ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1749

ตอนที่ 1749 สาวน่ารักร่วมอาบ
เสิ่นเสี่ยวซันที่เดิมมีอารมณ์สงบลงมากแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้วแทบจะกระอักเลือดออกมา คำพูดนี้ช่างยโสเหลือเกิน หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงอาละวาดไปแล้ว

แม้แต่คุณสมบัติที่จะพบหน้าสักกครั้งยังไม่มี คำพูดนี้ไม่ใช่คำพูดยโสโอหังธรรมดา

ความจริงแล้ว เสิ่นเสี่ยวซันย่อมไม่รู้ว่าก่อนหลี่ชิเย่จะมาที่แดนที่สิบนั้น บุคคลระดับปฐมบรรพบุรุษ ยอดฝีมือที่ดำรงอยู่นฐานะสามารถต่อกรกับราชันเซียนซึ่งหน้าได้จำนวนเท่าไร คิดจะพบหน้าหลี่ชิเย่ก็ยากยิ่ง

ในเก้าแดน ไม่รู้ว่ามีสายสำนักราชันเซียนจำนวนเท่าไรที่ยินดีให้องค์หญิง เทพธิดาของตนแต่งงานกับคนโหดอันดับหนึ่ง แต่งงานกับราชันอันดับหนึ่งตลอดกาล เสียดายที่องค์หญิง เทพธิดาของพวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะพบหน้าสักครั้ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะให้ก้าวไปในระดับต่อไป

“ว้าว พูดแบบนี้เจ้าก็คืออ๋องหรือโหวแหยของแคว้นเจ้าลัทธิแคว้นใดแคว้นหนึ่งแล้วสิ หรือว่าเป็นบุตรนอกสมรสของผู้ยิ่งใหญ่สักคนแล้ว” เสิ่นเสี่ยวซันกล่าวด้วยท่าทีเคืองๆ คำพูดแฝงไว้ซึ่งการเหน็บแนมในที

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เชื่อ และกำลังหัวเราะเยาะข้า” หลี่ชิเย่เองก็ไม่ได้โกรธ กล่าวท่าทีเรียบเฉยว่า “โอรสกษัตรา โอรสราชันอะไรนั้น บุคคลประเภทนี้ไม่มีค่ากระทั่งอีแปะเดียว! เหยาะแหยะไม่สู้โลก

คำพูดลักษณะเช่นนี้เมื่อพูดออกมา ทำให้เสิ่นเสี่ยวซันพูดอะไรไม่ออก กระทั่งเรียกได้ว่านางแทบไม่มีอารมณ์แล้วหละ คนอื่นหากพูดคำพูดที่โอหังอวดดีเช่นนี้บางทีอาจจะมีหน้าแดงให้เห็นบ้าง จะอย่างไรเสียการคุยโตโอ้อวดใช่ว่าทุกคนจะมีความมั่นใจเช่นนี้

แต่ทว่า สำหรับมนุษย์ปุถุชนธรรมดาที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ดูเหมือนคำพูดใดๆ ล้วนแล้วแต่พูดออกมาด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม คนอื่นอาจจะมองว่าเป็นคำพูดที่เหลือเชื่อ หรือเป็นคำพูดที่อวดดีหลงตัวเอง แต่เขาพูดออกมาได้อย่างสงบและเป็นธรรมชาติ ช่างสมเหตุสมผลอะไรอย่างนั้น

ถ้าหากจะบอกว่าคำพูดที่มนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนนี้พูดมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดที่คุยโตโอ้อวด นั่นย่อมต้องเป็นคนที่คุยโตโอ้อวดได้เก่งที่สุดที่นางเคยพบมา แล้วหากเขาไม่ได้คุยโตโอ้อวดหละ…

ดังนั้น เสิ่นเสี่ยวซันจึงถือโอกาสไม่พูดอะไรอีก จากที่ได้สัมผัสในระยะเวลาอันสั้น นางบังเกิดความรู้สึกงุนงงขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนเช่นใดกันแน่ เหมือนว่ามองไม่ทะลุ ที่น่ากลัวยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เมื่อเข้าไปสัมผัสลึกเข้าไปแล้ว เขาสามารถในการดึงดูดใจได้รุนแรงมาก เหมือนว่าเขาสามารถกลืนกินทุกคนเข้าไปได้อย่างนั้น เมื่อผู้ใดก็ตามถูกกลืนกินเข้าไปก็จะยอมศิโรราบต่อเขาทั้งกายและใจ

ช่างเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวที่น่ากลัวเหลือเกิน ดังนั้น เมื่อเสิ่นเสี่ยวซันนึกๆ ดูแล้วถึงกับสั่นเทิ้มขึ้นมา!

“เข้ามา” ขณะที่เสิ่นเสี่ยวซันกำลังมีจิตล่องลอยอยู่ เสียงของหลี่ชิเย่ได้ดั่งขึ้นข้างหูของนาง

เสิ่นเสี่ยวซันที่ได้สติกลับมาถึงกับตะลึง ในเวลานี้หลี่ชิเย่นอนแช่อยู่ในสระน้ำ กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ตรงนั้น ให้นางเข้าไปในเวลานี้? นางไม่เคยร่วมอาบน้ำกับผู้ชายมาก่อนเลยนะ!

.“เจ้า เจ้าอย่าเกินไปนัก!” เวลานี้ เสิ่นเสี่ยวซันถึงกับกล่าวด้วยความโกรธว่า “เจ้าเห็นข้าเป็นคนอะไร”

“เจ้าคิดมากไปแล้วหละ” จังหวะที่เสิ่นเสี่ยวซันกำลังจะอาละวาดนั้น หลี่ชิเย่โบกมือไปมาตัดบทคำพูดของเสิ่นเสี่ยวซัน และกล่าวเรียบเฉยว่า “ข้าไม่ได้ให้เจ้าแก้ผ้าล่อนจ้อนอาบน้ำด้วยกันกับข้า ข้าเพียงต้องการให้เจ้าเข้ามาปรนนิบัติข้า ช่วยชำระล้างขัดสีกายาทั่วตัวข้าให้สะอาด”

แม้หลี่ชิเย่จะพูดเช่นนี้ก็ตาม ยังคงทำให้เสิ่นเสี่ยวซันโกรธไม่เบาเลย นางจ้องมองหลี่ชิเย่ทั้งโกรธระคนกับอับอาย จะอย่างไรเสีย เรื่องเช่นนี้นางไม่เคยทำมาก่อน การปรนนิบัติผู้ชายคนหนึ่งที่แก้ผ้าล่อนจ้อนในสระน้ำ เรื่องเช่นนี้นางทำไม่ได้จริงๆ !

“ทำไม่รึ หรือว่ากลัวข้าจะเอาเปรียบเจ้าอย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่มองดูนางแล้วกล่าวเฉยเมยว่า “แม้ว่าหน้าตาของเจ้าจะใช้ได้อยู่ แต่ว่า ต่อให้เจ้าคิดเอาเปรียบข้า ก็ต้องเข้าคิวยาวเป็นคนที่ล้านขึ้นไป”

“เจ้า” เสิ่นเสี่ยวซันถูกยั่วโมโหจนกระอักเลือด เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่ โดยส่วนใหญ่แล้ว ผู้หญิงจะถือดีในความงามของตนอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสิ่นเสี่ยวซันก็นับเป็นสาวงามคนหนึ่งอยู่เหมือนกัน แม้ว่าไม่สามารถเทียบได้กับกิ่งทองใบหยกของบรรดาแคว้นเจ้าลัทธิ หรือสายสำนักราชันเซียนก็ตาม

แต่ ชั่วดีอย่างไรเสิ่นเสี่ยวซันก็คือสาวงามอันดับหนึ่งของสำนักต้นไม้เหล็ก และชื่อเสียงอยู่บ้างในละแวกนี้ เวลานี้กลับถูกหลี่ชิเย่พูดว่าจะต้องเข้าคิวรอหลังจากหนึ่งล้านคนไปแล้ว นี่เท่ากับเป็นการทำให้นางต้องอับอายขายหน้า ทำให้นางโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม!

“หลังจากคนที่ลำดับหนึ่งล้านไปแล้ว” เสิ่นเสี่ยวซันถึงกับกัดฟันกรอด เวลานี้นางมีอารมณ์ต้องการอัดใบหน้าผู้ชายที่ธรรมดาให้น่วมเลยทีเดียว

“ในแดนที่สิบคงพูดยาก จะอย่างไรเสียที่นี่คือสิบสามทวีป กว้างใหญ่ไร้ขอบเขตเหลือเกิน” หลี่ชิเย่กล่าวขึ้นมาช้าๆ

คำพูดเช่นนี้ทำเอาเสิ่นเสี่ยวซันเกือบจะกระอักเลือดออกมา นางถึงกับจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธ กล่าวเย็นชาออกมาว่า “เจ้าจะลดความหลงตัวเองลงบ้างอีกสักนิดไม่ได้รึ?”

“เขาเรียกว่ามั่นใจตนเอง” หลี่ชิเย่กล่าวเฉยเมยว่า “เข้ามา อย่าทำให้แค่อาบน้ำสักครั้งก็ต้องเสียเวลา”

เวลานี้หลี่ชิเย่อาศัยน้ำเสียงที่เป็นคำสั่ง โดยเฉพาะแววตาคู่นั้นที่เรียบเฉยจ้องมองเสิ่นเสี่ยวซันทีหนึ่ง พลันทำให้เสิ่นเสี่ยวซันวิญญาณล่องลอยไป

พริบตาเดียวนั้นเอง เสิ่นเสี่ยวซันรู้สึกเหมือนประกายตาของหลี่ชิเย่ได้ส่องเข้าไปยังวิญญาณของนาง ทำให้วิญญาณล่องลอยขึ้น นาทีนี้นางเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ ยามที่วิญญาณของนางล่องลอยรู้สึกว่าช่างมีความปิติยินดีอะไรอย่างนั้น

แววตาของหลี่ชิเย่ที่ลึกล้ำสุดเปรียบเปรยคล้ายดั่งประกอบด้วยตรีสหัสโลกธาตุ สามารถกลืนกินประกายศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด สามารถบหล่อเลี้ยงทุกสรรพชีวิต ดวงตาที่ธรรมดาๆ คู่นี้สามารถทำให้สรรพชีวิตต้องสยบอย่างนั้น