ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1477

ตอนที่ 1477 การติดตามไปตามสายลม

สังสารวัฏ สิ่งนี้ย่อมหมายถึงการมีชีวิตได้อีกครั้งหนึ่ง สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกชาติหนึ่ง ปัญหาเรื่องการถือกำเนิดขึ้นใหม่เป็นปัญหาที่มีการสืบค้นจากระดับที่ปราศจากผู้ต่อกรไม่รู้จำนวนเท่าไรมาแล้ว และไม่รู้ว่ามีราชันเซียนจำนวนเท่าไรที่เคยครุ่นคิดกันมาแล้ว

แต่ว่า เรื่องของการมีอายุวัฒนะ เรื่องของสังสารวัฏใช่จะเป็นเรื่องง่ายดาย ภายใต้สถานการณ์ด้วยการอาศัยวิธีการปรกติแล้ว ต่อให้ราชันเซียนเองก็ยากจะมีอายุวัฒนะได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องของสังสารวัฏ

เนื่องเพราะต้นสมุนไพรเซียนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบนี้เองที่ทำให้ราชันเซียนจำนวนมากที่ต้องการตามหามัน ต้องการได้ต้นสมุนไพรเซียนแบบนี้เพื่อการค้นคว้า และเพราะอย่างนี้นี่เอง จึงได้มีราชันเซียน เทพเจ้าแห่งทะเล และปรมาจารย์พฤกษาจำนวนไม่น้อยที่เคยมาที่เทือกเขาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาเหล่านั้นล้วนแล้วแต่ต้องการตามหาต้นสมุนไพรเซียนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบที่อยู่ในตำนานต้นนี้

แต่ทว่า ต่อให้เคยมีราชันเซียน หรือเทพเจ้าแห่งทะเลที่สามารถค้นพบต้นสมุนไพรเซียนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบ แต่ท้ายที่สุดแล้วทั้งหมดก็ต้องกลับบ้านมือเปล่า เพราะว่าต้นสมุนไพรเซียนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบยังไม่โตเต็มที่ ต่อให้สามารถได้สิ่งนี้มาก็ไร้ซึ่งประโยชน์ใดๆ มันเป็นได้เพียงหญ้าแห้งต้นหนึ่งเท่านั้น

หลังจากผ่านการรอคอยมาอย่างยาวนาน ในที่สุด ต้นสมุนไพรเซียนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบก็ได้สุกงอมเต็มที่แล้วในชาตินี้

“ในแดนวิญญาณสวรรค์ยังคงมีผู้ที่แก่จนสมควรจะตายได้อยู่แล้ว ทั้งยังอยู่ในสภาพที่เดินไม่ไหวอยู่อีกหลายคน” ถานไถรว่อหนานเอ่ยอย่างเชื่องช้าว่า “พวกที่แก่จนสมควรจะตายแล้วเหล่านี้จะไม่ยอมกลับสู่ยุทธภพง่ายๆ คิดจะให้ผู้ที่แก่จนสมควรจะตายเหล่านี้ออกมาได้ เกรงว่าหากไม่อาศัยต้นสมุนไพรเซียนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบแล้วคงทำไม่ได้ เกรงว่าพวกของเมิ่งเจิ้นเทียนคงมุ่งหวังในสิ่งนี้ตั้งแต่ต้นแล้ว

“คนเยอะสิคึกคักดี” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “ข้ายังกลัวว่าคนจะน้อย ถ้าหากพวกของเมิ่งเจิ้นเทียนไม่มา ดูจะยุ่งยากอยู่เล็กน้อยสำหรับข้าเหมือนกัน แต่ว่า ในเมื่อมาก็ดีแล้ว ทั้งเมิ่งเจิ้นเทียน องค์ชายแห่งความชั่วร้ายพวกเขายังหนุ่มแน่นมาก พลังลมปราณเต็มเปี่ยม พลังชีวิตก็คึกคักมีชีวิตชีวา!”

เมื่อถานไถรว่อหนานได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่แล้ว ถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา ยามที่คุณชายของนางพูดคำๆ นี้ออกมา นางก็เข้าใจแล้วว่าคุณชายของนางต้องการจะทำอะไรแล้ว

“งานยิ่งใหญ่เช่นนี้ งั้นข้าไม่เข้าร่วมแล้วล่ะ” ถานไถรว่อหนานยิ้มกล่าวว่า “หากข้าไปร่วม ไม่แน่นักพวกของเมิ่งเจิ้นเทียนอาจจะลังเล เป็นการทำให้เจ้าต้องเสียงาน ไหนๆ แล้วก็ถือโอกาสเช่นนี้ ให้โอกาสพวกเขาสักครั้งก็แล้วกัน ไม่แน่นักพวกเขาอาจจะรู้สึกว่ากำไพ่ตายอยู่ในมือ เป็นฝ่ายควบคุมสถานการณ์อยู่”

“ข้าก็หวังว่าพวกเขาจะคิดแบบนี้” หลี่ชิเย่ถึงกับเผยรอยยิ้มที่เข้มมากออกมา

ถานไถรว่อหนานเองก็หัวเราะขึ้นมา นางติดตามหลี่ชิเย่นานถึงเพียงนี้ นางย่อมรู้ดีว่าหลี่ชิเย่กำลังวางแผนให้ร้ายอะไรอยู่ แต่ว่า ผู้ที่น่าสงสารก็คงมีเพียงพวกเมิ่งเจิ้นเทียนเท่านั้น ก่อนหน้านั้นไม่นาน ได้เคยมีประเภทที่ดำรงไว้ซึ่งยโสโอหังมากจำนวนเท่าไรที่เข้าใจว่าตัวเองถือไพ่ตายอยู่ในมือ คิดว่าตัวเองสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ทั้งหมด แต่ว่า ท้ายสุดแล้วก็ต้องถูกอีกาทมิฬที่ซ่อนอยู่หลังฉากกินจนไม่เหลือกระทั่งกระดูก

ถ้าหากเป็นผู้ที่รู้เรื่องการดำรงอยู่ของอีกาทมิฬอย่างแท้จริง และรู้ถึงความน่ากลัวของอีกาทมิฬแล้ว ทางเลือกที่ฉลาดที่สุดก็คือยอมอ่อนข้อและหลบออกไปเสีย ปลีกตัวออกจากยุทธภพไม่ยอมต่อกรด้วย

นับตั้งแต่อเวจีถูกกำจัดไปแล้ว บนโลกใบนี้ยากจะมีใครสามารถขัดขวางทางเดินของเขาได้อีก ไม่ว่าใครก็ตามหากหาญกล้าขวางทางของเขา ล้วนแล้วแต่ถูกฆ่าโดยไม่มีการละเว้น!

“ถ้าหากเจ้าต้องการ ข้าจะเก็บใบของหญ้าสังสารวัฏเก้าใบเอาไว้ให้เจ้าใบหนึ่ง” หลังจากที่ทั้งสองคนได้นิ่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่ หลี่ชิเย่ที่จ้องมองถานไถรว่อหนานได้เอ่ยขึ้นช้าๆ ด้วยท่าทีที่จริงจังมาก

“ไม่ ข้าไม่ต้องการมีของสิ่งนี้อยู่ในมือ” ถานไถรว่อหนานส่ายหน้าเบาๆ

หลี่ชิเย่กล่าวว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ต้องการ แต่ มันสามารถให้เจ้าได้เหลือทางหนีทีไล่เอาไว้ หากจำเป็นขึ้นมาจริงๆ เจ้าก็ยังมีโอกาสกลับมาเริ่มต้นได้ใหม่”

ถานไถรว่อหนานถึงกับนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ นางมองดูหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “ไม่ ข้าไม่ต้องการเดิมพันให้มีโอกาสกลับมาอีกครั้ง ข้ารู้สึกว่าจะสำเร็จก็ดี ล้มเหลวก็ช่าง ข้าก็จะไปเผชิญหน้ากับมัน มิฉะนั้นล่ะก็ ภารกิจเช่นนี้จะกลายเป็นภารกิจที่ยาวนานมาก ยาวนานจนข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงในปีไหนเดือนไหน…”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้แล้ว ถานไถรว่อหนานถึงกับทอดถอนใจออกมาเบาๆ รู้สึกเศร้าอาดูรอยู่บ้าง กล่าวว่า “ชาตินี้ของข้านับว่าผ่านเรื่องน่าตื่นเต้นมาแล้ว และเคยมีผลงานที่ยอดเยี่ยมมาแล้ว สิ่งที่ข้าจะต้องเผชิญก็คือภารกิจสุดท้าย อะไรที่สมควรจะสิ้นสุดก็ให้มันสิ้นสุดไปเถอะ ชนะก็ดี พ่ายแพ้ก็ช่าง ทั้งหมดข้าได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว ชนะหรือแพ้ให้สวรรค์เป็นผู้ตัดสินก็แล้วกัน…”

หลี่ชิเย่กุมมือของนางเอาไว้ นิ้วทั้งห้าสอดประสานด้วยกัน เขาสามารถเข้าใจสถึงสภาพจิตใจของนางได้