ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1444

ตอนที่ 1444 การแก้แค้นของเทพเจ้าโบราณทะเลลึก

ในเวลานี้ บริเวณสี่แยกถูกล้อมเอาไว้จนแน่นขนัดไปหมด ยอดฝีมือจำนวนหลายร้อยคนพลันล้อมพวกของหลี่ชิเย่เอาไว้

เรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พลันเป็นที่สังเกตของผู้บำเพ็ญตนอื่นๆ ที่อยู่ในเมืองต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เวลานี้ผู้บำเพ็ญตนจำนวนนับไม่ถ้วนต่างยืดคอเพื่อมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ผู้ที่ล้อมพวกหลี่ชิเย่เอาไว้บริเวณสี่แยกคือศิษย์ของเทพเจ้าโบราณทะเลลึก พวกเขามาด้วยท่าทีดุดันและไม่เป็นมิตรเลย

หลี่ชิเย่ถึงกับเผยรอยยิ้มที่เรียบเฉยออกมา มองดูศิษย์เทพเจ้าโบราณทะเลลึกที่ล้อมพวกเขาเอาไว้อย่างแน่นหนาโดยไม่รู้สึกตกใจ และไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ ปรากฎชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวเดินออกมาจากบรรดาศิษย์เทพเจ้าโบราณทะเลลึกที่ล้อมรอบหลี่ชิเย่อยู่ ชายหนุ่มผู้นี้ท่าทางรูปงามดั่งหยก ท่วงท่าสง่างามโอหังอวดดี พลันที่มองเห็นก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นดาวรุ่งที่ยอดเยี่ยมมากคนหนึ่ง

“หวงหวี่เซวียน ศิษย์เอกของกู่หลิงโซว่จู่ เจ้าสำนักเทพเจ้าโบราณทะเลลึก ศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักเทพเจ้าโบราณทะเลลึก” บรรดาผู้บำเพ็ญตนที่มีฐานะหน้าที่ความรับผิดชอบนิดหนึ่ง พวกเขาก็จะรู้จักชายหนุ่มผู้ที่ก้าวเดินออกมา

เนื่องจากบรรดาผู้บำเพ็ญตนที่ที่มาเสินจื่อโจวล้วนแล้วแต่ต้องการขอความช่วยเหลือจากเทพเจ้าโบราณทะเลลึก ขณะที่ชายหนุ่มตรงหน้าที่มีชื่อว่าหวงหวี่เซวียน เขาซึ่งอยู่ในฐานะศิษย์พี่ใหญ่แห่งเทพเจ้าโบราณทะเลลึก เคยให้การต้อนรับผู้คนมาแล้วทั่วหล้า ดังนั้นจึงมีผู้คนจำนวนมากที่เคยพบกับเขามาก่อน ผู้คนจำนวนมากล้วนแล้วแต่รู้จักเขา กระทั่งมีผู้คนจำนวนมากที่มีความสัมพันธ์กับเขาไม่มากก็น้อย

“ท่านก็คือหลี่ชิเย่ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังน่ะสิ” หวงหวี่เซวียนเดินเข้ามาหา สายตาที่จ้องมองหลี่ชิเย่เยือกเย็น ซึ่งไม่เพียงสายตาที่เยือกเย็นเท่านั้น ยังปรากฎประกายตาที่เปี่ยมด้วยปณิธานการฆ่าเต้นระริกอยู่อีกด้วย

“มีธุระอะไรรึ? ” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง ขี้คร้านจะมองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ

ท่าทีของหลี่ชิเย่ที่หยิ่งยโสและประมาทเช่นนี้ พลันทำให้นัยน์ตาทั้งสองของหวงหวี่เซวียนปรากฏปณิธานการฆ่าที่เต้นระริก และปณิธานการฆ่าเพิ่มมากขึ้น ในเสินจื่อโจวไม่มีใครกล้าล่วงเกินเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเขา ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม ขณะอยู่ที่เสินจื่อโจวก็มีโอกาสต้องขอความช่วยเหลือจากเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเขาสักวัน!

เวลานี้ หลี่ชิเย่เป็นเพียงบุคคลภายนอกคนหนึ่งเท่านั้น กลับหยิ่งยโสได้ถึงเพียงนี้ จึงทำให้ปณิธานการฆ่าของหวงหวี่เซวียนเข้มข้นมากยิ่งขึ้น กล่าวสำหรับเขา และเทพเจ้าโบราณทะเลลึก แล้ว ผู้ใดหาญกล้าล่วงเกินเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเขา เท่ากับเป็นการท้าทายอำนาจของเทพเจ้าโบราณทะเลลึก

“หลี่ชิเย่ นับว่าท่านเป็นผู้ที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง สามารถยกย่องให้เป็นอัจฉริยะบุคคลแห่งยุคได้” หวงหวี่เซวียนกล่าวน่าเกรงขามออกมาว่า “เทพเจ้าโบราณทะเลลึกของข้าให้ความนับถือผู้กล้าทั่วหล้า และชื่นชมดาวรุ่งผู้ปราดเปรื่อง! แต่ทว่า หากปราศจากกฎเกณฑ์แล้ว ทุกคนก็สามารถกระทำการตามอำเภอใจได้! ในเสินจื่อโจวย่อมมีกฎเกณฑ์ของเสินจื่อโจว! ”

“หลี่ชิเย่ การมาเสินจื่อโจวของท่าน เทพเจ้าโบราณทะเลลึกของข้าถือว่าเจ้าเป็นแขก ยินดีต้อนรับการมาของท่าน” หวงหวี่เซวียนพูดจาได้เหมาะสมมาก เขากล่าวอย่างช้าๆ ว่า “แต่ว่า ขณะที่ท่านอยู่ในเสินจื่อโจว ท่านปกป้องนักฆ่าที่ลอบสังหารศิษย์เทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเรา แล้วยังสังหารศิษย์ของเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของเราไปหลายสิบคน เรื่องนี้ ท่านจะต้องให้คำอธิบายกับเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเรา ให้คำอธิบายต่อศิษย์ที่ตายไปของพวกเรา”

ไม่ว่าจะเป็นคนที่รู้หรือไม่รู้จักกับหวงหวี่เซวียนก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดที่เหมาะสมและมีกาลเทศะเช่นนี้แล้ว ต่างก็แอบชื่นชมเขาอยู่ในใจ คำพูดลักษณะเช่นนี้ของหวงหวี่เซวียนไม่ว่าอยู่ในสถานที่ใดก็ตามนับว่ามีความเหมาะสมยิ่งนัก ไม่ทำให้อำนาจบารมีของเทพเจ้าโบราณทะเลลึกพวกเขาต้องเสื่อมเสีย

ขณะเดียวกัน ก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่มองหน้ากันและกัน ในใจของผู้คนจำนวนไม่น้อยเหล่านี้ต่างทอดถอนใจออกมา เจ้าหลี่ชิเย่คนนี้นับว่าเป็นคนโหดอย่างแท้จริง ไปถึงไหนฆ่าถึงนั่น การฆ่าคนของเขาปราศจากความหวั่นเกรงใดๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าบุคคลผู้นั้นจะเป็นศิษย์สายสำนักราชันเซียนก็ดี เป็นคนของสายสำนักเทพเจ้าแห่งทะเลก็ช่าง ล้วนแล้วแต่ถูกสังหารไปตามระเบียบ

เวลานี้มาถึงเสินจื่อโจว แม้แต่ศิษย์องเทพเจ้าโบราณทะเลลึกก็ฆ่าได้

ผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรที่มาถึงเสินจื่อโจวแล้วต้องให้เกียรติต่อเทพเจ้าโบราณทะเลลึกสามส่วน จะอย่างไรเสีย ถึงเป็นมังกรก็ยากจะต่อกรกับงูที่เป็นเจ้าถิ่น ยิ่งไปกว่านั้น การมาแอยู่ที่เสินจื่อโจว มักจะมีโอกาสต้องขอความช่วยเหลือจากเทพเจ้าโบราณทะเลลึกอยู่เสมอ

“แล้วยังไงต่อ? ” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง และไม่มีคำโต้แย้งอะไร เพียงยิ้มอย่างเฉยเมย และกล่าวว่า “ข้าเป็นคนฆ่าพวกเขาเอง แล้วจะอย่างไรรึ! ”

การพูดอย่างตามอารมณ์และเฉยเมยของหลี่ชิเย่ ได่ทำให้ผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากที่ได้ยินถึงกับอึ้ง อะไรที่เรียกว่ายโส อะไรที่เรียกว่าพาลไร้เหตุผล นี่แหละคือยโส นี่แหละคือพาลไร้เหตุผล

ดูเหมือนว่าสำหรับคนโหดที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้แล้ว การฆ่าคนไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอยู่แล้ว ฆ่าก็คือฆ่า ต่อให้สำนักของผู้ถูกฆ่ามาทวงถามและเอาเรื่องเขาก็ไม่ใส่ใจ

ท่าทีของหลี่ชิเย่ที่เหมือนขี้คร้านจะอธิบายหรือโต้แย้ง เป็นท่าทีที่ไม่ใส่ใจ ยังไงก็ได้โดยสิ้นเชิง ทำให้ผู้คนจำนวนมากถึงกับยิ้มเจื่อนๆ นี่แหละคือข้อแตกต่างของคนโหด ไม่เคยสนใจอยู่แล้วว่าจะมีเหตุผลหรือไม่!

ท่าทีที่ยังไงก็ได้ของหลี่ชิเย่ได้ทำให้เพลิงแห่งความโกรธของหวงหวี่เซวียนลุกโชนขึ้นมา ท่าทีของหลี่ชิเย่ไม่เพียงหยามหมิ่นต่อเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเขาเท่านั้น เท่ากับไม่เห็นเทพเจ้าโบราณทะเลลึกของพวกเขาอยู่ในสายตาเลย!