ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1578

ตอนที่ 1578 ทูตจากเมืองสมุทรสยบฟ้า

ข่งเชียะหมิงหวางถึงแหงนหน้ามองดูเจดีย์หมิงจู หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ นางจึงส่ายหน้าเบาๆ กล่าวว่า “เจดีย์หมิงจูมีความหมายลึกซึ้งดั่งทะเล ยืนอยู่บนนั้นก็คล้ายดั่งเป็นน้ำหยดหนึ่งท่ามกลางทะเลกว้างใหญ่เท่านั้นเอง ไม่มีค่าคู่ควรจะกล่าวถึง ร้อยแปดพันเก้าวิธีก็จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไร”

หลี่ชิเย่เพียงยิ้มกล่าวเฉยเมยขึ้นว่า “ทุกอย่างเริ่มต้นยากเท่านั้นเอง ต่อให้เป็นทะเลที่กว้างใหญ่มากไปกว่านี้ ต่อให้ความหมายลึกซึ้งกว้างไกลมากไปกว่านี้ก็ต้องมีแหล่งที่เป็นต้นกำเนิดของมัน ก้าวไปทีละก้าวๆ หากไม่สะสมไปทีละก้าวไหนเลยจะได้ถึงพันลี้ ก้าวเดินตั้งแต่ชั้นล่างสุดของเจดีย์ขึ้นไปทีละก้าวๆ ด้วยท่วงท่าที่เลื่อมใสศรัทธามากที่สุดก้าวขึ้นไป กระทั่งถึงบนสุดของเจดีย์ ครั้งหนึ่งไม่สำเร็จ ลองใหม่ครั้งที่สอง ครั้งสองไม่สำเร็จ ครั้งที่สาม…ขอเพียงเจ้ายืนหยัดก็ต้องได้ผล”

“ก้าวขึ้นไปบนยอดเจดีย์ทีละก้าวๆ ?” ข่งเชียะหมิงหวางรู้สึกเหนือความคาดคิดยิ่งนัก นางถึงกับมองไปที่ยอดเจดีย์ เนื่องจากบรรพบุรุษเคยบอกเอาไว้ว่า ส่วนที่ล้ำค่าที่สุดของเจดีย์หมิงจูอยู่ที่ยอดเจดีย์

“โลกนี้ไหนเลยมีหอคอยลอยฟ้า” ท่าทางของข่งเชียะหมิงหวางทำให้หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะออกมา กล่าวว่า “ถูกต้อง อำนาจของเจดีย์หมิงจูอยู่บนยอดเจดีย์ แต่ว่า หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากเจดีย์หมิงจูทั้งหลัง บนยอดเจดีย์ก็เพียงแค่ลูกบอลกลมๆ ลูกหนึ่งเท่านั้นเอง”

“คุณชายหลี่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?” ดูเหมือนเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับเมืองสมุทรสยบฟ้าหลี่ชิเย่ล้วนแล้วแต่สามารถพูดเจื้อยแจ้วได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จื่อชุ่ยหนิงจะเป็นคนบอกเล่าให้กับเขา แม้ว่าจื่อชุ่ยหนิงจะเป็นถึงเจ้าสำนักของเมืองสมุทรสยบฟ้า แต่ทว่า นางไม่ได้เป็นผู้ดูแลเมืองหมิงจู เกรงว่าจื่อชุ่ยหนิงเองก็ไม่ได้รู้เรื่องความลับเกี่ยวกับเจดีย์หมิงจู

หลี่ชิเย่เพียงยิ้มไปตามอารมณ์ กล่าวว่า “เรื่องราวในโลกถ้าหากข้าไม่รู้นั่นคือเรื่องแปลก เรื่องที่ข้ารู้ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหน ไปทำความบรรลุมันให้ได้เถอะ หากเจ้าสามารถบรรลุเจดีย์หมิงจูได้อย่างถ่องแท้ เจ้าจะได้รับประโยชน์ไม่สิ้นสุดไปชั่วชีวิต”

“ขอบคุณคุณชายที่ชี้แนะ” ข่งเชียะหมิงหวางโค้งคารวะเบาๆ ความจริงแล้ว นางรู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่งกับการที่หลี่ชิเย่สามารถล่วงรู้ความลับมากมายเกี่ยวกับเมืองสมุทรสยบฟ้า ในเมื่อหลี่ชิเย่ไม่ต้องการพูดออกมา ข่งเชียะหมิงหวางจึงไม่ซักไซ้ต่อไป

ข่งเชียะหมิงหวาง และหลี่ชิเย่เข้าไปยังจวนนกยูง พวกเขาเพิ่งจะเข้าไปภายในจวนก็มีคนสนิทเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ที่อยู่ข้างกายข่งเชียะหมิงหวาง เขาถึงกับมองไปหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก กล่าวเสียงแผ่วเบากับข่งเชียะหมิงหวางว่า “ท่านเจ้าเมือง ทางสำนักได้ส่งคนมาที่นี่”

“ใครมา?” ข่งเชียะหมิงหวางถึงกับเพ่งมองไปข้างหน้ากล่าวเสียงทุ้มต่ำขึ้นมา เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้

ศิษย์ผู้นี้พูดเสียงแผ่วเบาว่า “ผู้อาวุโสซุน” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้แล้ว ถึงกับมองหน้าหลี่ชิเย่ทีหนึ่ง แล้วกล่าวเสียงแผ่วเบาว่า “เป็นคนของบรรพบุรุษเย่”

บรรพบุรุษเย่ที่ศิษย์ผู้นี้พูดถึงก็คือ ศิษย์เอกของกู้จุนเย่จิ่วโจว!

“ข้าไปพบเขา” ข่งเชียะหมิงหวางสั่งการด้วยท่าทีดูหนักแน่น จากนั้นเดินเข้าด้านในไป

“ท่านเจ้าเมือง ดูท่าไม่ได้มาดี ต้องเตรียมการเอาไว้หรือไม่?” ศิษย์ผู้นี้แสดงท่าทางฆ่าคนออกมา กล่าวสำหรับเมืองหมิงจูแล้ว พวกเขามีความระมัดระวังคนของเย่จิ่วโจวเสมอ

“ไปเถอะ” ข่งเชียะหมิงหวางสั่งการแล้วก็สาวเท้าเข้าไปด้านใน

คำพูดเหล่านี้ หลี่ชิเย่ได้ยินทั้งหมด เขาเพียงแค่ยิ้มๆ เท่านั้น และเดินเข้าไปด้านในพร้อมกับข่งเชียะหมิงหวาง

ณ ห้องโถงใหญ่มีผู้เฒ่าผู้หนึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ผู้เฒ่าผู้นี้สวมชุดคลุมยาว นัยน์ตาคู่นั้นของเขาแหลมคมมาก ดูจากกลิ่นอายที่ออกมาจากตัวของเขาแล้ว เพียงพอที่จะบ่งบอกว่าผู้เฒ่าผู้นี้มีความแข็งแกร่งเพียงใด

ด้านข้างของผู้เฒ่ามีศิษย์ที่รูปร่างผอมบางผู้หนึ่งยืนอยู่คอบบริการเสิร์ฟน้ำชาให้ผู้เฒ่า ขณะที่ด้านข้างห้องโถงใหญ่ซ้ายขวายืนเรียงรายด้วยชายฉกรรจ์ โดยชายฉกรรจ์เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือของเมืองสมุทรสยบฟ้าทั้งสิ้น พวกเขาสวมชุดทะมัดทะแมง บนตัวแผ่กลิ่นอายที่น่ากลัวออกมา

พวกนี้ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่ศิษย์ของเมืองหมิงจู เป็นศิษย์ที่ผู้อาวุโสซุนแห่งเมืองสมุทรสยบฟ้านำพามาด้วย ลองคิดดู ภายในเมืองหมิงจู และอยู่ในจวนของเจ้าเมืองหมิงจู ผู้อาวุโสซุนแห่งเมืองสมุทรสยบฟ้าถึงกับต้องพายอดฝีมือมามากมายถึงเพียงนี้ เป็นความจริงที่การมาของเขาในครั้งนี้ดูจะไม่ได้มาดีเสียแล้ว

หลังจากที่ข่งเชียะหมิงหวางได้เข้ามาแล้ว ผู้อาวุโสซุนได้ลุกขึ้นยืนและกล่าวอย่างช้าๆ ว่า “หมิงหวาง ไม่พบกันเสียนาน”

แม้ว่าผู้อาวุโสซุนจะมาจากเมืองสมุทรสยบฟ้า และมีตำแหน่งเป็นถึงระดับผู้อาวุโส แต่ว่า หากเทียบตำแหน่งฐานะแล้วข่งเชียะหมิงหวางมีฐานะสูงกว่า แม้ว่าข่งเชียะหมิงหวางอายุยังน้อย แต่ว่า นางที่อยู่ในฐานะเจ้าเมืองหมิงจู นางมีฐานะอยู่ในระดับบรรพบุรุษ

“ผู้อาวุโสซุน ให้”รอนานแล้ว” หลังจากที่ข่งเชียะหมิงหวางนั่งลงเรียบร้อยแล้วจึงพยักหน้าและกล่าวทักทาย

หลี่ชิเย่เองก็ได้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งที่อยู่ด้านข้างด้วยท่าทีเมินเฉย เขากวาดตามองไปพิจารณาคนที่ผู้อาวุโสซุนพามาอย่างละเอียด

ยอดฝีมือที่ติดตามผู้อาวุโสซุนมาและยืนอยู่สองข้างซ้ายขวาของห้องโถง ทุกคนต่างมีท่าทีที่ดุดันเหมือนธนูที่น้าวสายเอาไว้แล้ว พวกเขาพร้อมที่จะบุกเข้ามาหากได้รับสัญญาณจากผู้อาวุโสซุน