ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1743

ตอนที่ 1743 เคล็ดวิชาคืนสู่ปุถุชน
หลายสิบวันหลังจากที่หลี่ชิเย่มาถึงหลุมสวรรค์แล้ว เขาเหม่อมองอยู่ที่หลุมสวรรค์ทุกวัน บางครั้งนอนมองเหม่อไปบนท้องฟ้า มองทีก็นอนโดยไม่กระดิกตัวเลยเป็นเวลาหลายวันหลายคืนติดต่อกัน บางครั้งเขาหมอบอยู่บนหลุมสวรรค์ โดยเอาร่างกายของตนนอนทับอยู่บนรอยสลักนั่น เหมือนต้องการให้รอยสลักบนหลุมสวรรค์มาสลักบนร่างกายของตนเองอย่างนั้น บางครั้งดูเป็นปกติดี นั่งขัดสมาธิอยู่บนหลุมสวรรค์ ผ่อนลมหายใจเข้าออก เหมือนกำลังฝึกวิชาอย่างนั้น

ความจริงแล้ว ในมุมมองของผู้บำเพ็ญตนโดยทั่วไปแล้ว หลุมสวรรค์ไม่ได้มีอะไรเป็นความลับ ที่ตรงนี้ไม่ได้มีขุมทรัพย์เทวะอะไร และไม่มีสุดยอดเคล็ดวิชาอะไร ขณะเดียวกันก็ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสำหรับบรรลุหรือบำเพ็ญเพียรแต่อย่างใด

สถานที่ลักษณะเช่นนี้ เว้นแต่จะสามารถก้าวไปถึงระดับสูงเช่นราชันสวรรค์หุ้นหยวน ราชันเทพจงหนาน มิฉะนั้นแล้วการมาที่นี่ไม่ได้มีความหมายอะไรนัก

ขณะที่ราชันสวรรค์หุ้นหยวน ราชันเทพจงหนานพวกเขามาที่นี้ไม่ได้เพื่อบรรลุสัจธรรม พวกเขาเพียงต้องการศึกษาความลับสวรรค์อย่างละเอียดเท่านั้น

แน่นอนที่สุด กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว ที่ตรงนี้ได้ซ่อนความลับที่มีเขารู้อยู่เพียงคนเดียวเท่านั้นเอาไว้ อีกทั้งความลับนี้มีประโยชน์สำหรับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

แม้ว่าเก้าแดนกับแดนที่สิบจะมีหลายสิ่งที่เหมือนกัน แต่ก็มีไม่น้อยที่ต่างกัน เหมือนดั่งเรื่องการฝึก แม้ว่าพลังแก่นฟ้าดินของเก้าแดนสามารถหลอมกลั่นให้เป็นพลังขมุกขมัวได้ และพลังสัจธรรมก็สามารถกลั่นเป็นพลังของโลกในยุคดึกดำบรรพที่ฟ้าดินยังไม่ได้แยกเป็นสองส่วนได้เช่นกัน

แต่เมื่อมาถึงแดนที่สิบแล้ว พลังขมุกขมัว พลังของโลกในยุคดึกดำบรรพที่ฟ้าดินยังไม่ได้แยกเป็นสองส่วนก็จะบริสุทธิ์และทางตรงมากกว่า ดังนั้น เมื่อถึงแดนที่สิบแล้ว แม้ว่ายังคงสามารถอาศัยวิธีการฝึกแบบเก้าแดนมาฝึกฝนที่นี่ได้ แต่ว่า หากอาศัยผ่อนพลังแก่นฟ้าดินเข้าออก ควบคุมพลังสัจธรรมมาทำการฝึกต่อไปที่แดนสิบล่ะก็ ความเร็วหรือความก้าวหน้าในการฝึกก็จะเชื่องช้าลงไปมาก กระทั่งเหมือนการเดินของหอยทากอย่างนั้น

ย่อมไม่ต้องสงสัย หากผู้บำเพ็ญตนอาศัยวิธีการของเก้าแดนมาฝึกที่แดนสิบ เช่นนั้นแล้ว ความคืบหน้าในการฝึกของคนผู้นั้นก็จะไม่แตกต่างจากการฝึกของเจ้าทึ่มสักเท่าไร

ดังนั้น ต่อให้ราชันเซียนที่มีพลังที่แข็งแกร่งอย่างชะตาฟ้า เมื่อพวกเขามาถึงแดนที่สิบแล้วก็ต้องทำการดัดแปลงวิธีการฝึกของตนบ้าง

หลังจากที่ราชันเซียนมาถึงแดนที่สิบแล้ว จะมีสองทางเลือกให้เดิน ทางหนึ่งคือทำการฝึกชะตาฟ้าที่ตนได้สืบทอดมาจากเก้าแดนให้มันแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นต่อไป อีกทางหนึ่งคือยอมรับชะตาฟ้าของแดนที่สิบร่วมกัน เพื่อจะได้สืบทอดชะตาฟ้าให้มากขึ้นไปอีก

แต่ทว่า สำหรับผู้บำเพ็ญตนร้อยชาติพันธุ์ที่มีพื้นเพชาติกำเนิดจากแดนที่สิบอยู่แล้ว เคล็ดวิชาที่ราชันเซียนฝึกนั้นใช้ไม่ได้กับพวกเขา ดังนั้น ผู้บำเพ็ญตนร้อยชาติพันธุ์ในแดนสิบจะมีวิธีการฝึกเคล็ดวิชาที่เป็นของตนเอง

แน่นอน ผู้บำเพ็ญตนร้อยชาติพันธุ์จำนวนไม่น้อยที่อยู่ตามสิบสามทวีปได้แอบนำเอาวิธีการฝึกลองมาใช้ในการฝึกของตน และหรือนำมาดัดแปลง แต่ก็มีปรัชญาเมธีของร้อยชาติพันธุ์ที่ผ่านการศึกษาทดลองมายุคแล้วยุคเล่า สุดท้ายสามารถสร้างเคล็ดวิชาแต่ละวิชาขึ้นมา

เรื่องการฝึกของร้อยชาติพันธุ์คงต้องเอ่ยถึงราชันเซียนองค์หนึ่ง…ราชันเซียนว่านกุ

ราชันเซียนว่านกุคือราชันเซียนองค์แรกของเผ่าผี เขาเป็นราชันเซียนลำดับต้นๆ ที่ขึ้นไปยังแดนสิบ ผลงานของราชันเซียนว่านกุไม่นับว่ายิ่งใหญ่เหมือนดั่งราชันเซียนเจียวเหิงและราชันเซียนกู่ฉุน เป็นความจริงที่เขาไม่ได้พยายามทำเพื่อให้ได้มาซึ่งที่ยืนสำหรับร้อยชาติพันธุ์สักเท่าไร เขาไม่ได้ก้าวออกมาต่อสู้กับบรรดาราชันและเหล่าเทพ

หลังจากราชันเซียนว่านกุมาถึงยังแดนที่สิบแล้ว เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ทุ่มเทไปกับการฝึกอย่างจิรงจัง ดูเหมือนเป็นผู้ที่ตัดขาดจากโลกภายนอกพยายามคลำหาหลักสัจธรรมวิถีทางอะไรอย่างนั้น

ด้วยสาเหตุนี้เอง ราชันเซียนว่านกุจึงได้บุกเบิกวิถีทางทางทำให้ราชันเซียนจากเก้าแดนในยุคต่อมาสามารถรองรับชะตาฟ้าของแดนที่สิบได้ด้วย หากจะพูดถึงผลงานทางด้านนี้ล่ะก็ ผลงานของราชันเซียนว่านกุปราศจากผู้เทียบเทียมโดยแท้จริง

นอกจากราชันเซียนว่านกุจะบุกเบิกเส้นทางที่ราชันเซียนในยุคหลังสามารถรองรับชะตาฟ้าของแดนสิบได้ด้วยนั้น ระหว่างที่เขาอยู่ที่แดนสิบก็ได้คิดค้นเคล็ดวิชาที่เหมาะแก่การฝึกของร้อยชาติพันธุ์ขึ้นมาได้ไม่น้อยทีเดียว

ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่า ชนยุคหลังของร้อยชาติพันธุ์ทุกคนที่ก้าวสู่เส้นทางการฝึกวิชา ผู้คนจำนวนมากจะยากจะมองข้ามบุคคลอย่างราชันเซียนว่านกุไปได้

มนุษย์ปุถุชนธรรมดาของร้อยชาติพันธุ์ในสิบสามทวีปที่เพิ่งจะเริ่มต้นก้าวสู่เส้นทางการฝึกวิชาจำนวนมาก จึงมักจะเริ่มต้นการฝึกด้วยเคล็ดวิชาพื้นฐานที่ดีที่สุด พบเห็นบ่อยที่สุดในสิบสามทวีป……..เคล็ดหมื่นวิชา!

ขณะที่ “เคล็ดหมื่นวิชา” คิดค้นและสร้างขึ้นโดยราชันเซียนว่านกุนั่นเอง ไม่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นเผ่าผี หรือเผ่าวิญญาณเทพ ล้วนแล้วแต่เหมาะที่จะฝึกวิชานี้ทั้งสิ้น ขณะเดียวกันเคล็ดวิชานี้ก็คือหนึ่งในสามเคล็ดวิชาที่ฝึกกันแพร่หลายมากที่สุดในสิบสามทวีป

ผู้บำเพ็ญตนน้อย หรือผู้บำเพ็ญตนที่เพิ่งเข้าสู่สำนักใหม่ๆ พวกเขาไม่สามารถเหมือนดั่งบรรดาสำนักใหญ่ที่สามารถเริ่มต้นการฝึกด้วยสุดยอดเคล็ดวิชาที่ปราศจากผู้เทียบเทียมในหล้า หรือฝึกเคล็ดราชันเซียนได้ ดังนั้น ผู้บำเพ็ญตนเหล่านี้จึงได้แต่ฝึกวิชาพื้นฐานเริ่มต้นธรรมดาที่เหมาะสำหรับร้อยชาติพันธุ์ ดังนั้น “เคล็ดหมื่นวิชา” จึงมักจะกลายเป็นเคล็ดวิชาที่พวกเขาเลือกอยู่เสมอๆ

หากจะกล่าวว่า “เคล็ดหมื่นวิชา”คือเคล็ดวิชาพื้นฐานเริ่มต้นสำหรับร้อยชาติพันธุ์ล่ะก็ เช่นนั้นแล้ว “เคล็ดวิชาคืนสู่ปุถุชน” ก็จะเป็นเคล็ดวิชาพื้นฐานเริ่มต้นที่เหมาะที่สุดสำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์แล้ว

เคล็ดหมื่นวิชาและเคล็ดวิชาคืนสู่ปุถุชนล้วนแล้วแต่เป็นหนึ่งในสามเคล็ดวิชาที่แพร่หลายมากที่สุดในสิบสามทวีป ขณะที่เคล็ดหมื่นวิชาคือเคล็ดวิชาที่เหมาะแก่การฝึกสำหรับผู้บำเพ็ญตนทุกๆ ชาติพันธุ์ แน่นอน ผู้บำเพ็ญตนชาติพันธุ์อื่นๆ ก็สามารถฝึกเคล็ดวิชาคืนสู่ปุถุชนได้เหมือนกัน แต่ว่า ยังคงเป็นเผ่ามนุษย์ที่สามารถฝึกเคล็ดวิชาคืนสู่ปุถุชนแล้วได้รับประสิทธิผลมากที่สุด