ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 178

ณ โรงเรียน JK พิมสอนตามปกติ ตอนเที่ยงป๊อบประกาศในกลุ่มคณะครูโรงเรียน JKว่า

" บ่ายโมงตรงขอคณะครูทุกท่านเข้าประชุมที่ห้องประชุมด้วยนะครับ "

ครูทุกคนต่างก็พิมตอบกลับไปว่า

" รับทราบค่ะ/รับทราบครับ "

นุชเตรียมมื้อเที่ยงให้พิม มาจัดวางอาหารบนโต๊ะ

พิมออกจากห้องเรียนแล้วเดินเข้ามาในห้องนาฏศิลป์ของเธอ

จากนั้นเธอก็ไปล้างมือแล้วมานั่งทานข้าว

ที่นุชเตรียมให้พร้อมกันกับนุชอย่างเงียบๆ

เธอไม่รู้ว่าป๊อบเรียกประชุมเรื่องอะไร แต่มันทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เธอจึงทานข้าวอย่างเหม่อลอย

นุชเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของพิมจึงเอ่ยถามขึ้น

" มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ คุณพิม "

พิมยิ้มอ่อนส่ายหน้าปฏิเสธเบาแล้วเอ่ยตอบว่า

" ไม่ค่ะ "

แม้พิมจะปฏิเสธนุชก็ดูออกมาเธอกำลังมีเรื่องครุ่นคิด นุชจึงเอยว่า

" พี่นุชว่าคุณพิมอย่าเก็บเรื่องอะไรมาคิดให้กวนใจเลยค่ะ ไม่งั้นจะทำให้ลูกในท้องคิดมากไปด้วย "

" ค่ะ "

แล้วพิมก็ก้มหน้าทานข้าวต่อ พอทานข้าวเสร็จเธอก็ช่วยนุชเก็บถ้วยจานบนโต๊ะ นุชจึงเอ่ยว่า

" พี่เก็บเองค่ะ จะบ่ายโมงแล้วคุณพิมไปสอนเถอะค่ะ "

" งั้นพิมฝากด้วยนะคะ "

" ค่ะ "

แล้วพิมก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เธอเดินไปยังอาการที่จัดประชุม

พอเข้าไปก็เห็นเทเท่อยู่ในห้องประชุมรออยู่แล้วเธอจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

" อ้าวเท่ เธอมาได้ยังไง "

เทเท่กำลังจะเอ่ยตอบแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยขึ้น

ป๊อบเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องประชุม

แล้วไปนั่งในที่นั่งของตัวเองจากนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบปกติ

" ผมให้เขามาเอง ขอโทษด้วยนะพิมที่ไม่ได้บอกคุณก่อน

แต่ผมทำเพื่อคุณนะ ผมอยากให้คุณมีเวลาอยู่ดูแลตัวเองกับลูกในท้อง

เลยขอให้เทเท่มาช่วยสอนแทน วันนี้เลยเรียกคณะครูมาประชุมเพื่อแจ้งเรื่องนี้ "

พิมเดินเข้าไปหาป๊อบแล้วเอ่ยอย่างไม่พอใจ

" คุณป๊อบ ฉันรู้ว่าคุณหวังดีกับฉัน แต่คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันรักการสอนแค่ไหน

ตอนนี้ฉันยังไหว ฉันยังอยากสอนอยู่ คุณมาทำแบบนี้โดยไม่ปรึกษาฉันก่อนได้ยังไง "

ป๊อบมองหน้าพิมที่กำลังดูอารมณ์ไม่ดีแล้วเอ่ยว่า

" ถ้าผมปรึกษาคุณ คุณก็ไม่ยอมน่ะสิ

พิมผมรู้ว่าคุณรักในการเป็นครู

แต่ลูกของคุณเขาต้องได้รับการดูแลที่ดีนะ อนาคตเขาจะต้องเป็นผู้สืบทอดบริษัทของพ่อเขา

ผมคิดว่าคุณหญิงจารวีกับคุณทวีศักดิ์

และคุณเตชินคงจะเห็นด้วยกับผมที่ทำแบบนี้

ลูกของคุณโตขึ้นทุกวันคุณควรจะพักได้แล้ว เชื่อฟังผมสักครั้งเถอะนะพิม

ผมทนเห็นคุณอุ้มท้องมาทำงานแบบนี้ไม่ได้

ผมไม่สามารถทนเห็นคนที่ผมรักต้องมาเหนื่อยแบบนี้ทุกวันๆได้จริงๆ "

ได้ยินดังนั้นพิมก็อึ้งไปเลย ใช่ป๊อบรักเธอและเป็นห่วงเธอเสมอ

เธอสบตากับเขาแล้วคิดว่าบางทีการที่เธอไม่มาสอนก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดี

หากเขาไม่ได้เจอเธอแล้วเขาอาจจะลืมเธอและตัดใจจากเธอได้ง่ายขึ้นแล้วเจ็บน้อยลง

เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้เขาเจ็บที่ต้องทนเห็นเตชินมารับมาส่งเธอทุกวัน เธอจึงเอ่ยว่า

" ตกลงค่ะ ฉันจะมาทำงานวันนี้วันสุดท้าย

แล้วขอพักยาวตามที่คุณต้องการเลย "

ได้ยินแบบนี้ใจป๊อบก็หวิวๆขึ้นมาทันที ที่จะไม่มี

พิมอยู่ในโรงเรียนนี้อีกแล้ว เขาจ้องหน้าพิมโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีก

ใจหนึ่งก็ห่วงอีกใจก็ไม่อยากให้จากไปเพราะวันที่พิมกลับมาสอนเขาก็ไม่อยู่แล้ว

จากนั้นเขาก็ฝืนยิ้มขึ้นทั้งที่ในใจเจ็บปวดร้าวจนพูดแทบไม่ออก

เทเท่มองไปยังอาจารย์ป๊อบด้วยความรู้สึกสงสารจับใจแล้วแอบพึมพำในใจ

[ โธ่อาจารย์ป๊อบของฉัน ช่างน่าสงสารจริงๆ

รักแต่ไม่อาจครอบครองได้ ฉันล่ะอกหักอยากร้องให้แทน ]

แล้วคณะครูก็ทยอยกันเข้ามาในห้องประชุม