ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 46

เตชินอุ้มพิมขึ้นมา แล้วเดินออกจากห้องไป ป๊อบจึงเดินตามเขาไป แล้วเอ่ยถาม

" คุณเตชินจะพาพิมไปโรงพยาบาลใช่มั้ย "

เตชินหยุด เดินแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา โดยไม่หันมามองป๊อบ

" เธอเป็นภรรยาของผม ผมรู้ว่าควรจะดูแลเธอยังไง ขอบคุณเรื่องวันนี้ เรื่องอื่นคุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง "

ด้วยความที่หวงและห่วงพิมมาก ป๊อบจึงเอ่ยอย่างหนักแน่น ไม่มีทีท่าว่าจะยอม

คำพูดแฝงการขู่เล็กน้อย

" ก็เพราะเธอเป็นภรรยาคุณ ผมกลัวคุณจะใช้วิธีรักษาแบบคนพวกนี้

ทางที่ดี คุณควรพาเธอไปหาหมอ จะได้รู้ว่าเธอถูกวางยาชนิดไหน

ไม่อย่างงั้น ต่อให้เธอเป็นภรรยาคุณ ผมก็ไม่เกรงใจคุณแล้ว "

เตชินมองพิมที่ไม่มีเรี่ยวแรงในอ้อมอก ริมฝีปากอวบอิ่มพึมพำเสียงแผ่วเบา

เขาคิดว่าคำพูดของป๊อบก็มีเหตุผลพอ ที่เขาสามารถรับฟังได้

เขาจึงเดินออกจากห้องไป โดยไม่เอ่ยอะไร

ป๊อบเดินตามไม่ห่างเพราะเป็นห่วงพิม

ผู้จัดการร้านตามเตชินมา แล้วเอ่ยถามความเห็นขอคำสั่งอย่างกล้าๆกลัวๆ

เพราะเขาเห็นเตชินโกรธจัดจนอัดคน กระทืบจนน่วม

จนผู้ถูกกระทำหมดสติไป เพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว มีแผลเต็มหน้าเต็มตัว

" เอ่อ คุณเตชินครับ แล้ว แล้วคนพวกนั้นจะให้ทำยังไงต่อครับ "

เตชิ้นอุ้มพิมในอ้อมอก แล้วเดินไปที่ลานจอดรถเรื่อยๆ

โดยไม่หันมามองผู้จัดการร้านหรือหยุดเดินเลย

แต่กลับเอ่ยเสียงเย็น ด้วยสีหน้าเคร่งครึมดุดัน

" ส่งพวกมันทุกคนเข้าคุกด้วยวิธีไหนก็ได้ แล้วแต่คุณ

แต่ต้องลากตัวหญิงชั่วช้าคนนั้นมาให้ได้ก่อน แล้วรอให้ไอ้สองตัวนั้นฟื้น

ค่อยส่งหญิงชั่วเข้าไปให้ไอ้สองตัวนั้น

ให้มันชดใช้ในสิ่งที่ทำกับพิม

มันจะได้รู้ว่าบาปกรรมมันมีจริง ไม่ต้องรอถึงชาติหน้า แล้วค่อยส่งพวกมันเข้าไปอยู่ในคุกพร้อมกัน "

แล้วเอ่ยตบท้ายอย่างเยือกเย็นคล้ายประโยคขอร้อง

แต่แท้จริงแล้วมันคือประโยคคำสั่งที่ทำให้คนฟังหนาวสั่น

" อย่าทำให้ผมผิดหวัง "

ผู้จัดการร้านก้มหน้าแล้วเอ่ยตอบ

" ครับ ผมจะไปจัดการ ตามที่คุณเตชินสั่งเดี๋ยวนี้ครับ "

คำพูดของเตชินเลือดเย็นอย่างไม่ปราณีใคร

งานบางงานไม่สามารถผิดพลาดได้แม้แต่นิดเดียว

เขารู้กฎหมายดี แต่จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกฎหมายในการสั่งสอนคนพวกนี้

มันจะเป็นการเมตตามากเกินไป เขาไม่ถนัด

เขาถนัดสอนให้คนจำ ผลของการกระทำมากกว่า

ให้คนได้รับผลกรรม จากการกระทำของตนเอง

ซึ่งการทำแบบนี้ มันผิดกฎหมายเขารู้ดี ดังนั้นลูกน้อง จะทำให้เขาผิดหวังไม่ได้ หากผิดหวังในตัวลูกน้อง

เขาจะไม่เก็บคนที่ทำให้เขาผิดหวังเลย และผับ G แห่งนี้ ก็เป็นของเขา ที่ให้ลูกน้องดูแล

พอถึงรถ ป๊อบเปิดประตูรถให้เตชินพาพิมเข้าไปนั่งในรถ

เตชินวางพิมลงข้างๆคนขับ คาดเบลท์ให้เธอแน่น

แล้วมาเอ่ยกับป๊อบด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชาเพียงสั้นๆว่า

" ขอบคุณ "

จากนั้นเขาก็เดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนขับ เข้าไปนั่งข้างใน แล้วสตาร์ทรถขับออกไปทันที

ป๊อบรีบไปที่รถของตัวเองแล้วขับตามเตชินออกไป

ระหว่างทาง พิมนั่งในรถร้องเรียกเสียงแผ่วเบ

" เตชิน คุณเตชิน "

เตชินหันไปมองเธอแวบๆสลับกับมองทางข้างหน้าแล้วเอ่ยปลอบอย่างอ่อนโยน

" อดทนไว้ก่อนนะพิม เดี๋ยวก็จะถึงโรงพยาบาลแล้ว อดทนอีกนิดนะคนดี "

เขายื่นมือออกไปจับมือเธอเบาๆแล้วรีบขับไปที่โรงพยาบาล

พอไปถึงโรงพยาบาล เขาก็อุ้มพิมลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

หมอและเจ้าหน้าพยาบาลรีบออกมารับตัวพิม

เพราะป๊อบได้โทรแจ้งไว้กับทางโรงพยาบาล

ในระหว่างที่ขับรถมา

ในขณะที่เข็นผู้ป่วยไปหมอก็ถามเกี่ยวกับอาการของผู้ป่วยไปด้วย

เตชินไม่พูดมากเอ่ยเพียงสั้นๆว่า

" เธอถูกวางยากระตุ้นอารมณ์ "

หมอและพยาบาลก็เข้าใจทันที รีบลากรถเข็นไปห้องฉุกเฉิน

เมื่อพิมถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินแล้ว เตชินกับป๊อบก็นั่งรอหน้าห้องอย่างเงียบๆ ด้วยความเป็นห่วง

ผ่านไปนานหมอและพยาบาลก็เปิดประตูออกมา

ป๊อบกับเตชินลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน

" เธอเป็นยังไงบ้างครับ? "

หมอมองหนุ่มหล่อหน้าใสทั้งสอง ที่ดูร้อนใจ

แถมยังเอ่ยถามอาการของผู้ป่วยอย่างพร้อมเพรียงกันอีก

หมอยังไม่ตอบแต่กลับเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

" พวกคุณสองคนเป็นอะไรกับคนไข้ "

ได้ยินหมอถามดังนั้น เตชินเอ่ยตอบอย่างมั่นใจ พูดออกมาเต็มปากเต็มคำว่า

" ผมเป็นสามีของเธอครับ "

หมอก็ทำท่าพอเข้าใจแล้วมองไปที่ป๊อบอย่างรอคำตอบ

ป๊อบเหล่มองเตชินด้วยหางตาอย่างโกรธแค้นในใจ แล้วหันมาเอ่ยตอบหมอด้วยสีหน้าสุขุมเย็นชา

" ผม...ผมเป็นเพื่อนสนิทเธอครับ "

ได้คำตอบแล้ว หมอจึงเอ่ยต่อว่า

" อืม เป็นคุณใช่มั้ยที่โทรแจ้งกับทางโรงพยาบาลก่อนหน้านี้ "

" ครับ "

ป๊อบเอ่ยตอบ

แล้วหมอก็เอ่ยต่อด้วยท่าทางเหนื่อยใจกับทั้งสองคน ว่า

" ตอนนี้ผู้ป่วยสงบลงแล้ว เหลือแต่รอให้ผู้ป่วยฟื้น

ส่วนยาที่ผู้ป่วยได้รับเป็นยากระตุ้นอารมณ์ทางเพศ ที่มีชื่อว่า Maroc

ยานี้ มีลักษณะเป็นยาน้ำใสๆ ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น หากได้รับยาเข้าไป