ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1651

ตอนที่ 1651 ตำนานกองทัพมังกรเขียว
ไม่ว่าจะเป็นสำนักใด ไม่ว่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่คนใดก็ตาม ล้วนแล้วแต่ต้องขนลุกขนพองกับกองทัพเช่นนี้อยู่แล้ว

กองทัพเรือนแสนของพรรคเซียนเหินถึงกับถูกสังหารสิ้นภายในระยะเวลาอันนั้น หมดทั้งกองทัพไม่มีเหลือรอดแม้แต่คนเดียว อีกทั้งทหารเก่าที่จัดการแยกชิ้นส่วนจักรพรรดิเทพอย่างชำนาญดุจดั่งเป็นงานที่พวกเขาทำเป็นประจำอยู่แล้ว มันช่างเป็นเรื่องที่น่าสยดสยองยิ่งนัก

เสียดาย ผู้คนจำนวนมากล้วนแล้วแต่ไม่รู้จักชื่อของกองทัพมังกรเขียว ผู้คนจำนวนมากล้วนแล้วแต่ไม่เคยได้ยินชื่อของกองทัพนี้ การดำรงอยู่ของกองทัพนี้ห่างไกลมากเกินไปแล้ว ผู้ที่รู้จักชื่อของกองทัพมังกรเขียวส่วนใหญ่กลับกลายเป็นดินไปแล้ว

“กองทัพมังกรเขียว…” ยังคงมีผู้ที่รู้จักกองทัพหน่วยนี้ ภายในวิหารโบราณที่มืดและเงียบแห่งหนึ่งของหนึ่งสำนักสามราชันเซียน บรรพบุรุษรุ่นอาวุโสผู้หนึ่งได้ตื่นขึ้นมา เขามองจากระยะห่างไกลไปยังมหาสมุทรอุดร เมื่อเห็นกองทัพลักษณะเช่นนี้แล้ว ถึงกับรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก

ศึกพิฆาตเซียนในครั้งนั้น เผ่าอเวจีกลายเป็นเถ้าธุลีไปอย่างสิ้นเชิง กองทัพมังกรเขียวร่วมกับปรัชญาเมธีของเก้าแดนทำการปิดล้อมราชวงศ์โบราณหลงหมิ่นเอาไว้ ช่วงเวลานั้นมีการต่อสู้กันจนฟ้าถล่ม เวลานี้เผ่าอเวจีได้รับการสนับสนุนจากหมื่นสำนัก กองทัพมังกรเขียวอาสาเข้าขวางทัพหนุนจากหมื่นสำนักของเผ่าอเวจี จากการต่อสู้อย่างดุเดือดครั้งแล้วครั้งเล่า…”

“…รบกันอย่างทรหดเจ็ดเจ็ดสี่สิบเก้าวัน เข่นฆ่ากันจนพื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยเลือด สุดท้าย กองทัพมังกรเขียวอาศัยท่าทีที่มั่นคงที่สุดรักษาแนวป้องกันสุดท้ายเอาไว้ได้ ตัดขาดกำลังหนุนจากหมื่นสำนักที่มีต่อเผ่าอเวจีเอาไว้ได้ ในที่สุด ราชันเซียนหลงหมิ่นถูกสังหารบนยอดเขา เสียงร้องน่าเวทนาของราชันเซียนดังก้องไปเก้าแดน เกรงว่าสิ่งนี้คงเป็นสิ่งที่สยดสยองมากที่สุดนับแต่อดีตที่ผ่านมา ราชันเซียนของเผ่าอเวจีที่ยโสยิ่งกลับถูกสังหารในยุคสมัยของเผ่าอเวจีเอง…”

“…ศึกครั้งนี้ทำให้สรรพชีวิตจำนวนหนึ่งล้านล้านชีวิตล้วนแล้วแต่หวาดกลัวเป็นอันมาก ศึกครั้งนี้เป็นผลจากการร่วมมือของปรัชญาเมธีเก้าแดน แต่ว่าหากไม่มีผลงานของกองทัพมังกรเขียว สุดท้ายแล้วคิดจะทำลายอเวจีคงไม่ง่ายนัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการสังหารราชันเซียนหลงหมิ่นของเผ่าอเวจีแล้ว

ระดับบรรพบุรุษอาวุโสรุ่นดึกดำบรรพ์ผู้นี้เมื่อหวนนึกถึงการศึกในครั้งครานั้นแล้วก็อดทอดถอนใจไม่ได้ และหวั่นเกรงอย่างมาก ครั้งนั้น กองทัพมังกรเขียวอาศัยท่าทีที่ปราศจากผู้ต่อกรตัดขาดฟ้าดินขัดขวางทัพหนุนของอเวจีนั้น ช่างเป็นอะไรที่อหังการ และกล้าหาญเหลือเกิน

ในห้วงเวลานั้นซึ่งเป็นยุคที่อเวจีปกครองเก้าแดน จะมีสักกี่สำนักหาญกล้ารับคำสั่งที่เสี่ยงภัยเช่นนี้ แต่กองทัพมังกรเขียวกลับรับภาระหนักอึ้งนี้เอาไว้ และสามารถปฏิบัติภารกิจสำคัญของตนได้เป็นผลสำเร็จ ไม่ทำให้ต้องผิดหวัง

ณ แดนศักดิ์สิทธิ์ดึกดำบรรพ์ มีผู้ที่แก่หง่อมและเป็นอมตะได้ตื่นขึ้นมา มองไปที่มหาสมุทรอุดร มองไปที่กองทัพมังกรเขียวจากระยะห่างไกล พึมพำออกมาว่า “กองทัพมังกรเขียวที่เคยมีฉายาว่ากองทัพอันดับหนึ่งนะเนี่ย ความมืดมิดของอเวจีที่ปกคลุมเก้าแดนมานับกี่ยุคกี่สมัยแล้ว จะมีสำนักใด พรรคใดรึที่หาญกล้าต่อต้านอเวจีตั้งแต่ต้นจนจบกันเล่า แล้วจะมีสำนักใด พรรคใดที่สามารถรบกับอเวจีจนถึงสุดท้ายกันหละ กองทัพมังกรเขียวกลับทำได้แล้ว พวกเขาคือกองทัพที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก…”

“…เสียดาย ศึกพิฆาตเซียนในครั้งสุดท้าย กองทัพมังกรเขียวสูญเสียอย่างหนัก ขุนพลที่ปราศจากผู้ต่อกรแต่ละคนที่ร่วงหล่นลงมา ทหารเก่าที่เก่งกล้าตายในที่รบ! หลังจากศึกพิฆาตเซียนแล้ว กองทัพมังกรเขียวที่สูญเสียอย่างหนักได้แต่ปลดระวางตนเอง มิฉะนั้นล่ะก็ ยุคนี้ยังปล่อยให้พรรคเซียนเหินได้ทำกำเริบเสิบสานอย่างนั้นรึ อาศัยกองทัพมังกรเขียวก็สามารถทำการปราบพรรคเซียนเหินจนราบคาบได้อย่างง่ายดาย” เมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว ผู้แก่หงำเหงือกผู้นี้ยังต้องสะอื้นยิ่งนักออกมา

ในแดนชาดทักษิณ ภายในเมืองศักดิ์สิทธิ์ ณ ตระกูลขุนนางโบราณแห่งหนึ่ง ผู้แก่หงำเหงือกที่เหลือลมหายใจเฮือกสุดท้ายลุกขึ้นนั่ง มองไปที่มหาสมุทรอุดรจากระยะห่างไกล เมื่อมองเห็นกองทัพมังกรเขียวแล้ว หางตาเปียกแฉะด้วยน้ำตาโดยไม่รู้ตัว

“มังกรเขียวปกฟ้า รบร้อยครั้งฆ่าเซียน!” แก่หงำเหงือกผู้นี้พึมพำออกมาว่า “เสียดาย ทหารเก่าอย่างข้าเหลือลมหายใจเพียงเฮือกสุดท้ายแล้ว มิฉะนั้นล่ะก็ ข้าจะต้องร่วมกับพี่น้องรับใช้ใต้บังคับบัญชาของใต้เท้า ช่วยบุกตะลุยข้าศึก หวนกลับคืนสู่เกียรติยศอีกครั้ง!”

“ทหารเก่าไม่ตาย มังกรเขียวไม่สูญสลาย!” พร่ำบ่นแต่คำๆ นี้ ขณะที่ผู้ที่แก่หงำเหงือกผู้นี้น้ำตาไหลอาบแก้มสองข้างโดยไม่รู้ตัวเสียแล้ว

หวนนึกถึงตอนนั้น พวกเขาผ่านเหตุการณ์วันเวลาที่มืดมิด ความรักใคร่กลมเกลียวระหว่างพี่น้อง ก้าวข้ามความเป็นความตายไปด้วยกันโดยไม่ทอดทิ้งจากกัน ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ทุกคนต่างตั้งมั่นเฝ้ารักษาที่มั่นสุดท้ายเอาไว้ ต่อให้ต้องสู้รบจนตายในที่สุดก็ไม่แยกจากกัน!

นี่แหละคือกองทัพมังกรเขียวของพวกเขา กองทัพของพวกเขาอาศัยเลือดร้อนๆ และน้ำตาสร้างขึ้นมาด้วยกัน กองทัพของพวกเขาอาศัยความเป็นพี่น้องและความรักความผูกพันร่วมกันสร้างขึ้นมา! ท่ามกลางการต่อสู้อย่างทรหดแต่ละครั้ง พวกเขาล้วนแล้วแต่ร่วมน้ำหนึ่งใจเดียว ไม่มีการทอดทิ้งกันตลอดไป!

ในครั้งนั้น คำขวัญประจำกองทัพมังกรเขียวของพวกเขาก็คือ…มังกรเขียวปกฟ้า รบร้อยครั้งฆ่าเซียน

สิ่งนี้ไม่เพียงเป็นคำขวัญกองทัพมังกรเขียวของพวกเขา ยังเป็นความตั้งใจกองทัพมังกรเขียวของพวกเขา กองทัพมังกรเขียวของพวกเขาจะปกป้องโอรสสวรรค์ตลอดไป ขอเพียงกองทัพมังกรเขียวพวกเขาคงอยู่ แนวป้องกันสุดท้ายของเก้าแดนจะยังคงอยู่

ความปรารถนาอย่างแรงกล้าของกองทัพมังกรเขียวพวกเขาก็คือ รักษาเก้าแดน สังหารราชันเซียนของอเวจี!

ตั้งแต่ต้นจนจบ กองทัพมังกรเขียวของพวกเขาได้ต่อสู้เพื่อเป้าหมายนี้ พวกเขาล้วนแล้วแต่ ทุ่มเทเพื่อเป้าหมายนี้ สุดท้าย กองทัพมังกรเขียวของพวกเขาสามารถบรรลุความปรารถนาสูงสุดของทหารเก่าแต่ละรุ่น สุดท้าย พวกเขาได้ปิดล้อมราชวงศ์โบราณหลงหมิ่น พวกเขาสะกัดกำลังหนุนจากหมื่นสำนักของอเวจี พวกเขาสามารถสังหารราชันเซียนหลงหมิ่นได้

กองทัพมังกรเขียวพวกเขามีชื่อเสียงโด่งดังด้านการสู้รบโดยตลอด ผลงานการสู้รบสร้างขึ้นมาด้วยน้ำตาและโลหิตของพี่น้องทุกๆ คน!

กองทัพมังกรเขียวชื่อเสียงโด่งดังน่เกรงขาม การศึกครั้งเดียวสะเทือนฟ้า ต่อให้ก่อนหน้านั้นไม่มีใครเคยได้ยินชื่อของกองทัพมังกรเขียวมาก่อน แต่หลังการศึกในวันนี้แล้ว ชื่อ “กองทัพมังกรเขียว” จะดังก้องไปทั่วฟ้าดิน