ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1814

ตอนที่ 1814 จอมเทพ
เมื่อหลี่ชิเย่เข้ามาถึงแล้ว บรรดาระดับบรรพบุรุษที่นั่งอยู่บริเวณขั้นบันไดซ้ายขวาสองข้างต่างจ้องมองดูเจ้าหนูที่ดูธรรมดาผู้นี้ ความจริงแล้ว นาทีนี้ภายในใจของระดับบรรพบุรุษจำนวนไม่น้อยล้วนแล้วแต่ แทบคลั่งขึ้นมา เมื่อได้เห็นเจ้าหนูที่อยู่ตรงหน้า

เนื่องจากพวกเขาได้ยินมาว่า เจ้าหนูที่อยู่ตรงหน้าได้บดทำลายปณิธานของจอมเทพหนานหยางไป ไม่ว่าจะเป็นฝีมือของเจ้าหนูที่อยู่ตรงหน้าก็ดี หรือว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังเป็นผู้ลงมือก็ตาม

ถึงกับหาญกล้าบดขยี้ทำลายปณิธานของจอมเทพหนานหยางต่อหน้าผู้คนมากมาย เท่ากับไม่เห็นจอมเทพหนานหยางอยู่ในสายตา ถ้าหากว่าจอมเทพหนานหยางได้ตายไปแล้วก็ยังพอว่า แต่นี่จอมเทพหนานหยางยังคงมีชีวิตอยู่ เวลานี้ปณิธานของเขาถูกทำลาย นั่นเท่ากับว่าเป็นการประกาศศึกกับจอมเทพหนานหยาง พฤติกรรมเช่นนี้คือการท้าท้ายอำนาจของจอมเทพหนานหยางชัดๆ

ทุกคนต่างไม่เข้าใจว่าเจ้าหนูที่เป็นมนุษย์ปุถุชนผู้นี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่ ถึงกับกล้าประกาศศึกกับจอมเทพ ต่อให้เป็นผู้ที่อวดดีและปราศจากผู้ต่อกรเพียงใดก็ไม่กล้าไปประกาศศึกกับจอมเทพ เวลานี้เขาถึงกับประกาศศึกกับจอมเทพ นั่นเป็นการบ่งบอกว่าตัวเขาแข็งแกร่งมาก ไม่ก็ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นแข็งแกร่งมาก

เมื่อหลี่ชิเย่เข้ามาถึงแล้ว ผู้เฒ่าที่นั่งสะลืมสะลืออยู่ข้างจอมเทพหนานหยางกับจอมเทพเชียนจวินจวินก็ได้ลืมตาทั้งสองขึ้นมาในที่สุด

หลังจากที่เห็นหน้าหลี่ชิเย่แล้ว ผู้เฒ่าได้เผยรอยยิ้มที่มีอัธยาศัยไมตรี ยิ้มแต้กล่าวว่า “การมาเยือนของคุณชาย ทำให้ตระกูลราชันฉีหลินพวกเราดูดีขึ้นมากเลยทีเดียว วันนี้ ข้าฉีหลินกว่านลี่เป็นเจ้าภาพที่นี่ เพื่อสลายความสับสนวุ่นวายต่างๆ”

ถ้าหากบุคคลภายนอกได้ยินชื่อฉีหลินกว่านลี่ก็ต้องตกใจเช่นกัน แม้ว่าฉีหลินกว่านลี่จะไม่ใช่ระดับบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เขามีชื่อเสียงโด่งดัง ขณะที่เขายังอยู่ในวัยหนุ่ม เขาเป็นผู้ที่มีความสุขในเรื่องของบุญคุณความแค้น เคยท่องไปทั่วหล้า สร้างชื่อเสียงอำนาจเอาไว้ไม่น้อยทีเดียว

มีการเล่าลือกันว่า เขาได้ก้าวสู่ระดับสวรรค์สัจธรรมมานานมากแล้วอีกทั้งมีพลังขมุกขมัวถึงสามพันล้านลิตรอยู่ในครอบครอง!

พลังขมุกขมัวสามพันล้านลิตรช่างเป็นตัวเลขที่น่าตกใจเพียงใด เรียกได้ว่าสามารถใช้คำว่ามากมามหาศาลไม่มีสิ้นสุดมาเปรียบเปรย นี่เท่ากับกำลังจะก้าวข้ามธรณีประตูสู่ระดับจอมเทพแล้ว

กระทั่งมีข่าวลือว่า ฉีหลินกว่านลี่สามารถนำเอาสัจธรรมของตนหลอมรวมเข้าด้วยกันกับลัคนามานานแล้ว เขาเป็นระดับจอมเทพผู้หนึ่งแล้ว

ไม่ว่าฉีหลินกว่านลี่จะเป็นระดับจอมเทพหรือไม่ ในฐานะที่เป็นระดับบรรพบุรุษของตระกูลราชันฉีหลิน ในฐานะที่เคยเย้ยหยันใต้หล้าและบุคคลผู้มากอำนาจอิทธิพลคนหนึ่ง การนั่งเคียงข้างจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินจึงไม่มีปัญหาแต่อย่างใด

เวลานี้ สายตาของจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินจวินต่างจับไปที่ตัวของหลี่ชิเย่ ขณะที่สายตาของพวกเขาลุกโชติช่วงขึ้น เสมือนหนึ่งเหล่าสัจธรรมถูกทำลาย ภายใต้อำนาจสูงสุดของพวกเขา ถึงกับทำให้ยอดฝีมือกระทั่งระดับบรรพบุรุษจำนวนมากบังเกิดอารมณ์พลุ่งพล่านอยากจะก้มกราบกับพื้น

ในฐานะที่เป็นจอมเทพ ทั้งจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินจวินต่างก็ดำรงอยู่ในฐานะที่น่ากลัวยิ่งนัก สามารถทำอะไรก็ได้ พวกเขาสามารถอาศัยความคิดแวบหนึ่งเผาทำลายฟ้า หรืออาศัยความคิดแวบหนึ่งต้มทะเลจนเดือด

ดังนั้น ขณะที่จอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินจวินจ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่นั้น พวกเขาต่างไม่แสดงอาการโกรธแต่เปี่ยมด้วยอำนาจ ไม่รู้ว่ามีระดับบรรพบุรุษจำนวนเท่าไรที่อยู่ในเหตุการณ์ต้องสะท้านในใจนิดหนึ่งภายใต้อำนาจสยบของพวกเขา ซึ่งพวกเขาต่างเข้าใจได้ว่า เมื่อเปรียบเทียบกับระดับจอมเทพแล้ว ข้างหน้าของพวกเขาต่างมีร่องที่ไม่สามารถก้าวข้ามไปได้

เวลานี้ ทั้งจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินจวินต่างละสายตาไปจากตัวของหลี่ชิเย่ พวกเขากวาดตามองไปทุกทิศทุกทางทั่วฟ้าดิน แต่ก็ไม่พบอะไร จึงได้ละสายตากลับมา

ทั้งจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินต่างรู้สึกฉงน เนื่องจากพวกเขาไม่พบพลังที่ปราศจากผู้ต่อกรบนตัวของหลี่ชิเย่ ทักษะของหลี่ชิเย่นั้นชัดเจนมาก พลันที่มองเห็นก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นผู้ที่เพิ่งก้าวเข้าสู่เส้นทางของผู้บำเพ็ญตน พลังขมุกขมัวเพียงไม่กี่พันลิตรไม่มีค่าคู่ควรจะกล่าวถึง

ควรจะทราบว่า ทั้งจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินต่างเป็นระดับปราศจากผู้ต่อกร ในฐานะที่เป็นถึงระดับจอมเทพ สายตาของพวกเขาล้วนแล้วแต่แหลมคมยิ่งนัก ถ้าหากหลี่ชิเย่มีทักษะที่ฝืนลิขิตสวรรค์คิดจะตบตาพวกเขาเป็นเรื่องที่ทำได้ยากยิ่ง

ดูจากทักษะแล้ว หลี่ชิเย่เป็นเพียงผู้บำเพ็ญตนตัวน้อยๆ ระดับตะนอยสัจธรรมเท่านั้นเอง ซึ่งผู้บำเพ็ญตนระดับนี้ในชิงโจวมีมากมายจนนับไม่ถ้วน

ตามหลักแล้ว ผู้บำเพ็ญตนระดับนี้ไม่สามารถทำลายปณิธานของจอมเทพหนานหยางได้อยู่แล้ว หากเป็นตามนี้จริง หนึ่งเดียวที่จะอธิบายได้ก็คือ มีบุคคลอื่นลงมือบดขยี้ทำลายปณิธานของจอมเทพหนานหยาง

“เจ้าหนู จอมเทพที่อยู่เบื้องหลังเจ้าให้เขาเผยตัวออกมาพบกันเถอะ!” เวลานี้ จอมเทพหนานหยางก้มมองหลี่ชิเย่ และกล่าวท่าทีเย็นชาขึ้นมา ท่าทีในเวลานี้ของเขาอำนาจไม่มีขอบเขตจำกัด พลันโกรธสามารถเผาผลาญฟ้าดินได้

จะไปโทษว่าจอมเทพหนานหยางชักสีหน้าใส่หลี่ชิเย่ก็ไม่ถูก การที่ปณิธานของเขาถูกทำลาย ถ้าหากเขาไม่อยู่บนโลกใบนี้อีกแล้วก็ว่าอย่าง แต่นี่เขายังคงมีชีวิตอยู่ เท่ากับเป็นการตบหน้าเขาอย่างแรงฉาดหนึ่งเข้าให้

ในฐานะที่เป็นถึงจอมเทพผู้หนึ่ง ต่อให้เขาเป็นผู้ที่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนดีมากเท่าไรก็ตาม ต่อให้มีบุคลิกท่าทางที่งดงามเพียงใดก็ตาม การที่ถูกคนอื่นมาตบหน้าตนเข้าฉาดใหญ่ พวกเขาก็ยากจะกล้ำกลืนความอัปยศนี้เอาไว้ได้

กล่าวสำหรับระดับจอมเทพแล้ว การที่ลูกหลานคนหนึ่งถูกสังหารไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจ จอมเทพคนไหนที่ไม่ได้มีลูกหลานเป็นพันเป็นหมื่น? แต่หากว่าตัวจอมเทพเองถูกใครเขาตบหน้าเข้าให้ฉาดใหญ่ มันก็อีกเรื่องหนึ่งแล้ว

“ข้าแค่ตัวคนเดียวเท่านั้น จอมเทพมาจากไหนกัน” หลี่ชิเย่หัวเราะและส่ายหน้า กล่าวว่า “ดูท่าพวกเจ้านับว่าเสียทีที่อยู่กันมาถึงปูนนี้แล้วมันก็แค่ตาแก่ที่เลอะเลือนเท่านั้นเอง”

พลันที่หลี่ชิเย่พูดคำๆ นี้ออกมา บรรดาระดับบรรพบุรุษที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างร่างสั่นเทิ้มไปทีหนึ่ง พวกเขารู้สึกงงงัน เพราะคำพูดนี้ของหลี่ชิเย่มันยโส พาลเหลือเกิน คำพูดเช่นนี้เท่ากับเป็นการชี้หน้าด่าจอมเทพหนานหยางและจอมเทพเชียนจวินตรงๆ เลย