ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1459

ตอนที่ 1459 การกลับมาของซูหย่งหวง

หลังจากกลับไปยังโรงเตี้ยมเรียบร้อยแล้ว หลี่ชิเย่มองดูซูหย่งหวงแล้วกล่าวว่า “หมอนั่นทำไมถึงได้ลอบจู่โจมเจ้ากะทันหันอย่างนี้?”

“ข้าข้าเจ้าเจ้าอะไรของเจ้า” ซูหย่งหวงจ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่อย่างเคืองๆ มองค้อนด้วยสายตาที่โกรธและกล่าวว่า “ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้า เจ้าควรจะเรียกข้าอาจารย์สักคำแต่โดยดี อย่าทำเป็นไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่”

โฉมตรูอย่างซูหย่งหวงนั้นนับว่ามีความสุภาพเยือกเย็นมีความล้ำเลิศที่เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร ในฐานะที่เป็นทายาทของราชันเซียน นางจึงมีกลิ่นอายที่ภูมิฐานสง่าผ่าเผยและสูงส่งบนตัว ยามที่นางมองเขม็งไปที่หลี่ชิเย่พร้อมด้วยจริตอยู่สามส่วน มีท่วงทีความงดงามที่แตกต่างคุ้มค่าแก่การลิ้มลองอย่างละเอียด

“เอาล่ะ ข้ารู้ว่าเจ้าคืออาจารย์ค่าตัวถูกๆ คนหนึ่ง” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “แม้ว่าจะเป็นอาจารย์ที่แค่ซื้อกับข้าวก็ได้มาเป็นของแถม แต่ว่า ก็อย่าได้เอาเปรียบข้าอยู่ร่ำไป”

“เจ้า…” ซูหย่งหวงถูกหลี่ชิเย่ยั่วโมโหจนกัดฟันด้วยความเคียดแค้น จ้องตาถมึงไปที่หลี่ชิเย่ แต่ก็จนด้วยเกล้า เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ชิเย่ อาจารย์อย่างนางไม่มีลักษณะที่น่าเกรงขามเลยแม้แต่น้อย

แทนที่จะบอกว่านางคืออาจารย์ของหลี่ชิเย่ บอกว่าหลี่ชิเย่เป็นอาจารย์ของนางน่าจะเหมาะกว่า แม้ว่านางที่เป็นอาจารย์แต่ในนามมานานมากแล้ว แต่ว่า นางไม่เคยได้ชี้แนะด้านการฝึกทักษะให้กับหลี่ชิเย่เลย ตรงกันข้าม กลับเป็นหลี่ชิเย่ที่ให้การชี้แนะด้านการฝึกให้กับนาง

ในหลายๆ โอกาส หลี่ชิเย่ยิ่งดูเหมือนเป็นอาจารย์ของนางเสียมากกว่า คอยดูแลนาง ชี้แนะให้กับนาง จึงไม่แปลกที่หลี่ชิเย่จะเยาะเย้ยความเป็นอาจารย์ของนางว่าเป็นอาจารย์ราคาถูก

มองดูซูหย่งหวงที่ถูกยั่วโมโหจนกัดฟันด้วยความเคียดแค้นแล้ว หลี่ชิเย่ถึงกับยิ้มมองดูนางและกล่าวว่า “เจ้าค้นพบสถานที่แห่งนั้นแล้วสิ”

“พบแล้ว ทั้งยังได้พบของวิเศษของตระกูลซูอีกด้วย” ซูหย่งหวงถึงกับทอดถอนใจออกมาเบาๆ กล่าวว่า “บรรพบุรุษเสียชีวิตอยู่ที่นั่นจริงๆ”

“ทำไปเพื่อต้องการแต่งงานกับหญิงที่อยู่ในดวงใจน่ะสิ” หลี่ชิเย่กล่าวด้วยท่าทีเมินเฉยว่า “เขาน่าจะไปรับปากผู้อาวุโสของฝ่ายหญิงว่า จะไปเอาสิ่งของสิ่งหนึ่งที่นั่น”

“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” ซูหย่งหวงรู้สึกตกใจเป็นอันมาก นางล่วงรู้เรื่องนี้จากการที่บรรพบุรุษได้ทิ้งข้อความเอาไว้ก่อนตาย หลังจากที่นางได้ค้นพบสถานที่แห่งนั้นแล้ว

“แค่นับนิ้วเท่านั้นเอง” หลี่ชิเย่กล่าวไปตามอารมณ์ว่า “การไปยังสถานที่แบบนั้น สามารถไปเพื่ออะไรได้ล่ะ”

“ไม่เพียงบรรพบุรุษเท่านั้น แม่นางคนนั้นก็ไปด้วยกันกับเขา ทั้งสองคนต่างเสียชีวิตที่นั่นด้วยกัน” ซูหย่งหวงถึงกับทอดถอนใจออกมา

“เรื่องนี้นับว่าเป็นความโชคดีท่ามกลางความโชคร้าย” หลี่ชิเย่หัวเราะ และกล่าวว่า “นับว่าตายได้สมความปรารถนาแล้ว สถานที่เช่นนั้น เขายังไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ”

ซูหย่งหวงถึงกับนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง เมื่อได้สติกลับมารู้สึกมีกำลังวังชาขึ้นมา กล่าวต่อหลี่ชิเย่ว่า “ที่ตรงนั้นมีสมุนไพรวิเศษอยู่ต้นหนึ่ง เป็นต้นสมุนไพรวิเศษที่สุดยอดมาก”

“ข้ารู้” หลี่ชิเย่ไม่ได้รู้สึกเป็นเรื่องที่เหนือความคาดคิดแม้แต่น้อย กล่าวว่า “ต้นสมุนไพรวิเศษที่ผู้คนอยากได้มันมาก แม้แต่ราชันเซียนก็เคยรอคอย เสียดายรอไม่ไหว โอกาสยังไม่สุกงอม”

“แล้วตอนนี้ล่ะ? ข้ารับรู้ถึงสถานการณ์อะไรบางอย่าง เหมือนว่าได้บรรลุถึงเซียนแล้วอย่างนั้น แม้ว่าข้าจะไม่รู้เรื่องของสมุนไพร แต่ ข้อรู้สึกว่าสถานการณ์สุกงอมแล้ว สมุนไพรนั่นน่าจะใช้ได้แล้วสิ” ซูหย่งหวงเล่าสิ่งที่ตนได้พบประสบมาให้ฟัง

“เจ้าสมควรกล่าวว่าตนเองนั้นโชคดีที่สามารถควบคุมจิตเอาไว้ได้ ไม่ได้ถูกสถานการณ์เช่นนั้นดึงดูดใจ มิฉะนั้นล่ะก็ จุดจบของเจ้าจะอนาถมากกว่านี้” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวด้วยท่าทีเฉยเมย

“เรื่องนี้ต้องให้เจ้าบอกรึ? ข้าไม่ได้โง่นี่!” ซูหย่งหวงที่สุภาพเยือกเย็นสูงส่งล้ำเลิศเป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร มองหลี่ชิเย่อย่างเคืองๆ ใบหน้าแฝงไว้ด้วยลักษณะงามหยาดเยิ้มอยู่สามส่วน ความหยาดเยิ้มเช่นนี้ทำให้ผู้ที่พบเห็นต้องใจเต้นตูมตาม

ซูหย่งหวงสามารถเข้าไปยังบริเวณนั้นได้ก็เพราะแผ่นภาพสองแผ่นที่นำมาต่อกัน จนสามารถค้นพบโครงกระดูกของบรรพบุรุษ และอาศัยข้อความบรรพบุรุษตระกูลซูได้ทิ้งเอาไว้ก่อนตาย ทำให้รู้ว่าที่ตรงนี้มีต้นสมุนไพรวิเศษอยู่ต้นหนึ่ง และท่ามกลางสถานที่แห่งนั้น นางรับรู้ได้ถึงสถานการณ์ที่กำลังจะกลายเป็นเซียนของสมุนไพรวิเศษนั่น

แต่ว่า ก่อนจะมาที่ตรงนี้หลี่ชิเย่ได้เคยกำชับนางเอาไว้ ดังนั้น นางจึงได้ยึดมั่นใจจิตของตนให้มั่นคง ไม่ถูกความยั่วยวนใจดึงดูด ไม่กล้าลึกเข้าไปภายในนั่น หลังจากได้ของวิเศษประจำตระกูลซูแล้วก็ล่าถอยกลับมา

ขณะที่โอรสสวรรค์ปกสมุทรลงมือจู่โจมนางครั้งนี้ ก็เป็นเพราะเรื่องของแผ่นภาพสองแผ่นนี้ ไม่รู้ว่าโอรสสวรรค์ปกสมุทรรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร และไม่รู้ว้าเขาไปรู้มาจากไหนว่าในมือของนางมีแผ่นภาพสองแผ่นนี้ ดังนั้น นางยังไม่ทันได้ไปจากเทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกโอรสสวรรค์ปกสมุทรเข้าจู่โจม หวังจะแย่งชิงแผ่นภาพที่อยู่ในมือของนาง

หลี่ชิเย่ถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา เมื่อมองเห็นท่าทีที่สวยหยาดเยิ้มอยู่สามส่วนของซูหย่งหวง

ซูหย่งหวงทอดถอนใจเบาๆ ออกมา ล้วงเอากล่องโบราณใบหนึ่งออกมายื่นให้กับหลี่ชิเย่ กล่าวว่า “นี่คือของวิเศษตระกูลซูของข้า”

ซูหย่งหวงไม่มีอะไรต้องปิดบังเมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ชิเย่ นางไม่มีอะไรที่ไม่สามารถให้หลี่ชิเย่ล่วงรู้ได้ นางมีความจริงใจต่อหลี่ชิเย่ นางสามารถบอกกล่าวทุกสิ่งทุกอย่างให้กับหลี่ชิเย่ สามารถมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับหลี่ชิเย่