ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1494

ตอนที่ 1494 เมิ่งเจิ้นเทียนวิ่งหนี

เมิ่งเจิ้นเทียนวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ขณะที่หลี่ชิเย่ไล่ติดตามไม่ลดละ ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ ทั้งสองฝ่ายได้ดำเนินการไล่ล่ากันอย่างยืดเยื้อ

แม้ว่าเมิ่งเจิ้นเทียนจะหนีไปได้อย่างรวดเร็ว แต่ทว่า ความเร็วของหลี่ชิเย่เร็วยิ่งกว่า แม้ว่าหลี่ชิเย่ไม่ได้เร่งความเร็วจนถึงขีดสุด แต่ว่า เมิ่งเจิ้นเทียนที่ลากสังขารซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่นั้น ไม่ว่าจะเพิ่มความเร็วให้มากขึ้นเท่าไรก็ไม่สามารถสลัดทิ้งจาการติดตามของหลี่ชิเย่ไปได้

ความจริงแล้ว จากการที่เมิ่งเจิ้นเทียนวิ่งหนีไปตลอดทางโดยไม่คิดชีวิตนั้น ได้ทำให้อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วจึงไม่เท่าเดิม และทำให้ตัวเขากับหลี่ชิเย่มีระยะห่างกระชับขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่หลี่ชิเย่กลับกระทำไปตามอารมณ์ยิ่ง ไม่ได้มีแนวคิดที่จะไล่ตามทันเพื่อสังหาร เหมือนว่ากำลังเสพสุขอยู่กับขั้นตอนการตามไล่ล่าในครั้งนี้

แต่ หลังจากที่วิ่งหนีมาเป็นเวลานาน สุดท้าย เมิ่งเจิ้นเทียนได้ยืนอยู่กับที่ไม่วิ่งหนีอีกต่อไปเขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างเย็นชา มองดูหลี่ชิเย่ที่กำลังไล่ล่าใกล้เขามาในระยะห่างไกล

“เขาคิดจะทำอะไร? ” ซูหย่งหวงถึงกับพูดขึ้นมา เมื่อมองเห็นเมิ่งเจิ้นเทียนยืนอยู่ตรงนั้นไม่เคลื่อนไหวจากระยะไกล

“รอให้ข้าเข้าไป” หลี่ชิเย่ได้ยิ้มอย่างตามอารมณ์ และกล่าวว่า “เจ้ารออยู่ตรงนี้ ข้าจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ ดูซิว่าเขายังจะมีท่าไม้ตายอะไรอีก”

“เกรงว่าคงมีการขุดหลุมพรางรอเจ้าอยู่” ซูหย่งหวงถึงกับกล่าวด้วยความกังวล ถึงแม้ว่าเมิ่งเจิ้นเทียนในเวลานี้หัวซุกหัวซน แต่ แม้จะพ่ายแพ้หรือเพลี่ยงพล้ำ แต่พลังอำนาจยังคงอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น เมิ่งเจิ้นเทียนในฐานะหนึ่งในสุดยอดอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุด ต่อให้เขาอยู่ในสภาพร่างกายที่บาดเจ็บสาหัสยังคงมีโอกาสตอบโต้ได้

“ข้าชมชอบกับดักหลุมพรางแบบนี้แหละ” หลี่ชิเย่หัวเราะนิดหนึ่ง กล่าวว่า “ภายใต้พลังที่เด็ดขาด แผนชั่วร้ายใดๆ การวางแผนร้ายทุกอย่างก็เป็นเพียงเมฆที่ลอยอยู่บนอากาศเท่านั้น อีกอย่าง หลุมพรางลักษณะเช่นนี้ การวางแผนให้ร้ายเช่นนี้มันก็เป็นเพียงเรื่องจิ๊บๆ เท่านั้นเอง” เมื่อพูดถึงตรงนี้แล้ว เขาถึงกับเผยให้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มออกมา

ภายในใจของซูหย่งหวงถึงกับเต้นกระตุกทีหนึ่ง เมื่อมองเห็นหลี่ชิเย่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขามองไปที่เมิ่งเจิ้นเทียนอีกครั้ง มองดูต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหลังของเขา นางถึงกับกล่าวด้วยความตื่นตระหนก กล่าวว่า “นั่นมัน…………….”

“ถูกต้อง ที่นี่ก็คืออาณาจักรสุดท้าย หญ้าสังสารวัฏเก้าใบก็อยู่ด้านหลังของเมิ่งเจิ้นเทียนนั่นเอง” เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้แล้ว หลี่ชิเย่ได้เผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มออกมา

“เขา เขาทำไมถึงไม่ไปเก็บเอามา” ซูหย่งหวงถึงกับกล่าวด้วยความตระหนก

“สิ่งที่มีพลังอำนาจสูงส่ง” หลี่ชิเย่หัวเราะกล่าวว่า “พวกเขาทำลายสิ่งที่มีพลังอำนาจสูงส่งไม่ได้ แต่ว่า พวกเขาก็มองเห็นเส้นสนกลในบ้างแล้ว เจ้ารอดูอยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน มีอะไรดีๆ ให้เห็นแล้วล่ะ”

เมิ่งเจิ้นเทียนเวลานี้ถือโอกาสนั่งลงให้มันรู้แล้วรู้รอดไป และทำการรักษาอาการบาดเจ็บ ขณะที่ด้านหลังเมิ่งเจิ้นเทียนมีกองทัพที่ตั้งขบวนอยู่ตรงนั้น

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ซูหย่งหวงสนใจนั้นไม่ใช่กองทัพที่อยู่ด้านหลังของเมิ่งเจิ้นเทียน แต่เป็นต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนั้นที่อยู่ห่างไกลออกไปทางด้านหลังของเมิ่งเจิ้นเทียน ต้นที่ขึ้นอยู่บนรากแก่ของต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนั้นก็คือหญ้าสังสารวัฏเก้าใบนั่นเอง

ต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนี้ตั้งอยู่บริเวณด้านหลังที่ห่างไกลออกไปของเมิ่งเจิ้นเทียน ขณะที่มองไปไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรที่พิเศษ แต่ หากมองให้ละเอียดลงไปก็จะรู้สึกว่ามันมีข้อแตกต่าง แม้ว่าต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนั้นจะอยู่ด้านหลังของเมิ่งเจิ้นเทียนในระยะที่ไกลออกไป แต่เมื่อมองดูให้ละเอียดแล้ว ดูเหมือนว่าต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนั้นเป็นเพียงเงาที่สะท้อนกลับหัวเท่านั้น

ทันใดนั้น เหมือนว่าต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนี้จะขึ้นอยู่ที่มิติอีกช่องหนึ่งอย่างนั้น เป็นมิติที่เป็นเอกเทศเป็นการเฉพาะ อีกทั้งมิติที่มันอยู่ไม่ใช่โลกในอีกมิติหนึ่ง แต่เป็นมิติที่เป็นแกนหลัก เป็นมิติที่เป็นเอกเทศและสามารถอยู่ในระนาบเดียวกันกับเก้าแดนได้

ซูหย่งหวงรู้ว่าสิ่งนี้หาใช่มิติที่เป็นเอกเทศ แต่เป็นสิ่งที่มีพลังอำนาจสูงส่ง เป็นพลังอำนาจสูงส่งหลักที่ได้ยึดครองพื้นที่รอบๆ หญ้าสังสารวัฏเก้าใบเอาไว้ ทำให้ดูเหมือนหญ้าสังสารวัฏเก้าใบเหมือนอยู่ในอีกมิติที่เป็นเอกเทศอย่างนั้น

แม้ว่าเรื่องของระยะทางนั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับยอดฝีมือ เวลานี้ แม้ว่าเมิ่งเจิ้นเทียนจะอยู่ห่างไกลจากต้นไม้เก่าแก่โบราณก็จริง ในฐานะที่เขาเป็นยอดฝีมือระดับนี้แล้ว ระยะห่างขนาดนี้แค่สามถึงห้าก้าวสำหรับเขาเท่านั้น

แต่ว่า เมิ่งเจิ้นเทียนในขณะนี้กลับไม่สามารถเข้าใกล้ได้แม้เพียงแค่สามถึงห้าก้าวเท่านั้น เนื่องจากพลังอำนาจสูงส่งได้ทำการตัดขาดทุกอย่าง ใครผู้ใดก็ตามคิดจะเข้าไปล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

เวลานี้ เมิ่งเจิ้นเทียนนั่งรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ตรงนั้น ขณะที่กองทัพที่อยู่ด้านหลังตั้งเป็นขบวนในขณะนี้ท่าทางดูสงบ ไม่ได้มีท่าทางที่รนรานเหมือนก่อนหน้านั้น ไม่มีท่าทีของหัวซุกหัวซนในขณะนั้น

ในเวลานี้ ได้มียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากได้ทยอยกันตามมาทางด้านหลัง ผู้คนจำนวนมากที่มองเห็นเมิ่งเจิ้นเทียนนั่งอยู่ตรงนั้นต่างรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

“นั่นเขาทำอะไร? ”ผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากต่างรู้สึกประหลาดใจ เมื่อมองเห็นเมิ่งเจิ้นเทียนที่ในขณะนี้เมิ่งเจิ้นเทียนยังคงนั่งรักษาอาการบาดเจ็บด้วยท่าทีที่สงบนิ่งมาก ไม่มีท่าทางของวิ่งหนีหัวซุกหัวซนเมื่อครู่

“นี่คืออาณาจักรสุดท้ายแล้ว ก้าวต่อไปข้างหน้าที่ต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนั่น ก็จะเป็นสมุนไพรเซียนอายุวัฒนะแล้ว” อ๋องเฒ่าของเผ่าวิญญาณเทพผู้นั้นก็ได้ตามมาถึง และเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นต้นไม้เก่าแก่โบราณต้นนั้นที่อยู่ด้านหลังเมิ่งเจิ้นเทียน

“สมุนไพรเซียนอายุวัฒนะ! ” เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ทำให้ผู้บำเพ็ญตนทั้งหมดที่รุดกันมาที่นี่ต้องตาลุกวาว ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ต้นไม้เก่าแก่โบราณที่อยู่ด้านหลังเมิ่งเจิ้นเทียนอย่างไม่คลาดสายตาในเวลานี้

แต่ว่า เวลานี้ไม่มีใครกล้าบุกเข้าไปแย่งชิงต้นไม้เก่าแก่โบราณนั้น เมื่อมีหลี่ชิเย่อยู่ มีเมิ่งเจิ้นเทียนอยู่ ยิ่งมีกองทัพสยบฟ้าของเมิ่งเจิ้นเทียนอยู่อีกด้วย จึงไม่มีใครกล้าทำการบุ่มบ่าม

เมื่อมองเห็นเมิ่งเจิ้นเทียนและกองทัพสยบฟ้าของเขายืนขวางทางหลี่ชิเย่อยู่ด้านหน้าต้นไม้เก่าแก่โบราณ จึงมีผู้เอ่ยถามขึ้นมาว่า “เมิ่งเจิ้นเทียนคิดจะเฝ้าสมุนไพรเซียนอายุวัฒนะเอาไว้อย่างนั้นรึ? ”