ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1667

ตอนที่ 1667 เก้าราชาสมุทร
หลี่ชิเย่ยังคงมีรอยยิ้มที่เฉยชา มองดูสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ทั้งเก้าตน ท่าทีเหมือนอย่างไงก็ได้โดยสิ้นเชิง ยามเมื่อถูกดวงตาสิบแปดดวงของสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ทั้งเก้าตนครอบเอาไว้ คล้ายดั่งถูกลำแสงจากดวงอาทิตย์ทั้งสิบแปดดวงที่สาดส่องเข้าหาอย่างนั้น ซึ่งลักษณะเช่นนี้ไม่ได้สร้างผลกระทบต่อหลี่ชิเย่แต่อย่างใดทั้งสิ้น

“อีกาทมิฬ” สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ทั้งเก้าตนที่จ้องมองดูหลี่ชิเย่ได้เปิดปากพูดออกมาแล้ว เสียงของพวกมันคล้ายดั่งเป็นเสียงฟ้าผ่า ทำให้เกิดเป็นเสียงดังตูมตามไปทั่วฟ้าดิน

หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ต่อให้เป็นระดับจักรพรรดิเทพเมื่อต้องเจอะเจอกับสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ลักษณะเช่นนี้ทั้งเก้าตนก็ต้องรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก

“เจ้าคิดว่าอาศัยพวกเขาแล้วสามารถกักขังข้าเอาไว้ได้อย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่ยิ้มแต้กล่าวกับกู้จุนที่ยืนอยู่ด้านนอก

“ข้ารู้ว่าโลกนี้ยากจะมีสิ่งใดสามารถกักขังใต้เท้าได้” กู้จุนก็ยิ้มกล่าวว่า “แต่ว่า อย่างน้อยให้ใต้เท้ามีศัตรูเพิ่มขึ้นอีกคน ข้าเชื่อว่าการที่เก้าราชาสมุทรหากลงมือต้องนำมาซึ่งความยุ่งยากไม่น้อยแก่ใต้เท้าแน่นอน อีกทั้งเก้าราชาสมุทรก็คิดจะแก้แค้นในครั้งนั้น!”

ถ้าหากใครที่เคยได้ยินชื่อของเก้าราชาสมุทรมาก่อน รับรองว่าจะต้องตกใจจนวิญญาณไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแน่นอน เก้าราชาสมุทรเคยเป็นบุคคลประหลาดที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ในหลายยุคก่อนของแดนมนุษย์กษัตรา ฟังว่าพวกเขากำเนิดในมหาสมุทรอุดร แม้ว่าจะไม่ใช่ปีศาจทะเล แต่เหมือนปีศาจทะเลมาก

เก้าราชาสมุทรมีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน แต่ว่า หลังจากที่พวกเขาได้ปรากฏตัวขึ้นก็ใช้อำนาจบาตรใหญ่ยิ่งนัก ยากจะหาผู้ใดต่อกรกับพวกเขาได้ ทั้งยังไปมาอย่างไร้ร่องรอย

ครั้นมาถึงยุคสมัยของราชันเซียนหยินเทียน เก้าราชาสมุทรกลับกลายเป็นแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก พวกเขาปรากฏตัวเข้าออกมหาสมุทรอุดรเป็นประจำ อีกทั้งการเข้าออกของพวกเขาแต่ละครั้งล้วนแล้วแต่หอบเอาพายุฝนฟ้าคะนอง ฟ้าร้องฟ้าผ่ามาด้วยทุกครั้ง เรียกได้ว่าการปรากฎตัวของพวกเขาแต่ละครั้งก็จะสร้างความปั่นป่วนให้กับมหาสมุทรอุดรทุกครั้ง

ภายหลัง ราชันเซียนหยินเทียนเคยลงมือขับไล่เก้าราชาสมุทร ปรากฏว่าเก้าราชาสมุทรกลับมีความแข็งแกร่งจนเหลือเชื่อ ยามที่พวกเขาทั้งเก้าคนร่วมมือกันถึงกับสามารถต้านราชันเซียนหยินเทียนเอาไว้ได้ สุดท้ายสามารถหนีรอดจากมือของราชันเซียนหยินเทียนไปได้

ความจริงแล้ว ขณะที่ราชันเซียนหยินเทียนได้ลงมือต่อเก้าราชาสมุทรอยู่นั้น อีกาทมิฬในฐานะผู้บงการเก้าแดนก็เคยส่งคนออกติดตามหาตัวเก้าราชาสมุทรอยู่เหมือนกัน เพียงแต่ เก้าราชาสมุทรไปมาไร้ร่องรอยจริงๆ จึงไม่สามารถจับตัวเขาได้

สุดท้ายแล้ว จากการที่การปรากฎตัวทุกครั้งของเก้าราชาสมุทรก็จะหอบเอาพายุฝนฟ้าคะนอง ฟ้าร้องฟ้าผ่ามาด้วยทุกครั้ง ทำเอามหาสมุทรอุดรปราศจากความสงบสุขในยุคของราชันเซียนหยินเทียน ทำให้อีกาทมิฬโกรธขึ้นมา จึงส่งขุนพลออกไปพร้อมกับลงมือด้วยตัวเอง

ในที่สุด อีกาทมิฬได้นำพาคนล้อมเก้าราชาสมุทรเอาไว้ได้ จัดการสยบและผนึกเอาไว้ใต้ทะเลแห่งนี้ทั้งหมด

ขณะที่กู้จุนจงใจเป็นศัตรูกับอีกาทมิฬ หลังจากที่เก้าราชาสมุทรถูกสยบและผนึกเอาไว้ใต้ทะเล เขาได้พยายามครุ่นคิดพิเคราะห์พิจารณาว่าจะช่วยพวกเขาออกมาได้อย่างไร และความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น หลังจากผ่านการพิเคราะห์พิจารณาครั้งแล้วครั้งเล่า กู้จุนได้พบว่าจากกาลเวลาที่เคลื่อนผ่านไปตราประทับที่ใช้สยบและผนึกเก้าราชาสมุทรมีการคลายตัว ดังนั้น กู้จุนจึงได้ใช้กำลังไปไม่น้อยเปิดตราประทับนั้นออกมา ช่วยเก้าราชาสมุทรที่ถูกสยบออกมา เพื่อร่วมมือกับเก้าราชาสมุทรต่อกรกับอีกาทมิฬซึ่งเป็นศัตรูร่วมกัน!

“ทำไมเจ้าจึงคิดว่าข้าจะต้องเป็นศัตรูของเก้าราชาสมุทรหละ?” หลี่ชิเย่ไม่ได้รู้สึกโกรธกับเรื่องที่กู้จุนปล่อยตัวเก้าราชาสมุทรออกมา เขากล่าวขึ้นมาด้วยท่าทียิ้มแต้

“หรือไม่ใช่?” สีหน้าของกู้จุนเปลี่ยนไป หลังจากเกิดเรื่องคลังสมบัติว่างเปล่าแล้ว เขาถึงกับสูญเสียความมั่นใจที่เคยมีเหมือนเช่นอดีตไปทันที

“ใต้เท้า” พลันที่กู้จุนพูดขาดคำ เก้าราชาสมุทรที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารถึงกับคุกเข่าลงข้างเดียว ร่างกายที่สูงใหญ่มหึมาน้อมตัวลงคารวะต่อหลี่ชิเย่!

“ลุกขึ้นเถอะ ผนึกเอาไว้เนิ่นนานเช่นนี้ สิ่งที่ควรผ่านไปก็ผ่านไปแล้วล่ะ” หลี่ชิเย่พยักหน้ากล่าว

“เจ้า” คราวนี้สีหน้าของกู้จุนเปลี่ยนไปมากทีเดียว เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าวติดต่อกันทันที ในเวลานี้เขาถึงกับจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความหวาดกลัวอยู่บ้าง ร้องเสียงหลงออกมาว่า “เจ้าวางแผนหลอกข้าอีก เจ้าวางกับดักให้กับข้าอีก!”

“คำพูดนี้ของเจ้าพูดได้ถูกต้อง แต่ก็ไม่ถูก” หลี่ชิเย่หัวเราะและส่ายหน้า เอ่ยขึ้นมาช้าๆ ว่า “เรื่องนี้ไม่ถือว่าเป็นการวางแผนหลอกเจ้า และก็ไม่ได้วางกับดักกับเจ้า เพียงแต่ถือโอกาสตามน้ำไปเท่านั้น เจ้าสมควรรู้ว่า ขณะที่เก้าราชาสมุทรปรากฏในยุทธภพนั้นเจ้ายังไม่เกิดเลย”

เวลานี้ คนที่ถูกเก้าราชาสมุทรล้อมเอาไว้ไม่ใช่หลี่ชิเย่ แต่เป็นกู้จุน หนึ่งในเก้าราชาสมุทรผู้หนึ่งหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “เจ้าหนู เป็นความจริงที่เจ้าฉลาดมาก เสียดายเจ้ากลับไม่รู้ถึงต้นกำเนิดของพวกข้า ดังนั้น จึงเสียรู้เพราะความฉลาดของตน!”

“พวกเจ้าสมรู้ร่วมคิดกัน!” เวลานี้กู้จุนพบว่าตนเองนั้นถูกคนอื่นเขาหลอกโดยสิ้นเชิง เดิมทีเขาคิดว่าสามารถปล่อยศัตรูที่แข็งแกร่งของหลี่ชิเย่ออกมาได้ ไม่นึกเลยว่านี่มันไม่ใช่ศัตรูเอาเสียเลย

“นี่ไม่ใช่เป็นการสมรู้ร่วมคิด เพียงแต่ทำไปตามน้ำเท่านั้นเอง” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าและกล่าวว่า “ไม่ผิดที่ข้าตามล่าเก้าราชาสมุทร ข้าลงมือสยบพวกเขาเอาไว้เรื่องนี้ก็ไม่ผิด เพียงแต่นี่เป็นบุญคุณที่ข้ามอบให้พวกเขาไม่ใช่ความโกรธแค้น เจ้าเองก็รู้ว่าข้าตามล่าเก้าราชาสมุทรมาโดยตลอด…”

“…ดังนั้น เจ้าจึงคิดว่าพวกเขาเป็นศัตรูกับข้า ข้าคาดว่าเจ้าจะต้องไปหาพวกเขาแน่ ดังนั้น จึงถือโอกาสสั่งการกับพวกเขาคำหนึ่งเท่านั้น ความจริงแล้วนับแต่วันที่เจ้าคลายยันต์ผนึกพวกเขาแล้ว พวกเขาก็เฝ้าดูมหาสมุทรอุดรเอาไว้ตลอด ถือเป็นการเฝ้าจับตาดูเจ้าเอาไว้ก็ได้!” เมื่อหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว หัวเราะและกล่าวว่า “เจ้าไม่รู้ถึงความลับที่อยู่ภายใน ดังนั้น เจ้าจึงต้องเสียรู้เพราะความฉลาดของเจ้า!”

“เจ้าหนู ใต้เท้ามีบุญคุณต่อพวกเราเหมือนได้เกิดใหม่ เจ้าคิดว่าพวกเราจะร่วมมือกับเจ้าได้รึ? เพียงแต่เฝ้าจับตาดูเจ้าเอาไว้เท่านั้นเอง” หนึ่งในเก้าราชาสมุทรอีกคนก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหน้า

แท้จริงแล้วเก้าราชาสมุทรก็คือผู้เยาว์ของปีศาจระกาที่หลบหนีออกจากเหมืองแร่เซียนปีศาจระกานั่นเอง เพียงแต่สายของเหมืองแร่เซียนปีศาจระกาถูกสยบโดยสวรรค์ ต้องคำสาป พวกเขาไม่สามารถปรากฏตัวในโลกมนุษย์ได้