ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1646

ตอนที่ 1646 หอกโลหิตเซียน
หลังจากที่หลงอ้าวเทียนอาศัยกระบวนท่าเดียวซัดจนพวกของไห่หลินทั้งสามคนกระเด็นไปแล้ว ร่างกายของเขาพลันสว่างไสวขึ้นมา กลายเป็นเจิดจรัสยิ่งนัก เสมือนหนึ่งเป็นดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าจนแสบตาอย่างนั้น

ทันใดนั้นเอง หลงอ้าวเทียนได้สำแดงกายเซียนเหินของตนจนถึงขีดสูงสุด พลันพุ่งตัวเข้าหาเมืองหมิงจูในทันที หวังอาศัยความเร็วที่ปราศจากผู้เทียบเทียมฝ่าแนวป้องกันของเจดีย์หมิงจู เข้าไปยังเมืองหมิงจู

“ปัง…” ความเร็วของหลงอ้าวเทียนนั้นรวดเร็วเหลือเกิน ผู้คนจำนวนมากยังมองเห็นไม่ชัดเจน แต่นาทีนี้เขาได้พุ่งเขาชนกับม่านแสงของเจดีย์หมิงจูเข้าให้แล้ว ม่านแสงถูกเขาพุ่งชนจนบุ๋มลงไปลึกมาก กลายเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่มาก แต่ว่า เขายังคงไม่สามารถฝ่าแนวป้องกันนี้ไปได้ ม่านแสงของเจดีย์หมิงจูยังคงขวางเขาเอาไว้ได้

เสียงดัง “ปัง” นาทีต่อมาร่างของหลงอ้าวเทียนถูกแนวป้องกันของเจดีย์หมิงจูดีดจนปลิวออกไป

แนวป้องกันนี้แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว ขนาดหลงอ้าวเทียนที่มีความเร็วถึงเพียงนี้ยังฝ่าผ่านแนวป้องกันของเจดีย์หมิงจูเข้าไปไม่ได้ สร้างความตระหนกให้กับผู้คนจำนวนมาก

หลงอ้าวเทียนมองดูแนวป้องกันของเจดีย์หมิงจูนิดหนึ่ง หันหลังจากไปทันที เพียงชั่วพริบตาเดียวก็หายตัวไปในส่วนที่ไกลที่สุดของจักรวาล ไม่สามารถมองเห็นเขาได้อีกต่อไป

“นี่เขาจะทำอะไร?” มีผู้บำเพ็ญตนแทบไม่อยากเชื่อ เมื่อเห็นหลงอ้าวเทียนหันหลังไปจากทันที และหายไปในส่วนที่ไกลที่สุดของจักรวาลเพียงชั่วพริบตาเดียว กล่าวว่า “หรือว่าหลงอ้าวเทียนยอมละทิ้งแล้ว?” หลังจากพูดคำๆ นี้ออกมาพลันรู้สึกว่าไม่ถูก หลงอ้าวเทียนไม่ใช่คนที่ยอมละทิ้งอะไรง่ายๆ ยิ่งไปกว่านั้นพรรคเซียนเหินก็ใช่จะยอมแพ้ใครง่ายๆ

“เพิ่มระยะทางวิ่ง” ระดับจักรพรรดิเทพเฒ่าอาศัยเนตรสวรรค์ส่องตรงไปยังจักรวาล มีเพียงผู้ดำรงอยู่ในสถานะเช่นนี้จึงสามารถมองออกถึงเส้นสนกลในบางอย่าง

“เริ่มต้นแล้ว…” ระดับจักรพรรดิเทพเฒ่ามองดูที่ๆ ห่างไกลมากที่สุดได้พึมพำออกมา ระดับเช่นพวกเขามองออกแล้วว่าหลงอ้าวเทียนต้องการทำอะไร

สำหรับคนอื่นๆ นั้นมองไม่เห็นอะไรอยู่แล้ว ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่รู้ว่านาทีนี้ได้เกิดอะไรขึ้น

เฉกเช่นจักรพรรดิเทพเฒ่าพูดเอาไว้อย่างนั้น หลงอ้าวเทียนกำลังเพิ่ม เขาต้องการเพิ่มระยะทางที่ยาวมากๆ กล่าวสำหรับกายเซียนขั้นสมบูรณ์อย่างเขาแล้ว ระยะทางไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา ขอเพียงให้ระยะทางเขาอย่างเพียงพอ เขาสามารถเพิ่มความเร็วของตนจนถึงขีดสูงสุด เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว อาศัยความเร็วนี้สามารถก้าวข้ามทุกสิ่งทุกอย่าง สามารถก้าวข้ามช่องว่าง ก้าวข้ามแนวกั้นทางธรรมชาติ กระทั่งข้ามกาลเวลาได้

นอกจากจักรพรรดิเทพเฒ่าแล้ว ผู้บำเพ็ญตนคนอื่นๆ ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ เนื่องจากขณะที่หลงอ้าวเทียนตั้งต้นอยู่ในระยะห่างไกลมากแล้วเพิ่มความเร็วนั้น เมื่อเขาปรากฏแก่สายตาอีกครั้งความเร็วของเขาถึงขั้นที่ไม่มีใครเทียบได้ สายตาของมนุษย์ปุถุชนธรรมดาไม่สามารถมองเห็นได้อยู่แล้ว

แม้ว่าผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากไม่อาจรู้ได้ว่าหลงอ้าวเทียนต้องการทำอะไร แต่ว่า ทันใดนั้นเองผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากสามารถรับรู้ได้แล้ว เนื่องจากฉับพลันนั้นเอง ทุกคนต่างรู้สึกได้ว่าเหมือนเวลาจะช้ากว่าปรกติหนึ่งจังหวะ

ในเวลานี้เองทุกสิ่งทุกอย่างบนฟ้าดินแห่งนี้เหมือนเป็นภาพเคลื่อนไหวช้า มีผู้คนจำนวนมากมองเห็นร่างเงาสายหนึ่ง แม้ว่าไม่สามารถมองเห็นร่างเงานี้ได้อย่างชัดเจน แต่ว่าทุกคนต่างก็รู้ว่านี่คือหลงอ้าวเทียน

ฉับพลันต่อจากนั้น การเคลื่อนไหวช้าได้หายไปโดยพลัน เวลากลับมาเดินเหมือนเดิม ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเดิม แต่ว่าแค่ฉับพลันนั้นเองทุกอย่างล้วนแปรเปลี่ยนไป

เมื่อภาพกลับสู่สภาพเดิม ทุกคนเห็นมือข้างหนึ่งของหลงอ้าวเทียนบีบคอข่งเชียะหมิงหวางไว้ นิ้วทั้งห้าพลันล็อคคอหอยของข่งเชียะหมิงหวางเอาไว้

ย่อมไม่ต้องสงสัย ในฐานะที่หลงอ้าวเทียนเป็นสุดยอดดาวรุ่งได้มองออกถึงเส้นสนกลในว่า ระบบป้องกันของเจดีย์หมิงจูสัมพันธ์กับข่งเชียะหมิงหวางเป็นอันมาก ขอเพียงจับตัวข่งเชียะหมิงหวางเอาไว้ก็สามารถทำลายระบบป้องกันของเจดีย์หมิงจูได้

“จี๊ด…ปัง…” เวลานี้เอง เสียงที่หลงอ้าวเทียนก้าวข้ามช่องว่างจึงดังขึ้น ปรากฏเห็นเป็นเงาสายหนึ่งขึ้นมา ในเวลานี้ผู้คนจำนวนมากจึงได้มองเห็นภาพของหลงอ้าวเทียนที่วิ่งทะลุผ่านม่านแสงของเจดีย์หมิงจู แต่ว่า มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้แล้ว

หลงอ้าวเทียนพลันก้าวข้ามแนวป้องกันของเจดีย์หมิงจู แต่เนื่องจากความเร็วของเขาสูงมาก สูงจนสุดที่จะเปรียบเปรย แม้ว่าข่งเชียะหมิงหวางจะมีทักษะยุทธที่สูงมาก แต่ยังคงหลบไม่พ้น พลันถูกหลงอ้าวเทียนบีบคอเอาไว้ได้ และนิ้วทั้งห้าของเขาก็ได้ล็อคคอหอยไว้จนหายใจไม่ออก พลังลมปราณพลุ่งพล่านปั่นป่วน

จังหวะที่นิ้วของหลงอ้าวเทียนล็อคคอหอยของข่งเชียะหมิงหวางเอาไว้นั้น เจดีย์หมิงจูพลันอับแสงลง จากได้ได้ยินเสียงดัง “ปัง” นาทีนี้ มนุษย์เหล็กยักษ์ทั้งแปดของพรรคเซียนเหินสามารถทำลายม่านแสงที่เป็นแนวป้องกันของเจดีย์หมิงจูได้สำเร็จ ม่านแสงพลันถูกทำลายจนละเอียด เศษของม่านแสงจำนวนนับไม่ถ้วนปลิวว่อน

“ฆ่า…” เมื่อพรรคเซียนเหินมองเห็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง จึงร้องคำรามออกมา กองทัพจำนวนมหาศาลจึงบุกเข้าไปยังเมืองหมิงจูในทันที

“ฆ่า…” ยอดฝีมือ และศิษย์ทั้งหมดของเมืองหมิงจูก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ ร้องเสียงดังออกมา พวกเขาตั้งมั่นในตำแหน่งของตนต้านศัตรูเอาไว้ด้านนอก

“จบสิ้นแล้วเมืองหมิงจู” หลงอ้าวเทียนที่ล็อคคอหอยของข่งเชียะหมิงหวางเอาไว้พลันยิ้มเยาะทีหนึ่ง