ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1696

ตอนที่ 1696 วิกฤตของเก้าแดนในอนาคต
หลังจากที่หลี่ชิเย่ออกจากสุสานเทียนกู่แล้วไม่ได้กลับไปที่สำนักโบราณสี่เหยียนในทันที แต่ไปที่พรรคปกฟ้า หลี่ชิเย่กำลังจะจากไปแล้ว ดังนั้น เขาจะต้องสั่งการอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะสักครั้ง กล่าวสำหรับเขาแล้วได้ฝากความหวังกับกองทัพมังกรเขียวเอาไว้สูงมากเสมอมา

ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลี่ชิเย่ไม่ต้องการให้กองทัพมังกรเขียวเข้าสู่สมรภูมิรบอีกครั้งหนึ่ง แต่สถานการณ์ที่เปลี่ยนไป เรื่องบางเรื่องเกิดการเปลี่ยนแปลง ทำให้หลี่ชิเย่จำต้องตัดสินใจ

หลังจากที่มาถึงพรรคปกฟ้าแล้ว เทพแท้จริงสยบโลกาได้มาต้อนรับด้วยตนเอง พลันที่เทพแท้จริงสยบโลกาพบกับหลี่ชิเย่ได้แสดงคารวะต่อหลี่ชิเย่ “คารวะใต้เท้า”

หลี่ชิเย่ได้รีบพยุงเขาเอาไว้ และกล่าวว่า “เจ้าติดตามข้ามานานขนาดนี้ทั้งยังมีอายุมากเช่นนี้แล้ว ธรรมเนียมเช่นนี้ก็ให้ละเว้นไปเถอะ”

หลังจากที่เจ้าบ้านและแขกผู้มาเยือนนั่งลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เทพแท้จริงสยบโลกาได้กล่าวว่า “ใต้เท้าคงมาอำลาน่ะสิ” เมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว เขาถึงกับมีท่าทีที่สลด เขารู้ว่าการมาพรรคปกฟ้าในครั้งนี้เกรงว่าอาจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหละ

หลี่ชิเย่พยักหน้าเบาๆ เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “มันได้เวลาที่ข้าจะต้องไปแล้ว ดังนั้นจึงมาร่ำลากับเจ้า ขณะเดียวกันก็มีของบางอย่างจะมอบให้กับเจ้า”

ครั้นเอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว หลี่ชิเย่ได้หยิบเอาสิ่งของจำนวนมหาศาลออกมามอบให้กับเทพแท้จริงสยบโลกา กล่าวว่า “นี่คือสิ่งของบางส่วนที่ข้าได้มา กองทัพมังกรเขียวต้องได้ใช้มันแน่ในอนาคต ถือเสียว่าเป็นของใช้จำเป็นที่สำรองเอาไว้สำหรับกองทัพมังกรเขียวก็แล้วกัน”

สิ่งของที่หลี่ชิเย่นำออกมานั้นมีจำนวนมากมายจนน่าตกใจ เขาทำลายจู่ลู่ ทำลายพรรคเซียนเหิน ลำพังแค่รางวัลแห่งชัยชนะที่ได้มาจากสำนักทั้งสองแห่งนี้ก็มีมากจนน่าตกใจ เกรงว่าไม่ว่าจะเป็นสายสำนักราชันเซียนใดก็ตามก็ไม่สามารถนำเอาของวิเศษมากมายเช่นนี้ออกมาได้

“ทำแบบนี้ไม่ได้นะ” เทพแท้จริงสยบโลการีบเร่งกล่าวว่า “ใต้เท้าจะออกเดินทางเร็วๆ นี้แล้ว เมื่อขึ้นไปยังเก้าชั้นฟ้าเผชิญหน้ากับเหล่าราชันและเทพเทวา ต้องมีการสู้รบอย่างดุเดือดแน่ ใต้เท้าจำเป็นต้องมีทรัพยากรที่ใช้ได้อย่างต่อเนื่อง กองทัพมังกรเขียวพวกเรายังมีสำรองอยูในคลังไม่น้อย ต่อให้ส่งกองทัพสู้รบไปยังเก้าแดนยังคงเพียงพอที่จะใช้ได้นานหนึ่งถึงสองยุคสมัยได้”

“ไม่ ข้ายังมีที่สะสมอยู่บ้าง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งเหล่านี้ไม่แน่ว่าจะมีประโยชน์บนเก้าชั้นฟ้า” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “ไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าสงครามครั้งนี้จะดำรงอยู่นานเท่าไร เมื่อปะทุขึ้นมาก็ต้องคิดไปทางที่แย่ที่สุดเอาไว้ก่อน อย่างน้อยที่สุดข้าหวังว่าเมื่อกองทัพมังกรเขียวเผชิญกับสงครามแล้วไม่ต้องคอยกังวลเรื่องของทรัพยากร”

“ข้าน้อยขอบคุณใต้เท้าแทนพี่น้องทั้งหลาย” เทพแท้จริงสยบโลกาก็ไม่วุ่นวาย รับเอาของเหล่านี้เอาไว้อย่างจริงจัง เขาติดตามหลี่ชิเย่มานาน เข้าใจถึงนิสัยของหลี่ชิเย่

หลี่ชิเย่ได้หยิบเอาอาวุธปราศจากผู้ต่อกรบางส่วนออกมาอีกครั้ง คราวนี้ท่าทีของหลี่ชิเย่ดูหนักแน่นจริงจังยิ่งนัก อาวุธที่ปราศจากผู้ต่อกรเหล่านี้รวมทั้งประตูเบญจทวารกั้นฟ้าที่เป็นอาวุธสยบโลก กระทั่งท้ายสุดแล้ว แม้แต่ตะเกียงเขียวไฟสีดำยังหยิบออกมาด้วย

“สิ่งเหล่านี้เก็บเอาไว้เป็นท่าไม้ตาย” หลี่ชิเย่ส่งมอบสุดยอดของล้ำค่าเช่นตะเกียงเขียวไฟสีดำมอบให้เทพแท้จริงสยบโลกากับมือ

เทพแท้จริงสยบโลกาถึงกับตกใจยิ่งนัก แน่นอนที่สุดเขาย่อมเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ กล่าวด้วยท่าทีตระหนกว่า “ใต้เท้า บรรดาของวิเศษอื่นๆ อาจจะมีข้อจำกัดอยู่บ้างเมื่ออยู่บนเก้าชั้นฟ้า แต่ตระเกียงเขียวนี้ไม่ว่าจะเป็นยุคสมัยไหน สถานที่ใดล้วนแล้วแต่สามารถเกรียงไกรไปทั่ว มันคือสิ่งที่อยู่เหนือสัจอาวุธราชันเซียนนะเนี่ย ต่อให้เป็นเหล่าเทพเทวาและราชันบนเก้าชั้นฟ้าก็ไม่เห็นสามารถสร้างของวิเศษที่ทรงพลังมากไปกว่าตะเกียงเขียวนี้ขึ้นมาได้”

“ข้ารู้” หลี่ชิเย่พยักหน้า และกล่าวว่า “ข้ารับรู้ถึงอานุภาพของตะเกียงเขียว แต่ ข้ายังคงทิ้งเอาไว้ให้”

เมื่อกล่าวมาถึงตรงนี้แล้ว หลี่ชิเย่ทอดถอนใจออกมาเบาๆ สุดท้าย แม้แต่กระบอกราชันอเวจีหกเฟืองก็ได้หยิบออกมา และมอบให้กับเทพแท้จริงสยบโลกา และเอ่ยขึ้นมาช้าๆ ว่า “ของสิ่งนี้เจ้าจงรักษามันให้ดี”

“ใต้เท้า” มาครั้งนี้ ได้สร้างความตระหนกตกใจแก่เทพแท้จริงสยบโลกาแล้วจริงๆ เขารีบใช้มือสองข้างรองรับเอาไว้แต่ไม่กล้าเก็บเอามา กล่าวว่า “ใต้เท้า กระบอกราชันหกเฟืองนี้ท่านสร้างมันขึ้นมาเพื่อใช้สังหารเหล่าเทพและราชันเลยนะ ขณะอยู่บนเก้าชั้นฟ้าท่านจำเป็นต้องมีอาวุธที่สามารถสยบพวกเขา ของ ของชิ้นนี้ข้ารับเอาไว้ๆไม่ได้ ใต้เท้าเก็บไว้กับตัวจะดีกว่า”

“ของชิ้นนี้ข้าก็อยากเก็บเอาไว้” หลี่ชิเย่ทอดถอนใจออกมาเบาๆ สุดท้ายกล่าวด้วยท่าทีเหมือนจนด้วยเกล้าว่า “เจ้าก็คงเข้าใจถึงความกดดันที่อยู่บนบ่า ในอนาคตไม่เพียงต้องเผชิญกับอเวจีเท่านั้น ต่อให้เผชิญแต่เฉพาะอเวจีอย่างเดียวข้าก็รู้สึกกังวล”

ครั้นกล่าวมาถึงตรงนี้แล้ว หลี่ชิเย่หยุดนิดหนึ่งแล้วกล่าวว่า “อเวจียังคงมีราชันเซียนที่หลบซ่อนตัวอยู่ อีกทั้งยังไม่ใช่แค่องค์เดียว นี่แหละคือสิ่งที่ข้ากังวลมากที่สุด เมื่อสงครามอุบัติขึ้นมา อเวจีต้องไม่มีการถอยแน่ กล่าวสำหรับพวกเขาแล้วต้องสู้เต็มที่ เมื่อถึงเวลานั้นแล้วเก้าแดนก็สุดจะจินตนาการแล้ว!”

“อเวจีนี่นับว่าฝืนลิขิตสวรรค์โดยแท้ การที่ราชันเซียนคิดจะรั้งอยู่ในเก้าแดนมันเป็นเรื่องที่ยากมาก เวลานี้ หลังจากที่ราชันเซียนของพวกเขาสืบทอดชะตาฟ้าแล้วถึงกับซ่อนเร้นเช่นนี้ได้อีก” เทพแท้จริงสยบโลกายังต้องกล่าวด้วยท่าทีที่จนด้วยเกล้า