ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1493

ในขณะนี้ เมิ่งเจิ้นเทียนใช้ข้อศอกดันตัวเคลื่อนย้ายร่างกายถอยไปเรื่อยๆ ในเวลานี้ ภายในใจของเมิ่งเจิ้นเทียนตลบอบอวลไปด้วยความหวาดกลัว เวลานี้ตัวเขาที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจในตนเองถึงกับความมั่นใจพังทลายลง ตัวเขาที่ไม่เคยเกรงกลัวต่อสิ่งใดๆ ตลอดมา เวลานี้กลับรู้สึกกลัวภายในใจขึ้นมา

นาทีนี้ เมิ่งเจิ้นเทียนกระทั่งรู้สึกสิ้นหวังแล้ว สิบสามลัคนาทำให้เมิ่งเจิ้นเทียนต้องสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง ผลงานเช่นนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถแซงล้ำหน้าได้ตลอดชีวิต ไม่ว่าในอนาคตเขาจะมีความแข็งแกร่งปานใดก็ตาม สิบสามลัคนาก็เหมือนดั่งมารร้ายที่คอยสยบอยู่กลางใจของเขา ทำให้เขาหายใจไม่ออกตลอดไป

เฉกเช่นหลี่ชิเย่ที่ได้พูดเอาไว้ว่า การพ่ายแพ้ในครั้งนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ตาย เกรงว่าคงต้องมีชีวิตอยู่ท่ามกลางเงาทมิฬของหลี่ชิเย่ตลอดไป และเข้าจะต้องมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความหวาดกลัวตลอดไป

เวลานี้ ภายในใจของทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกสั่นเทาทุกคนรู้สึกถึงความอึคอัด ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามก็ต้องมีความหวาดกลัวสายหนึ่งที่ตลบอบอวลอยู่ ทุกคนต่างรู้ดีว่า เมิ่งเจิ้นเทียนได้ตกอยู่ในฐานะจนตรอกแล้ว

“อาจารย์ รีบหนีไป” นาทีนี้ ขุนพลชุดขาวพลันลุยเข้ามาและเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าของหลี่ชิเย่

“ไป่เอ๋อร์…” ในใจของเมิ่งเจิ้นเทียนถึงกับสั่นเทาทีหนึ่ง และร้องเสียงดังออกมา เมื่อเห็นขุนพลชุดขาวที่เข้ามาขวางอยู่ข้างหน้า

“หนีไป…” ขุนพลชุดขาวร้องด้วยเสียงอันดังออกมา ขณะที่พลังลมปราณถูกปล่อยออกมาอย่างรุนแรง เขาได้ปล่อยพลังลมปราณออกมาทั้งหมดโดยไม่ได้เก็บงำเอาไว้เลยแม้แต่น้อย ร้องกล่าวออกไปว่า “ขอเพียงขุนเขายังอยู่ ใยต้องกลัวไม่มีฟืน ขอเพียงมีชีวิตอยู่ก็สามารถเริ่มต้นใหม่ได้! ” พลันที่กล่าวขาดคำ “ตูม” เสียงดังสนั่น เลือดวัฒนะถูกนำมาเผาผลาญ

เวลานี้ ขุนพลชุดขาวได้ทำการเผาผลาญพลังลมปราณ เลือดวัฒนะของเขาทั้งหมดในทันที แม้แต่สัจธรรมของตนก็นำมาทำการเผาผลาญด้วย เรียกได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่ถูกเผาในเวลาเดียวกันนี้ เสียง “ตูม” ดังขึ้นมาอีกครั้ง ด้านหน้าของขุนพลชุดขาวปรากฎเป็นทวนยาวเล่มหนึ่ง เป็นทวนยาวที่มีสีแดงดั่งโลหิต

ภายในใจของเมิ่งเจิ้นเทียนรู้สึกเย็นวาบบ เขารู้แล้วว่าศิษย์ของตนกำลังทำอะไร จึงกัดฟันก้าวเท้าเข้าไปยังหุบเขาหิมะ หันหลังวิ่งหนีไปทันที ฉับพลันกระโดดข้ามไปยังอาณาจักรถัดไป

เหมือนดั่งที่ขุนพลชุดขาวได้พูดเอาไว้ ขอเพียงขุนเขายังอยู่ ใยต้องกลัวไม่มีฟืน ขอเพียงยังมีชีวิตอยู่ก็สามารถเริ่มต้นได้ใหม่

“ตูม…” เพลงทวนที่ก้าวข้ามโบราณกาลมา เพลงทวนที่หลอมรวมพลังที่แดงดั่งโลหิตไว้บนทวน ทวนที่สืบทอดทุกสิ่งทุกอย่างของขุนพลชุดขาวเอาไว้ ในนั้นกอปรด้วยพลังลมปราณทั้งหมด เลือดวัฒนะทั้งหมด พลังชีวติทั้งหมด พลังสัจธรรมทั้งหมดของขุนพลชุดขาวเอาไว้

ย่อมไม่ต้องสงสัย ขุนพลชุดขาวได้ทำการรีดทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนมีอยู่จนแห้ง แล้วให้ทุกสิ่งทุกอย่างมารวมอยู่ที่ทวนเล่มนี้ นี่จะเป็นทวนสุดท้ายในชีวิตของเขา และเป็นหนึ่งทวนที่ทรงอานุภาพมากที่สุดในชีวิตของเขา!

เวลานี้ ขุนพลชุดขาวที่เดิมมีลักษณะเป็นบุรุษวัยกลางคนกลับกลายเป็นผู้ที่มีผมเผ้าขาวโพลน เพียงชั่วพริบตาเดียวเขาก็ได้กลายเป็นผู้เฒ่าที่มีอายุแปดสิบอย่างนั้น กระทั่งดูเป็นคนหลังค่อมไปแล้วในทันที

ทุกคนรู้สึกเย็นวาบบในใจ เมื่อเห็นขุนพลชุดขาวที่ฉับพลันกลายเป็นผมเผ้าขาวโพลน ทุกคนรู้ว่าสิ่งนี้บ่งบอกถึงสิ่งใด นี่คือการฆ่าตัวตาย!

การที่ขุนพลชุดขาวเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างของตน ไม่ว่าจะเป็นพลังลมปราณ เลือดวัฒนะ พลังชีวิต กระทั่งสัจธรรมของตน ต่อให้เขาสามารถชนะการศึกในครั้งนี้ได้เขาก็ต้องตาย เนื่องจากทุกอย่างของเขาได้ถูกรีดจนแห้งไปแล้ว

“หลี่ชิเย่ ถามทวนที่อยู่ในมือของข้าก่อน! ” ขุนพลชุดขาวที่มีผมเผ้าขาวโพลน มือถือทวนที่แดงเหมือนดั่งโลหิต แม้ว่าเขาจะดูหลังค่อมไป แต่ว่ายังคงมีปณิธานการต่อสู้ที่รุนแรง ยังคงมุ่งไปข้างหน้าอย่างห้าวหาญ ไม่มีคำว่าหวาดกลัว ไม่มีเกรงกลัว

“น่าชื่นชมในความกล้าหาญ เสียดาย เป็นการเอาไข่ไปกระทบหิน” หลี่ชิเย่ที่ยังคงอยู่ในสภาพของข้าคือสวรรค์ที่แท้จริง กล่าวท่าทีเรียบเฉยออกมา

“นี่แหละคือการอาศัยไข่ไปกระทบกับหิน! ” คำรามเสียงยาวออกมา “แว้งค์” ทวนยาวในมือที่ทลายฟ้า ทวนนี้ไปแล้วไปลับ มุ่งไปข้างหน้าอย่างหาญกล้า

เพลงทวนกระบวนท่านี้ มีแต่รุกไม่มีรับ ขุนพลชุดขาวเปิดจุดอ่อนบนตัว ทวนกับร่างของเขาพุ่งไปด้วยกัน โดยที่กระบวนท่านี้ได้พกเอาการโจมตีที่ปราศจากผู้ต่อกรที่สุดในชีวิตกับการเข้าสังหารหลี่ชิเย่

ทวนนี้เป็นการสืบสานทุกสิ่งทุกอย่างของขุนพลชุดขาวเอาไว้ กล่าวสำหรับเขาแล้ว ชนะก็ดี แพ้ก็ช่าง ทั้งหมดล้วนไม่มีความสำคัญอีกแล้ว สิ่งที่เขาทำลงไปเพียงแค่ต้องการสร้างโอกาสให้อาจารย์ของเขาได้หนีไปเท่านั้น

หนึ่งทวนทลายฟ้า เป็นหนึ่งทวนที่เปี่ยมด้วยความเศร้าสลดและฮึกเหินเหลือเกิน ช่างมั่นคงอะไรอย่างนั้น ช่างเปี่ยมด้วยปณิธานที่สูงส่งเหลือเกิน ขุนพลชุดขาวที่ร่างกายและทวนต้องก้าวไปด้วยกัน สองมือของเขากำทวนยาวเอาไว้แน่น กระทั่งเห็นเป็นเส้นเลือดที่นูนขึ้นมา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ทวนนี้ของเขาจะต้องขวางหลี่ชิเย่เอาไว้ให้ได้ สายตาของเขามั่นคงยิ่งนัก ปราศจากความยินดีและความเศร้าโศก!

“ปัง…” หลี่ชิเย่ ได้ปล่อยหมัดออกมาแล้ว หมัดนี้ได้ซัดเข้าใส่ปลายแหลมของทวนเข้าอย่างจัง ภายใต้การบดขยี้ด้วยหมัดๆ นี้ของหลี่ชิเย่ ทำให้ทวนยาวของขุนพลชุดขาวเริ่มโค้งงอ

“ฆ่า…” ขุนพลชุดขาวคำรามเสียงดังออกมา โดยไม่ได้หวาดหวั่นแม้แต่น้อย เลือดที่ไหลย้อมชุดของเขาจนแดงฉาน แต่ทว่า เขายังคงยืนหยัดในทวนเล่มนี้อย่างบ้าคลั่งต่อไป แม้ว่าทวนยาวเล่มนั้นที่อยู่ในมือโค้งงอจนแทบจะพับครึ่งอยู่แล้ว แต่เขายังคงต้านเอาไว้อย่างสุดแรงเกิด

รู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าสู้ไม่ได้ แต่ เขายังไม่ยอมปล่อยมือและไม่ท้อถอยแม้แต่น้อย สายตาของเขาช่างมั่นคงอะไรอย่างนั้น เขาเผชิญหน้ากับความตายอย่างไม่สะทกสะท่าน นาทีนี้ ความตายกล่าวสำหรับเขาไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว ภายในใจของเขายึดติดอยู่กับความเชื่อที่มั่นคงว่า…ขวางหลี่ชิเย่เอาไว้ให้ได้!