ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1630

ตอนที่ 1630 ชิงเฉินซาน
หลงอ้าวเทียนยืนอยู่ด้านนอกด้วยอำนาจที่ข่มขวัญผู้คน กลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากตัวของเขาเสมือนหนึ่งสามารถกดทับชิงเฉินซานจนฟ้าถล่มดินทลายได้อย่างนั้น เหมือนว่าไม่มีสิ่งใดสามารถขัดขวางการย่างก้าวของเขาได้

“เจ้าสำนักชิงเฉินซาน พวกเจ้าตัดสินใจอย่างไรรึ?” หลงอ้าวเทียนยืนอยู่บนท้องฟ้า กล่าวขึ้นมาช้าๆ แม้ว่าเสียงของเขาจะไม่ได้ดังกังวาน แต่เมื่อได้ยินแล้วเหมือนเสียงระฆังที่ถูกเคาะให้ดังขึ้นอยู่ในหู สยบจิตและวิญญาณผู้คน และทำให้ให้เกิดความหวาดกลัวขึ้นในใจ

เจ้าสำนักชิงเฉินซาน “หวู๋เลี่ยงเทียนจุน” ไม่อาจไม่เสนอหน้าออกมาเมื่อต้องเผชิญกับยอดฝีมือเช่นหลงอ้าวเทียน เขาคำนับและกล่าวว่า “โอรสราชันหลง ได้ยินชื่อเสียงของท่านและเลื่อมใสมานาน ขอโอรสราชันหลงได้โปรดชี้แนะด้วย”

“ชี้แนะ?” หลงอ้าวเทียนกล่าวว่า “ข้าไม่มีอะไรจะชี้แนะ ที่ข้าต้องการนั้นง่ายมาก มอบไห่หลินและมังกรทองสี่เล็บออกมา ข้าจะไปจากที่นี่ทันที และไม่ทำให้ชิงเฉินซานพวกเจ้าต้องลำบาก”

คำพูดของหลงอ้าวเทียนมีลักษณะยกตนข่มท่าน แต่ว่า ไม่มีใครรู้สึกว่าคำพูดนี้ไม่เหมาะสม ทุกคนต่างรู้สึกว่าคำพูดที่ออกจากปากของหลงอ้าวเทียนนั้นสมเหตุสมผลยิ่งกว่าอะไรเสียอีก

พลันที่หลงอ้าวเทียนกล่าวคำๆ นี้ออกมา ทุกคนล้วนแล้วแต่กลั้นลมหายใจเอาไว้ ทุกคนต่างรู้ว่าหากทำเพื่อไห่หลินแล้วต้องเป็นศัตรูกับหลงอ้าวเทียนล่ะก็ ถือเป็นการกระทำที่ไม่ฉลาดเลย หากเปลี่ยนเป็นใครหรือสำนักใดก็ตาม ย่อมรู้ว่าจะต้องเลือกอย่างไร!

เจ้าสำนักชิงเฉินซานมองดูไห่หลินที่กำลังรักษาตัวอยู่ เขากล่าวเสียงทุ้มต่ำว่า “โอรสราชันหลง คุณชายไห่หลินมีความสัมพันธ์กับชิงเฉินซานพวกเราอย่างลึกซึ้ง บุญคุณความแค้นระหว่างโอรสราชันหลงกับเขา สำนักชิงเฉินซานพวกเราไม่กล้าไปก้าวก่าย แต่ ชิงเฉินซานพวกเราก็ไม่สามารถปล่อยให้เขาตายไปต่อหน้าต่อตา โอรสราชันเป็นผู้ที่ใจกว้างและมีเมตตา รอให้ไห่หลินหายดีเสียก่อน โอรสราชันค่อยคิดบัญชีกับเขาได้หรือไม่?”

คำพูดของเจ้าสำนักชิงเฉิงซานพูดได้เหมาะสมมาก แต่ว่า เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอำนาจที่เด็ดขาด ต่อให้คำพูดน่าฟังเช่นใด เหมาะสมเท่าใดก็ไม่มีประโยชน์

“เกรงว่าไม่มีพื้นที่สำหรับชิงเฉินซานของพวกเจ้าจะมาบงการได้” หลงอ้าวเทียนยิ้มกล่าว คำพูดนี้พูดได้อหังการยิ่งนัก

ชิงเฉินซานนับว่าเป็นสำนักที่แข็งแกร่งมากของมหาสมุทรอุดรในยุคปัจจุบันเช่นกัน แม้ว่าชิงเฉินซานจะไม่ใช่สายสำนักราชันเซียน แต่ว่า มันมีจักรพรรดิเทพที่ปราศจากผู้ต่อกรอย่างติ้งหย่วนโหวนั่งบัญชาการอยู่ มีไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าทำกำเริบเสิบสานกับชิงเฉินซาน

เวลานี้ คำพูดลักษณะเช่นนี้ของหลงอ้าวเทียนเท่ากับไม่เห็นชิงเฉินซานอยู่ในสายตาเสียเลย แต่ว่า ต่อให้หลงอ้าวเทียนพูดคำพูดที่อหังการเช่นนี้ออกมาก็ไม่มีใครรู้สึกว่ามันไม่เหมาะ แม้แต่ศิษย์ของชิงเฉินซานก็โกรธไม่ลง พวกเขารู้ว่าตนเองนั้นกำลังเผชิญอยู่กับศัตรูที่แข็งแกร่งเพียงใด รู้ว่าตนเองเผชิญกับสำนักที่น่ากลัวอย่างไร

เจ้าสำนักชิงเฉินซาน “หวู๋เลี่ยงเทียนจุน” โค้งคำนับ กล่าวว่า “โอรสราชัน หวังว่าท่านสามารถอภัยสักครั้ง รอให้ไห่หลินหายจากอาการบาดเจ็บแล้วค่อยตัดสินชี้ขาดก็ยังไม่สาย”

“ไม่ได้” หลงอ้าวเทียนปฏิเสธคำร้องขอของเจ้าสำนักชิงเฉินซานทันควัน กล่าวน่าเกรงขามออกมาว่า “เจ้าสำนักชิงเฉินซาน ข้าจะให้ทางเลือกกับชิงเฉินซานพวกเจ้าสองทางเลือก หนึ่ง มอบไห่หลินและมังกรทองสี่เล็บออกมา สอง ไม่ก็ชิงเฉินซานพวกเจ้ารอเวลาถูกทำลายสำนัก!”

ทันทีที่หลงอ้าวเทียนพูดคำๆ นี้ออกมา ทำให้ศิษย์ของชิงเฉินซานรู้สึกโกรธ แต่ก็จนด้วยเกล้านัก เนื่องจากพวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของหลงอ้าวเทียน และรู้ถึงความสยดสยองน่ากลัวของพรรคเซียนเหินผู้อยู่เบื้องหลังของหลงอ้าวเทียน

พลันปริปากก็คือทำลายสำนักชิงเฉินซาน ทำให้ผู้คนจำนวนมากถึงกับอึดอัดจนหายใจไม่ออก ทุกคนรู้ดีว่ามันหาใช่เป็นคำพูดที่หลงอ้าวเทียนพูดไปอย่างนั้นเอง และไม่ใช่คำพูดที่โอหัง อาศัยความสามารถของหลงอ้าวเทียน ด้วยความน่ากลัวของพรรคเซียนเหิน มันเป็นเรื่องที่สามารถทำได้อย่างแน่นอน

เวลานี้ ทุกคนที่ยืนดูในระยะห่างไกลต่างรู้ดีว่า เพื่อไห่หลินแล้วต้องเป็นศัตรูกับพรรคเซียนเหินเป็นการกระทำที่ไมฉลาด แต่ว่า ภายในใจของผู้คนจำนวนมายังคงมึความคาดหวัง หวังว่าจะมีใครสักคนสามารถต่อต้านพรรคเซียนเหิน สามารถสู้กับพรรคเซียนเหินได้ จะอย่างไรเสีย พรรคเซียนเหินเมื่อมาถึงมหาสมุทรอุดรแล้วก็มึท่าทีข่มผู้อื่นว่าตนนั้นเหนือกว่า หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่แน่นักพรรคเซียนเหินอาจจะปกครองทั่วทั้งมหาสมุทรอุดร ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้คนจำนวนมากไม่อยากเห็น

เวลานี้ เจ้าสำนักชิงเฉินซานมองดูไห่หลินทีหนึ่ง ขณะที่ไห่หลินนั่งรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ตรงนั้น ไม่มีการเคลื่อนไหว

สุดท้าย เจ้าสำนักชิงเฉินซานทอดถอนใจออกมาเบาๆ คำนับและกล่าวว่า “โอรสราชัน หากท่านยืนยันต้องการเอาชีวิตของไห่หลินล่ะก็ ชิงเฉินซานของข้าได้แต่สละชีวิตเล่นกับท่าน ไห่หลินเป็นแขกสำนักชิงเฉินซานพวกเรา ชิงเฉินซานพวกเราต้องคุ้มครองความปลอดภัยให้เขา”

คำพูดของเจ้าสำนักชิงเฉินซานทำให้ยอดฝีมือจำนวนมากที่ยืนดูในระยะห่างไกลถึงกับหวั่นไหวในใจ ผู้คนจำนวนไม่น้อยถึงกับมีกำลังวังชาขึ้นมา แม้ชิงเฉินซานจะไม่ใช่สายสำนักราชันเซียน แต่ว่า พวกเขากลับกล้ายืนขึ้นมาต่อต้านหลงอ้าวเทียน ต่อต้านพรรคเซียนเหิน !

หลงอ้าวเทียนหลุดหัวเราะออกมา และกล่าวว่า “ดี กล้าหาญเด็ดเดี่ยว งั้นข้าจะดูว่าชิงเฉินซานพวกเจ้าจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน!” ขาดคำ เท้าขนาดใหญ่ของเขาได้เหยียบลงไปยังชิงเฉินซาน

“ตูม ตูม ตูม” เมื่อเท้าของหลงอ้าวเทียนเหยียบลงไปยังแนวป้องกันของชิงเฉินซานนั้น ทำให้ทั่วทั้งชิงเฉินซานสั่นไหวขึ้นมา ภายใต้เท้าขนาดใหญ่ของหลงอ้าวเทียน ชิงเฉินซานเปรียบดั่งเป็นเรือลำน้อยๆ ที่อยู่ท่ามกลางคลื่นยักษ์ที่ถาโถม พร้อมจะพลิกคว่ำลงได้ทุกเมื่อ!

ภายใต้การบดขยี้ของเท้าขนาดใหญ่ ดูเหมือนชิงเฉินซานพร้อมจะพังทลายลงได้ทุกเวลา ส่งผลให้บรรดายอดฝีมือของชิงเฉินซานต่างรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา!

“เตรียมการต่อสู้ ทุกคนประจำตำแหน่ง!” สีหน้าของเจ้าสำนักชิงเฉินซานถึงกับดูไม่ดีเอาเสียเลยเมื่อได้เห็นภาพนี้ ร้องเสียงดังสั่งการออกไป