้แล้ว เชื่อฟังผมสักครั้งเถอะนะพิม
ผมทนเห็นคุณอุ้มท้องมาทำงานแบบนี้ไม่ได้
ผมไม่สามารถทนเห็นคนที่ผมรักต้องมาเหนื่อยแบบนี้ทุกวันๆได้จริงๆ "
ได้ยินดังนั้นพิมก็อึ้งไปเลย ใช่ป๊อบรักเธอและเป็นห่วงเธอเสมอ
เธอสบตากับเขาแล้วคิดว่าบางทีการที่เธอไม่มาสอนก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดี
หากเขาไม่ได้เจอเธอแล้วเขาอาจจะลืมเธอและตัดใจจากเธอได้ง่ายขึ้นแล้วเจ็บน้อยลง
เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้เขาเจ็บที่ต้องทนเห็นเตชินมารับมาส่งเธอทุกวัน เธอจึงเอ่ยว่า
" ตกลงค่ะ ฉันจะมาทำงานวันนี้วันสุดท้าย
แล้วขอพักยาวตามที่คุณต้องการเลย "
ได้ยินแบบนี้ใจป๊อบก็หวิวๆขึ้นมาทันที ที่จะไม่มี
พิมอยู่ในโรงเรียนนี้อีกแล้ว เขาจ้องหน้าพิมโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีก
ใจหนึ่งก็ห่วงอีกใจก็ไม่อยากให้จากไปเพราะวันที่พิมกลับมาสอนเขาก็ไม่อยู่แล้ว
จากนั้นเขาก็ฝืนยิ้มขึ้นทั้งที่ในใจเจ็บปวดร้าวจนพูดแทบไม่ออก
เทเท่มองไปยังอาจารย์ป๊อบด้วยความรู้สึกสงสารจับใจแล้วแอบพึมพำในใจ
[ โธ่อาจารย์ป๊อบของฉัน ช่างน่าสงสารจริงๆ
รักแต่ไม่อาจครอบครองได้ ฉันล่ะอกหักอยากร้องให้แทน ]
แล้วคณะครูก็ทยอยกันเข้ามาในห้องประชุม
" ค่ะฉันรับปากว่าจะไม่โกรธและไม่เกลียดคุณ
แต่เราสองคนต้องยอมรับความจริงนะ และอยู่กับปัจจุบันให้ได้
นับจากวันนี้ไปเราสองคน จะกลายเป็นเพียงอดีตของกันและกัน
ฉันโชคดีที่ได้เจอคุณ โชคดีที่คุณรักฉันมาก ความรักที่คุณมีให้ฉันนั้น
ฉันจะไม่มีวันลืม ฉันจะเก็บมันไว้ในใจ ให้มันเป็นความทรงจำดีๆของเราสองคนตลอดไปค่ะ "
ทั้งสองยืนกอดกันแน่นราวกับไม่เต็มใจที่จะจาก
ป๊อบจูบหน้าผากพิมเบาๆด้วยความรักที่มาจากส่วนลึกสุดของใจแล้วกอดเธออีกครั้งพร้อมกับเอ่ย
" ผมอยากกอดคุณไว้แบบนี้ อยากจะหยุดเวลานี้ไว้จริงๆ
แต่น่าเสียดายที่เป็นไปไม่ได้ ตอนนี้เทเท่คงรอคุณที่ห้องแล้ว "
พิมผละตัวออกมาจากอ้อมกอดของเขาแล้วเงยหน้าขึ้นเอ่ยว่า
" ค่ะ งั้นฉันขอตัวไปสอนก่อนนะคะ "
" ครับ "
จากนั้นพิมก็หันหลังเดินไปเปิดประตูออกจากห้องประชุมไป ป๊อบมองแผ่นหลังของเธออย่างอาลัย
พิมกลับไปที่ห้อง นักเรียนก็เข้ามานั่งรอเธอในห้องแล้ว
จากนั้นเธอก็แจ้งกับนักเรียนว่าครูเทเท่จะมาสอนแทนในช่วงที่เธอลาคลอด
แล้วเธอก็มอบหมายหน้าที่ทุกอย่างให้เทเท่รับช่วงต่อ จากนั้นเธอก็ทำการสอนคาบสุดท้าย
ตอนเย็นเตชินก็นั่งรถมารับเธอด้วยตนเองเหมือนเดิม ระหว่างนั่งรถกลับเธอจึงหันไปเอ่ยกับเตชินว่า
" คุณ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันได้หยุดยาวแล้วนะ "
เตชินได้ยินดังนั้นก็ดีใจอย่างมากแล้วเอ่ย
" ดีแล้วที่รัก ทีนี้เราสามคนพ่อแม่ลูกจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันทุกๆวันสักที "
" ค่ะ "
เตชินโอบไหล่พิมไว้ให้เธอซบไหล่เขา
แล้วเขาก็วางมือลงบนท้องของเธอ
สัมผัสลูกที่กำลังดิ้นราวกับดีใจที่ได้ยินสิ่งที่พ่อแม่คุยกัน
พิมเงยหน้ามองเตชินด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
เมื่อลูกในท้องมีการตอบสนอง
เตชินสบตากับเธอ แล้วค่อยๆก้มลงมาจูบริมฝีปากเธออย่างนุ่มนวลอ่อนโยน โดยไม่สนใจนุชกับคนขับรถเลย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา