ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1797

ตอนที่ 1797 ฆ่าคนแบบไร้รูป
รัชทายาทซีถัวถูกบีบคอ และถูกยกตัวลอยขึ้นสูงมาก เสมือนเป็นลูกไก่ตัวหนึ่งเท่านั้น พร้อมที่จะถูกบีบจนตายได้ทุกเวลา

ผู้คนจำนวนมากล้วนแล้วแต่ตกใจและรู้สึกเหนือความคาดคิด เมื่อเห็นรัชทายาทซีถัวถูกผู้อื่นบีบคอเอาไว้ แม้ว่าหวังเซี่ยวเทียนจะไม่ถือเป็นดาวรุ่งในบรรดากลุ่มคนรุ่นใหม่ แต่ก็นับว่ามีความโดดเด่น ในกลุ่มของผู้บำเพ็ญตนก็นับเป็นผู้ที่มีกำลังความสามารถคนหนึ่ง เวลานี้กลับถูกบีบคอเอาไว้ได้อย่างง่ายดายจนกระดิกตัวไม่ได้ พร้อมจะถูกบีบคอจนตายได้ทุกเวลา แล้วจะไม่ให้ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกตื่นตระหนกตกใจได้อย่างไรเล่า

ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างมองไปที่หลี่ชิเย่ แต่ผู้บำเพ็ญตนที่มีประสบการณ์โชกโชนล้วนแล้วแต่มองออกในแวบเดียวว่า หลี่ชิเย่เป็นเพียงมนุษย์ปุถุชนธรรมดาที่เพิ่งจะฝึกบำเพ็ญเพียรได้ไม่นานเท่านั้นเอง อีกทั้งทักษะอ่อนด้อยยิ่งนัก แค่บุคคลที่ไม่มีความสำคัญในระดับตะนอยสัจธรรมเท่านั้น พลังอายขมุกขมัวที่เขามีอยู่ในครอบครองก็แค่หนึ่งถึงสองพันลิตรเท่านั้น ไม่เข้าตาทุกๆ คนที่อยู่ในเหตุการณ์เอาเสียเลย

“ไม่ทราบว่าผู้มีทักษะยุทธสูงส่งผู้ใดอยู่ที่นี่?” นายน้อยหนานหยางหลี่เทียนเหาพลันมีประกายตาที่น่ากลัว จ้องมองไปรอบๆ ต้องการสืบค้นว่ามีใครที่คอยบีบคอหวังเซี่ยวเทียนลับๆ เอาไว้หรือไม่

เมื่อหลี่เทียนเหาเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำออกมาเช่นนี้ ทำให้บรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองตาม แต่ก็ไม่เห็นมีใครลงมือ ซึ่งสร้างความอึดอัดให้กับยอดฝีมือจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในเหตุการณ์ หรือบางทีอาจมียอดฝีมือที่สุดยอดมากแอบอยู่ในเงามืดก็เป็นได้

แต่มันก็ดูจะไม่สมเหตุสมผล หากผู้มีทักษะสูงเยี่ยมถึงระดับหนึ่งจริงๆ แล้ว หากต้องการสังหารผู้ที่อ่อนกว่าล่ะก็ เขาไม่จำเป็นต้องแอบอยู่ในที่มืดเพื่อลอบสังหาร เผยตัวตนออกมาสังหารโดยตรงก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องหดหัวหดหางเช่นนี้

“ผู้มีทักษะสูงส่งอยู่นี่เอง” ในเวลานี้หลี่ชิเย่จึงได้ละสายตากลับมาอย่างเชื่องช้า และกล่าวด้วยท่าทีเฉยเมย

เสียง “ปัง” ดังขึ้น จังหวะที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำนั้นเอง ร่างของรัชทายาทซีถัวถูกจับทุ่มลงกับพื้นอย่างแรง ในขณะนี้เหมือนว่ามีฝ่ามือขนาดยักษ์ข้างหนึ่งจัดการกดรัชทายาทซีถัวหวังเซี่ยวเทียนเอาไว้อยู่กับพื้น

“เจ้า” หลี่เทียนเหาไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก ไม่ว่าจะดูอย่างไรก็ตาม หลี่ชิเย่ก็คือมนุษย์ปุถุชนธรรมดาที่เพิ่งจะเริ่มต้นบำเพ็ญเพียร ซึ่งจุดนี้ไม่สามารถหลอกสายตาของเขาได้อย่างเด็ดขาด หลี่ชิเย่ที่มีกลิ่นอายขมุกขมัวเพียงหนึ่งถึงสองพันลิตร พูดแบบไม่น่าฟังก็คือ อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่รัชทายาทซีถัวแค่เป่าเบาๆ ก็สามารถสังหารเขาได้แล้ว แต่ เวลานี้รัชทายาทซีถัวตกอยู่ในมือของเขากลับประดุจดั่งมดปลวกเท่านั้น

“มาหาเรื่องกับข้าสามครั้งสี่ครั้ง คิดว่าข้าเป็นหุ่นที่ไม่มีอารมณ์จริงๆ อย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่มองดูรัชทายาทซีถัวที่ถูกสยบอยู่กับพื้นด้วยสายตาเย็นชา

ในเวลานี้ หนึ่งระลึกของหลี่ชิเย่บังเกิด พลันทำให้กระดูกทั้งตัวของรัชทายาทซีถัวดังคร๊ากก คร๊ากกขึ้นมา เหมือนมีภูเขาเป็นร้อยลูกที่ทับอยู่บนตัวของเขา ต้องการบดขยี้ตัวเขาจนแหลกละเอียดไปอย่างนั้น

ความคิดแวบหนึ่งควบคุมสยบ คือหนึ่งในหกความคิดจากตำราระลึก

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในตำราสวรรค์นพเก้า ตำราระลึกจะแตกต่างจากตำราสวรรค์เล่มอื่นๆ ตำราระลึกจะไม่ขึ้นอยู่กับการฝึก แต่อยู่ที่จิตแห่งการบำเพ็ญเพียร ขอเพียงมีจิตที่แข็งแกร่งเท่าใดความคิดของบุคคลผู้นั้นก็จะทรงพลังมากเท่านั้น เมื่อได้ฝึกตำราระลึกแล้วจะสามารถบังคับควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นต้นว่าเหมือนดั่งอภินิหารลักษณะเช่นนี้ที่บีบคอของรัชทายาทซีถัวเอาไว้อย่างง่ายดายในเวลานี้ ก็คือหนึ่งในหกตวามคิดที่ชื่อว่าอภินิหาร

อย่างไรก็ตาม นี่ยังเป็นเพียงแค่อภินิหารเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ขอเพียงจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของบุคคลผู้นั้นแข็งแกร่งเพียงพอ สามารถอาศัยความคิดแวบเดียวสังหารเทพ สังหารมาร กระทั่งหมื่นแดนกลายเป็นกลางวัน หรือหมื่นแดนกลายเป็นความมืดมิดก็ได้!

เรียกได้ว่า ขอเพียงบุคคลผู้นั้นมีจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร ที่แข็งแกร่งมากพอ เช่นนั้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่างในโลกหล้าเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของความคิดของบุคคลผู้นั้นเท่านั้น

ถ้าหากจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรไม่แข็งแกร่งพอ แล้วฝืนอาศัยความคิดของตนไปบังคับควบคุมหล่ะก็ จะทำให้จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรผู้นั้นแตกสลายจนถึงแก่ความตายได้!

หากจะพูดกันถึงจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร ในโลกนี้ยังจะมีใครสามารถเทียบเทียมกับหลี่ชิเย่ ได้? ความคิดแวบหนึ่งควบคุมสยบ ดังนั้น ด้วยความคิดเพียงแวบเดียวหากหลี่ชิเย่คิดสังหารรัชทายาทซีถัวก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากเสียอีก

“ท่านเป็นใครกันแน่?” เสิ่นจินหลงขมวดคิ้วทีหนึ่ง และเอ่ยขึ้นมาช้าๆ เมื่อเห็นรัชทายาทซีถัวถูกสยบอยู่กับพื้น

เสิ่นจินหลงยืนอยู่ตรงนั้น กลิ่นอายความเป็นกษัตริย์ยิ่งใหญ่ไพศาล ท่วงท่าแฝงไว้ซึ่งอำนาจที่ข่มเหงผู้คน ในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดของสายสำนักราชันเซียน เขาจึงมีท่าทีที่สมกับฐานะความเป็นตัวตนของเขา ยามที่เขาเปล่งเสียงทุ้มต่ำออกมา ให้ความรู้สึกถึงอำนาจที่บีบบังคับของผู้เป็นกษัตริย์ที่อยู่เหนือผู้คน

“หลี่ชิเย่” หลี่ชิเย่ไม่ได้มองหน้าเสิ่นจินหลงมากกว่าครั้ง เพียงจ้องมองไปที่รัชทายาทซีถัวเท่านั้นเอง เวลานี้ในใจของเขาบังเกิดความคิดแวบหนึ่ง พลังพลันเพิ่มขึ้นตามทันที

“คนโหดอันดับหนึ่ง!” หลังจากได้ยินชื่อหลี่ชิเย่แล้ว ท่าทีของเสิ่นจินหลงพลันหนักแน่นจริงจังขึ้น เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหลี่ชิเย่สังหารรัชทายาทเทียนหวงที่ร้านศิลามาเหมือนกัน

“คร๊ากก” เสียงกระดูกแตกละเอียดดังขึ้นเป็นระลอก ในเวลานี้ พลันที่ความคิดหลี่ชิเย่แวบขึ้นมา มือยักษ์ที่ไร้รูปพลันบดขยี้กระดูกของรัชทายาทซีถัวจนละเอียด

“นายน้อยหลี่ ช่วยข้าด้วย” นาทีนี้รัชทายาทซีถัวบังเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาโดยแท้จริงแล้ว ความเป็นความตายขึ้นอยู่กับเสี้ยวหนึ่งของความคิดผู้อื่น มันช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัวเพียงใด เขาถึงกับร้องเสียงแหลมดังออกมา

เสียงดัง “ปุ” รัชทายาทซีถัวเพิ่งจะส่งเสียงร้องแหลมขอความช่วยเหลือออกไป พลันกลายเป็นหมอกเลือดไปกระทั่งไม่ทันร้องเสียงน่าเวทนาออกมา มือขนาดยักษ์ที่ไร้รูปพลันจัดการบีบรัชทายาทซีถัวจนกลายเป็นหมอกเลือดไป ไม่เหลือแม้แต่ซาก

เรียกได้ว่า สาเหตุการตายของรัชทายาทซีถัวเกิดจากความคิดล้วนๆ ของหลี่ชิเย่ที่บีบจนตาย เป็นที่ทราบว่าอาศัยจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่ปราศจากผู้ต่อกรของหลี่ชิเย่นั้น ต่อให้เข่นฆ่าเทพทำลายมารก็ไม่ใช่เรื่องยาก การบีบรัชทายาทซีถัวให้ตายเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งนัก

ฆ่าคนไร้รูป คือหนึ่งในสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของตำราระลึก

แน่นอน แม้ว่าตำราระลึกจะมีความน่ากลัวยิ่งนัก แต่มันก็ต้องอาศัยจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งไร้ผู้เปรียบเปรยมาคอยสนับสนุน ถ้าหากจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรไม่แข็งแกร่งพอ มันจะส่งผลให้จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของตนเองต้องระเบิดจนถึงแก่ความตายได้