ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1694

ตอนที่ 1694 ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกกับเรื่องราวในอดีต
หลี่ชิเย่ก้าวออกมาจากโลงโบราณ หัวเราะนิดหนึ่ง ก้าวเดินขึ้นไปนั่งอยู่บนบัลลังก์ราชันที่อยู่หน้าตำหนัก

การนั่งอยู่ที่บัลลังก์ราชันมีท่าทีเหมือนจักรพรรดิที่เฝ้ามองปฐพี เดิมบัลลังก์ราชันนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อผู้ที่ดำรงอยู่ในตำแหน่งสูงสุดอยู่แล้ว เสียดาย กาลเวลาที่ผ่านไปต่อให้บัลลังก์ราชันที่เคยดั่งจักรพรรดิที่เฝ้ามองปฐพีก็ต้องถูกทิ้งร้างเอาไว้ตรงนี้

หลังจากที่หลี่ชิเย่นั่งลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กวาดตามองออกไป พลันสายตาไปตกอยู่ที่หุบเหวลึกที่มองไม่เห็นก้นเหวซึ่งอยู่ด้านข้าง ประกายตาที่น่าเกรงขามของหลี่ชิเย่เสมือนสามารถทะลุผ่านความสับสนทุกอย่างในโลก ทะลุผ่านอดีต เหมือนว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดสามารถปิดกั้นสายตาของเขาได้อีกแล้ว

ทันใดนั้น สายตาของหลี่ชิเย่ได้ส่องสว่างอยู่ในบริเวณที่ลึกที่สุดของหุบเหวลึกอย่างไม่หวั่นเกรง มองตรงไปที่ความลึกลับที่อยู่ส่วนลึกที่สุดของหุบเหวลึก ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ปรากฎแก่สายตาของเขาอย่างชัดเจน!

ในเวลานี้ ภายในหุบเหวลึกปรากฏเสียงฮึแสดงถึงความไม่พอใจขึ้นมาเบาๆ แม้เป็นเพียงเสียงฮึเบาๆ สามารถสะเทือนจนทางช้างเผือกต้องแตกละเอียด สามารถสังหารเทพแท้จริงได้ ด้วยเสียงฮึเช่นนี้สามารถทำให้เก้าแดนต้องสั่นเทา เสียงฮึเสียงนี้แฝงไว้ซึ่งอำนาจบารมีที่สูงส่ง เป็นอำนาจบารมีที่ไม่อนุญาตให้ผู้ใดท้าทาย ต่อให้เป็นเหล่าเทพก็ต้องคลานอยู่กับพื้นภายใต้อำนาจบารมีเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม หลี่ชิเย่กลับไม่ได้ใส่ใจกับเสียงฮึเบาๆ เช่นนี้ เพียงยิ้มเฉยเมยเท่านั้น

“ได้ยินมาว่าเจ้าต้องการพบข้า” ในที่สุดใต้หุบเหวลึกมีเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงนี้ฟังดูคล้ายมีลมหายใจแต่ไร้เรี่ยวแรง อีกทั้งหากฟังให้ชัดเจนเสียงนี้กับเสียงของผีเฒ่าเหมือนกันอย่างกับแกะ ถ้าหากเคยได้ยินเสียงของผีเฒ่ามาก่อน จะต้องคิดว่าผีเฒ่านั่นเวลานี้จะต้องแอบอยู่ใต้หุบเหวลึกอย่างแน่นอน

“ถูกต้อง” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่งและมองไปรอบๆ พิจารณาสภาพการณ์ของพื้นที่บริเวณนี้แล้ว กล่าวด้วยท่าทีสงบและเรียบเฉยว่า “ที่นี่คือสถานที่ที่ควบคุมบงการสุสานเทียนกู่ ข้าเคยต้องการมาทีนี่ตลอดมา เสียดายไม่เคยสำเร็จ ถูกขัดขวางต่างๆ นานาโดยตลอด”

“สุสานเทียนกู่ไม่ได้ตั้งอยู่เก้าแดน ไม่ถือเป็นโลกธาตุ ดังนั้น สุสานเทียนกู่ของพวกเราไม่ต้อนรับการมาของบุคคลภายนอก” เวลานี้ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกกล่าวขึ้นช้าๆ

“ข้ารู้ สิ่งที่ยังคงเหลือรอดของศักราชเท่านั้นเอง” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยว่า “พวกเจ้าฝังตัวเองเอาไว้ในสถานที่ที่ดีที่สุดของศักราช เป็นการฝังชั่วกัปชั่วกัลป์ เพื่อหลบเลี่ยงจากการลงทัณฑ์ของสวรรค์โจร หลีกหนีการพิพากษาของยุคสุดท้าย แต่ว่า มันก็ทำให้พวกเจ้ากลายเป็นผีดิบในยุคแล้วยุคเล่าเท่านั้นเอง”

“การที่ให้เจ้าเข้ามาในสุสานเทียนกู่ของเรา ถือเป็นการแสดงคารวะของสุสานเทียนกู่พวกเรา และแสดงถึงความจริงใจของสุสานเทียนกู่ของพวกเรา” ในเวลานี้ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกได้กล่าวขึ้นช้าๆ

“เป็นความจริงที่ข้าไม่มีอะไรที่ไม่พอใจ” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “สามารถเข้ามาโดยอาศัยมดดึกดำบรรพ์แบกโลง กล่าวสำหรับสุสานเทียนกู่พวกเจ้าแล้วถือว่าเป็นระดับที่สูงมากแล้ว! ผู้ที่สามารถได้รับเกียรติระดับเช่นนี้ภายในสุสานเทียนกู่ก็คงมีเพียงเจ้าเท่านั้นเอง”

ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ในเมื่อเจ้ามาที่สุสานเทียนกู่ย่อมต้องมีธุระที่จะคุยกับข้าแน่นอน ข้าขอน้อมรับฟัง”

“ไม่มีอะไร ข้าแค่ต้องการมีคนที่คอยสอดส่องเก้าแดนให้กับข้าเท่านั้นเอง” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมยและกล่าวว่า “อเวจีไม่เพียงยังมีกากเดนหลงเหลืออยู่ ทั้งยังมีผู้ยิ่งใหญ่อีกด้วย ยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในเก้าแดน! ดังนั้น ในอนาคตหลังจากที่ข้าไปจากและอเวจีหวนคืนกลับมาอีกครั้ง ข้าหวังจะมีคนที่สามารถลงมือครั้งเดียวชี้ขาดได้ รบเพียงครั้งเดียวชี้ขาดสถานการณ์!”

“สิ่งนี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเจ้าคืออีกาทมิฬ เป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะผู้บงการคนหนึ่งของเก้าแดน เจ้าสมควรรู้ว่าข้าไม่ได้ก้าวเท้าออกจากสุสานเทียนกู่มานาน และนานมากๆ แล้ว นานจนข้าเองยังจำไม่ได้แล้ว” ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกเอ่ยขึ้นช้าๆ

หลี่ชิเย่พยักหน้าและกล่าวว่า “เรื่องนี้ข้ารู้ ถ้าหากเจ้าต้องการฝืนออกไปจากที่นี่ล่ะก็ เกรงว่าคงต้องแลกด้วยค่าตอบแทนที่สูงมาก”

“ดังนั้น ข้าจึงบอกว่าอยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้ เจ้าคงต้องมองหาคนอื่นแล้วหละ” ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกกล่าวขึ้นช้าๆ “แน่นอน ถ้าหากเจ้าต้องการจริงๆ ล่ะก็ ร่างที่เป็นตัวแทนของข้าสามารถลงมือให้กับเจ้าได้ ร่างตัวแทนข้านับว่าติดค้างหนี้บุญคุณเจ้าจริงๆ”

“ไม่ได้” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าและกล่าวว่า “ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ร่างตัวแทนของเจ้ามีความแข็งแกร่งมาก สามารถสู้กับราชขันเซียนได้ แต่ข้าต้องการต่อสู้เพียงครั้งชี้ขาดไปเลย รบครั้งเดียวทำลายล้างอเวจี! ในมือของอเวจีมีมิติมหัศจรรย์อยู่ ต่อให้ร่างตัวแทนของเจ้าทุ่มสุดกำลังก็ไม่สามารถทำได้ ยิ่งไปกว่านั้น ร่างตัวแทนของเจ้าไม่มั่นคง ภายใต้การกัดกร่อนของกาลเวลาเขาจะมีข้อจำกัดมาก!”

“ถ้าหากเป็นเช่นนี้ ข้าก็คงช่วยอะไรไม่ได้ การไปจากสุสานเทียนกู่ของข้าจำเป็นต้องแลกด้วยค่าตอบแทนที่สูงมาก เกรงว่าเป็นสิ่งที่เจ้าไม่อาจจินตนาการได้” ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกได้กล่าวอย่างช้าๆ

“นี่มันเป็นเรื่องของเจ้า” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมยว่า “ส่วนที่ว่าจะต้องแลกด้วยค่าตอบแทนเช่นใดนั้นข้าไม่อยากพูดถึง ข้าเพียงต้องการให้เจ้าได้เข้าใจถึงการมาสุสานเทียนกู่ครั้งนี้ของข้า ข้าไม่ได้มาเพื่อปรึกษาหารือกับเจ้า แต่เป็นสิ่งที่ต้องทำ! เจ้าจะยินยอมก็ดี ไม่ยินยอมก็ช่าง เรื่องนี้จะต้องปฏิบัติตามนี้!”

“เจ้ากำลังข่มขู่ข้าอย่างนั้นรึ!” ทันใดนั้น ภายในหุบเหวลึกปรากฎปณิธานเยือกเย็นปะทุขึ้นมา ปณิธานเยือกเย็นนี้สามารถทำให้ร่างของเทพแท้จริงระเบิดเพราะความเย็นได้ทันที ทำให้สรรพชีวิตในตรีสหัสโลกธาตุถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง! น่าสยองยิ่งนัก

แต่ว่า หลี่ชิเย่ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ราชันกลับไม่รู้สึกหวั่นไหว เขาเพียงนั่งสงบนิ่งอยู่ตรงนั้น และพูดขึ้นช้าๆ ว่า “ถูกต้อง เจ้าพูดถูกแล้ว ข้ากำลังข่มขู่เจ้า!”

“เจ้ามีความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง แม้ไม่ใช่ราชันเซียนแต่เป็นยิ่งกว่าราชันเซียน แต่เจ้าอย่าลืมไปสิ ที่นี่คือสุสานเทียนกู่ ที่นี่ไม่ใช่เก้าแดนของเจ้า ต่อให้เจ้าแข็งแกร่งมากไปกว่านี้เมื่ออยู่ในถิ่นของข้าแล้วก็ไม่อาจให้เจ้ามาวางก้ามได้!” ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกกล่าวน่าเกรงขามออกมา

หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา และกล่าวว่า “ข้ารู้ว่าสุสานเทียนกู่ไม่อนุญาตให้ใครทำกำเริบเสิบสาน ต่อให้ราชันเซียนมาถึงที่นี่ก็ไม่กล้าบอกว่าสามารถกลับออกไปได้อย่างปลอดภัย มิฉะนั้นล่ะก็คงมีราชันเซียนยึดครองที่นี่ไปนานแล้ว แต่ว่า ข้าอยากถามเจ้าคำหนึ่ง เจ้าสามารถฆ่าข้าให้ตายอย่างนั้นรึ? เจ้าคิดว่าหากเจ้าไม่คำนึงถึงผลลัพธิ์ที่จะเกิดขึ้นแล้วลงมือสามารถเอาชนะข้าได้ภายในกี่กระบวนท่า และสังหารข้าที่ตรงนี้ได้?” คำพูดของหลี่ชิเย่พลันทำให้ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกถึงกับนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง

“ข้าอยู่ในโลกนี้ไม่ได้เกรงกลัวต่อความตาย และไม่เคยกลัวว่าใครจะมาสังหารข้า นอกจากสวรรค์โจรแล้ว ข้าเชื่อว่าในโลกใบนี้ไม่มีใครสามารถสังหารข้าให้ตายได้” หลี่ชิเย่บอกเล่าความจริงด้วยท่าทีเรียบเฉย

“โลกนี้มีเรื่องที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตายมากมาย” ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกได้พูดขึ้นช้าๆ

“น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย?” หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะออกมา ยิ้มกล่าวว่า “เรื่องราวน่ากลัวในโลกข้าผ่านมามากเกินไปเสียแล้ว หากจะพูดถึงความน่ากลัว ยังมีอะไรน่ากลัวมากไปกว่ามีชีวิตรอดกลับมาจากสุดปลายทางของโลกอีก? ความทรมานที่เจ็บปวดกว่านี้ข้าก็ผ่านมาแล้ว เจ้าคิดว่ากล่าวสำหรับข้าแล้วยังมีความน่ากลัวอะไรให้พูดถึงอีก?”

“ฮึ…” เวลานี้ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกส่งเสียงแสดงความไม่พอใจต่อหลี่ชิเย่อย่างชัดเจน

หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวด้วยท่าทีเรียบเฉยว่า “ถ้าหากเจ้าไม่สามารถสังหารข้าให้ตายได้ เจ้ารู้ไหมว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร? ง่ายมาก ข้าจะกลับมาใหม่ อย่าลืมไปสิ ถ้าหากจะบอกว่าอเวจีเป็นหนามยอกอกของเก้าแดนล่ะก็ เช่นนั้นแล้ว สุสานเทียนกู่ของพวกเจ้าก็คืออันตรายที่แฝงตัวอยู่ในเก้าแดน! เพียงแต่ไม่ได้ชัดเจนเท่ากับอเวจีเท่านั้นเอง!”

เมื่อหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว พลันมีสายตาที่น่าเกรงขาม กล่าวขึ้นมาช้าๆ ว่า “เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสองสิ่งที่ดำรงอยู่ในฐานะเป็นอันตรายกับเก้าแดน เจ้าคิดว่าข้าเลือกที่จะทำอย่างไร? การเลือกของข้ามันง่ายมาก เมื่อข้าหวนกลับมาอีกครั้งทุกอย่างก็จะแปรเปลี่ยนไป ข้าจะพลิกโกฏสวรรค์ของเจ้าขึ้นมา! ข้าจะทำการหลอมกลั่นสุสานเทียนกู่ทั้งหมด จัดการหลอมสร้างให้เป็นสุดยอดอาวุธแห่งยุคขึ้นมา! สร้างให้มันเป็นอาวุธที่สามารถทำลายล้างอเวจีได้! นี่แหละเรียกว่าอาศัยศัตรูต้านศัตรู!”

“เจ้า…” คำพูดของหลี่ชิเย่พลันทำให้ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกโกรธยิ่งนัก กลิ่นอายที่น่ากลัวยิ่งของเขาเสมือนหนึ่งพายุที่โหมกระหน่ำฟ้าดิน กวาดไปทั่วหมื่นอาณาจักร!

หลี่ชิเย่นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่หวั่นไหว กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “เข้าโกศสวรรค์ กลายเป็นนิรันดร์ เปิดหลุมฝังศพ สวรรค์กลายเป็นอดีต! เจ้าน่าจะเข้าใจความหมายของประโยคนี้มากกว่าข้า! ดังนั้น เจ้าคิดว่าสมควรที่จะต้องตัดสินใจเลือกอะไรสักอย่างหรือไม่หละ?”

สุดท้าย ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกที่โกรธจัดไม่ได้ลงมือ เขาสะกดเพลิงแห่งความโกรธในใจเอาไว้ จะอย่างไรเสียการที่หลี่ชิเย่กล้ามาที่นี่ย่อมไม่กลัวสุสานเทียนกู่พวกเขาอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นดั่งเช่นหลี่ชิเย่พูดเอาไว้ว่า คิดจะสังหารผู้ดำรงอยู่ในฐานะสี่กายเซียนขั้นสมบูรณ์ต่อให้ทำได้สำเร็จ ก็ต้องแลกมาด้วยค่าตอบแทนที่สูงมาก สุสานเทียนกู่ของพวกเขาจะต้องกลายเป็นสมรภูมิรบ!

ท้ายที่สุด เมื่อผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกสงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว ได้เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “รบกับสุสานเทียนกู่ข้า ทำการหลอมกลั่นสุสานเทียนกู่ของข้าให้กลายเป็นอาวุธชิ้นหนึ่ง ออกจะมั่นใจตนเองมากเกินไปเสียแล้ว! นับแต่อดีตถึงปัจจุบันยังไม่มีใครสามารถทำได้!”

“แต่ข้า หลี่ชิเย่สามารถทำได้” หลี่ชิเย่กล่าวท่าทีเรียบเฉยว่า “ขอเพียงข้าหลี่ชิเย่ยอมออกหน้า ยังคงสามารถดึงลูกน้องกลุ่มหนึ่งจากเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดินมาได้อยู่แล้ว ขอเพียงข้ายินดีจ่ายค่าตอบแทน ข้าก็สามารถเหยียบสุสานเทียนกู่พวกเจ้าให้ราบ พลิกเอาโกฏสวรรค์ของเจ้าให้เปิดออก! กระทั่งหากเป็นไปได้ ข้าจะสยบชะตาฟ้า รบอีกสักชาติหนึ่ง ขอเพียงให้เวลาข้าสองชาติและทำอย่างเต็มที่ เจ้าคิดว่าข้าสามารถฉีกสุสานเทียนกู่ของพวกเเจ้าและนำมาหลอมสร้างเป็นอาวุธที่ทำลายล้างอเวจีได้หรือไม่!”

นาทีนี้ถึงทีผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกต้องนิ่งเงียบแล้ว พวกเขาที่ก้าวมาถึงระดับนี้แล้ว ใช่จะสามารถอาศัยคำพูดใดๆ มาข่มขู่กันได้ และเป็นความจริงที่เวลานี้หลี่ชิเย่ก็ไม่ได้ข่มขู่ และไม่ได้กล่าววาจาสามหาวอวดดี ถ้าหากเขายอมลงมือทำจริงๆ ยังคงมีความเป็นไปได้อยู่แล้ว

“ทุกสิ่งทุกอย่างสุดท้ายแล้วก็ต้องแลกด้วยค่าตอบแทน!” หลี่ชิเย่เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ไม่ก็ร่วมมือกับข้าทำลายล้างอเวจีเสีย ไม่ก็ทำตัวเฉยเมย ให้ข้าจัดการทำลายล้างพวกเจ้าเสียก่อน! กล่าวสำหรับข้าแล้วยุคสมัยไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เก้าแดนตกอยู่ท่ามกลางสิ่งอันตรายถึงสองสิ่ง แม้ว่าพวกเจ้าจะยังไม่สร้างความกดดันเช่นอเวจีเป็นการชั่วคราว แต่ว่า กล่าวสำหรับเก้าแดนแล้วจะอย่างไรเสียก็คือภัยที่แฝงตัวอยู่!”

“ดังนั้น ถึงเวลาที่เจ้าต้องแสดงจุดยืนแล้ว” หลี่ชิเย่กล่าวท่าทีหนักแน่นจริงจังว่า “สุสานเทียนกู่จะเป็นศัตรูของเก้าแดนที่แฝงตัวอยู่หรือเป็นมิตร ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความคิดแวบเดียวของเจ้า!”

ผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกพลันตกอยู่ท่ามกลางความนิ่งเงียบเป็นเวลานาน หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่แล้ว กล่าวสำหรับผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะเช่นเขาแล้วย่อมไม่ยินดีต่อการข่มขู่ของผู้อื่น แต่นาทีนี้ สุสานเทียนกู่ของพวกเขากำลังเผชิญกับการเลือกจริงๆ ชะตากรรมของสุสานเทียนกู่จะเป็นเช่นใด ล้วนแล้วแต่อยู่ที่ความคิดแวบเดียวของเขา!

“ที่เจ้าพูดมาไม่ผิด เรื่องทุกเรื่องต้องแลกด้วยค่าตอบแทน” ในที่สุดผีเฒ่าที่อยู่ในหุบเหวลึกได้เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “เจ้าเคยพูดเอาไว้มิใช่รึว่าของฟรีไม่มีในโลก? เช่นนั้นแล้วเจ้าจะจ่ายค่าตอบแทนให้อย่างไรหละ?”