ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1665

ตอนที่ 1665 คลังสมบัติ
“ข้ารู้” กู้จุนยิ้มกล่าวว่า “ใต้เท้าต้องการให้โอกาสข้า พี่เขยข้าเสียสละตัวเองเพื่อไถ่ความผิดที่ข้าก่อเอาไว้ ดังนั้น เมื่อใต้เท้าแย่งร่างจริงกลับมาแล้วจึงยังคงไม่ลงมือต่อเมืองสมุทรสยบฟ้า เป็นเพราะเห็นแก่พี่เขยของข้า”

“เสียดาย เจ้ายังคงไม่มีจิตสำนึก ไม่เคยนึกเสียใจ” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าและกล่าวว่า “เจ้ายังคงเป็นกู้จุนคนนั้นในอดีต”

“ทำไมจะต้องไปสำนึก?” กู้จุนหัวเราะและกล่าวว่า “ในเมื่อข้าเป็นคนชั่ว ต่อให้เสียใจอย่างใด ต่อให้สำนึกเช่นใด ข้าก็ยังคงเป็นคนชั่ว และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่ข้าเคยทำเอาไว้”

“ถูกต้อง ลำพังแค่เจ้าเอาเรื่องตำแหน่งของถ้ำเซียนมารไปบอกให้ราชันเซียนท่าคงรู้ ก็เพียงพอที่ให้เจ้าตายหมื่นครั้งก็ยังไม่สาสม” หลี่ชิเย่พยักหน้าและกล่าวด้วยท่าทีจริงจัง

นับตั้งแต่เขาหลุดพ้นจากถ้ำเซียนมารแล้วก็ได้ร่วมมือกับราชันเซียน ทำการเนรเทศปากทางเข้าของถ้ำเซียนมาร และเนรเทศตำแหน่งของถ้ำเซียนมารไปยังมิติที่ลึกมาก บุคคลภายนอกไม่สามารถค้นหาปากทางเข้าถ้ำเซียนมารได้อยู่แล้ว และค้นหาตำแหน่งที่ตั้งของถ้ำเซียนมารได้ แต่กู้จุนเกิดรู้ความลับนี้เข้า เขาได้นำตำแหน่งที่ตั้งของถ้ำเซียนมารไปบอกกับราชันเซียนท่าคง ทำให้ราชันเซียนท่าคงสามารถค้นหาถ้ำเซียนมารจนพบ

“ดังนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องไปเสียใจแล้ว” กู้จุนยิ้มกล่าวว่า “จะอย่างไรเสียข้าก็ต้องตาย แล้วยังต้องเป็นคนดีทำไม เป็นคนชั่วก็ดีแล้ว ไม่แน่นักหากข้าเป็นคนชั่วยังมีโอกาสชนะได้ ใต้เท้าว่างั้นมั้ย”

หลี่ชิเย่ที่มองเห็นกู้จุนที่สงบและไม่สะทกสะท้านแล้วถึงกับทอดถอนใจไม่น้อย ยิ้มกล่าวว่า “เป็นความจริงที่อย่างอื่นเจ้าไม่ได้เรียนรู้มาได้ อาศัยพรสวรรค์ของเจ้า แค่ชี้แนะไปตามอารมณ์เจ้าก็สามารถเรียนรู้ในสิ่งที่แม้แต่ราชันเซียนก็เรียนรู้ไม่ได้ แต่ว่า ท่าทีที่นิ่งและหนักแน่นของข้าเจ้ากลับเรียนรู้ไปได้หลายส่วน นับว่ามีส่วนคล้ายอยู่หลายส่วน”

“กล่าวสำหรับใต้เท้าแล้ว ราชันเซียนไม่นับเป็นอะไร” กู้จุนยิ้มกล่าวว่า “อีกอย่าง ใต้เท้าคิดว่าข้าเป็นพวกทรยศ ต่อให้ข้าทำได้ดีกว่านี้ใต้เท้าก็ไม่บ่มฟักให้ข้าเป็นราชันเซียน ดังนั้น ภายหลังข้าเองก็ปลงได้ และข้าก็เข้าใจได้แล้ว ข้าจึงไม่ไปศึกษาเรื่องราชันเซียนอีกต่อไป โลกนี้ยังมีเรื่องคู่ควรให้ข้าไปเสาะแสวงหาอีกมากมาย”

“ดังนั้น เจ้าคิดจะเลียนแบบข้า ต้องการเป็นเหมือนข้า” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวโดยไม่รู้สึกเหนือความคาดคิด และเข้าใจทุกอย่าง

“ในโลกนี้ผู้ที่รู้ใจข้าไม่ใช่พี่สาวข้า ยิ่งไม่ใช่พี่เขยข้า ผู้ที่รู้ใจข้าในโลกนี้ยังคงเป็นใต้เท้า” กู้จุนกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นราชันเซียนไม่ได้ งั้นเป็นมือมืดที่อยู่เบื้องหลังตลอดกาลก็ไม่เลวนัก ข้าไม่ขาดเรื่องพรสวรรค์ และไม่ขาดเรื่องการวางแผนการ จิตแห่งความบำเพ็ญเพียรของข้าสามารถเจียรไนได้ แม้ว่าด้านจิตบำเพ็ญเพียรจะสู้ใต้เท้าไม่ได้ แต่ข้ามั่นใจว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าราชันเซียน ขอเพียงมีเวลาให้ข้า ข้าสามารถเจียระไนจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรให้เท่ากับใต้เท้าได้”

“แต่ เจ้าขาดสิ่งของอยู่สองสิ่ง!” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวเฉยเมยว่า “ที่เจ้าขาดไปคือทรัพยากร และความเป็นอมตะ!”

“ถูกต้อง ใต้เท้ากล่าวได้ถูกต้องทุกอย่าง” กู้จุนเองก็สะกดอารมณ์ได้ และกล่าวว่า “แต่ว่า ใต้เท้าได้ทิ้งคลังสมบัติเอาไว้ที่นี่ มันคือคลังสมบัติที่เคยอยู่ในความดูแลของพี่เขยข้ากับราชันเซียนเชียนหลี่ ต่อมา ยังได้ผ่านการปกปักษ์คุ้มครองโดยราชันเซียนหยินเทียน ข้าเคยได้ยินพี่เขยข้าคุยกับราชันเซียนเชียนหลี่ว่า สมบัติที่เก็บในคลังสมบัติแห่งนี้คือทรัพยากรที่ใต้เท้าใช้สำหรับรุกกลับแดนที่สิบ ความล้ำค่าของมันใต้เท้าคงไม่ต้องให้ข้าต้องสาธยายมากความกระมัง หากว่าข้าสามารถได้สิ่งที่อยู่ในคลังสมบัตินี้ มันเพียงพอให้ข้าได้ยืนหยัดอยู่ในเก้าแดนได้!”

“ดังนั้น เจ้าจึงต้องการได้มันมาโดยตลอด” หลี่ชิเย่เองไม่ได้แสดงอาการโกรธ ยิ้มกล่าวว่า “แม้ว่าเจ้าไม่สามารถได้คลังสมบัตินี้เป็นการชั่วคราว แต่ว่า เจ้ามีแนวความคิดที่สอง นั่นก็คือความเป็นอมตะ ถ้าหากเจ้าสามารถมีความเป็นอมตะล่ะก็ เจ้าก็จะมีความเป็นไปได้อย่างไม่จำกัด เจ้าสามารถรอคอยได้อย่างไม่จำกัด วางแผนได้อย่างไม่จำกัด เมื่อถึงเวลานั้นคงมีสักวันที่เจ้ามีโอกาสได้คลังสมบัตินี้ในที่สุด!”

“ถูกต้อง ดังนั้นข้าจึงได้บอกเล่าตำแหน่งที่ตั้งให้กับราชันเซียนท่าคง คาดหวังว่าราชันเซียนท่าคงสามารถบุกเข้าไปยังถ้ำเซียนมารได้ เสียดาย แผนการไม่สำเร็จสมบูรณ์นัก” กู้จุนหัวเราะและกล่าวว่า “ถ้าหากว่าข้าสามารถอยู่ยงเป็นอมตะเหมือนดั่งใต้เท้าล่ะก็ คงมีสักวันข้าก็สามารถแทนที่ได้ กลายเป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะเฉกเช่นใต้เท้า”

“น่าสนใจ” หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะขึ้นมา ยิ้มกล่าวว่า “พันล้านปีที่ผ่านมา คนที่ข้าพบเจอมานับไม่ถ้วน มีสุดยอดดาวรุ่งแห่งยุค มีประเภทปลิ้นปล้อนกลับกลอก ไม่ว่าจะเป็นคนประเภทใดก็ตาม ส่วนมากแล้วต้องการได้รับสมบัติหรือการบ่มฟักจากข้า แน่อน การเป็นราชันเซียนก็เป็นความฝันของหลายๆ คน”

“แต่ว่า น้อยคนนักที่ต้องการกลายเป็นผู้ที่ดำรงอยู่ในสถานะเช่นข้า” หลี่ชิเย่หัวเราะส่ายหน้า และกล่าวว่า “การเป็นอมตะ บางครั้งไม่เห็นจะสวยงามอะไรอย่างนั้น ไม่เห็นจะดีงามเหมือนดั่งที่จินตนาการเอาไว้”

“ความจริงก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ” กู้จุนกล่าวท่าทีจริงจังว่า “นี่ก็เป็นเรื่องที่ข้าเลื่อมใสในตัวของใต้เท้า ทุกยุคทุกสมัยผ่านไปอย่างยาวนาน ผ่านความทุกข์ยากนับไม่ถ้วน ใต้เท้าไม่ได้กลายเป็นปราชญ์ และไม่ได้ฟั่นเฟือนกลายเป็นมาร กลับจะมีจิตที่บริสุทธิ์ดวงหนึ่ง สิ่งนี้คือสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดของใต้เท้า ข้าเชื่อว่าข้าเองก็สามารถเป็นเหมือนดั่งเช่นใต้เท้า มีจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่แกร่งดังหินผาได้ในอนาคต สามารถครอบครองเก้าแดนเช่นใต้เท้า บัญชาการหมื่นอาณาจักร มันคือสิ่งที่มีความหมายมากกว่าการเป็นราชันเซียนเสียอีก”

“ความคิดไม่เลวเลย เสียดายเจ้าไม่ใช่ข้า” หลี่ชิเย่กล่าวพร้อมกับส่ายหน้า

“ดังนั้น ข้าจึงพยายามให้เหมือนดั่งใต้เท้าอย่างนั้น อย่างไรเสียทักษะของข้ายังอ่อน มีชีวิตอยู่มาแค่เพียงสามชาติเท่านั้น ไม่สามารถปกครองควบคุมเก้าแดน วางแผนให้ร้ายผู้อื่นเพื่อบรรลุผลตัวเองมาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันเฉกเช่นใต้เท้า” กู้จุนก็กล่าวด้วยท่าทีจริงจังว่า “การล้มเหลวเช่นนี้นับว่าทำให้ใต้เท้าต้องผิดหวังโดยแท้”

“ช่างเหอะ เรื่องพวกนี้ไม่ต้องไปพูดถึงอีก” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าและยิ้มกล่าวว่า “เหตุผลสำคัญที่ข้ามามหาสมุทรอุดรในครั้งนี้ก็เพื่อเอาชีวิตเจ้า ในเมื่อเจ้าคิดจะชั่วร้ายให้ถึงที่สุดข้าก็จะส่งเสริมเจ้า เจ้ามีวิธี มีไม้ตายอะไรงัดออกมาให้หมดก็แล้วกัน เพื่อไม่ให้ต้องตายตาไม่หลับ”

“ขอบคุณใต้เท้าที่รักและเมตตา” กู้จุนแสดงคารวะแบบจีนด้วยความเคารพ และกล่าวว่า “เช่นนั้นแล้ว ให้พวกเรามาแก้ไขเรื่องที่อยู่ตรงหน้าให้จบก่อนก็แล้วกัน”