ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1443

CR เพื่อนบ้านลายน้ำตัว L

ตอนที่ 1443 กลั่นแกล้งจิ่วจุงเสินจู่

คำพูดของเย่เสี่ยวเสี่ยวทำให้หลี่ชิเย่ถึงกับทำอะไรไม่ถูก แต่ว่า สุดท้ายแล้ว เขายังคงกล่าวด้วยท่าทีจริงจังว่า “เทพธิดาเก็บจันทรา นาง นางมีความงดงามอย่างแท้จริง สวยราวกับนางฟ้า! ”

ครั้นกล่าวถึงตรงนี้แล้ว หลี่ชิเย่ถึงกับทอดถอนใจภายในใจเบาๆ มู่เยว่หลีเป็นชื่อที่ทำให้ผู้คนยากจะลืมเลือน ครั้งนั้นผ่านเหตุการณ์อะไรมามากมาย มาถึงวันนี้เรื่องบางเรื่องจำเป็นต้องไปเผชิญหน้ากับมัน

ในอนาคต เขาจะต้องมุ่งหน้าตรงไปยังสุดปลายทางของโลก บางทีการไปครั้งนี้อาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลย บุญคุณความแค้นที่ผ่านมา สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นก็สมควรแก่เวลาที่จะต้องสะสางเสียที

“เจ้าเคยเห็นเทพธิดาเก็บจันทรามาแล้วจริงหรือ? ” เย่เสี่ยวเสี่ยวไม่ค่อยอยากจะเชื่อ กล่าวว่า “ลือกันว่า หลังจากที่เทพธิดาเก็บจันทราถอนตัวออกจากยุทธภพแล้วก็ไม่มีใครได้เคยเห็นนางอีกเลย”

หลี่ชิเย่เพียงยิ้มๆ กับท่าทีของเย่เสี่ยวเสี่ยวที่ดูเหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง โดยไม่ได้พูดอะไรออกไป

หลี่ชิเย่พาเย่เสี่ยวเสี่ยวและซือหม่ายวี่เจี้ยนวิ่งมุ่งหน้าตรงไปยังเทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ไปยังเมืองต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์และเมืองต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้เรียกได้ว่าคึกคักน่าดู โดยเฉพาะบริเวณหุบเขาลึกและยอดเขาที่สูงชัน สามารถพบเห็นร่างเงาของผู้บำเพ็ญตนได้โดยทั่วไป

ทั้งหมดล้วนแล้วแต่มาจากเหตุของสมุนไพรเซียน เมื่อมีข่าวเรื่องสมุนไพรเซียนที่แพร่สะพัดออกไป ทุกคนจึงได้มุ่งหน้ามาเพื่อค้นหาสมุนไพรเซียน อีกทั้งยังมีผู้บำเพ็ญตน และหมอโอสถที่มีประสบการณ์ล้วนแล้วแต่มุ่งมาที่เทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิ้น เนื่องจากเทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์คือสถานที่ที่มีโอกาสกำเนิดต้นสมุนไพรเซียนได้มากที่สุด

ดังนั้น บรรดาหุบเหวลึก และยอดเขาสูงชันที่อันตรายปรกติแล้วจะมองไม่เห็นใครแม้แต่คนเดียว เวลานี้กลับสามารถมองเห็นได้ทุกหนทุกแห่ง แม้ว่าผู้คนจำนวนมากจะรับรู้ถึงอันตรายยิ่งของเทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม โดยเฉพาะบริเวณที่ลึกเข้าไปของเทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้น ยิ่งมีโอกาสถูกเมล็ดพันธุ์มุดเข้ากลางหน้าผากดื้อๆ แต่ทว่า ยังคงมีผู้คนจำนวนมากยอมเสี่ยงอันตรายต่อการที่ต้องกลายเป็นมนุษย์ต้นไม้เพื่อเข้าไปค้นหาสมุนไพรเซียน

ถ้าหากว่าสามารถค้นหาสมุนไพรเซียนอายุวัฒนะได้จริง ย่อมหมายถึงร่ำรวยมหาศาล ต่อให้ตนเองไม่ใช้แต่ขายให้คนอื่นไป ก็จะได้รับประโยชน์ทั้งชาติ

เมื่อหลี่ชิเย่พาเย่เสี่ยวเสี่ยวและซือหม่ายวี่เจี้ยนปรากฎตัวที่เทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ พลันดึงดูดสายตาของผู้คนจำนวนมากเข้ามา

“คนโหดมาแล้ว คนโหดมาแล้ว” มีคนที่มองเห็นหลี่ชิเย่แต่ไกล อดไม่ได้ที่จะร้องเสียงดังออกมา

มาวันนี้ ชื่อเสียงด้านความโหดของหลี่ชิเย่โด่งดังไม่มีใครเทียบอยู่แล้ว ไฟแห่งความโหดของเขานั้นส่องสว่างไปทั่วฟ้าดิน ไม่ว่าใครก็ตามหากได้ยินชื่อของเขาแล้วต้องรู้สึกสั่นเทิ้มอยู่ในใจ

ทุกคนต่างทยอยกันหลีกเป็นทางให้เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ก้าวเดินเข้ามา ทุกที่ที่หลี่ชิเย่เดินผ่านไปก็จะเงียบกริบปราศจากเสียงใดๆ ไม่มีใครกล้าพูดจาให้ร้ายต่อหลี่ชิเย่

เมื่อครั้งที่หลี่ชิเย่ทำการบดขยี้ร่างที่เป็นร่างตัวแทนของเมิ่งเจิ้นเทียนนั้น ผู้คนจำนวนมากได้จัดอันดับของหลี่ชิเย่ไปอยู่ในระดับเดียวกันกับเมิ่งเจิ้นเทียนแล้ว ในบรรดากลุ่มคนรุ่นใหม่ไม่ว่าจะเป็นโอรสสวรรค์ปกสมุทร หรือราชินีเทพเจ็ดสมุทร ยังต้องด้อยกว่าหลี่ชิเย่ขั้นหนึ่งในด้านของชื่อเสียง

“ว้าว ดูไม่ออกเลยว่า เจ้าคนอวดดีเจ้าก็มีอำนาจบารมีไม่ธรรมดานะเนี่ย” เย่เสี่ยวเสี่ยว ถึงกับเหลือบมองหลี่ชิเย่ทีหนึ่งและหัวเราะออกมา เมื่อเห็นทุกที่ที่เดินผ่านล้วนแล้วแต่เงียบกริบ

ในเวลานี้ก็มีเพียงเย่เสี่ยวเสี่ยวเท่านั้นที่กล้าพูดจาเช่นนี้กับหลี่ชิเย่เท่านั้น มีเพียงเย่เสี่ยวเสี่ยวที่สามารถทำตัวสบายๆ อิสระเสรีโดยไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ชิเย่

“เฉกเช่นคนอย่างข้าที่ปราศจากผู้ต่อกรในหล้า ก็สมควรต้องมีอำนาจบารมีอยู่บ้าง” หลี่ชิเย่ หัวเราะและกล่าวตามอารมณ์ออกมา

“เชอะ คุยโว อวดดีขึ้นมาอีกแล้ว พอชมเข้าหน่อยก็ทันทีเลย ได้คืบเอาศอก! ”เย่เสี่ยวเสี่ยวมองดูหลี่ชิเย่อย่างดูแคลน กล่าวว่า “เวลานี้ เจ้าทำลำพองไปเถอะ รอให้ข้าได้เป็นปรมาจารย์พฤกษาก่อนเถอะ จะปราบเจ้าเป็นคนแรกเลย ให้เจ้าไม่ได้ผุดได้เกิดตลอดไป”

กล่าวพลาง นังหนูผู้นี้ทำท่าเท้าสะเอว แสดงออกถึงท่าทีที่ต้องการสยบหลี่ชิเย่เอาไว้

หลี่ชิเย่เพียงยิ้มๆ กับท่าทีขึงขังของเย่เสี่ยวเสี่ยว ส่ายหน้าเบาๆ แล้วกล่าวว่า “ต่อให้เจ้ากลายเป็นปรมาจารย์พฤกษาที่ปราศจากผู้ต่อกร ไม่สิ ต่อให้เจ้ากลายเป็นราชันเซียน เมื่ออยู่ต่อหน้าข้าเจ้ามีแต่ถูกข้าสยบเพียงสถานเดียวเท่านั้น! ”

“ถุย ถุย ถุย หน้าไม่อาย เจ้าคนเลว! ” เย่เสี่ยวเสี่ยวพลันดุดันขึ้นมาทันที สายตาที่จ้องมองหลี่ชิเย่เหมือนต้องการฆ่าหลี่ชิเย่ให้ตายอย่างนั้น

“นังหนูน้อย เจ้าคิดไปถึงไหนแล้ว? ” หลี่ชิเย่ทำอะไรไม่ถูก ยิ้มกล่าวหยอกล้อไปว่า “อายุน้อยๆ ไม่รู้จักคิดอะไรเลย วันๆ เอาแต่คิดเรื่องที่น่าขายหน้าอย่างเดียว”

“เจ้าคนอวดดี ข้าจะฆ่าเจ้า” เย่เสี่ยวเสี่ยวพลันออกอาการคลั่งขึ้นมาทันที เหมือนแมวถูกเหยียบหางวิ่งไล่ฆ่าหลี่ชิเย่ในทันที

หลี่ชิเย่ ถึงกับหัวเราะและมุ่งไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว

ไม่นานนัก หลี่ชิเย่พาเย่เสี่ยวเสี่ยว และซือหม่ายวี่เจี้ยนมาถึงเมืองต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาเพิ่งจะมาถึงยังไม่ทันได้เข้าเมือง จิ่วจุงเสินจู่ที่กลับกลายเป็นต้นไม้ที่สูงใหญ่เสียดฟ้าพลันลืมตาทั้งสองขึ้นมา

“แม่หนูน้อย ยินดีด้วย ยินดีด้วย” สายตาของจิ่วจุงเสินจู่ตกอยู่บนตัวของเย่เสี่ยวเสี่ยว กล่าวว่า “หนทางที่ราบเรียบอยู่ตรงหน้าของเจ้าแล้ว อนาคตของเผ่าพฤกษาต้องเปล่งรัศมีเจิดจ้าออกมาเพราะเจ้าแน่นอน”

“ขอบคุณท่าน” เย่เสี่ยวเสี่ยวก็รู้ว่าสิ่งที่จิ่วจุงเสินจู่พูดมาหมายถึงอะไร นางเองรู้สึกดีใจยิ่งเช่นกัน